Het leed dat een vriendin heet....

Pfff wat vervelend zeg! Uiteindelijk heb je meestal niets aan dit soort mensen. Ze zijn leuk gezelschap als alles koek en ei is, maar als het erop neer komt zijn ze in geen velden of wegen te bekennen... Misschien kun je nog eens proberen om goed met haar te praten. Als de vriendschap voor jou belangrijk is. Maar als dat niet helpt, ben ik bang dat je een stapje terug zult moeten doen, en voor jezelf moeten erkennen dat het blijkbaar toch niet zo'n goede vriendschap was dan je hoopte.

 

Afspreken met haar voor een kop koffie en dan je verhaal doen.
Zoals ik het hier lees gedraagd zij zich als een klein kind, ga haar dan maar ook zo behandelen.
Wel eerst bij jezelf na gaan of je de vriendschap nog wil, wat ik zo lees is dat niet het geval.
Gewoon open en eerlijk zijn.

 

Ik had precies hetzelfde idee als ladydaisy. Gewoon afspreken met haar alsof er niks aan de hand is. En daar dan je verhaal doen. Als je bang bent dat er misschien echt iets aan de hand is, dan vraag je haar dat toch eerst. Maar de hele week niks laten horen terwijl jij tig keer hebt gebeld noem ik echt geen vriendin! En ook al was er iets gebeurt, dat vertel je je vriendin toch?

 

Net zoveel aandacht in de vriendschap stoppen als zij doet, moet je eens zien hoe snel het voorbij is.
Ik ben altijd erg snel klaar met dit soort dingen, als zij het de moeite niet waard vinden enige energie in een vriendschap te steken, dan zijn ze het niet waard!
Ik heb dit al een aantal keer meegemaakt, en het was elke keer een gebed zonder einde.

 

Jeetje, alsof ik mijn verhaal heb neergezet zeg.
Vooral dat stuk over dat jij er energie insteekt en dat jij niet bestaat als zij vriendjes heeft.

Ik zelf heb meerdere malen aangegeven dat ik het jammer vond dat het contact wat minder werd en dat ik er wat aan wilde doen.
Dat vond zij dan ook wel, maar daarna hoorde ik weer niets meer.
Uiteindelijk zag en sprak ik haar alleen met verjaardagen/ sint en kerst, wanneer er kadootjes in het spel waren. Heb toen aangegeven dat ik liever met sint/ kerst ipv kadootjes, lekker uit eten wilde gaan met z'n vieren. Vond ze goed, die december niets meer gehoord.
Ben paar jaar terug getrouwd, had haar meegevraagd om jurken uit te zoeken, ging ze kijken naar jurken die zij leuk vond voor haar trouwen (ze had niet eens een relatie toen). Toen ik ging doorpassen enzo, had ze geen tijd. Maar toen zij moest shoppen voor mijn bruiloft MOEST ik mee van haar.
En toen ik 1 jaar getrouwd was, heb ik niets van haar gehoord, geen smsje, mailtje of kaartje. Kreeg zelfs van de buurvrouw toen een kaartje.
De laatste uitnodiging die ze me over de mail stuurde, was voor d'r verjaardag met de mededeling dat ze geen kadootjes meer wilde, maar gewoon geld.
Heb er toen niet eens meer moeite meer voor gedaan, maar me erbij neergelegd dat het gewoon op was.

Als ik jou was, zou ik even dr zus bellen, om te vragen idd of er wat is, en als je er nog energie in wil steken daarna die vriendin van je er op aanspreken.

Veel succes ermee.

 

Ik zou net zolang wachten tot zij belt. Ik snap dat je je verhaal wilt doen omdat je ergens nog hoopt dat het een hele goede reden was en zij ook dezelfde energie in de vriendschap wilt steken, maar dat is waarschijnlijk gewoon niet zo....

 

heb zo'n gevoel dat ze dan nooit meer wat hoort, want ik heb na die mail, niets meer gehoord...

 

Wat ontzettend vervelend!

Ik zou inderdaad de tips hier opvolgen en dan beslissen wat hoeveel energie je er nog instopt.

Deze zomer ging mijn beste vriendin 2 weken op vakantie met haar vriend. Met haar ook nooit problemen, we mailen dagelijks en spreken wat af als we er zin in hebben.

