Ik vind het echt een eng idee dat je niet weg kan nadat je man je nota bene heeft geslagen.... Kun je echt nergens even een paar nachtjes slapen, een vriendin, een kennis, een collega? Pb mag ook naar mij als he daar nog behoefte aan hebt. O en wis alsjeblieft goed de geschiedenis van je computer/ telefoon/ tablet zodat hij dit niet te lezen krijgt.
Begrijp ik goed dat je in België woont ( door de medicatie die je noemt) Misschien kunnen de Vlaamse dames wat meer tips geven. Verder veel sterkte .
@chrystel73 je bent me aan het ontmaskeren, hahaha ssstt... Lieve (aanstaande) mama's, Als eerst, heel erg bedankt voor jullie advies en luisterend oor! Het is zo fijn als je niemand hebt, maar toch even kan praten over je situatie en in dit geval volledig anoniem. 1. Wij zijn gister een gesprek aangegaan, hij wil het een. Ik wil het ander. Dus we moesten een middenweg vinden. Het is uiteindelijk budgetbeheer geworden. Dat word zsm opgestart. En hij zal zijn uitweg proberen te vinden door te verdiepen in het geloof. Volgens vele ex gokverslaafden, is de weg naar God hun redding geweest. Het is het proberen waard! 2. Hij heeft een wat vroegere uitbetaling, waardoor we nu geen achterstand gaan oplopen op de vaste kosten volgens zijn berekening. 3. Nog 1x fysiek geweld en de baby en ik zijn weg, voorgoed. Dit was de 1e en LAATSTE keer. Man gaat 4x, ipv 3x per week sporten nu. 4. Vanaf de eerst volgende inkomen (10e sept), gaan wij starten met het huis meubileren. Volgens mij zijn dit de afgesproken punten zo even snel uit mijn hoofd. En we gaan als gezin vaker leuke dingen ondernemen, zodat we gezamenlijk er even tussenuit gaan zeg maar. Iemand nog een mooie aanvulling, of tips? PS. Ik ben heel erg blij dat mijn huwelijk nu nog te redden lijkt. Ik houd zielsveel van mijn gezin en wil niet dat het uiteen valt. Wij gaan (zoals elk ander huwelijk) door goede, maar ook slechte tijden. En samen kom je er sterker uit. Ik wil vooral Mirelle (zeg ik het goed? ) bedanken voor de enorme steun en jou ervaring die je met me hebt gedeeld! En ieder ander die de moeite genomen heeft naar mijn verhaal te luisteren en oplossingsgericht mee te denken!
Heel veel sterkte. En wat fijn dat er nu zulke goede afspraken zijn gemaakt. En welk geloof is het geworden?
En gaan jullie nog hulp opstarten. Een bipolaire stoornis en een gokverslaving gaan met een goed gesprek en een zoektocht naar God echt niet over. ( Ik ben zelf gelovig en weet dat het veel steun kan bieden maar wonderbaarlijke genezingen zijn echt zeldzaam.) Ik vind het echt heel fijn dat jullie zo'n goed gesprek hebben gehad maar om zo'n soort situatie te verkomen hebben jullie allebei echt hulp nodig. En vooral omdat jullie een klein kindje hebben.
Heel eerlijk...het klinkt allemaal heel mooi, maar hij blijft verslaafd natuurlijk. Dus hoe gaan jullie daar voor zorgen? Want je kunt er vanuit gaan dat het geld anders weer verdwijnt.
We gaan voor budget beheer, zo komt hij niet aan het geld om te gokken en wij allen niet in de schulden. Budget beheer werkt namelijk zo dat je alleen een bedrag beschikbaar krijgt per week waarmee je je boodschappen kunt doen als k het allemaal goed heb verstaan. En ik heb inmiddels mijn eigen rekening waar mijn loon op komt en mijn eigen pincode. Op deze manier is mijn geld alvast veilig en zijn geld onder controle van '' professionals'' (weet niet of ik dat zo mag noemen, haha) @chrystel73 ben het er vergeten bij te schrijven, sorry. Ik ga vanaf 4 september naar mijn eigen arts, die is nu op vakantie en tijdelijk mag ik sedinal gebruiken. Maar ik blijf sowieso onder behandeling, kan eerlijk gezegd niet wachten tot het 4 september is.
