Ik lig in scheiding.... Dus kerstmis is helemaaaaaal bleh en ik lig nog in het ziekenhuis ook. Sla dit jaar maar over. Ik heb kerst altijd leuk gevonden.
Ik snap je... Ik zat in mijn up op de bank, kindjes bij hun vader. Dan is meerwaarde ook weg en All You Need Is Love, daar heb ik ook niet zo’n boodschap aan. Beterschap!
Ik snap echt niet waarom je die hapjes en wijn zelf niet gewoon hebt gepakt. Je man is toch geen ober?
Pff dit... kom eens uit die slachtofferrol Dan zet je het toch op de salontafel. Schat, ook een glaasje wijn? Snap dat je gefrustreerd bent maar steek ook even je hand in eigen boezem. Je had dit echt heel anders aan kunnen pakken.
Ik had ook allang mijn mond open gedaan. "Gezellig he schat, tijd met je gezin doorbrengen?! Of zullen we allemaal een laptop kostuum aan doen volgend jaar dan ben je misschien ook met ons bezig." Gelukkig op dat gebied heb ik niets te klagen. Mijn man brengt graag tijd door met zijn gezin en zijn werk komt echt op de laatste plaats wat dat betreft. Wij hebben gister heel gezellig met zijn 3-tjes gegeten, onze zoon ape trots dat hij zelf mocht gourmetten, daarna cadeautjes gedaan en uiteindelijk wat spelletjes. 9 uur lag hij op bed en hadden wij tijd voor elkaar.
TS, was jij ook niet degene die een tijdje geleden hier een topic over opende dat je man absurd veel werkte en jij altijd alleen met de kids zat en nooit iets voor jezelf kon doen? Is daar niets uitgekomen dat dit nog zo is? Blijkbaar gaat dit dus niet alleen om 1 avond en snap ik dat je geen zin hebt om de trucendoos steeds open te moeten gooien om aandacht van je man te krijgen. Er zit dus ook een deel frustratie bij vanaf jouw kant. Ik zou dus eens goed nadenken hoe je dit in de toekomst voor je ziet als dit zo blijft.. kun je niet nog eens met je man over zijn werkgedrag praten en jouw gevoel hierbij? Weet hij hoe jij erover denkt? Ik zou me enorm eenzaam voelen in jouw situatie.
Ik begon met de hapjes uit de koelkast pakken en toen zei die "ik heb geen trek". Ik ga dan niet in mijn eentje zitten eten... Heb lekker pot thee met chocola op. Prima, maar zonde van de hapjes die we samen zouden eten. Ik had over dat werk uiteraard mijn mond open getrokken, maar hier valt niet over te praten.. "het is nou eenmaal zo" Klopt inderdaad, er valt niet over te praten "het hoort er nou eenmaal bij en hij zou 1e kerstdag zijn telefoon wel wegleggen" Hij heeft inderdaad zijn telefoon niet aangeraakt (maar is niet gek, er wordt overal kerst gevierd denk ik dan...) Daar moet ik het dan mee doen. Het gaat dan weer weken goed of in ieder geval ik negeer het en soms ontploft de situatie dan weer even en inderdaad dan voel (of besef ik het gevoel) dat het verdomde eenzaam is.
Wat jammer dat het niet zo ging als dat je gedacht had. Zit veel meer achter zo te lezen. Misschien proberen om zelf niet veel verwachtingen te hebben dan ben je ook niet zo teleurgesteld. Zelf je avond indelen.
Balen dat je geen leuke avond hebt gehad! heb inderdaad je topic gelezen dat je man zoveel werkt. Ben bang dat dat niet echt zal veranderen als hij zelf niet inziet dat het ook Zo is. Heb je het wel gisteren er nog erover gehad? Probeer nu nog lekker te genieten van vandaag! Volgende x maak je het jezelf gezellig als hij niet wilt. Al is dat wel balen want je wilt het gezellig hebben met je man en gezin deze dagen.
Mijn moeder klaagt haar hele leven ook zo vaak over precies dit soort dingen. En ik kan er altijd zo moe van worden, want zo gaat het elke keer. Mijn ouders communiceren met dit soort dingen helemaal niet goed. Mijn moeder zit vol met bepaalde verwachtingen, terwijl mijn vader heel andere ideeën heeft bij een vrije dag en de dag invult zoals hij voor ogen had. Gevolg is dat het een chagrijnige boel in huis is dat makkelijk te voorkomen is door gewoon beter te communiceren... Deel je verwachtingen, overleg, kijk wat mogelijk is en wat iedereen leuk vindt. Dit zijn toch ook precies de redenen waarom stellen met de feestdagen sneller scheiden?
