Ik weet sinds gisteren dat ik zwanger ben en ben hier echt enorm blij mee. Het is direct in de eerste ronde na de pilstop gelukt! Maar nu komt het probleem... Mijn zus is al 2 jaar bezig en het wil maar niet lukken... Zij en haar vriend hebben alle onderzoeken al doorlopen maar er is geen oorzaak gevonden. Onbegrepen onvruchtbaarheid heet het dan toch? In ieder geval zit ze er psychisch flink doorheen. Veel huilen en stress en ik heb het idee dat voor haar het hele leven alleen nog maar draait om zwanger worden. Ik heb haar gisteren verteld dat ik zwanger ben omdat me het het beste leek om het haar maar direct te vertellen. Direct tranen met tuiten natuurlijk. Ze is erg blij voor mij, maar ondertussen weet ik, en begrijp ik, dat ze het verschrikkelijk vindt. Iedereen in haar omgeving wordt direct zwanger en zij niet. Ze zegt dat ze niet begrijpt waarom het háár nou niet gegund is. Ik vind het echt heel erg verschrikkelijk voor haar maar weet nu eigenlijk niet zo goed hiermee om te gaan. Aan de ene kant ben ik helemaal in de wolken en aan de andere kant is er het verdriet bij m´n zus wat ik eigenlijk gisteren alleen maar erger gemaakt heb. Ook voor m´n ouders is het moeilijk. Ze zijn heel erg blij natuurlijk dat ze opa en oma worden en ze zouden nu al allerlei kadootjes willen gaan kopen voor met kerst. Maar ja, dan is m´n zus er ook bij en zal het allemaal heel moeilijk voor haar zijn. Wat moet ik hier nou mee? Heeft iemand in een sootgelijke situatie gezeten? Liefs, Sofia
heey meiss als eerste van harte gefeliciteerd! ik ken jou gevoel niet maar van je zus wel trek het je niet te veel aan want ze is hardstikke blij voor je maar aan de andere kant gewoon vredrietig waarom het haar niet lukt betrek haar er veel bij dat vind ze hoe dan ook heel erg mooi en wees er voor der en meiss geniet van je zwangerschap! liefs ancie
Ik heb nu niet zoveel tijd om te reageren, maar wilde je laten weten dat ik in precies dezelfde situatie zit met mijn zus en haar man. Alleen is ons kindje inmiddels geboren. Ik zal later vandaag of morgen reageren, kunnen we misschien wat steun vinden bij elkaar.
Hoi Sofia, Ik heb niet iets gelijks mee gemaakt,maar ik zou denken dat je toch vollop van je zwangerschap moet gaan genieten,dat zouden opa en oma ook moeten doen,het is vervelend voor je zus maar als iedereen zich maar om je zus blijft inhpuden dan lijkt het of ze minder blij mogen zijn met jou zwangerschap.Jou zwangerschap is net zo waardevol als die van een ieder ander geniet ervan en laat e verwennen,je kan het niet over doen. En een tip voor je zus mss moet ze het proberen los te laten hoe moeilijk het ook is vaak als je zo bezig ben met zwanger worden wil het daarom ook niet lukken. Succes met alles. Geniet van je zwangerschap liefs melissa
allereerst gefeliciteerd. het zal wel even schrikken zijn voor je zus maar ik denk dat ze ontzettend blij voor je is. Vertel het haar als een van de eerste dan hoort ze het in elk geval van jou en betrek haar vooral in je zwangerschap. succes ermee
Ook hier ervaring, met je zus dan! Mijn zus raakte ook heel gauw zwanger, wij hadden de dag dat ze het kwam vertellen de 1e punctie van de eerste IVF/ICSI gehad. Dat valt erg koud op je dak inderdaad. Ik was ontzettend blij voor hun maar vond het ook erg moeilijk om er mee om te gaan. Ook voor mijn ouders was het een lastige tijd (onlangs heeft mijn moeder met dit verhaal in de OOK gestaan). Toch is het zo, daar veranderd niemand meer iets aan. Probeer te respecteren wat je zus wel en niet aankan. Het hoeft echt niet allemaal om haar te draaien hoor, want jij bent dolgelukkig en zwanger! Probeer alleen niet te vergeten dat die buik er straks altijd zal zijn en je zus bij het zien van jou geconfronteerd wordt met haar ongewenste kinderloosheid. Of ze nou wil of niet.. Ik geloof ook dat ze oprecht blij voor je is! Heel veel succes samen en jij van harte met je zwangerschap! Misschien vind ze het juist leuk om straks eens mee te gaan naar de vk? Vragen staat vrij. Mijn zus is toen bevallen van een prachtige dochter, het meiske leek als twee druppels water op mij! 2 maanden na haar geboorte waren wij ook eindelijk zwanger! Inmiddels heeft ze haar tweede kindje en ik geniet van onze zoon en alle neeftjes en nichtjes die er ondertussen zijn! Ik hoop dat het je zus gauw lukt!
