Mijn eerste post hier en laat ik maar meteen van wal steken. Ik heb er veel aan gehad om ervaringsverhalen te lezen van anderen, dus zal ik de mijne ook plaatsen. Bij 7+3 weken zwangerschap hebben we een pretecho laten maken, omdat we beiden de behoeften hadden om het hartje van ons vruchtje te zien kloppen. Onze verloskundige kon helaas geen pretecho aanbieden omdat wij geen medische indicatie hadden, dus zijn we uitgeweken naar een echopraktijk waar ze een uitwendige echo hebben gedaan. Op het grote scherm was duidelijk een groot, zwart, gapend gat te zien. Vanaf dat moment "wist" ik dat het niet goed was. De echoscopiste kon geen vruchtje ontdekken maar gaf aan dat het nog erg vroeg in de zwangerschap was en dat ik na een week maar terug moest komen om opnieuw te kijken. Waarschijnlijk zat het vruchtje nog ergens in het slijmvlies. Je kan je voorstellen dat ik hier niet gerust op was, eenmaal thuis heb ik de verloskundige gebeld en konden wij alsnog met 7+6 terecht voor een inwendige echo. Hier werd het beeld dat wij eerder die week zagen bevestigd en werd vastgesteld dat ik een "blighted ovum" had. Een windei (wat een verschrikkelijk woord). Mijn lichaam was zwanger van niets, van een leeg vruchtzakje. Wat een rare gewaarwording is dat, pijnlijke borsten, misselijkheid, opgezette buiken en dat voor niets. Ik kreeg de keuze of ik wilde afwachten of dat ik doorgestuurd wilde worden naar de gyn. Omdat de zwangerschap verder nog intact was, kon het wel 5 weken duren voordat de miskraam zelf op gang kwam. Ik wilde hier niet op wachten, als het niet goed is dan moet het eruit! Uiteindelijk ben ik een week na de laatste echo gecurreteerd. De ingreep zelf viel me mee, ik was bovengemiddeld veel bloed verloren maar de duizeligheid trok snel bij na gebruik van Floradix (tip!) Helaas begonnen na 3 dagen (in het weekend natuurlijk) mijn klachten. Ik had tot op dat moment geen last meer van bloedverlies gehad, totdat ik ontzettend veel last kreeg van buikpijn. Niet de krampen die ik bij een menstruatie ervaar maar steken, alsof iemand met naalden in mijn buik stak. Voor de zekerheid een echo gehad, waarop nog wat bloedstolsels te zien waren. Verder zijn bloed en urine getest op ontstekingswaarden maar ook dat bleek niet het geval. Uiteindelijk later in het weekend pijnstillers (tramadol) gekregen om de pijn wat te verzachten. In de nacht van zaterdag op zondag nog veel pijn ervaren, waarna ik op zondag flink wat bloedstolsels ben verloren. Gelukkig was dit het begin van het einde van de miskraam. Het bleek, aldus de gyn, dat omdat ik nog niet eerder bevallen ben en een curretage toch een lichaamsoneigen ingreep is, dat mijn baarmoedermond zich weer heeft gesloten na curretage. Om de bloedstolsels te kunnen verliezen, was dus ontsluiting nodig. Na in totaal 15 dagen is het bloedverlies gestopt en begon ik me weer de oude te voelen. 21 dagen na curretage had ik mijn eerste negatieve zwangerschapstest (misschien eerder maar ik heb niet iedere dag getest). De verloskundige vroeg me of ik het achteraf geweten heb. Ik weet het niet. Achteraf praten is naar mijn idee wel makkelijk. Ik had natuurlijk erg de behoefte om het hartje te zien kloppen en aan de andere kant lijkt me dat ik hierin niet de enige ben, ongeacht de afloop van de zwangerschap. Ik weet (nog) niet hoe het is om een gezonde zwangerschap mee te maken, dus heb geen vergelijkingsmateriaal.
