Lieve aanstaande mama's ( en misschien ook papa's?), Ik wil me graag even voorstellen want ik ben nieuw hier. Ik ben 30 jaar oud en bijna een jaar samen met mijn vriend(hij is op dit moment 38 jaar, en heeft al 2 kindjes uit zijn vorige relatie, een jongen van net 9 jaar, en een meisje van net 6 jaar oud). Ik heb altijd heel vroeg moeder willen worden, maar toen ik mijn ex leerde kennen (die overigens ook al 2 kindjes uit zijn vorige relatie had), en ik een hele goede band met de kinderen en zelfs hun moeder had, gaf hij toch aan dat hij echt geen kinderen meer wilde, ik heb heel lang getwijfeld of ik dan wel goed zat in mijn relatie, aangezien ik altijd echt een kindje van mezelf wilde, maar uiteindelijk toch ervoor had gekozen om bij hem te blijven, en dacht dat ik er wel vrede mee had om nooit zelf echt moeder te worden. Ook al was ik wel een heel erg betrokken "stief"moeder voor de kinderen van mijn ex, waar ik bijna 7 jaar een relatie mee heb gehad. Uiteindelijk is er een hoop gebeurd, en heb ik besloten om de relatie te beëindigen. Ik had me voorgenomen om voorlopig geen relatie meer te nemen, maar dat als ik wel weer een relatie zou krijgen, ik wel echt een kind(of kinderen) van mezelf wilde, dus ik echt alleen "op zoek" zou gaan naar een man die nog kinderen zou willen. Uiteindelijk mijn huidige vriend "gevonden" en hij gaf aan ook nog kinderen te willen. We komen allebei uit een "traumatische relatie" en zijn samen echt een super koppel, die enorm veel van elkaar houden,enorm gek zijn op elkaar en die samen onze trauma's verwerken, en niet opgeven. Nu heb ik bijna 10 jaar lang het mirena spiraal gehad, en deze is sinds 30 juni eruit gehaald. Ik ben in al die jaren nooit ongesteld geworden, op een "doorbraakbloeding" na dan. (We zijn niet actief actief bezig met zwanger worden, aangezien wij er voor het gemak even vanuit gaan dat het nog een aantal maanden zal duren voor ik een normale cyclus zal hebben.) Nu ben ik ongeveer 1,5 week voor het verwijderen van mijn spiraal begonnen met ovulatie testen, aangezien ik dus helemaal geen idee wat voor cyclus ik normaal gesproken zou hebben. Nu had ik op 1 juli een positieve ovulatietest en vruchtbaar slijm, en op 29 juni, 1 juli, 2 juli en 3 juli hebben wij sex gehad. Op 2 juli heb ik wel een beetje last gehad van wat krampjes, maar dat bleef alleen bij die dag. Op/rond 4 juli had ik ineens afscheiding met een heel klein "drupje" bruinig bloed, echt maar 2 keer een beetje met afvegen. Op 5 juli had ik ineens af en toe een beetje last van wat krampjes in/rond mijn eierstokken/baarmoeder maar alleen aan de linkerkant. Ik ga er vanuit dat ik ongeveer rond 16 a 17 juli mijn menstruatie zou moeten hebben, dus het blijft voor nu nog even spannend. Ik ben sinds gisteren enorm emotioneel, en kan wel janken om alles Nu weet ik natuurlijk niet of dit kan komen door een eventuele bevruchting/zwangerschap(alhoewel ik hier echt nu nog niet vanuit ga), of dat dit komt door de "natuurlijke" hormonen, nu zo zonder spiraal. Ik ben enorm zenuwachtig, aangezien ik eigenlijk al heel vroeg moeder wilde worden, en ik voor mijn gevoel nu al jaren heb "gemist".. Uiteraard weet ik dat het bij iedereen anders is, maar ik ben wel benieuwd wat jullie (hele vroege) symptomen waren van een zwangerschap vanaf 5 a 6 dpo? Ik wens jullie enorm veel geluk, en snel een mooie zwangerschap toe. Dikke kus, R
Echt kwaaltjes van een zwangerschap zou heel vroeg zijn. Je hebt het erover dat je verwacht dat het nog maanden duurt voor je je cyclus terug hebt, maar met een mirena behoud je je eigen cyclus met eisprong etc. Dus je bent na het verwijderen meteen net zo vruchtbaar als voorheen. Het zou dus zomaar kunnen zijn dat je nu al direct water bent, gezien je net na het verwijderen een positieve ovulatietest had. het bruinige bloed en de pijntjes die je voelde zouden wel een beetje te vroeg zijn voor een innesteling. Dus ik denk eerder dat dit een ovulatiebloeding is geweest. (Bruin bloed is oud bloed en dus van een paar dagen ervoor zou dat kunnen) nu is het nog te vroeg om te testen, maar als je nu inderdaad 5 dpo bent, zou je over 5 dagen wel een testje kunnen wagen. Ik zou gaan voor de Kruidvat 2v5
Welkom! Als 1 juli je ovulatietest positief was dan is hij 2 of 3 juli gesprongen. Dan kan je idd 4 juli wat bloed verliezen, een ovulatiebloeding. Voor echt symptomen zal het nog wat vroeg zijn.. want dan zou de hcg ook al detecteerbaar moeten zijn met een zwangerschapstest. Ik begin zelf altijd met testen rond 8dpo en heb ook 2 keer een mega lichte tuurtest gehad. Deze zwangerschap schat ik ook zo rond 8dpo mijn eerste lichte test te hebben gehad. Maar goed, vaak wordt er op 8dpo nog negatief getest. Ik moet eerlijk zeggen dat ik op 5dpo eigenlijk nog niets voel. Pas rond mijn menstruatie krijg ik vaak wat vage klachtjes, vermoeidheid, opgeblazen gevoel etc.
Het enige dat je op 5 dpo zou kunnen merken is de innesteling. Die heb ik nu alle 4 de keren goed gemerkt. ik testte met mijn jongste dochter ook op 8dpo heel licht positief, maar das inderdaad alleen bij een vroege innesteling. Daarom zou ik gaan voor 10 dpo. hier is de test die ik had op 8 dpo in sept 2021 (foto 1), maar als je kijkt naar 10 dpo (foto 2) is dat toch wat je wil zien…
Bedankt voor jullie reacties! Afgelopen dagen eigenlijk nergens echt last van gehad, behalve een beetje moodswings/kort lontje hebben. Tot een paar uur geleden, toen heb ik eventjes een korte "felle" stekende/trekkende pijn gehad, links onderin mijn buik. Zou het dan een innesteling geweest kunnen zijn.... wie weet. We wachten gewoon rustig af, maar het maakt me op z'n zachts gezegd wel zenuwachtig haha!
Ik was vorige keer echt misselijk op 8dpo. Had ongeveer 2 dagen voordien kort redelijk hevige steken gevoeld. Op 10dpo licht positieve test. Maar sinds miskraam voel ik ook maandelijks steken en ben ik extra misselijk wanneer ik ongesteld moet worden. Ik heb meestal ook al ongeveer een week voordien last van emotioneel zijn, acné, kort lontje,... Ik heb bijna elke maand wel even een beetje bloed bij afvegen rond mijn eisprong (ovulatiebloeding). Het beste wat je kan doen is afwachten want hormonen doen wat met je lichaam en kunnen je echt voor de gek houden helaas.