En dit is superknap van jullie allebei. Maar je plakt een pleister op een etterende wond. Je pakt de oorsprong van het probleem hier niet mee aan want de verslaving blijft. Het zakgeld dat hij krijgt blijft op gaan aan andere zaken dan waar het voor bedoeld is toch? Hoe gaan jullie dat aanpakken? Ik hoop dat jullie er uit komen!
Hij gaat dus helemaal niet aan de slag met zijn verslaving als ik het goed begrijp. Ik wil echt ne hoop niet de grond in boren, maar echt... als je de verslaving niet aanpakt veranderd er helemaal niets en zijn het alleen maar mooie verhalen
@Regina88 @Biny Het is niet zo dat hij dagelijks of wekelijks de casino bezoekt, het is om de zoveel tijd, na 3 maanden, soms na 6 maanden, dan gaat hij voor de 'lol' en verliest zichzelf in het spel waardoor het al gauw niet meer voor de lol is, maar voor geld terug te halen. En dat is de reden waarom hij alles op het spel zet en (weer) met lege zakken thuis komt. Ik maak me wel zorgen, dat dit probleem groter word en zijn leven alleen om de casino gaat draaien. Maar als hij niet de hulp wil die ik voor ogen heb, dan heeft het geen zin om hem te dwingen. Daarom lijkt deze tussenweg, voor ons beide toch wel een oplossing en dan zien dat het geld, al is het om de half jaar, wel nuttig word besteed. Ik vind budgetbeheer een enorme opoffering voor iemand als mijn man. Hij houd van uitgeven (buiten casino om) en zal nu maar moeten leven met wat hij krijgt. Ik vind het heel knap dat hij zelf met dit voorstel kwam en sta er ook achter. Ik hoop dat dit de oplossing zal zijn. En als hij eens per maand voor de lol gokte, zou ik er geen probleem mee hebben, want we hebben dan nog geld genoeg. Het is dat hij zichzelf hierin verliest. En als hij nu met zijn weekgeld wilt gaan gokken en het is op, dan is het op en worden toch de vaste kosten etc betaald want hij kan niet aan zijn geld. Ik zie dit als stap 1 incl extra sporten (afleiding) en het pad volgen als ene ex verslaafde op youtube. We zullen zien hoe het zich wend, ik sta er nu met een goed gevoel in en heb er vertrouwen in dat het wel een succesje zal worden
Ai ai ai... Je doet met hem mee, je ontkent het probleem... een verslaving is een verslaving, die gaat niet zomaar met een goed gesprek ff weg, hij heeft je notabene geslagen!!!!! Ik kan niets voor je betekenen als je zelf niet geholpen wilt worden..sorry
Fijn te lezen dat jullie de eerste stappen hebben genomen, maar zoals ik het lees wil hij nog steeds niet erkennen dat hij een verslaving heeft en eraan werken. Zich meer in het geloof verdiepen is misschien voor hemzelf prima, maar is geen oplossing voor zijn verslaving. Hij heeft professionele hulp en begeleiding nodig. En ziet hij wel in dat hij te ver is gegaan met de mishandeling? Ook bij budgetbeheer kan hij in theorie bij jullie weekgeld komen, dus ook jullie weekbedrag zou hij kunnen vergokken. Het is heel belangrijk dat hij nu op geen enkele manier toegang tot geld krijgt. Daarnaast lees ik dat hij 4x per week sport? Als jullie geen enkel geld hebben, hoe kan hij dan naar een sportschool gaan? Ik zou dus zeker, samen met jullie budgetcoach, jullie financiën onder de loep leggen en kijken wat je kan schrappen. Ik wens je heel veel sterkte en succes.
