Hallo allemaal, Ik wl hier even mijn verhaal kwijt over de afgelopen week. Afgelopen zaterdag kreeg ik last van afscheiding. Ik was toen bijna 10 weken zwanger. Zondagavond de huisartsenpost gebeld, en die gaven aan dat ik het aan moest kijken. Woensdag werd het erger en heb toen de VK gebeld. Ze had niet het idee dat het heel ernstig was, maar heeft voor mijn gemoedsrust een echo geregeld. Om 2 uur 's middags met mijn zusje naar het ziekenhuis waar werd geconstateerd dat het bij 5-6 weken al was misgegaan. Er was alleen en vruchtblaas te zien van 14 mm. Deze was leeg. Er is toen besloten om af te wachten of het vanzelf (via een zware menstruatie) naar buiten zou komen. Dit alles kwam trouwens niet echt als een verrassing, want vanaf het begin had ik al het gevoel dat het niet goed zat..... Woensdagavond krampen gehad en kwam de "menstruatie" op gang. Donderdag de hele dag geen bloedverlies gehad, maar begin van de avond weer hevige krampen. Ik was bij mijn zusje (woont schuin achter mij) en toen ik om 22.30 naar huis liep voelde ik dat ik een groot stolsel aan het verliezen was. Thuisgekomen naar boven gestrompeld, maar haverwege de trap voelde ik dat ik ook veel bloed verloor. Naar de wc en inderdaad een groot stolsel en veel bloed. Tampon ingedaan en gekeken hoelang het duurde voordat het er doorheen kwam. Binnen 15 minuten was dat al zover, dus toen maar de VK gebeld. Die is langsgekomen en heeft gevoeld. Zij kon voelen dat er inderdaad nog weefsel in mijn baarmoeder zat en dat dat waarschijnlijk de reden was van dat vele bloedverlies. ik voelde mij slap en duizelig en we (mijn man en ik) zijn naar het ziekenhuis gegaan. Daar een inwendige echo gehad waarop te zien was dat er inderdaad nog weefsel zat. Infuus aangelegd (lukte na 3 keer) en bloed afgenomen om Hb te bepalen (voor eventueel transfusie). Deze was gelukkig goed dus gingen we de nacht nog afwachten of het spontaan eruit zou komen. Niet geslapen en om de 1-2 uur naar de wc waar er grote stolsels uitkwamen (3-4 cm) en continue een behoorlijk bloedverlies. Tijdens de nacht zijn er 3-4 zakken infuusvloeistof ingegaan. Ik mocht niets eten/drinken omdat ik nuchter moest blijven voor als ze in moesten grijpen. 's Ochtends is de gynaecoloog gekomen en heeft weer een inwendige echo gedaan. Er zat nog steeds weefsel dus werd er besloten tot curretage. Om ongeveer 10 uur lag ik op de OK (algehele narcose) en om half 11 weer terug op mijn kamer. Het bloeden was zo goed als gestopt, dus dat was voor mij al een hele opluchting. 's Middags mocht ik alweer naar huis. Nu (zaterdagochtend) lig ik op de bank. Het gaat goed. Alleen kan ik niet zoveel, omdat ik snel licht in mijn hoofd wordt. Nog wel pijn in mijn buik, vooral als ik naar de wc moet (straks even aan de VK vragen). Sorry als het voor sommigen een beetje plastisch omschreven is, maar dat komt door mijn achtergrond. Ik ben blij dat alles achter de rug is en hoop dat we ons snel kunnen verheugen op een nieuwe zwangerschap. Nu maar lekker uitrusten en bijtanken. Groetjes Danielle Alles zal goedkomen. Zo niet, dan toch......
Jeetje wat een verhaal! Gek he dat je soms al een voorgevoel kan hebben? Dat had ik ook. Ik hoop dat je snel hersteld zult zijn en de draad weer op kunt pakken. Sterkte!
Heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies. Ikzelf heb net ook een curretage achter de rug...maar wij wachten nu mijn eigen ongi weer af en dan gaan we er ook weer voor. Kop op meid, het zal toch eens goed moeten blijven gaan hoor..al ben ik best bang dat het weer misgaat als ik weer zwanger wordt om eerlijk te zijn..... Maar gewoon goede moed houden
Heel veel sterkte om dit verlies een plekje te geven. Ik hoop dat jullie weer snel zwanger mogen zijn.
Veel sterkte gewenst en zorg goed voor jezelf, zodat je er geestelijk en lichamelijk eerst weer bovenop komt, want het is niet niks wat er is gebeurt allemaal.