Niet dat mijn xen zo waren, maar na gister ben ik weer ff op een paar plus punten gewezen dat ik alleen ben. ik liep naar de kermis met mn jongste in de wagen, en oppeens werd mijn aandacht getrokken naar een man die luidkeels stelletje K*TWIJFEN riep, achter hem liep een vrouwtje met 2 dochtertjes ongeveer 5 en 7 jaar? en wat ik toen zag blijft maar hangen hij haalde uit, hij schopte haar... ik wist niet wat ik zag...het ging zo snel, ze zij wel wat van : hee je moet me niet schoppen, maar liep wel achter hem aan met de kinderen...de blik van die 2 meisjes staan op mn netvlies... gewoon rond een uur of 2, op straat :x ik zag daarna 2 bekenden en zei het tegen ze, de mensen in kwestie waren alweer bijna de straat uit...en die zullen wel hebben gedacht waar heeft zij het nou over.. pff ik moest het even kwijt, en ik moet bekennen ik wilde zo graag wat zeggen op dat moment...vaak schiet er bij mij al iets uit in ruzie situaties voordat ik er erg in heb, maar ik voelde me kwetsbaar met mijn kleine.. soms mis ik het samen zijn met iemand, maar stel je voor...je zag het niet aan ze af..dat je zo'n enge kl**tzak treft die jouw of je kids slaat of schopt...
helaas zijn niet alle stelletjes echt gelukkig hoor en er zijn meer situaties dan je vaak denkt waar je echt niet in wilt zitten. op mijn werk kwam ik regelmatig dingen tegen die me deden beseffen dat ik het - ondanks mijn probleempjes soms - eigenlijk enorm goed heb en van geluk mag spreken - vaders die niets doen (of moeders) - verslaafde ouder(s) - agressie in gezin - verwaarlozing - misbruik - ouders met een zeer laag iq waarbij kinderen ouders ongeveer opvoeden ipv omgekeerd - kinderen die na school op straat werden gezet om er geen " last" van te hebben - kinderen die alle taken moesten doen en op jongere kinderen moesten letten - uithuisplaatsingen etc. etc. helaas zijn deze situaties er meer dan men denkt Soms bedenk ik me wel eens hoe kan het toch dat zoveel mensen / ouders het verkeerde pad op gaan? Hoe kan het toch dat er zoveel mensen beperkt zijn of raken (en dan echt ernstig) en wat maakt dat een mens zo slecht kan zijn naar een kind??? of kan doen alsof het kind niet bestaat (door weg te blijven of het kind altijd te negeren)
Ik denk dat het heel goed is dat je niets hebt gezegd, zo'n aggressieve man had jou en je kind ook makkelijk kunnen aanvallen. De enige die die moeder kan helpen, is zijzelf, zij moet besluiten het niet meer te pikken, zoals ze nu besluit bij hem te blijven. Als ze dat besloten heeft, dan pas kunnen anderen haar helpen haar leven weer op te pakken. Wel heel zielig voor haar dochters, zij leren nu dat het normaal is om door je man uitgescholden en getrapt te worden.
je hebt gelijk, ergens ben ik vooral boos dat ze achter hem aanliep met haar dochters... die meisjes kunnen nog niet kiezen of ze in zo'n situatie willen opgroeien, ze horen juist beschermd te worden.. ik heb zo'n zin om mn verhaal ook op een andere stadsite waar ik woon te plaatsen, maar ik denk dat die man zich er niet veel van aan zou trekken.. wat betreft ouders die hun kinderen negeren...helaas heb ik daar ervaring mee..de vader van mijn oudste negeerd haar compleet, voor haar laatste verjaardag kreeg ze niet eens een kaartje..als ik aan hem denk lijkt er een beerput open te gaan waarvan de stank niet te harden is. het enige wat ik doe is alles wat in mijn macht, en bereik ligt haar, en mijn jongste gelukkig te maken...daar leef ik voor. daarom doet het me zo'n verdriet zoiets te zien... je hoort vaak vooroordelen over alleenstaande moeders dat hun kinderen niks bereiken etc...maar ik ben super trots want mijn oudste gaat na de zomer havo doen, we bespreken nog steeds alles met elkaar, en er word niet gescholden of geschreeuwd in huis..deze rijkdom is me meer waard dan al het geld op de wereld
Hier heb je helemaal gelijk in! Schijnbaar moet je geloven dat kinderen van alleenstaande ouders bij hun geboorte al preventief naar de psycholoog moeten ofzo. Belachelijk. Liever 1 ouder die alles voor een kind doet, dan 2 die alleen maar ruzie maken. En van die verhalen over vaders die geen reet uitvoeren, vreemdgaan 3 weken na de bevalling of alleen maar uitgaan met hun vrienden word je ook niet vrolijk. Lekker alleen!
Ik heb er helaas ook ervaring mee! De vader van mijn kind negeert zijn zoon ook. geen kaart of cadeau op verjaardagen geen telefoontje e.d. Mijn is 3 jaar en begrijpt het nog niet, maar ooit komt er een dag dat hij vragen gaat. Nu vraagt hij vaak: Mama ben jij mijn papa? ik zeg dan maar ja lieverd ik ben mama en papa in 1 en zo voelt het ook voor mij. Ik maak mij zoon ook gelukkig en daar leef ik ook voor. Die Lapzwamsen van een vaders die niet naar hun kinderen omkijken? ik heb er echt geen 1 goed woord voor over! en ja over de vooroordelen? ik kan ook alleen maar zeggen een kind is gelukkiger bij 1 ouder dan bij 2 ouders die steeds ruzie maken e.d. daarom heb ik ook gekozen om alleenstaande ouder te worden ivm vele ruzies en vreemdgaan van mijn ex in 2008. en ik zie nu echt er voordelen van in het alleenstaand ouderschap waar dit topic ook over gaat
mijn zoontje zit nu ook in het papa zeggen. hoort kinderen op kdv over papa's en die roepen dan papa papa niet dat mijn zoontje - nu 2,5 - het echt snapt hoor dat hij het dus mist maar met spelen met eendjes in bad is er wel een papa eend een mama eend en een kindje eend. in boekjes ziet hij immers ook vaak een papa, mama en kindje enz. maar gewoon in de dagelijkse dingen noemt hij het eigenlijk nooit. Mijn ex die is nogal wisselvallig geweest in contact maar altijd met leugens, niet aan afspraken houden, onverantwoordelijk en alleen als het hem uitkwam maar niet willen betalen etc. afijn door alles uiteindelijk geen contact meer dus. Wel zo rustig ook.