Hallo, is er misschien iemand hier die een persoon zonder kinderen kent die een lieve poes zoekt? Mijn daisy was altijd het liefste poezebeest op de wereld tot ik mijn man leerde kennen. Hij heeft al 2 kinderen en dat ging al niet goed samen. Daisy is bang voor kinderen en gaat ze het liefst uit de weg. Nu ging het nog redelijk omdat de kinderen hier maar om het weekend waren en dan bleef ze gewoon die paar dagen buiten of boven, maar nu wij zelf een kleintje hebben is ze verandert in een schuw en boos poezebeest. Nu het kouder word wil ze ook niet teveel naar buiten en ik vind het zielig voor haar en onverantwoord voor mijn dochter om haar nog langer in huis te hebben. Ik weet zeker dat ze weer helemaal opknapt als ze bij een persoon zonder kinderen terecht komt, waar ze zichzelf mag zijn en met rust gelaten word. Als ik alleen thuis ben is het een echte knuffelkat die lekker op schoot kruipt en gekroeld wil worden. Ik zet liever geen foto op marktplaats want dan weet je helemaal niet waar ze terecht komt en het asiel vind ik ook zo zielig. Vooral omdat ze de kat uit de boom kijkt en daardoor waarschijnlijk niet snel een nieuw huisje zal vinden omdat er ongetwijfeld genoeg katten in het asiel zitten die wel enthousiast op mensen afkomen. Liever zou ik haar houden want ik ben gek op mijn beessie maar ik ben als de dood dat ze vandaag of morgen mijn dochter te pakken krijgt als ze zich in het nauw gedreven voelt
zou je het niet nog even de tijd geven? je dochtertje is pas 6 maandjes zie ik? de kat moet toch ook even wennen aan de nieuwe situatie...... net als jullie.... Ik zou het echt even aankijken nog. Maak je boven een lekker mandje voor je poes, waar ze lekker in kan liggen en zich af kan zonderen. en zorg voor een rustige eetplek.
kan je helaas niet helpen. Maar ik hoop dat er dames zijn die de keuze van t.s gaan respecteren en hun persoonlijke mening op zij zetten en goed nadenken voor een oplossing. En niet zoals in de honden topic van vorige week. Dat t.s behoorlijk de grond in werd geboord. T.s heeft een keuze gemaakt een keuze voor het beestje voor een ander huisje. Ze kent haar poezebeest het beste en hoop dus dat ze vriendelijker behandeld word dan. Wel eens het geval is geweest hier.
Één van mijn katten heeft zowel na de geboorte van mijn zoontje als na de geboorte van mijn dochtertje heel veel moeite met de nieuwe situatie (gehad). Inmiddels is m'n meisje nu 10 maanden en de kat is sinds kort weer eens een paar uurtjes per dag beneden (lees: ergens hoog bovenin, zodat hij overzicht kan houden over de situatie). Het was zo erg dat hij zichzelf helemaal openkrabte, soms tot bloedens toe. Echt heel erg zielig... Gelukkig gaat het nu dus weer langzaamaan de goede kant met 'm op. Oké, de kids moeten niet bij hem in de buurt komen, want hij laat duidelijk merken dat hij daar niet van gediend is, maar wegdoen?! Nee, dat kan ik niet... Ik hou gewoon teveel van m'n beestje. Als de kleintjes in bed liggen krijgt hij 's avonds wat extra aandacht en dit vindt hij erg prettig. Maar als jij denkt dat dit voor zowel je kat, je dochter en jezelf de beste oplossing is, dan zit er denk ik niks anders op. Waarom ik m'n verhaal vertel is om je te laten zien dat het echt wel een tijd nodig heeft voor je kat om aan de nieuwe situatie te wennen. Hier is het nog steeds niet zoals het hoort namelijk. Maar zoals ik al zei, het gaat stapje voor stapje vooruit. Sterkte met het zoeken van een gouden mandje voor je beestje.
