A.s papa is niet gelukkig...

Ken het van een vriendin van me.
Het nieuwe geluk beangstigde hem en gedroeg zich ook vreemd tijdens de zwangerschap.
Geef je man de ruimte probeer zelf ook eens een avondje weg te gaan zodat hij ook eens alleen thuis kan zijn.
Bij hun is het trouwens helemaal goed gekomen..

 

Als ik het zo lees zit je man tegen een burn-out aan. Er komt te veel op hem af in korte tijd en dat is moeilijk te verwerken. Als je dan ook nog eens een baan hebt die niet naar je zin is en daarnaast ook nog geldproblemen (in de toekomst), dan kan dat je te veel worden. Blijf er wel over praten, want dat is belangrijk. En mocht het erger worden dan lijkt met mij verstandig dat jouw man eens naar de huisarts gaat. (misschien nu ook al wel verstandig, voordat het erger wordt) Een kindje brengt veel verantwoordelijkheid met zich mee, dus ook die druk zal jouw man nu voelen en mijn ervaring is ook dat mannen vaak pas "klaar zijn voor het vaderschap" wanneer de baby er is. Daarvoor kunnen ze er nog niet zo veel mee en maken ze zich vooral zorgen over hoe het allemaal gaat lopen en of ze wel goed genoeg voor hun gezin kunnen zorgen. Maar zorg wel dat jullie hier iets mee doen, want zo door blijven lopen is geen oplossing en dat kan je uiteindelijk zelfs je relatie kosten.

 

Dat zijn mannen. Die raken in paniek, maar zogouw de kleine geboren is, is het liefde op t eerste gezicht!

 

Op zich hoeft je ziek zijn geen financiële belemmering te zijn meid, je werkgever meldt je (deels) ziek bij het UWV en je krijgt dan gewoon 100% uitbetaald.
Ik denk idd dat je partner gewoon beren op de weg ziet en dat het voor hem allemaal nog wat "vaag" is wat er allemaal gaat gebeuren.

Ga eens met hem om de tafel zitten om te overleggen wat hij wil, wat jij wilt en wat jullie samen willen. Is het bijv een idee dat jij 3 dagen/nachten werkt en dat hij dan alsnog 2 avonden overhoudt om te sporten? Bijvoorbeeld dan maar hè.

 

Lastig!

Misschien is het allemaal veel sneller gegaan dan verwacht? Volgens mij was jij de eerste keer heel snel zwanger wat mis ging toch? En daarna weer zwanger? Als ik het verkeerd heb moet je het zeggen hoor! Maar het kan natuurlijk zijn dat hij er nog helemaal niet klaar voor was.

Mijn vriend heeft achteraf gezegd dat hij het toch wel fijn vind dat ik nu pas zwanger ben en niet een jaar geleden al, terwijl wij er toen ook voor bezig waren. Volgens mij is dit iets dat vaak langzaam groeit bij mannen.

Ik zou eens proberen een avondje weg te zijn, al weet ik natuurlijk niet wat voor klachten je hebt. Verder denk ik dat het goed te doen is met de diensten die jij wilt draaien, als jullie bijvoorbeeld in het weekend maar even samen tijd hebben. Waarom zou je vriend trouwens niet kunnen sporten? Is het misschien een idee om wat sportartikelen (geen idee wat hij doet voor sport hoor) in huis te zetten zodat hij kan sporten wanneer hij wil en toch de baby hoort? Of misschien familie waar de kleine één avondje per week is als hij gaat sporten?

 

Ik herken het heel erg.

Mijn man is heel wisselvallig. Het ene moment is hij dolblij met de zwangerschap, het volgende moment zit hij weer in zak en as.

Hij maakt zich veel zorgen over wat er allemaal gaat veranderen, of hij het allemaal wel kan en of we het wel redden. Hij is soms ook bang dat ie mij kwijtraakt en geeft soms aan dat hij er moeite mee heeft dat hij straks de eerste plek in mijn hart moet delen... en bang is dat hij straks niet meer in beeld is bij mij.

Maar de laatste tijd gaat het wel weer wat beter, omdat we meer tijd aan elkaar besteden, meer praten en ook wat meer slapen. Slaapgebrek speelde bij ons ook een grote rol (ik slaap slecht sinds ik zwanger ben en hou mijn man ook vaak wakker).

Ben wel benieuwd ook of meer mensen deze ervaringen delen...