Vreselijk. Ik heb je verhaal helaas al 4 keer meegemaakt waarvan 2 keer heftige complicaties -> ik had wel een infectie. Hiervoor opgenomen geweest. Nu voor de 5e keer zwanger en nog geen kindje.. Praat over je verdriet. Zwanger zijn zal nooit meer hetzelfde zijn maar er komt een volgende keer. En de kans is heel groot dat dat gewoon goed zal gaan. Sterkte
Sterkte! Ik ben in mei ook zwanger geweest van een leeg vruchtzakje, mijn miskraam kwam uiteindelijk gelukkig zelf op gang. Ongeveer 7 dagen heb ik bloed verloren en daarna was het ook klaar, nu inmiddels 4 weken en 4 dagen geleden dat ik de miskraam gehad heb en ben gister voor het eerst weer ongesteld geworden. Ik had ook al heel vroeg een echo omdat ik het gevoel had dat het mis was, mijn gevoel was dus juist. Sterkte, en neem de tijd!
Bedankt voor jullie reacties, zonnetje en Pinkblossom. Dat is wat me eigenlijk direct opviel, nadat ik het in mijn omgeving (collega's) etc. vertelde. Dat zóveel vrouwen dit (helaas) hebben meegemaakt. @zonnetje, ik hoop voor je dat er uit deze zwangerschap een prachtig mensje mag ontstaan! Hoop doet leven en dat is wat ik je gun na alles dat je doorstaan hebt. Hoe voel je je tot nu toe? @pinkblossom, voor jou is het dus ook niet zo lang geleden. Dan geldt voor jou hetzelfde, neem de tijd! Ik ben zelf benieuwd wanneer en of ik ongesteld word. We zijn niet heel actief bezig met de kinderwens momenteel maar doen er ook niets aan om het te voorkomen. Ik deel de mening van mijn VK dat als het lichaam er nog niet klaar voor is, ik niet zwanger zal raken.
Wat vreselijk naar van je miskraam. Ik weet hoe jij je gevoeld met hebben. Ik ben ook gecurateert met 12 weken. Ik vond het vreselijk niet alleen dat moment maar bij mij was er ook al iets vooraf gegaan. Ik kreeg te horen dat ik eerder een miskraam had gehad (zelfde zwangerschap) en was ook daadwerlijk weefsel verloren wat ik aanzag voor een vruchtje. Later zag ze toch nog een ander vruchtje en elke week kreeg ik wat anders te horen. Uiteindelijk zijn we ook dit kindje verloren. Na de curretage had ik de 1e dag geen klachten maar volgens mij een paar dagen later ook die steken die jij omschrijft. Vreselijk was het , gelukkig was dit niet heel de dag door alleen af en toe. Bloedverlies is gestopt na 5 dagen zonder al te vele klachen. Nu wacht ik op mijn menstruatie dan pas kan ik het enigzins afsluiten omdat ik dan zoiets heb van ..ik heb mijn cycls terug. Ik hoop natuurlijk heel erg dat ik snel zwanger raak want dat is op het moment mijn grootste angst. Ik heb ook geen kinderen en wij waren 11 maanden bezig voor wij een positieve test in handen kregen. Veel sterkte de komende tijd.
@vrouwvan, wat ontzettend naar om te lezen! Je hebt in feite twee keer een miskraam in 1 zwangerschap gehad. Het lijkt me dat je dan leeft tussen hoop en vrees. Ik hoop voor je dat je je cyclus snel en goed weer terug mag krijgen. Ik zou ook blij zijn als die van mij weer terug heb, dan herken ik hopelijk mijn lichaam weer een beetje. Heb toch het gevoel dat ik daardoor voor de gek ben gehouden
Vandaag te horen gekregen bij de termijnecho dat het niet goed zit zou nu dus 9,2 zijn. Ik heb 2 lege vruchtzakken waarvan 1 echt groot. We zaten te kijken naar 2 zwarte vlekken wat onwerkelijk. We zijn verslagen hadden dit zo niet verwacht! Deze week ga ik nog naar de gynaecoloog waar ik na overleg of eerst tabletten krijg of een curretage al doen ze dat laatste niet zo vaak meer vertelde mijn Vk. Wat voel ik mij verraden door mijn lijf heb pijnlijke borsten, moe en misselijk maar er zit gewoon niets en dat is waarschijnlijk al weken aan de gang. Wilde mijn verhaal even kwijt hier sterkte voor alle andere vrouwen hier!
