Hallo allemaal Ik ben Hellen en ik ben 30 jaar .... Ben sinds 2002 getrouwd met Gerard (33) En sinds 2007 de mama van Jasper (5 jaar) In 2000 stopte we bewust met de pil ,omdat wij eigenlijk eerst een kindje wilde en dan trouwen .. Ik zal in het kort onze weg vertellen die wie moesten bewandelen ... In 2001 was ik nog steeds niet zwanger en gingen we naar de dokter .. Daar moest ik eerst tempraturen ,maar de dokter zag dat ik geen eisprong kreeg ...Ook mijn menstruatie bleef vaak uit ...SOms 9 maanden nie en dan weer wel en dan weer 6 maanden niet ..... We werden doorverwezen naar het ziekenhuis en daar bleek naar allerlei testen dat ik het PCOS syndroom had ... We wisten helemaal niet wat het inhield ,maar naar veel lezen kwamen alle dingen die ik dus als bijwerking had bij mekaar ...Geen eisprong geen menstruatie dus ook geen zwangerschap ..... Ik ben begonnen met Clomid ...Ik geloof een x of 6 cyclussen drmee gedaan .....Maar de eisprong kwam maar niet ......Toen heb ik een LEO gehad ,daarbij branden ze gaatjes in de eileiders waardoor een eitje niet zich kon vormen tot een CYSTER(dit was 1 van de vele bijwerkingen van de PCO )Hierna hebben we een maand of 6 het zelf geprobeerd ....Dit wou dus ook niet ....Toen weer een half jaar Clomid en toen dat ook niet hielp zijn we overgegaan op GONAL f en Pregnyl .......Dit hebben we ook een half jaar gedaan tot de gynecoloog zei dat we over gingen op IUI .......DIt hebben dus ook gedaan samen met het spuiten van het Gonalf hormoon .....Volgens mij ook 3 of 4 keer ........Toen kwam van ons het allerergste moment dat we te horen kregen dat we over gingen op IVF ....Een heel zwaar proces vond ik ,want hoeveel ik ook spuite de eitjes wouden niet groeien ....Ik moest op het laast een week langer doorspuiten dan normaal en dan het dubbele wat ik al spoot .....Uiteindelijk die vreselijke helse punctie (ik heb nog nooit zoveel pijn gehad )daar werden 6 eitjes aangeprikt ,en bij het lab kregen we te horen dat er maar 1 eitjes van de 6 bruikbaar was !Dus eigenlijk op een terugplaatsing nooit meer verwacht .....Toch kwam die wonder ,boven wonder maar helaas geen baby .... Omdat ik het zoow zwaar had geestelijk en naar veel praten waren we er uit ,het is genoeg zo .....7 jaar behandelen ,iedere maand hormonen in mn lijf pompen geestelijk trok ik het niet meer ,dus besloten dat we samen verder gingen .....Dachten we Wonder boven wonder voelde ik me in December 2006 heel vreemd ,en ging naar de huisarts ...Omdat ik aan de antidepresivia zat moest ik daar een test doen en die was POSITIEF !!Spontaan zwanger ???dat kon toch niet ??De 1e echo alles was goed !Maar helaas naar 8 weken zwangerschap was ons eerste kindje overleden in mijn buik ......EEn curritage volgden ......Wat een verdriet hebben we gehad ..... April 2007 ......Mijn vader toen 40 jaar had een hersenbloeding gehad en was die dag in het ziekenhuis beland ......Ik was smorgens bij mn moeder en vertelde toen dat ik niet ongesteld was en me weer zo gek voelde .....In maart was ik 1 x ongesteld geworden naar de curritage en daarna dus niet ... Ik heb een test gedaan en ja hoor opnieuw SPONTAAN zwanger .......DIt was van mijn zoon ..... OP dat moment stond ik ook op de wachtlijst om een poosje naar een rusthuis te gaan ,om theraphie te krijgen met alles wat ik meegemaakt heb in mijn leven (niet alleen van dit hoor )Dus ik ging zwanger deze periode in want als ik eenmaal een kindje had zou ik het nooit meer gedaan hebben .......Ik was 8 weken zwanger toen ,en was klaar toen ik 20 weken zwanger was ....... Tot de 23 week ging alles goed ,maar toen verloor ik bloed !!In het ziekenhuis bleek dat mijn baarmoedermond open stond en het leek erop dat Jasper geboren zou worden binnen een week ....Ik heb gesmeekt om een bandje eromheen ,maar zoow arts in opleiding zei dat het te laat was .....Wat was ik bang !Mijn kind zou dat niet overleven ......Die middag kwamen mijn ouders en mn zus op bezoek in het ziekenhuis en wat hebben we gehuild (mn zus was een paar jaar eerder al een kindje verloren met 36 weken zwangerschap ) EN ik dacht dit wil ik niet !! ..... Mijn ouders gingen weg samen met mijn man en zus ,en een uur later, daar kwam mijn gynecloog ...Die vroeg waar mijn man was ,ik zei die is net een uurtje weg ,net naar huis .....Bel hem maar op zei die man ,want we gaan je klaar maken voor de OK we gaan toch dat bandje plaatsen (cerclage)......Ik schrok me kapot ....Ik geert bellen overstuur dat tie gelijk moest komen .....Samen met de arts hebben we de risicos doorgenomen ,want de kans dat tie mijn vliezen raakte waren daar ook ...Maar we hadden geen keus dus doe het maar zeiden we .... Mijn zus kwam snel voordat ik naar de OK ging bij me ,en gaf me een bedeltje met een ketting van Geloof ,hoop ,en Liefde ......En ze zei .....Ik hoop dat het zn werk doet .....Ze wreef over mn buik en daar gingen we ,op naar de OK .....(tranen rollen me nu weer over mn wangen ) Voordat het zover was ,kwam de gyn en het enige wat ik kon zeggen ,laat me aub mn kindje houden .....Ik gaf geert een kus en zag dat hij huilde bahhhh .... Ik werd wakker ,en voelde gelijk of ik mn dikke buik nog had en alles was goed gegaan ,ik moest wel bedrust vanaf direct ,en mocht een week later naar huis om daar op bed te wachten wanneer Jasper kwam ....Vele opnames volgende ,want soms had ik zoown pijn dat ze me wouden houden .....En zo heb ik tot 11-12-2007 op bed gelegen totdat Jasper kwam met 38 weken zwangerschap !Wat een geluk en wat een mooi ventje ......... 2 jaar later wilde we weten of de kans bij een nieuwe zwangerschap dit weer zou gebeuren ,dat kon hij niet zeggen ,maar wel werd er af gesproken om weer een bandje te plaatsen bij 12 weken voor de zekerheid ..... Dus dan ga je afwegen wat we zouden doen wel of niet een brusje ....Tot 2 jaar geleden besloten we er weer voor te gaan ....Misschien weer een spontaan wonder ????Maar nee dit bleef uit en we maakte naar veel praten een afspraak bij de gynecloog en kregen we te horen dat we verder mochten gaan met IUI ....... OP 3 februarie 2013 zette ik de eerste spuit (puregon) en op 15 Februarie hebben we dus de eerste IUI ondergaan Zoooow dit was even in het kort ons verhaal
Wat een vreselijke weg hebben jullie moeten gaan! Welkom terug en ik duim voor een Brusje voor jullie kleine man!