Graag wil ik hier vertellen over mijn bevalling. Hoewel alles anders is gelopen, heb ik toch best een goed gevoel over de bevalling. Graag kom ik in contact met dames die ook te maken hebben gehad met een acute versie van HELLP. Woensdagmiddag was ik nog op controle bij de verloskundige en bloeddruk en dergelijke was allemaal keurig in orde (120 over 80). Vrijdagnacht braken m'n vliezen om half 1. De weeën kwamen al vrij snel en ook meteen vrij snel achter elkaar. Dus verloskundige gebeld en gezegd dat ik naar ziekenhuis wilde voor pijnbestrijding. De verloskundige kwam langs voor controle (ontsluiting 2 cm) en geregeld dat we naar het ziekenhuis konden gaan. Rond kwart over 5 waren we in het ziekenhuis. Voordat ze konden beginnen met pijnbestrijding, werden de baby en ikzelf volledig gecontroleerd, dus ook bloeddruk. Toen bleek de bovendruk boven de 200 te zijn, ze schrokken zich rot. Dus meteen urine checken en bloed prikken en toen kwam eruit dat het HELLP was. Overigens wist ik dat toen niet. Dus alle toeters en bellen uit de kast, meerdere infusen en veeeel bloed prikken. Kreeg magnesium om bloeddruk omlaag te brengen maar die deed het niet. Toen bleek paar uur later dat dat hele magnesiuminfuus niet goed was aangesloten! Dus alsnog aangesloten en toen ging m'n bloeddruk wel wat omlaag, maar nog steeds veel te hoog. Ondertussen werden de weeënopwekkers opgestart, want de weeën waren er wel maar deden niet genoeg. Weeën had ik niet enorm veel last van, want had ondertussen wel pijnbestrijding, remifentanil. Ondertussen was het overigens al een uur of twee 's middags. Begin van de avond zei ik dat ik het niet ging redden op deze manier. De ontsluiting ging ook niet verder, die bleef al drie uur lang op 8 cm hangen Toen zijn de artsen, in overleg, twee sporen gaan volgen. Een als voorbereiding voor een keizersnee en een op hetzelfde pad verder met de weeën opwekkers. Dus toch nog proberen voor natuurlijke bevalling. Om de keizersnede met een ruggenprik te kunnen doen, moesten er namelijk nog bloedplaatjes uit een ander ziekenhuis komen met de ambulance. Zonder de bloedplaatjes zou de keizersnede onder gehele narcose moeten en dat wilden we liever niet. We kozen er dus zelf voor om nog even hierop te wachten. Uiteindelijk was het denk uur of 9 toen er gestopt is met de weeën opwekkers. De bloedplaatjes waren gearriveerd en ik was kapot, dus naar beneden naar de OK. Daar bloedplaatjes met infuus erin en toen de operatie. Om 22:16 uur is onze prachtige dochter geboren. Ze hebben haar met vier man sterk uit mijn buik getrokken, want ze zat vast. Ik voelde geen pijn met de ruggenprik, maar ik voelde wel dat er gerommeld werd. Met twee man stonden ze boven bij mijn hoofd op m'n buik te duwen en met twee man aan de andere kant te trekken. Toen ze geboren was, moest ze meteen naar de gereedstaande kinderarts. Gelukkig deed zij het al heel snel heel goed. Mijn man zou bij onze dochter blijven, terwijl de verloskundige van het ziekenhuis bij mij zou blijven. Al vrij snel mocht ik terug naar de afdeling, waar mijn man huid op huid met ons meisje zat te wachten. Samen waren we compleet in tranen. Op de dag zelf heb ik geen moment door gehad hoe ziek ik eigenlijk was. Dat begint nu pas een beetje in te zinken. De nazorg vanuit het ziekenhuis is echt heel goed geweest. Meteen de volgende ochtend zaten de twee betrokken gynaecologen aan mijn bed om de hele bevalling door te spreken. Ook de zorg in het ziekenhuis was boven al onze verwachtingen.
Gefeliciteerd met jullie dochter! Wat een heftig bevallingsverhaal. Gelukkig is alles uiteindelijk toch nog goed gekomen. Fijn dat de nazorg ook goed was, het is toch een achtbaan van emoties waar je op dat moment doorheen gaat. Geniet van de kraamperiode en neem de tijd om alles te verwerken.
