jaren terug, toen mijn vader nog leefde was ik bij hem op bezoek. Hij stapt vanuit de gang binnen en ik begin tegen hem een verhaal te vertellen over iets dat die week gebeurd was (geen idee meer waarover) Zegt ie ineens tegen me: ja, dat hoef je me niet te vertellen, want dat weet ik al, dat heb je me van de week verteld. Dus ik zeg vol verbazing: nee hoor, dat heb ik je niet verteld. Jawel zegt ie, alleen dat weet jij niet. Dus ik van "HUH?????" wat bedoel je? Nou, zegt hij, soms stap jij hier de kamer binnen en dan hebben wij een heel gesprek met elkaar, hij meende het bloedserieus. Volgens mijn vader zag hij mij met regelmaat gewoon bij hem in de kamer lopen/zitten alsof ik op visite was (en dat was ik niet, want ik was gewoon thuis een km of 25 verderop) en dan kon hij met mij praten. ik heb hem er nooit echt naar durven vragen. Overigens toen mijn vader op sterven lag voelde ik zijn angst, zijn gevoel, en zijn pijn. Letterlijk dus: Heel erg naar was dat. En ook hier weet ik geen verklaring voor. Zat zelf 300 km van hem af. Ik heb 's avonds gebeld naar de verpleging omdat ik het niet vertrouwde doordat ik zelf dus heel erg bang was en veel pijn had en ik werd steeds gekieteld op mijn elleboog, om gek van te worden en ik wist 100% zeker dat hij het aan mij doorstuurde. De verpleging zei dat er niks geks aan de hand was, hij was zwak, maar verder stabiel, ze zouden 's morgens aan hem vragen of hij wilde of ik kwam waken, maar 's morgens was hij overleden.En was alles: het gekiebel, de pijn en het angstgevoel bij mij weg. Maar geen idee hoe hij het aan mij heeft gegeven.
wat mooi en bijzonder, Ik heb zoiets met mijn zus maar dan via dromen. wij dromen heel vaak hetzelfde, en hebben in onze dromen soms hele gesprekken. en dat kunnen we ons allebei heel goed herinneren.
Het zal ook best heel bijzonder zijn, ik vind zelf het meest bijzondere eraan dat ik er zelf helemaal niets van meekreeg. Op een of andere manier stond ik bij hem in huis, terwijl ik me daar totaal niet bewust van was.
Ooit een raar sollicitatiegesprek gevoerd voor een stageplek psychologie in de gehandicaptenzorg. Ik: waarom wil je met deze doelgroep werken? Zij: ik vind gehandicapte mensen schattig. Ik: hoe bedoel je? Zij: Ze doen altijd zo raar en dat vind ik grappig. Ik: Meen je dit nu? Zij: hoezo? Ze zijn toch ook niet normaal? Vind jij dat wel? Ik:........ NEXT!!
Vergeet ik helemaal de briljante opmerking van de immunoloog. Ik kwam daar voor onderzoek nadat ik zeven miskramen gehad. Arts: waren de zwangerschappen gepland? Ik: nee, het condoom knapte zeven keer . Arts: dat was een beetje domme vraag. Ik was het met hem eens.
Ik was zwanger van de eerste en ging dit aan mijn vader en opa vertellen. Ik: Kijk! *houd de echo foto omhoog* Ik ben zwanger! Opa: Leuk! Ik heb Parkinson! Hij had daarvoor inderdaad de diagnose gekregen en daarvan was ik nog niet op de hoogte..
Een invaller die appt kan ik morgen een ochtend dienst werken ipv een avond. Ik geappt ik zou niet weten hoe het enige wat je kan doen is aan collega's vragen te ruilen. Appt ze ik gooi het in de groep. In een groepsapp voor invallers of iemand wil ruilen echt he alsof alle invallers morgen werken.
pasgeleden op mijn werk. Man van 60 jaar bij mij in de spreekkamer. Man: ik ben eenzaam Ik: wat vervelend, hoe komt dat zo? Man: het is zo moeilijk om een leuke vriendin te vinden Ik: ja je moet maar net iemand tegenkomen Man: zou jij een keer met me willen afspreken na je werk? Ik: nee dat is geen goed idee, dat kan niet Man: oh wat jammer maar ik wil anders ook wel je hondje zijn. Ik heb nog nooit iemand zo snel naar buiten gewerkt haha
Ik begon op 1 januari 2010 met werken in een woonvorm voor mensen met een beperking. In mijn eerste week zei een cliënt: jij krijgt een baby in 2012! En jahoor, maart 2012 werd mijn dochter geboren. Dat was niet eens zo gepland. In 2013 overleed mijn vader. Ik had het nooit over privézaken op mijn werk. Na zijn overlijden ben ik een week thuis geweest en heb mijn collega's gevraagd om tegen klanten te zeggen dat ik ziek was. Had niet zoveel in om hetzelfde verhaal 10x te moeten vertellen als ik weer terug was. Op mijn eerste werkdag na het overlijden belde dezelfde klant uit mijn eerste verhaal mij op. Hij zei geen gedag maar direct: is iemand doodgegaan he? Sterkte. En hij hing weer op.
Mijn zoontje van 8 weken oud ligt in t ziekenhuis, vraagt de zuster of we nog meer kindjes hebben? Ik zeg, ja ik heb er nog 2. Zij vraagt;,zijn die allebei ouder dan dit kindje?’ (Ik dacht bijmezelf, nee, dit is de middelste)
Ik werk op een kinderdagverblijf en op een dag ging de telefoon.... een bizar gesprek volgde: Ik: goedemiddag, kinderdagverblijf .... met Ellen Man: Erhmmm ja goedemiddag ik heb een dringende vraag Ik: waar kan ik u mee van dienst zijn? Man: nou ik heb in mijn broek gepoept. Ik: pardon? Man: ja ik heb in mijn broek gepoept en aangezien u ook baby’s verschoont vroeg ik mij af of u langs kon komen om mij te verschonen? Ik: helaas ben ik niet bevoegd on volwassenen te verschonen. Denk dat u beter uw mantelzorger, thuishulp of familie kan bellen. Fijne dag nog! Ik ben zo serieus mogelijk gebleven omdat ik het vermoeden had dat ik in de zeik werd genomen. Ook al klonk het echt als een oudere man.
http://www.ggzoostbrabant.nl/werken-en-leren/vacatures-en-stageplaatsen Vacatures zat. Weet niet wat je precies zoekt...
Deze vind ik niet zo raar hoor eerlijk gezegd.... ze vraagt wss gewoon. Wie morgen werkt, heeft hij of zij wellicht de mogelijkheid om te ruilen... wanneer zo'n appje bij mij in de groepsapp wordt gestuurd zijn er ook gewoon mensen die vrij zijn op die dagen, voor hen geldt het bericht dan gewoon niet... Of snap ik je berichtje verkeerd, kan ook hoor haha.
Nou vorige week melde ze zich ook gewoon ziek en de dag erna kwam ze wel weer werken met vage klachten. En dit is niet de eerste x. Geeft ook een lijst door wat ze kan werken en vervolgens op het laatste moment kan ze toch weer niet. Denk dat het alles bij elkaar is. Speelt nog meer maar krijg de kriebels als zij weer appt.