Wie herkent dit ook? Ik ben de laatste paar dagen zo vreselijk moe en down , ik ben mezelf niet meer . Zou dit komen door de hormonen die nu een beetje "uitgewerkt" zijn? Ik heb het gevoel dat ik wel een hele week kan slapen. En ik hoef maar naar mijn kleine te kijken of ik kan al beginnen te huilen.
Ff in de gaten houden. Elke mama heeft wel eens zo'n week. Ik heb het ook gehad. Vooral na een aantal slapenloze nachten. Normaal gesproken gaat het weer over na een paar dagen. Duurt het langer, misschien dan toch even langs de huisarts om het te bespreken.
Kun je de kleine niet een keer een nachtje laten logeren ergens zodat je zelf een keer weer even flink kan uitslapen? Moeilijk weet ik, maar je kleine heeft meer aan een uitgeruste moeder dan een moeder die op is. Sterkte meis, ik weet dat het lastig is! Ik zelf heb het ook nog maar 1 keer gedaan, maar had het echt een keer nodig. Even jezelf op 1 zetten, al is het maar voor even. Liefs Cindy
Ik herken het wel! heb het niet elke dag hoor,maar het zijn vooral de dagen dat ik weinig doe en alleen maar huishouden..pff...vandaag ben ik lekker wezen zwemmen met de kleine en dat breekt de dag weer lekker,nu heb ik dat gevoel helemaal niet. Succes Groetjes,
Misschien is het ook handig om eens een keer je hb te laten checken. Het kan maar zo zijn dat je een ijzertekort hebt overgehouden aan de zwangerschap/bevalling. Als het aanhoudt zou ik gewoon even langs de huisarts gaan. Sterkte en liefs Manuela
Ik heb nog steeds angst dat onze kleine meid opeens niet meer leeft. Nu blijkt dit vaker voor te komen en maak ik me ook niet zo'n zorgen. En, het is inderdaad zo dat het steeds leuker wordt! Nu pas kan ik er van genieten en geloof ik dat alles wel goed komt. Ben inmiddels ook helemaal binnenstebuiten gekeerd: bloedtest, bloeddruk, hartslag etc. Nu alleen nog even naar de KNO arts en de dermatoloog..... Wat ik de komende week ga doen is een zonnebankje pakken 8) daar knap je echt van op! groetjes, Danielle
O heel herkenbaar. Ik ben het afgelopen half jaar ook niet mezelf geweest, heel moe en ook down. Gelukkig gaat het de laatste weken weer goed. Voel me weer langzaam mezelf worden. Maar ik zat ook echt niet lekker in mijn vel en dat werkte overal in door. Begon ook met een maand of 6 en duurde tot bijna een jaar. Ik denk dat het hier een combinatie was van de mindering in hormonen (bijvoeding naast de borstvoeding), chronische vermoeidheid door de gebroken nachten (na al die maanden gebroken nachten begon mijn lichaam ook te protesteren), de drukte met alles (niet alleen Inge), mezelf een beetje kwijt zijn geraakt de afgelopen jaren en nog wat dingen. Maar ben nu hard aan allerlei dingen aan het werken en voel me al veel beter. Helaas is mijn meisje nu erg verkouden en wordt weer een paar keer huilend en hoestend wakker `s nachts. Dus de vermoeidheid bouwt weer op de laatste weken, nadat ik eindelijk wat bijgekomen was omdat ze 2 weken achter elkaar had doorgeslapen. Maar het gevoel is voor mij dus heel herkenbaar.
Ingie, hoe gaat het nu met je? Wel fijn dat je hier ook wat herkenning kunt vinden in de andere dames die hetzelfde meemaken of mee hebben gemaakt.
We zijn zondag eens lekker een stuk gaan lopen met Joep en bij vrienden koffie gaan drinken. Daar knapte ik erg van op. Je sociale leven staat ook erg onder druk als je een kleine hebt. Daar ben ik nu ook achter gekomen. We gaan vrijdag en zaterdag avond eens lekker uit eten. Vrijdag bij mijn man van het werk en zaterdag bij mij van het werk. Dat zal me ook zeker een opkikker geven. Ik ben heel blij dat ik herkenning vind in jullie berichten. Ik ben gelukkig niet de enige met deze gevoelens. Voel me zeer gesterkt door jullie reacties.