Wat heftig zeg. Ik kan me voorstellen dat je dat echt moet verwerken. Praat erover, desnoods met een onafhankelijk iemand, net zo lang tot het voor jou klaar is. Gelukkig is het allemaal goed gegaan, gefeliciteerd met je dochter, ik hoop dat je een fijne kraamtijd hebt ondanks de heftigheid van de bevalling.
Wil je even feliciteren met de geboorte van de kleine... Neem de tijd , ook na je verlof, want het heeft een hele inpact. Hopelojk kan je hier je ervaring etc delen. En het een plek geven
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter. Wat een achtbaan ben je in terecht gekomen. Maar fijn dat jullie er allemaal heelhuids doorheen zijn gekomen. Ik ben blij dat je de zorg als goed hebt ervaren. Ook ik heb HELLP + Pre-eclampsie gehad. Hoewel het achteraf gezien al langer sluimerde, heb ik er tijdens de zwangerschap niets van gemerkt en ging het bij mij ook ineens helemaal mis met 36 weken. Dinsdagmiddag in het ziekenhuis opgenomen met ook een torenhoge bloeddruk en een beetje eiwit in de urine. Woensdag werd besloten dat ik ingeleid zou worden, maar in de nacht van woensdag op donderdag ging het helemaal mis. Nieren en lever functioneerden bijna niet meer, zuurstofgehalte werd erg laag en ik had vreselijke pijn daardoor. Toen werd het dus een spoedkeizersnede en dat is kantje boord geweest voor ons. Helaas hier erg slechte (na)zorg gehad. Zowel in de twee weken dat mijn zoon en ik moesten blijven - en gescheiden lagen - als daarna geen enkele informatie. Ik zou met een paar weken wel weer herstellen, maar inmiddels weet ik beter. Vooral het eerste jaar gigantisch depressief geweest, omdat ik naast het niet herstellen een zoontje had die dag en nacht huilde. Ik ben er echt aan onderdoor gegaan, heb uiteindelijk zelf maar de dichtstbijzijnde therapeut gezocht en dat hielp wel wat voor dat moment. Maar ik ervaar het nog steeds als een trauma. Nu bijna 2 jaar verder en dankzij hulp uit UMC Maastricht (waar veel onderzoek gedaan wordt naar HELLP e.d.) zit ik nu wel in een zorgtraject om verder te herstellen. Verder doet lotgenotencontact mij erg goed. Fijn dat je hier je verhaal hebt kunnen delen, ik hoop dat het jou weer verder helpt in het verder gaan na alles wat er is gebeurd.
@username, dank je wel! Ik geniet erg van de kleine, maar vind het wel erg zwaar omdat ik lichamelijk erg beperkt ben... Morgen voor het eerst een hele dag alleen met de kleine, spannend! @xmoonlightx, dank je wel! Gaat voor jou nu ook opschieten he? Spannend! @Martine1983, dank je wel voor je verhaal! Volgens mij is het bij jou nlg wat heftiger geweest dan bij mij! Ik merk dat er toch nog wel heel veel onbekend is over HELLP en ben erg zoekende naar informatie. Vrijdag gelukkig alweer een belafspraak met de gyn, dus dan kan ik mooi wat vragen kwijt. Wanneer voelde jij je lichamelijk gezien weer een beetje de oude? Op internet lees je toch wel over een gemiddeld herstel van een half jaar... Bloeddruk hier is nu wel goed, maar ja, wel met drie pillen per dag! Beginnen jullie ooit aan een tweede? Ik heb altijd gezegd dat ik graag een groot gezin zou willen, maar dit heeft me zoveel angst aangejaagd...