Nu heb ik niet super veel vriendinnen en zag het al voor me dat er weinig te doen viel in die 2 weken... Nu gingen we voor de zomervakantie een beetje om met een stel. De jongen was een ex-collega van mijn vriend, en we kenden ze al een jaar ongeveer. Ze woonden nu samen en hadden hun huisje en alles gezien, mijn vriend had meegeholpen klussen etc.

Nu kwamen we daar vooral in het weekend en niet zo super vaak, om de week denk ik zo. En alles was koek en ei. Totdat de zomervakantie begon. We hebben hun heeel vaak gevraagd of ze wat wilden doen, en elke keer "nee kan niet" te horen.
Ook niet van "goh nee vandaag niet, misschien aanstaande ...." of iets.. Bij mij brak er toen iets toen ik het meisje in kwestie belde en ze zei "nee sorry we gaan al zwemmen..." met het neefje van mijn vriend en diens vriendin, zonder ons uit te nodigen!? Ze hebben die mensen via ons leren kennen!

Sorry maar dat ging me echt te ver. Ik heb haar gesmst met de vraag of ze boos op me was, dit was niet zo. Hierop heb ik haar duidelijk gemaakt dat ik haar vanaf dat moment nooit meer zou vragen om iets af te spreken, en dat ik het van haar kant zou afwachten.
Tot op heden nooit meer iets van vernomen...

Mijn beste vriendin heeft nu een woonboot en we hebben het heel gezellig saampjes!

 

Ik heb het zelf overigens ook al eens meegemaakt. Een meid de de hele middelbare school mn vriendin was, en erna was het van de ene op de andere dag over. Toen heb ik haar nog een jaar lang achterna gebeld, gemaild en gesmst, maar uiteindelijk zag ik in dat het geen zin meer had.

Erg jammer, maar dat soort mensen heb je nou eenmaal. Waarschijnlijk zijn ze gewoon erg oppervlakkig.

 

Ik denk dat het mensen zijn die vooral met zichzelf bezig zijn

 

Zo iemand kan ik eerlijk gezegt geen vriendin noemen. Iedereen heeft wel wat, mindere dingetjes. Ik heb meerdere vriendinnen en van eentje daarvan weet ik dat ze graag 'groot' spreekt, dingetjes weleens verdraaid maar ik kan altijd van haar op aan. Als ik nu zou bellen zou ze direct voor me klaar staan en ze is altijd eerlijk en daar gaat het om. Elkaar nemen zoals je bent.
Dat het alleen van jouw kant moet komen is eigenlijk al geen teken dat het goed zit. Ze zit met zichzelf in de knoop, of heeft het niet makkelijk althans, maar ik snap best dat je 'medelijden' een keer ophoud. Op een gegeven moment is dat wel klaar.
Een hele goeie vriend van mij is al 2 jaar heel depressief maar hij praat er wel met mij/ons over, hoe hij zich voeld, wat zijn gedachtes zijn, waarom hij de dingen doet zoals hij doet en dan kan je daar rekening mee houden en help je iemand waar je kan. Jouw vriendin sluit jou gewoon buiten en is helemaal niet met jullie vriendschap bezig op die manier.

Ik zou met haar gaan praten en als dat niet tot de mogelijkheden hoort misschien een brief schrijven (of mail). Reageert ze niet of wat dan ook (de smoes dat ze hem niet gekregen heeft ofzo) dan zou ik er geen energie meer insteken eerlijk gezegt.

 

Laat het dan maar lekker liggen. Geen energie meer in steken. Als je je verhaal nog eens wil doen zou ik een mail sturen en uitleggen hoe en wat. Denk je dat ze snel door zou hebben als je niks meer laat horen? zou ze zich dan afvragen hoe het met je gaat? dat kan je ook uittesten. Niks laten horen en kijken of ze er uberhaupt wat van merkt en je vraagt hoe het gaat en dat ze wil afspreken. Doet ze dat niet dan i het helemaal duidelijk. Je kan betr je energie stoppen in je vrienden die wel moeite voor de vriendschap doen toch?

