Hoi Ben een mama van 4 kids tussen 7 en 1 jaar. Bij de kleinste merk ik niet veel maar bij de andere 3 merk ik dat ze enorm aan hun papa hangen. We werken allebei het is fus niet dat ze hem minder zien dan mij maar ergens knaagt het toch. Vind het soms jammer dat ze als eerste naar papa lopen als we beiden aan school staan of papa roepen als ze op toilet zitten of papa roepen om ze in te stoppen s avonds. Begrijp me niet verkeerd ik vind dit heel lief en teder maar ergens voel ik me onnuttig. Alsof alles wat ik doe niet gezien of geapprecieerd wordt terwijl ik degene bent die de was en plas doet en papa de meer fijnere dingen zoals ravotten. Zo zit ik er vaak voor spek en eieren bij. Voel me hier vaak heel eenzaam door en gefaald als moeder. Zijn er nog dames die dit ervaren?
Ik ervaar het zelfde bij mijn kinderen,merk het ook al bij de jongste van 1.5.bij ons is het geval dat ze papa nier vaak zien en mama teveel denk ik.hij is een leuke lieve papa die als hij er is er ook is voor hun..Heeft dan alle tijd.doet dus de leukevdingen met ze.hij legt wel altijd aan kinderen uit dat mama het belangrijkst is en de verantwoordelijkheid draagt.dat doet me wel goed.mijn oudste zegt nu ook zelf dat alleen mama's alles kunnen.
Ik ervaar het ook zo. Ik ben thuisblijf moeder en mijn man heeft een eigen bedrijf. Ik doe dus echt alles alleen met de kinderen en nog trekken ze meer naar papa toe als hij thuis is. Mijn dochter haar eerste woordje was een paar maanden geleden ook papa. Toen dacht ik wel even potverdikkeme, ik geef je eten, verschoon je, verzorg je, knuffel je als je niet kuns slapen en geef je de hele dag aandacht en nog zeg je papa grrrr... haha maar ben wel blij dat ze zo gek op hun papa zijn hoor.
Bij ons gaat dat in periodes. Ik denk dat het ermee te maken heeft dat ik vaak de dingen doe die moeten gebeuren (was opruimen) en meer grenzen naar de kinderen aangeef. Resultaat: als ik alleen met ze ben kunnen ze beter zelf spelen en minder vervelend gedrag, wel veel knuffelen etc. Als papa er is wordt er veel meer aandacht gevraagd, zijn ze drukker en gaat er meer mis. Maar bij ons gaat het echt in golfbewegingen de laatste tijd is het juist vooral mama bij de oudste. Ik denk dat hij die rust nu juist even nodig heeft. Laat je iig niet onzeker maken. Wij zijn er wel wat meer op gaan Letten dat ik ook de ruimte heb om de leuke dingen met de kinderen te doen en papa af en toe wat strenger is.
Mijn zoon is gék van papa. Soms mag ik hem niet aankleden en papa wel. Gelukkig heb ik ook 2 meiden die weer helemaal mama zijn. Allebei wat, ik het meest
Misschien een kleine troost.... Mijn eigen moeder vertelt ons vaak dat wij (mijn broer en zussen en ik) als jonge kinderen ook vaak aan onze vader hingen. Precies zelfde reden... wildere spelletjes en moeders deed vooral de zorgtaken..... ik denk dat het ook veel met de leeftijd te maken heeft... Toen we ouder werden, richting tiener leeftijd veranderde dat nl... Ik trok veel meer naar mijn moeder toe en heb echt een hele goede sterke band met haar. Ook mijn broer en zussen hebben een goede band. Dus ik denk echt dat het helemaal goed komt bij jullie! Blijf er voor je kinderen zijn en blijf ze die vrijheid geven om je man op te zoeken. Misschien kun je als extraatje een keer heel specifiek iets met een van hen gaan doen, iets wat zij heel leuk vinden bijv. Zo blijf je toch heel betrokken ook in de leuke dingen. Ik denk echt dat het heel normaal is en niet zegt dat ze jou niet nodig hebben.
Hihihi het is hier eigenlijk andersom Mijn vriend zorgt fulltime voor onze kinderen en ik werk vier dagen per week.... wanneer ik thuis ben is het toch altijd "Mem....(vul maar in)" ipv dat ze "Heit... (vulmaar in)" roepen
Hier ook zo! Ik vind het soms ook lastig, maar ik ben vaker thuis, dus bepaal de regels en moet soms streng optreden! De jongste is echt een mama'skindje
Mijn dochter is nu bijna 1,5 en trekt al zolang als ze een voorkeur aan kan geven meer naar haar vader toe. Soms vind ik het wel lastig, bijv als ik haar wil troosten en niet stil krijg. Mijn man pakt haar dan over en ja hoor.. stil. Maar over het algemeen vind ik het prachtig, die band die ze samen hebben. Ik kan er intens van genieten en voel me absoluut niet gefaald want ik weet dat het niets persoonlijks is en dat we alle twee even goed voor haar zorgen.
2 papa-kindjes hier. Papa is gewoon veel leuker. En soms baal ik ervan. Vooral als er 1 verdrietig is en alleen door papa geknuffeld wil worden. Maar.... Ik maak er ook lekker gebruik van met bijvoorbeeld naar bed brengen. Dat mag hij dus lekker doen.