Ooh Koffieboon, wat verschrikkelijk. Wat een schrik! Ik voelde me ook erg verraden door mijn eigen lichaam, door alle kwalen die er waren, zonder dat het ergens toe diende. Laat je goed voorlichten door de gyn. Een curretage wordt misschien minder snel gedaan maar als jouw voorkeur daar naar uit mocht gaan, maak het bespreekbaar. Het is belangrijk dat je dit doet zoals voor jou goed voelt. Heel veel sterkte gewenst en neem je tijd! Hou je ons op de hoogte hoe het met je gaat?
Ja vooralsnog is het bij mij rustig geen buikpijn bloedverlies of dat soort dingen. Donderdag naar de gynaecoloog we gaan het zien mijn hormonen gaan van 1000 naar 0 kan heel emotioneel zijn ineens dat vind ik vervelend ik wil van die hormonenbom af er zit niets in mijn buik dus waarom blijft het dan zitten? We gaan het zien donderdag jullie horen mij
Ik heb vorige week dinsdag mijn curettage gehad en nergens last van gehad geen buikpijn geen bloedverlies (alleen de dag van opname enkele druppels). Laatste 2 dagen verlies ik wat bruinig spul maar geen buikpijn oid. Zelf wil ik ook wel van de hormonen af, ga volg week ofzo eens een zw.test doen om te kijken of die al negatief is.
Gisteren geweest idd de bevestiging het was een tweeling maar beide vruchtzakken zijn leeg. Dinsdag krijg ik een curettage mits het niet voor die tijd vanzelf gaat. Mijn man en ik voelen ons raar en gespannen nooit geweten wat dit met ons doet.
Oh koffieboon, wat verdrietig. Toch de keuze voor een curretage zie ik. Veel sterkte en beterschap gewenst!
Ja goed kreeg het ff te kwaad op de OK tafel huilen was ook spannend. Ook op de verkoeverkamer huilen kon er niets aan doen alles is eruit beide vruchtzakken ze onderzoeken het als het een rar vorm heeft maar dat was gelukkig niet. Nu herstellen en het een plekje geven.
Dat is ook spannend, het moment waarop het dan echt gaat gebeuren. Goed dat je het er uit gegooid hebt daar en fijn om te lezen dat er geen bijzonderheden zijn gevonden. Take your time en als er iets is dat ik kan doen mag je me ook altijd een PB doen. Sterkte!
Dat is heel lief van je! Ik moet 1 sep op controle heb jij nog wat info kunnen vinden over dit dus een windei? wat een vre-se-lijk woord trouwens Het schijnt meer voor te komen alleen dan komt het als een zware menstruatie las ik ergens en merk je het niet eens. Ben jij alweer in je normale cyclus? Hoe gaat het nu met jou? Mag ook in PB hoor als je het niet openlijk wil vertellen.
Donderdag naar de gyn geweest voor controle. Helaas lijkt mijn cyclus van slag. Had lichte bloedingen afgelopen week en had het vermoeden dat dit mijn menstruatie was (zie andere topic) maar gyn zag verdikt baarmoederslijmvlies en verwacht dat menstruatie nog komt Er zit niets anders op dan afwachten, al begin ik dat nu steeds moeilijker te vinden. We zijn inmiddels bijna twee maand verder sinds we erachter kwamen dat het mis was, ik zou zo graag verder willen!