Dit is echt het aller ergste wat je tegen iemand kan zeggen die ongewenst kinderloos is. En nee, het IS niet zo! En je KUNT het niet loslaten. Tegen mij werd dat ook gezegd, laat het los, koop een hond, ga op vakantie...denk je dat daar het zaad van mijn man beter op zou worden? Alsjeblieft, tegen iedereen: Zeg dit nooit hardop! Denk het niet eens. Ze heeft het al verteld
Hoi Elmo, Ik heb het in de omgeving meegemaakt dat het wel degelijk hielp,een goede vriendin van mijn zat er helemal dorrheen en was erg bezig me zwanger worden,op een gegeven moment heeft ze het van haar afgezetn en gedacht mijn tijd komt wel en plots de mnd erop was ze zwanger. De zus van sofia is onbegrepen onvruchtaar dus medisch is er niet wat mis.Ze kan dus zwanger worden. Ik wil niemand kwetsen met mijn antwoord,sorry als dat wel het geval is. Liefs melissa
idd het werd tegen mij 1 keer gezegd en ik voelde me alsof de grond onder mn schoennen werd weggetrokken los laten kan niet dus zeg dat maar niet krijg je alleen maar veel verdriet van bij mn schoonzusje werd ik er veel bij betrokken met winkelen enz het is wel moeilijk maar ik vond het een heerlijk gevoel om er bij betrokken te worden en ze zij ook heel vaak tegen mij van meiss bij mij was het ongepland ik weet dat je dat erg vind maar ik gun het jou van harte je kan altijd bij me terecht! dus er gewoon zijn voor je zus is meer als genoeg wat je kunt doen liefs ancie
heey melissa je kwetst niemand hoor ! het is inderdaad zo dat als ze er niet meer aan denkt dat het dan beter gaat bij mij zij de gyn dat ik had 16 aug een mk en hij zij tegen mij geniet deze maand maar lekker van je mannetje want deze maand kan het toch niet ivm met je baarmoeder die het moet verwerken en ja hoor maandje later hoppa weer zwanger maar als iemand anders dat tegen mij had gezegd had ik woedend geweest en verdrietig dus vandaar
Wil je voor jezelf spreken? In mijn geval is het ook niet kwetsend omdat ik weet dat rust of het uit je hoofd zetten gewoon weg niet helpt en niet kan. Er zullen velen zijn die zelf in die situatie zitten, die wel degelijk worden gekwetst. Er zijn altijd uitzonderingen, gelukkig! Verder heb ik er genoeg over gezegd
Bedankt voor de snelle reacties! Ik moet toegeven dat ik in het begin (jaar geleden) ook wel eens zei dat ze het gewoon los moest laten en er niet zoveel mee bezig moest zijn. Maar nu weet ik ook dat dat inderdaad niet kan. Bij mij was het in de eerste ronde raak gelukkig want ik heb ook een maand zitten zenuwen. Dus ik kan het me voorstellen hoe dat is als je al 2 jaar bezig bent en steeds meer in je achterhoofd krijgt dat het je misschien wel nooit gegund is. Ze is 2 maanden geleden bij een osteapaat geweest die erg goed bekend staat met dit soort dingen (de hele kliniek hing ook vol met geboortekaartjes). Hij zei dat haar baarmoeder verdraait zat, heeft dit verholpen en gezegd dat hij zeker wist dat ze nu binnen drie maanden zwanger zou zijn. Zoiets had hij natuurlijk nooit mogen zeggen, want daar heeft ze zich toch, misschien tegen beter weten in, aanvast geklampt. Nu zijn er inmiddels 2 van 3 maanden om en niks. Ze zijn ook al wezen praten voor IUI en zouden daar in januari geloof ik mee beginnen. Ik woon in het buitenland dus het is moeilijk voor mij om haar er heel veel bij te betrekken. Ik twijfel ook nog steeds of ik daar wel goed aan zou doen. Ik heb het geprobeerd om er met haar over te praten toen ik net gestopt was met de pil en ik met heel veel vragen zat. Dat viel toen ook helemaal verkeerd. Ik geniet van mijn zwangerschap en mijn ouders (die in NL wonen) ook, maar toch is het moeilijk omdat we allemaal weten wat het voor haar alleen maar erger is geworden. Moeilijk!