 

sommigen mensen ben je uiteindelijk liever kwijt dan rijk

 

Ik had ook zo'n leuke 'vriendin'.
Drie jaar geleden heb ik haar ontmoet op het werk. Zij werkte op een andere afdeling.

We hadden samen altijd de grootste lol: naar de bios, winkelen, naar de sauna, satc kijken bij mij op de bank.

Zij heeft vroeger veel meegemaakt. Heel streng christelijk opgevoed, haar vriendje heeft zelfmoord gepleegd (waarmee ze samenwoonde, ze heeft hem zelf dood gevonden), een moeder die altijd depressief was. Geen leuke jeugd iig.

En ik weet ook dat als ze het gevoel heeft dat iemand 'te dichtbij' komt, ze diegene gewoon net zo lang negeert totdat diegene niks meer van zich laat horen.

Dan heeft ze dus ook doodleuk bij mij gedaan. Van de een op de andere dag reageert ze niet meer op sms, telefoon of e-mail.

Dus ik ben weggenegeerd. Dat werkt misschien bij mensen die niet weten dat ze dat doet, dan weten ze niet wat er aan de hand is en laten het verwateren, maar omdat ze mij verteld heeft dat ze dat doet, werd ik natuurlijk hardstikke boos.

Ik heb haar een paar heleboel kwade mails gestuurd en gevraagd waarom zij denkt mensen zo te kunnen behandelen. Maar niks hoor, geen reactie.

Ze heeft ook nog een boek van mij en ik krijg nog iets meer dan 20 euro van haar :x Daar kan ik mooi naar fluiten.

Ze is ook al verhuisd. Ze woonde in een kraakpand met huisgenootjes, maar toen ik daar een paar mnd geleden langs ging, hoorde ik van een huisgenootje van haar dat ze was verhuisd en niemand wist waarheen.

Zo'n bindings- of verlatingsangst is natuurlijk heel zielig, maar ik ben niet haar psycholoog dus ik verwacht een gelijke behandeling.
Het ergste vind ik nog wel dat ze mij keihard heeft laten stikken toen ik zo'n 18 weken zwanger was. Ik snap er ook niks van want ze vond het zooooo leuk dat ik zwanger was! Raar wijf.

Achteraf beter kwijt dan rijk!

 

Jammer dat je er op zo'n manier achter moet komen wie je vrienden zijn.. Zolang ze geen energie in jou steken zijn het geen vriendinnen hoor!

Hier had ik altijd heel vele vriendinnen maar uiteindelijk kwam het allemaal van mijn kant.

Ik heb 2 vriendinnen en aantal vrienden met aanhang.. Klupje van zo'n 12 man in totaal..

Liever 2 goede vriendinnen dan 6 "zogenaamde" vriendinnen..

 

Ik heb ook zo'n "vriendin". Ze is tot op de dag van vandaag nog niet eens op kraamvisite geweest :x! We zagen elkaar niet zo heel vaak de laatste tijd voor mijn bevalling, maar dat komt omdat vooral zij heel erg druk was met haar werk e.d.. Als we elkaar zagen hadden we echt een hoop lol. Ik heb haar een geboortekaartje gestuurd en op Hyves hebben we nog wat heen en weer gekrabbeld. Ik heb geen felicitatiekaart gekregen, ja, een felicitatiekrabbel op Hyves. In haar laatste krabbel vroeg ze alleen hoe het met mijn werk gaat. That's it! Ik heb hier niet eens meer op gereageerd en laat het lekker zo. Ik heb geen zin om er nog woorden aan vuil te maken. De bal ligt nu bij haar en als hij daar blijft liggen.... dan is het niet anders.

 

ik snap de reacties van de andere hier wel en ja ok het komt er nu wel op neer dat het vooral van jouw kant uitkomt maar als ik je verhaal zo lees lijkt het me dat je vriendin continu in een depressie sukkelt. dit is moeilijk omgaan voor de buitenwereld en soms ook heel moeilijk te snappen maar als je je een beetje verdiept in depressie ( ik doe dit nu op het moment met mijn studie) dan herken je wel veel zaken. mischien toch eens geen slecht idee om met haar zus erover te praten want met een depressieve persoon zelf kan en is dit zeer moeilijk omdat ze het zelf gewoonweg niet zien zitten. als je dermeer wilt over weten dan stuur je maar een pb