Mijn vriend en ik zijn al 8 jaar samen. In die 8 jaar veel lief maar ook heel veel leed gedeeld. Veel problemen gehad door situaties buitenaf en altijd overwonnen. Paar maanden geleden kwam hij thuis en stortte volledig in (had dit wel aan zien komen)Conclusie burn out. Toch nå een paar weken weer paar uurtjes gaan werken per dag en is nu alweer volledig aan 't werk. Inmiddels hebben we een onverwacht sterfgeval gehad dichtbij en gaan we binnenkort trouwen. Althans dat was de bedoeling. Mijn vriend weet niet meer wat hij wilt en geeft aan dat zijn gevoel uit staat en alles in zijn hoofd door elkaar gaat. Trouwen wil hij zowiezo niet meer en of hij met mij verder wil weet hij ook niet. De wereld glijd onder mijn voeten vandaan en ben alleen maar naar en misselijk. Hij wil het nog wel proberen om tekijken of het er nog in zit maar hij weet het allemaal niet. Ik word hier zo onzeker van en ben echt ziek van ellende. Heb ook nog een kleintje van bijna 3 lopen. We hadden 2 vakanties gepland staan en dat wil hij wel door laten gaan. Heb aangeboden paar nachten van huis weg te gaan maar dat Weet hij ook niet of hij dat wil. Ik weet niet meer wat ik moet ben zo bang mijn gezin, mijn maatje en de liefde van mijn leven kwijt te raken. En daarbij als ik denk dat mijn kleintje opgroeit in een gebroken gezin ga ik kapot van binnen wat moet ik nou toch doen. Ben zo ten einde raad
Jeetje, wat een verdriet lees ik in je post. Ik heb geen tips of adviezen voor je, maar ik wil je heel veel sterkte wensen!
Dat is wel een heel verdrietige situatie...maar t klinkt alsof hij dus zelf niet weet wat ie nou wil, en dat ie volledig aan t werk is al lijkt me wel erg snel al? Heeft hij wel enige vorm van mentale begeleiding ontvangen bij zijn burn-out? Zo niet zou ik hem zsm naar de huisarts sturen voor een gesprek en doorverwijzing naar de POH. Ik zou er voor willen waken dat er nu beslissingen genomen worden, overhaast, waar wellicht later spijt van komt puur omdat hij nu overbelast is en alles even teveel is..... Laat hem eerst maar gaan praten met een professional en ontdekken wat er nu echt speelt en wat hij echt wil....en waarom ook vooral Succes!
Bij een echte burn-out is na een paar weekjes weer werken veel te snel. Ik denk dat hij weer terug bij af is en dat alles hem teveel is. Daarom gaat hij alles wegduwen. Zoek hulp en zorg dat hij bij een goede psycholoog terecht kan. Ik zit zelf ook met een burn-out, je mag me een pb sturen als je dat wil. Wil liever niet alles hier open neerzetten. In elk geval veel sterkte, het is als partner zijnde zeker niet makkelijk.
