Vijf jaar geleden werd ik voor het eerst mama van een mooi manneke. De eerste tijd zat ik allesbehalve op een roze wolk. Het leek wel alsof ik in een emmer met stroop was beland waarin ik niet vooruit kwam. Ik voelde me opgesloten (had net mijn baan opgezegd) en ik miste mijn vrijheid. Er waren momenten dat ik dacht: is dit het nou? Nooit in mijn leven heb ik me zo vreselijk eenzaam gevoeld. Ik heb het wel aangekaart bij de plaatsvervangende huisarts, maar ik kreeg niet het idee dat ik serieus werd genomen. Achteraf weet ik dat ik last had van een postnatale depressie. Al met al heb ik daarom heel lang getwijfeld of ik dit nog wel een keer wil meemaken. Nu vijf jaar later, weet ik net een week dat ik zwanger ben. Ineens zie ik als een berg op tegen volgend jaar. Herkent iemand zich in dit verhaal of heeft iemand tips hoe ik het aan kan pakken? Ik ben zo bang om weer in die depressie terecht te komen.
ik denk dat je het beste kan zorgen dat je in je ritme probeerd te blijven want ik weet dat dat iets ie wat moeilijk is als je een depressie hebt krijgt. probeer te regelen dat je lekker uitgebreid kan douche desnoods met een stoel. zorg dat je lekker verzorginstijd aan je eigen geeft maskertje make up wenkbrauw eppileren. want het eerste wat verslonst word met depressie is lichamelijk. ik hoop dat je hier wat aan hebt.
geef het aan bij je vk, nu al!! Deel je zorgen met je omgeving en trek op tijd aan de bel en laat je dan ook niet afschepen.
Idd, doorgeven aan je vk. Geef het ook aan bij de intake van de kraamzorg, je hebt dan als het goed is ook recht om meer uren. Ik zou evt. ook nu naar je eigen huisarts gaan en het daar aankaarten en vragen wat de mogelijkheden zijn. Ik weet niet of er medicatie mogelijk is nu i.v.m. je zwangerschap en na je bevalling? Als je dat evt. wil. Heb je de vorige keer borst of fles gegeven? Ik geloof dat je met borstvoeding ook heftigere gevoelens kunt krijgen. Hormonen blijven met borstvoeding langer in je lichaam. Misschien kan je op een forum voor postnatale depressies ook wat meer info krijgen als je er behoefte aan hebt. Even googlen.
bv hoeft het niet per se erger te maken hoor!!! Ik werd juist depressiever toen ik minderde en veel later toen ik helemaal stopte ging het meteen een stuk minder. Als bv goed loopt is het juist heel waardevol ook voor de moeder.( het was het enige wat ik voor mijn gevoel wel goed kon) Geeft het al veel stress dan is stoppen misschien beter.
Ik zeg ook kan. Hoeft niet, de ene vrouw reageert heftiger op hormonen dan de andere. Fijn dat het bij jou wel goed ging.
Je herkend nu de gevoels van een depressie. Waarschuw idd daarom de vk, je huisarts en de directe omgeving. Vertel ze ook wat bij jou de symtomen zijn van een op hande zijnde depressie. (bijvoorbeeld veel slapen ofzo) En probeer je er niet te veel druk over te maken. (deed ik ook maar zit gelukkig nog altijd op een mooie roze wolk)