(Wij zijn trouwens ook heel snel in verwachting geraakt... Heb het idee dat mijn man het daardoor ook niet zo kan bijbenen... We hadden wel een kinderwens, maar het was niet zo dat we er al heel erg mee bezig waren)

 

Hoewel ik met het eerste deel eens ben, is het tweede geen zekerheid. Voor sommige mannen blijven de zorgen en vinden babies niet leuk.

De partner van TS klinkt mij als depressief of burn out in de oren en het zou verstandig zijn om dit eens te bespreken met de huisarts.

 

Hier voor een groot deel hetzelfde meegemaakt! Al was ons zoontje een ongelukje maar we hebben wel bewust besloten om hem te houden.
Echter zat mijn vriend er helemaal doorheen. Van geen werk tot werk waar hij met tegenzin naar toe gaat en veel stress heeft. Financiele problemen, relatie liep niet altijd lekker, thuis veel problemen door inbraken/grote waterlekkage badkamer, enz.
Hij zat naar mijn idee tegen het depressieve aan en hij heeft ook vaak aangegeven niet bewust met de zwangerschap bezig te zijn geweest daar hij zoveel andere dingen aan zijn hoofd had.
Achteraf vinden we ook dat we niet echt van de zwangerschap hebben kunnen genieten (in tegenstelling tot koppels die bewust zwanger raken en niet al die stress hebben).
Toen ons zoontje pas geboren was, was het soms nog even paniek, redden we het wel etc. Maar nu geniet hij met volle teugen van de kleine man. Hij zegt ook heel vaak: ze mogen mijn huis en al mijn geld afnemen, zolang Joah maar gezond! hij is oprecht een trotse papa.

 

Minder verdienen als je in de ziektewet zit? Dit klopt natuurlijk niet, zwangerschaps gerelateerd is gewoon 100%.
Verder ken ik het wel, mannen zien vooral veel beren op de weg, ik denk dat het belangrijk voor hem is zijn eigen ding te kunnen doen. Is er een loze ruimte in jullie huis waar hij zijn pc/tv/weetik veel wat neer kan zetten en even alleen kan werken/hobbyen?

 

ik zou ook proberen je man wat meer ruimte te geven, zodat hij ook eens het huis voor zich alleen heeft... of neem hem eens lekker mee uit eten... avondje uit ofzo...

 

Ja dit inderdaad! Hij had ook momenten dat hij heel blij was maar als hij er dan weer over ging nadenken dan draaide zijn stemming helemaal om.

Klopt helemaal! Mijn vriend is toen naar de huisarts gegaan en doorverwezen naar een psycholoog (en af en toe psychiater i.v.m. ADHD) Dit bracht al wat meer rust bij hem. Hier kon hij neutraal over zijn problemen praten en zijn hart luchten. Mijn vriend zei ook heel vaak dat de zwangerschap een rare periode is voor de man. Je weet dat je papa word maar je kunt je er niet echt op voorbereiden zoals een vrouw. Het is raar te beseffen dat er een mensje in de buik van zijn vriendin zit en hij ziet/hoort het alleen bij de echos. Wij voelen 9 maanden lang vanalles aan ons lijf maar voor de man gaat het dagelijks leven gewoon door alsof er niets aan de hand is. Een man merkt pas echt het verschil zodra de kleine is geboren en kan dan pas beginnen met het "papa worden en papa zijn". Tenminste zo zegt mijn vriend het tegen mij.

 

Het is ook allemaal niet niks zo'n zwangerschap. Mannen zijn vaak bang voor de verandering...Hier verplicht ik hem bij wijze van veel leuke dingen te gaan doen buiten de deur met vrienden, omdat dat na de geboorte minder makkelijk gaat natuurlijk. Gelukkig heeft hij leuk werk, toen hij dit niet had was hij ook niet te genieten. Tips? Z'n ogen open houden voor ander werk en veel leuke dingen doen. Mannen zijn volgens mij niet zo van het hulp zoeken, maar als hij dit wel wilt kan het nooit kwaad natuurlijk! Tsja en praten erover samen... Komt vast allemaal goed!

 

Nee want ook je ORT moeten ze meenemen in de ZW uitkering.

 

Toevallig is bij ons dit weekend het woord 'burn-out' ook gevallen. Ik heb ook sterk het gevoel dat mijn man daar tegenaan zit. Dus we hebben nu zelf voorzorgsmaatregelen genomen: eerder naar bed, 's avonds vooral rustige activiteiten zoals wandelen en puzzelen en mijn vader komt helpen met de kinderkamer...