Mijn vliezen braken op zondagnacht om 4 uur. Ik had maar hele lichte weeen die niet doorzetten. Dit had ik 3 dagen lang en toen ben ik ingeleid geworden. Ik moest me op donderdag 22 mei om 8:00 uur in het ziekenhuis melden. Eerst gingen ze nog een CTG-scan maken om te kijken of nog alles goed ging met Jarno, en hij deed het nog prima! Om 9 uur gingen ze kijken of ik al ontsluiting had en ik had al 2 cm ontsluiting (Hadden die weeen toch een beetje hun werk gedaan ). Rond kwart over 9 gingen ze het infuus aansluiten.. En na 2 keer prikken zat het infuus er eindelijk in! En het deed ook nog pijn ook! Om half 10 begonnen dan die ellendige weeen! Eerst waren ze nog wel te doen, maar rond half 1 deden ze zo'n pijn dat ik dacht dat ik gek werd! En toen had ik nog maar 3/4 cm ontsluiting! Toen kreeg ik rond half 3 een prik in mijn bil (Pethidine) tegen de pijn.. Dit hielp wel een beetje! En ze gingen weer kijken hoeveel ontsluiting ik had en het was pas 5 cm! Maar door die prik merkte ik niet veel meer wat er om me heen gebeurde.. Om half 5 begon ik te schreeuwen dat ik moest poepen, maar niemand geloofde me, want ze hadden 2 uur geleden nog gekeken. Na een half uur kwam er eens iemand kijken en ik had gelijk! Ik had 10 cm ontsluiting! Iedereen begon te rennen en spullen klaar te zetten en mijn vriend moest nog snel na de auto, want daar zaten de babykleertjes nog in! Dus hij rennen door het ziekenhuis! Maar weer terug naar de bevalling.. Om 5 uur mocht ik dan beginnen met mee te persen omdat ik de persweeen niet op kreeg gevangen. En ik maar persen en persen, maar geen kind Hij wilde niet met zijn hoofdje zakken en zat dus nog veel te diep in het geboortekanaal.. na een uurtje persen moest ik daarom maar weer mijn persweeen op gaan vangen (wat dus niet lukte) Na een half uurtje mocht ik weer mee gaan persen, maar weer geen kind! Hij was maar een heel klein beetje gezakt! Dus na een uurtje persen moest ik maar weer een half uur die verschrikkelijke persweeen opvangen! En zo ging het maar door tot kwart voor 10.. Ze zeiden dat ik me erop moest voorbereiden dat het een keizersnede kon gaan worden, omdat ze niet wisten of hij erdoor paste. Onze oh zo lieve zoon was nog even aan het denken hoe om hij met zijn hoofd eruit zou komen.. Met zijn neus naar boven of toch maar gewoon met zijn neus naar onder? Daarom zakte hij ook niet dieper in het geboortekanaal! Ook waren mijn bekkenbodemspieren te strak waardoor hij ook niet dieper kwam.. Maar toen ze dus over die keizersnede begonnen werd ik toch zo boos! Ik was maar aan het schreeuwen: DAN HEB IK ALLES VOOR NIKS GEDAAN! :x Ze gingen het 1x met de vacuumpomp proberen en als het niet lukte zou het dan toch een keizersnede worden! Opeens stonden er 6 dokters om me heen met witte schorten om en kwam de vacuumpomp de kamer in. Ze zetten dat ding op zijn hoofd en deden er maar meteen een flinke knip bij (waar ik gelukkig niks van voelde!) En toen na 2x persen was hij er dan eindelijk! Hij had ook nog eens de navelstreng om zijn nekje zitten! MAAR HIJ WAS ER! Precies om 22:00 uur. En wat waren we trots! Hij werd nagekeken door de kinderarts en zijn apgarscore was 9/10/10 dus super goed! Ohjaa mijn moeder was er trouwens ook bij vanaf 's morgens, maar die zat meer op de WC (van de spanning) dan dat ze bij mij was haha! En toen de vacuumpomp erbij werd gehaald werd ze naar buiten gestuurd! Was wel erg jammer.. maarja ze is nu wel een hele trotse oma! Ik moest erna samen met Jarno nog 48 uur in het ziekenhuis blijven ter observatie, maar hij doet het nu super goed en je ziet niks meer van de vacuumpomp!
Aah, wat een prachtig mannetje! Lekker genieten van dat lieve ventje... Fijn dat ie het zo goed doet, met zijn moeder ook alles (weer) in orde?
Dankjewel! En jij hebt ook een prachtmeid! Met mij ging het meteen weer helemaal goed toen hij op mijn buik werd gelegd
Van Harte Gefeliciteerd met je prachtzoon! ' Vreselijk meid wat heb jij lang geperst zeg, heb echt bewondering voor je En nou lekker genieten!