Fijn dat je nog een belafspraak met je gyn hebt om zo nog wat vragen te stellen. Wat zou je nog willen weten? Jammer dat je nog medicatie nodig hebt voor je bloeddruk, maar het is natuurlijk wel goed dat deze nu stabiel is. De bloeddruk was bij mij vrij snel wel weer goed. Na een maand mocht ik stoppen met de medicatie. Herstel is heel verschillend denk ik. Bij mij kwam er door onderzoek in Maastricht naar boven dat ik hart- en vaatproblemen als onderliggende oorzaak heb. Ik herstelde helemaal niet, want mijn lijf had een te grote klap gehad door de vergiftiging. Ik heb net enkele maanden fysio afgesloten waar mijn conditie weer langzaam is opgebouwd en nu kan ik zeggen dat ik me weer veel fitter voel. Maar sommige dingen zijn waarschijnlijk blijvend, zoals problemen met mijn geheugen en concentratie. Omdat ik een grote kans op herhaling heb en er andere risico's zijn los hiervan is mij helaas afgeraden nogmaals zwanger te worden. Maar ik herken je angst wel. Stel dat we nog wel de keuze zouden hebben, weten we ook niet of we het nog eens zouden aandurven. Maar voor jou zou ik willen zeggen; gezien je geschiedenis met HELLP zul je een volgende zwangerschap echt goed in de gaten gehouden worden en heb je zelf misschien ook eerder door wanneer er weer klachten komen. Ik kan je het onderzoek in Maastricht ook erg aanraden, zij zoeken dan naar de oorzaak + geven een percentage w.b. de herhalingskans. Dit kan misschien helpen in het maken van de keuze. Maar ik kan me ook voorstellen dat je sowieso eerst tijd nodig hebt om te verwerken wat er is gebeurd!
Geen ervaring maar het klinkt behoorlijk heftig! Wat fijn dat alles goed is afgelopen en wens je sterkte met het herstel!
@shart86, dank je wel! @Martine, Ik wil bijvoorbeeld graag weten of ze een directe oorzaak hebben kunnen ontdekken en wat de kans op herhaling is. Ook wil ik weten hoe 'gevaarlijk' mijn situatie precies was op schaal van 1-10. Ja, ben vreselijk ziek geweest, maar is het ook kantje boord geweest? Ik weet het allemaal niet en dat wil ik wel weten. Klinkt een beetje luguber misschien, maar ik moet echt een volledig beeld van de bevalling kunnen vormen om het te kunnen gaan accepteren. Die gaten maken me gek! Ik ben juist ontzettend bang voor herhaling omdat ik absoluut geen klachten heb gehad. Heb er de afgelopen dagen veel over nagedacht, maar het enige wat ik kan bedenken is dat ik wat meer vocht vast ging houden, maar zelfs dat was minimaal (kon gewoon m'n laarzen nog aan enzo) en normaal voor de duur van de zwangerschap. Dat vind ik zo ontzettend eng... Heb geen enkele van de klachten gehad die ze noemen, ook na constatering niet (geen hoofdpijn, geen 'band' om m'n buik etc). Heb vandaag bloed laten prikken voor de belafspraak, dus ben wel erg benieuwd wat daar uit komt... Wat vervelend dat je nooit volledig hersteld bent... Daar ben ik ook erg bang voor... Wel goed dat je de onderliggende oorzaak hebt kunnen vinden, dat maakt het misschien wat beter te accepteren...
Wij hebben helaas hetzelfde meegemaakt. Hier ging het ook ontzettend snel; dinsdagochtend op controle bij de gyn, eiwit in de urine en te hoge bloeddruk. Nachtje in het ZH moeten blijven voor 24-uurs urine en bloeddrukmeting. Woensdagochtend ontzettende buikpijn in rechter bovenbuik. De 'slechte' leverwaardes waren binnen enkele uren nog eens verdubbelt. Wat voelde ik me beroerd en slap. Toen moeten kiezen tussen verder proberen in te leiden met het risico op ks onder narcose, of meteen een ks doen (optie tot bloedplaatjestransfusie gaven ze niet). Dus toen maar hiervoor gekozen. Nu, 2 weken later voel ik me wel prima, bloeddruk blijft nog verhoogd en leverwaardes ook, maar het heeft allemaal zijn tijd nodig. Nu hopen dat ons zoontje volgende week naar huis mag (ik mocht hem pas na bijna 10 uur voor het eerst aanraken omdat hij op een andere afdeling lag waar ik niet naartoe mocht totdat ik in een rolstoel kon zitten Ik wens je veel sterkte en beterschap, het komt allemaal weer goed
Jeetje Leni88, verhalen verschillen maar weinig! Gelukkig deed onze dochter het super (was ook 39+5) dus die mocht gelukkig bij ons blijven...