Ik vind zelf ook dat hij te snel aan het werk is gegaan, daar ook nog het sterf geval bij en hij is een enorme binnenvetter. Dat is dus idd mijn angst @BabyFG dat hij nu beslissingen maakt omdat zijn hoofd vol zit terwijl hij dat van binnen niet wil. @Emma86 hij heeft een paar gesprekken gehad met een maatschappelijk werker vanuit de huisarts. Probleem is dat hij niet met iemand wil praten. Hij zei wel dat hij wel "ff een mailtje" ging sturen naar die vrouw maar tot nu toe niet gedaan en wil daar ook niet teveel op hameren. Wil geen druk op hem zetten
Ojee wat een rot situatie. Nief helemaal vergelijkbaar maar ik heb een post partum depressie gehad en ik herken het wel dat hij aangeeft het gevoel te hebben dat "zijn gevoel uitstaat". Dat heb ik ook heel erg gehad, ik kon niet meer huilen, niet meer van harte lachen, het was echt vreemd. In mijn hoofd was ook 1 grote chaos en ik had het gevoel dat alles als een kaartenhuis in elkaar was gestort en heb toen alles opnieuw moeten opbouwen. Daarbij kon ik dan zelf bepalen hoe, wie ik dichtbij wilde hebben en tot wie ik meer afstand op moest bouwen. Het was een moeilijke tijd met heel veel vragen en onzekerheden. Misschien voelt je vriend het ook ongeveer zo. Heeft hij nu tijd nodig om alles weer op een rijtje te zetten, wat niet wegneemt dat dit voor jou echt verschrikkelijk moet zijn. Heeft hij hulpverlening om mee te praten en is het misschien een idee om samen ook hulp te zoeken om weer nader tot elkaar te komen? Ik denk niet dat het nu het moment is om belangrijke beslissingen te nemen en dat kan je misschien ook bij je vriend aangeven. Dat je hem de ruimte wil geven om overal over na te denken maar dat dit erg onverwacht komt en je het belangrijk vind om er samen alles aan te doen dat hij zich weer goed voelt maar ook graag voor jullie relatie wil vechten. Heel veel succes en een dikke digitale knuffel. Ik hoop dat alles weer goed komt.
Dank je voor je berichtje. Ik denk dat dit heel goed omschrijft hoe hij zich voelt. Hij zegt idd ook zelf dat er van alles door hem heen gaat hij geen antwoorden op vragen of gevoelens heeft. Hij wil geen hulp. Dat maakt mij nog angstiger. Ik ben zo bang ook voor mijn kleintje. Ik denk ook dat als hij nu beslissingen maakt hij wellicht spijt krijgt. En dat we dan veel verder van huis zijn. Feit dat hij wel nog mee wil op vakantie in maart en mei geeft me enigszins wel hoop. Hij zegt dat we het gaan proberen maar niet weet wat hij moet doen of zeggen. Ik wil hem niet onder druk zetten dus heb beloofd hem nu even te laten en de ruimte te geven maar jongens wat is dat lastig! Wat voel ik me machteloos en geeft dat een naar gevoel
Niet burn out maar wel overspannen geweest, tegen burn ou aanJe kan op zo moment weinig hebben, alles is teveel, nadenken over dingen is moeilijk, je duwt mensen weg of sluit je voor dingen af om te overleven, etc. Het herstel van een burn out duurt lang. Denk dat hij te snel weer volledig is gaan werken. Krijgt hij nog therapie?
Nee hij is 3 x op gesprek geweest maar hij wil geen hulp. Ik kan hem niet dwingen helaas. Maar vind ook dat hij veel te snel is gegaan
Hij heeft hulp zo hard nodig maar wil het niet. Ik weet niet hoe ik door kan dringen dat het zo belangrijk is. Maar bedankt voor jullie reacties
Je kunt hem niet dwingen. Ik zou juist voor jezelf hulp zoeken, in hoe je zelf hier het beste mee om kunt gaan. Daar heb je controle over, niet over wat je man doet. Dat kan een lange uitputtende strijd worden, maar als iemand niet zelf tot het uiterste wil gaan (of kan,meestal) heeft je man helpen 0,0 zin. Je wil hem volgens mij de ruimte geven, heel goed en moeilijk! Zorg goed voor jezelf en adviseer je man, maar onthoudt dat je enkel kunt bepalen hoe jij ermee omgaat. En heel veel sterkte <3
Poeh moeilijk zeg. Hier ook een man (andere psychische klachten) die hulp weigert. Heel moeilijk, wij hebben ook wel van die periodes dat ie weg wil lopen van alles (ons, het leven) Maar ik weet dat het niet aan mij ligt, hij kan het leven dan gewoon niet aan. Het klinkt of jouw vriend daar nu ook last van heeft. Ik hoop dat ie uiteindelijk toch het licht ziet en hulp zoekt om het structureel op te lossen. Sterkte!