Hier heb je helemaal gelijk in. Lastige is dat ik geen prater ben en ALS ik het dan op een rustige (of ook gefrustreerde) manier wil hebben , dan ziet mijn man het gewoon totaal niet in. Een vrije dag bij zijn werk bestaat niet, zegt hij dan. En "ik weet nu toch wel dat dit altijd nodig is" .. Voor de duidelijkheid, hij heeft absoluut geen baan waarbij mensenlevens in gevaar kunnen komen o.i.d.
Ik snap jou wel, maar je man ook. Ik werk zelf ook heel veel. Mijn man niet. Ik heb hele drukke periodes gehad, maar moet eerlijk zeggen dat ik soms ook veel uren maakte als het niet echt hoefde. Soort verslaving aan werk ofzo? Op een gegeven moment kwam mijn man met een overzicht, waarin hij een maand lang had opgeschreven hoe vaak ik echt thuis was en niet met werk bezig was. Daar schrok ik wel van. Van dag tot dag vervaag je het vaak een soort voor jezelf. Maar dit heeft mij toch wel echt wakker geschud. Misschien kun je dat doen? En duidelijker zijn wat het met jou doet. En wat je dan wel wil. “Meer thuis zijn” is niet echt iets concreets en mijn ervaring is dat mannen toch wel echt een soort concrete afspraak nodig hebben. Hoop dat het je helpt, want dit is echt niet leuk. En tot je eruit bent zou ik in ieder geval jouw geluk niet van hem af laten hangen. Zorg dat je het leuk hebt, als hij aan wil haken bij wat jij leuk vindt kan hij da toch altijd doen?
Precies zoals bij mijn vader. Hij heeft ook altijd veel gewerkt. Hij werkt voor een groot winstgevend bedrijf, is altijd veel van huis geweest zonder er zelf echt beter van te worden. Het is een bepaalde persoonlijkheid. Mijn vader is iemand die luiheid verafschuwt en altijd hard werkt. Hij is ook best gesloten. Daarbij verliest hij grip op andere dingen die belangrijk zijn zoals zijn gezin. Aankomend jaar gaat hij met pensioen en begint nu in te zien wat eigenlijk echt belangrijk is in het leven. Ik hoop voor jou dat jouw vriend het eerder zal inzien. Anders iemand erbij halen om hem meer inzicht te geven, want schijnbaar heeft hij een bord voor zijn kop op dit vlak!
Het is helemaal niet erg als je moet concluderen dat je behoeftes in het leven heel anders zijn. Of dat je zo veranderd dat het niet meer werkt samen. je zit samen in een relatie en je zal allebei af en toe wat water bij de wijn moeten doen. Als een van jullie dit pertinent niet wil en dus altijd zn zin doordrukt maakt dat de relatie uit balans gaat en in elk geval een van de twee diep ongelukkig wordt. Jij verdient het ook om gelukkig te zijn. Niet alleen je man. En als hij schijt heeft aan de kleine dingen die jou gelukkige maken dan is hij gewoon geen relatiemateriaal. Je klinkt na wat extra uitleg namelijk niet als een zeurpiet. Je bent wel bijzonder slecht in communiceren. Ook een punt wat ik me uit je vorige topic herinnerde. Maak je man duidelijk wat jouw grenzen en behoeftes zijn. En ga op je strepen staan. Want echt anders blijft hij over je heen lopen.
pfff hoe bedoel je ik strooi nog even wat zout in je wonden door uiteen te zetten hoe geweldig ik het wel niet heb..
Haha . Zo vatte ik het niet op hoor. Bedacht me nu juist dat we dat in het nieuwe jaar ook maar eens moeten doen. En dat ik dan wel de voorwaarde heb dat de telefoons weggaan. De HELE avond.. en dat ik dat ook van te voren heel duidelijk ga maken.
Maar met een hele avond red je je huwelijk niet. Jullie leven onder hetzelfde dak in twee compleet verschillende werelden zoals jij je relatie omschrijft. Je zal echt dichter tot elkaar moeten komen wanneer je samen oud wil worden. En dat is meestal echt niet gemakkelijk.