Helaas denk ik niet dat het hier beter gaat worden, het gaat zelfs steeds slechter. Ik heb haar twee jaar gegeven om aan de kinderen van mijn man te wennen maar die heeft ze nog steeds niet geaccepteerd. Zodra ze de deur binnenkomen lijkt de poes een waas voor haar ogen te krijgen en word ze knorrig enz. Vaak ligt ze 's nachts voor de trap te slapen en dan durven de kinderen niet eens naar de wc omdat ze dan langs haar moeten (en dan zit ze met uitgeslagen nageltjes te wachten). Ik ben bang dat het mormeltje er gewoon niet aan kan wennen, dat de omslag van alleen op een flat met mij naar een huis met nog een kat, hond en drie kinderen gewoon te groot is. Sinds de verhuizing anderhalf jaar geleden ken ik mijn beessie niet meer terug en inmiddels vertrouw ik haar gewoon niet meer. 's Zomers is ze goed te doen omdat ze dan veel buiten is, maar momenteel is het echt een ramp en nu komt ze steeds vaker de woonkamer in waar ze op de hoek van de kast naar mijn dochtertje zit te loeren. Ik moet er niet aan denken dat ze een keer goed uithaalt. En kat uit de woonkamer weren lijkt me ook niet goed voor het beessie, ze verdient een huisje waar ze gewoon in en uit kan lopen zonder steeds op haar hoede te moeten zijn.
Hmmm...Nee idd, ik snap je. Was eerlijk gezegd dat stukje van de 2 kinderen van je man ff vergeten in mijn reactie net. Je hebt het natuurlijk al langer geprobeerd dan die 6 maanden, dus weet je inmiddels echt wel of er verandering zou kunnen komen in de situatie of niet. Soms is het idd beter om een nieuw plekje voor je beestje te vinden, nogmaals succes met de zoektocht.
Ach, wat sneu! Wij hebben zelf ook een vrij schuchtere kat en wij zijn ook op zoek naar een maatje voor ons lieve beestje, maar wij hebben toch wel een kinderwens tzt. Ik begrijp heel goed dat je je kat weg wil doen, je wilt toch het beste voor je dier. Kan je niet bij het asiel navragen of zij kunnen rondkijken voor een nieuw baasje terwijl je kat bij jou blijft? Ik weet niet of dat mogelijk is, maar het valt te proberen.
Onze Gizmo was ook bang voor Demi, dat begon toen ze zich meer door de huiskamer ging begeven. Dus hij zat altijd hoog in de krabpaal (1 van 2mtr hoog) of op de bovenverdieping van ons huis. Nu is Demi 3,5 geweest en ik zie Gizmo langzaam maar zeker meer durven. Hij slaapt weer op de stoelen beneden ook als zij er rondloopt bv. Hij is nog wel op zn hoede, maar hij komt uit zn schulp. Hij eet zelfs ene stukje worst uit haar hand tegenwoordig!! Schuchtig maar toch. Dus idd wat ik zeggen wil, geef het tijd, het kan veranderen
De kinderen van mijn man zijn 7 en 14 jaar en daar kan ze al twee jaar niets van hebben. Dus de kans dat het beter gaat als Liv ouder word lijkt me klein en daarbij wil ik over een paar jaar misschien nog een kleintje. Dus dan is de situatie weer verandert. Tuurlijk moet een huisdier wennen aan een baby in huis en die kans geef ik ze echt wel, ik heb nog een kat die ook wat schichtig is bij de kleine maar wel op een gezonde manier. Die kat vertrouw ik ook volledig omdat zijn lichaamstaal heel anders is. Heb inmiddels een oproep geplaats op kattenplaza, voor herplaatsing. Wie weetlevert dat iets op!
Ik las het net op FB, ik heb heb een collega die op een boerderij in Zeewolde woont, ik kan bij haar eens polsen of zij nog een plekje hebben voor Daisy? En als je haar deze winter nergens kunt plaatsen kan je misschien een holletje in de schuur voor haar maken, etensbakjes daar neerzetten. Dan kan ze toch beschut en warm slapen.
Piemie: Thanx! Zou een perfecte oplossing zijn! Holletje in de schuur vind ik minder, het is namelijk nogal een kattenrijke buurt hier dus ben bang dat ik dan alle katten uit de buurt in mn schuur krijg...waardoor Daisy alsnog naar binnenkomt want die houd niet van andere katten!Bovendien vind ik dat ook niet echt een fijn leven voor zo'n beest, alleen buiten of in de schuur zonder menselijk contact Maar een boerderij zou perfect zijn, dan kan ze rondstruinen wat ze wil zonder gestoord te worden en als ze wat aandacht wil kan ze zelf naar binnen.
Ik heb net een app gekregen dat ze er even over nadenkt, ik bel je wel als ik iets weet!! Ik zie je dinsdag!