@Biny Ik ontken het probleem niet, ik ben tevreden met de middenweg die we samen nemen. Als de een links wilt en de ander rechts, dan moet je wel voor een middenpad kiezen. En ja, hij heeft me geslagen. Dat ga ik niet 123 vergeten, ik zit er nog steeds mee. Dat weet hij ook. Hij heeft gister laten zien dat het hem echt spijt. Het is de 1e keer en het zal hier ook bij blijven. Er is geen 2e keer, want dan zijn wij (de baby en ik) voorgoed weg. Dat punt is duidelijk gemaakt. @Kolibrie Ik had het in mijn vorige post vermeld, maar denk dat je die hebt gemist.. Hij is geen dagelijkse of wekelijkse gokker. Hij gokt in onregelmatige termijnen, ene keer 3 maand, ander keer 6 maand. Het is niet zo dat wij elke week in geld nood zitten. Wij hebben net een nieuw appartement en de inrichting moet nog gebeuren, daar spaarden we voor en dat heeft hij in dit geval opgemaakt. Maar alle andere vaste lasten waaronder ook de sportschool, worden maandelijks gedomicilieerd. Wij werken overigens allebei fulltime, dus hebben iedere maand genoeg over, want kunnen met 1 inkomen rondkomen en de lening zelfs met extra's afbetalen. Maar dat maakt niet goed dat het geld dan uitgegeven mag worden aan de casino, dat doet gewoon pijn als je er hard voor werkt... voor niks...
Nog bedankt allemaal, het weekend staat voor de deur. Ik ga het heel goed benutten. @Beheer Bedankt voor het tijdelijke account, ik zal weer actief zijn op mijn ''gewone'' account.
O wat erg!! En wat dapper dat je het hier neer kan zetten, ik heb de reacties nog niet gelezen.. Natuurlijk is het makkelijkst weg gaan. Maar soms zie je daar zelfs de oplossing niet in!!! Was je maar mijn dorpsgenoot... Als ik alleen zou wonen kon je zo bij mij terecht... Ik weet verder niet wat ik moet zeggen. Dit is zo schokkend. Ik weet hoe het voelt om nog nét voor een baby voeding te kunnen kopen die schreeuwend duur is. En dan was de situatie nog niet eens zo erg als bij jou...
Er bestaat geen middenweg in een verslaving oplossen. (Het is afkicken of verslaafd zijn...minderen bestaat niet) Misschien is het volgende heel hard wat ik ga zeggen, maar jij houdt zijn verslaving in stand door keer op keer zijn gedrag goed te keuren door te laten zien dat er geen consequenties aan vast zitten. Dreigen met weg gaan, ruzie maken ed zijn allemaal niet sterker dan zijn verslaving op dit moment is. Langzaam zal zijn verslaving weer opspelen en zullen jullie weer terug bij af zijn en jij zal weer tegenover hem staan en hij zal jou weer beloven om eraan te werken, wetende dat er geen consequenties aan hangen als hij het weer verkloot. Zo hou je de vicieuze cirkel altijd in stand. Het volgende is...fysiek geweld hoort geen tweede kans te krijgen en helemaal niet als het voorkomt uit een manipulerende verslaving die nog niet opgelost is en ook op korte termijn niet opgelost wordt. Sorry dat ik misschien de vinger op de zere plek leg, maar ik geloof niet in 'sugar coaten' met dot soort situaties. Iemand moet jou (en hem) de waarheid zeggen als niemand anders het blijkbaar doet.
Pfoe, zijn er ook kindjes mee gemoeid? Ik heb van dichtbij ervaring met iemand met een bipolaire stoornis en daar merken we allemaal NIETS aan. Diegene heeft succesvol een aantal begrijpen, personeel en een gezin. Is wel heel trouw met medicatie en bloedwaarden prikken voor de medicatie ( lithium). Daardoor vrij van manieën en depressies en dat al 10 jaar. Kun jij, met begeleiding, aan je ziekte werken? Je man heeft zijn eigen traject te gaan. Ook hij heeft echt hulp nodig om dit te boven te komen. Jullie hebben beiden het recht en de plicht er iets van te maken en gelukkig te worden maar dat lossen jullie samen zomaar niet op.
Ik ben vast de boeman nu maar ik vind het wel een risico om bij hem te blijven, zeker gezien de fysieke agressie en helemaal met een baby die van jullie afhankelijk is. Ik zou eerlijk gezegd nog steeds voor een blijf-van-Mn-lijf-huis gaan en proberen zelfstandig een leven op te bouwen. Oh en 1 ding valt me op, je praat telkens over een lening: dat lijkt me echt heel erg niet verstandig om nu ook nog schulden te laten ontstaan.. Sorry ik vind het heel rot voor je en helemaal voor je baby maar ik denk echt dat er een meer rigoreuze oplossing nodig is..