hey hey, hier nog iemand die precies het zelfde heeft. ik ben ongepland zwanger geworden en mijn zus en haar vriend zijn al 3 jaar bezig om zwanger te worden. zijn nu bezig met onderzoeken en dat soort dingen maar er is nog niets uitgekomen. toen ik mijn zus moest vertellen wou ze het eerst niet geloven nadat ik de zwangerschapstest had laten zien geloofde ze inderdaad dat ik zwanger ben. ik weet dat het voor mijn zus heel moeilijk is om te zien dat ik wel zwanger ben en zij nog niet, toen ik het ook net vertelde toen was zij alleen nog maar meer bezig met zwanger worden want ze wilde zo graag samen met haar zusje zwanger zijn. mijn zus en ik zijn eigenlijk nooit echt met elkaar opgetrokken maar sinds er een kleintje op komst is zijn we meer naar elkaar toe gegroeid. wat ik heb gedaan is aan haar gevraagd of ze mee wou naar de verloskundige en naar de andere echo`s. dit heeft ze gedaan maar toen er een echo was zag je wel een soort van jaloerzie in haar ogen. maar volgens mij heeft ze zich er nu bij neergelegd dat het haar nog niet gegunt is en geniet ze heel erg mee met mijn zwangerschap. ze is ook erg nieuwsgierig hoe haar kleine neefje er straks uitgaat zien en vraagt zelfs al of het bij haar mag komen slapen. ik denk dat jou zus ook gewoon tijd nodig heeft om er aan te wennen dat jij wel zwanger bent en zij nog niet. dus geef haar die tijd en neem haar vooral mee naar de verloskundige en ook als er een echo word gemaakt... groetjes
Sofia, Volgens mij kan ze het sowieso waarderen dat je in elk geval aan haar en haar gevoel denkt! Je bent nu al een lievere zus dan mijn zus toen! *dat is wel weer goedgekomen hoor*. Ik duim voor je zus, extra voor die 3e maand!
Mijn beste vriendin is ook heel erg bezig met zwanger worden.. gisteren heeft is net ze voor de 6e behandeld met IUI.. ik denk dat ik het haar vanmiddag ga vertellen dat ik zwanger ben. als ik het nog langer uitstel dan is het straks weer de tijd dat ze zelf een test moet doen. mocht het dan weer niet gelukt zijn dan wil ik het ook niet vertellen. een andere vriendin van haar heeft het pas met 4 mnd verteld, daar was ze ook niet blij mee. maar het is en blijft moeilijk..
honesty is he best policy zeggen ze vaak, dus inderdaad wat TS heeft gedaan meteen vertellen (al is het moeilijk) is wel het beste wat je kan doen.. Ik vind het altijd gek dat mensen zeggen dat het er niet toe doet hoe je ermee bezig bent maar ondertussen heb ik genoeg verhalen van mensen die het hebben laten rusten en OPEENS zwanger waren, dat verteld mij dan genoeg. BEHALVE als er door een lichamelijke afwijking niet zwanger geworden kan worden, dan is het logisch dat er niet mee bezig zijn niet helpt maar het heeft er wel zeker mee te maken (de stress is een hele grote boosdoener hoor)
dat pak jij eruit maar dat zeg ik helemaal niet (soms lezen mensen alleen wat ze willen lezen jammergenoeg) Maar de stress is wel degelijk een van de factoren waarom echtparen soms niet zwanger worden Jammer dat je alles zo persoonlijk aantrekt van iets wat gewoon een feit is en geen beschuldiging ofzo.
Hoi Sofia, Ik herken wel e.e.a. in je verhaal. Mijn 4 jaar jongere zus heeft al een zoontje van ruim 2 en een half. Ze was toen heel snel zwanger geraakt. Meer dan twee jaar geleden ben ik gestopt met de pil. Na ruim een jaar was ik zwanger, helemaal in de wolken! Maar bij de 1e echo kreeg ik te horen dat het embryo niet meer leefde. Een moeilijke periode brak aan, omdat het niet vanzelf mijn lichaam verliet, maar dat verhaal bespaar ik je. Inmiddels zijn we een jaar en nog twee MK verder. Mijn zus is een paar maanden geleden gestopt met de pil en in twee maanden was ze zwanger. Ze vond het heel moeilijk om mij te vertellen en om heel eerlijk te zijn: ik was voor haar heel blij, maar ik vond het zo niet eerlijk. Ik was nu aan de beurt! Inmiddels ben ik ook zwanger en bloednerveus omdat ik maandag mijn 1e echo heb. Ik geniet volop van mijn nichtje (van de broer van mijn vriend) en mijn neefje (van mijn zus) en kinderen van andere vrienden en tuurlijk, baal ik best eens, maar ik ben er liever wel bij dan dat ze me negeren om te sparen ... dus super dat je zo lief bent voor je zus en ik weet zeker dat ze oprecht ontzettend blij voor je is. En nu maar duimen dat het bij haar ook snel lukt ... Liefs, Dyaan
Ik vind het heel lief dat je zoveel rekening met haar houd. Het is vast moeilijk voor haar. Zou je misschien niet met haar erover kunnen hebben hoe zij erover denkt? Of ze liever wil je dat je er rekening mee houd of dat ze het prima vind dat je erover praat? (ik noem maar een voorbeeld) In iedergeval gefeliciteerd