Het maakt(e) me niks uit iig maar zag mezelf nooit als een jongensmoeder. Nu ik over 23 weken dan toch waarschijnlijk een jongetje krijg, vind ik het heel geweldig maar toch idd ook even wennen aan het idee. Maar ik ben er echt wel BLIJ mee! Mijn kleine dappere vechtertje!
Ik denk dat iedereen wel een beetje een voorkeur heeft voor een bepaald geslacht.. Ik hoopte toch wel een stiekem op een jongen..maar bij de 20 weken echo was t overduidelijk een meisje... Maar ik ben al lang blij dat t gezond is en alles eraan zit Was wel wennen natuurlijk! Maar ben er uiteindelijk super blij mee!
bij de eerste wisten wij het niet en ik dacht echt dat het een meid zou worden, nou en toen werd het dus een jongetje, ik heb vijf maanden na de bevalling nog moeten wennen. Maar nu, ik zou hem voor geen goud willen missen. de tweede werd een meid dus heb ik van alles wat, twee gezonde lieve kinderen. Het maakt ook echt niks uit of het een jongen of meisje is. Je gaat er toch van houden.
Mijn eerste kindje is een jongen. Een heerlijk klein knuffelbeertje. Toch hoopte ik dat mijn 2e kindje een meisje zou worden. Ik zag echter duidelijk bij de controle (de gyn maakte een echo) dat het weer een jongetje gaat worden. En ja, moest echt ff slilkken. Daar ik zeker weet dat het mijn laatste zwangerschap zal zijn, en ik dus nooit een dochter zal hebben. Maar goed, begin er wel aan te wennen. Maar het allerbelangrijkste is natuurlijk als straks bij de 20 weken echo blijkt dat t gezond is!
Ik dacht dat ik het niet wist, maar ik was toch erg verbaasd toen bleek dat ik een jongen zou krijgen. Blijkbaar had ik toch een meisje verwacht. Ik moest eigenlijk ook wel een beetje wennen dus. Ik kom zelf uit een gezin met twee meiden, dus een jongen dat ken ik eigenlijk helemaal niet. Maar nu ben ik er heel erg blij mee. Meisjes zijn natuurlijk wel leuk (met kleertjes enzo), maar jongens zijn inderdaad in eerste instantie aanhankelijker en vervolgens juist zelfstandiger. En ik moet eerlijk zeggen dat ik pubermeiden echt verschrikkelijk vind (inclusief hoe ik zelf was), terwijl ik puberjongens heerlijk klungelig vind. En mijn vriend en mijn vader (die wilde altijd al een jongen) zijn er zo blij mee dat ik ook helemaal gelukkig ben. Als het maar gezond is, toch?
Ik dacht ook heilig dat het een meisje zou worden. Maar het werd ook een jongen! Ons mannetje is nu al geboren, zie ticker.. hihi Maar het is prachtig hoor, zo'n jongen! Hij is natuurlijk straks wel de grote BROER! Dat vind ik ook tof!
Ja, ik! Ik herken precies je verhaal. Ik ben heel blij dat we een zoon krijgen hoor, maar toch vind ik het moeilijk (aangezien dit mijn laatste zwangerschap zal zijn) dat ik nooit meer met die mini jurkjes zal prutsen etc etc zoals bij mijn dochter toen......en dat vind ik best moeilijk.... Maaaaaar jongens zijn ook leuk! Die gaan we lekker stoer aankleden etc...
ik was er bijna van overtuigd dat het een jongetje zou zijn .. had me er ook al een beetje op voorbereid , als ik een winkel binnenkwam , ging ik eerst naar de jongensafdeling en daarna pas voor de meisjes , toen we te horen kregen dat het een meisje werd , moest ik best wennen aan het idee dat we een dochter kregen maar dat heeft maar een paar dagen geduurd maar nu wil ik niks liever dat het een meisje is ... we zijn DOLGELUKKIG ! super blij !
Ik begrijp het niet zo goed dat je ook echt teleurgesteld kunt zijn. Wennen oke maar teleurgesteld......Ik heb eeen aantal mensen om mij hen die erg veelmoeite hebben moeten doen voor een kindje of nog steeds bezig zijn. Dan denk ik, zij zouden echt een moord voor dat kindje doen.
ik heb een meid en dacht altijd dat de tweede ook een meid zou worden... maar toen ik zwanger werd zei ik neej dit is een jongen weet het zeker! en met de echo bleek het zo te zijn... Ook ik heb wel daarna nog ff aan het idee moeten wennen, het leek me zo anders! maar nu..... kan niet wachten! jongen of meisje maakt me niks meer uit zo lang ik straks maar een gezonde baby in mijn armen kan houden!
Wij dachten in het begin stiekem dat het een jongen zou worden. Dus we hadden al een heel beeld gevormd. Maar toen het bleek dat het een meid was waren we dus echt ff geschrokken en we moesten wennen aan het idee een meisje te hebben Ik zag mezelf ook niet echt als "meisjes-mama" Maar nu zou ik écht niet anders willen ik ben helemaal los gegaan met roze spulletjes en leuke meidendingen en zie het helemaal zitten Geef het dus een beetje tijd
Ik had het ook toen ik er net achter kwam dat het een jongen wordt.. Maar nu zou ik niet anders meer willen.. ben helemaal gewend aan het feit dat het een jongen wordt (en zou geen meisje meer willen ) Tis meer een omschakeling in je hoofd en dan lekker stoere jongenskleding gaan kopen
Van me zoontje nooit getwijfeld,werd gewoon een jongetje en ind een knul,vind het super,vind mezelf geen meisjesmoeder.Nu zwanger van nr 2 en bij 20 wkn echo toch gevraagd of ze het konden zien,kon maar geen leuke jongensnaam bedenken en wou het nu wel weten!Wat hoor ik tot me schrik gefeliciteerd jullie krijgen een dochter!Kan het nu nog niet geloven ondanks 3 echo's het bevestigen!Zie me nog steeds niet tutten met haar en jurkjes.Maar we groeien er wel in mee!Heb laatst zowaar een spijkerjurkje gekocht met een lief rose shirtje en een maillot.Dus gaat helemaal goed komen hier!
Bij zowel mijn zoon als mijn dochter wilde ik het wel graag weten bij de echo.... Ik had wel bij mijn dochter het idee dat het een meisje zou worden en bij mijn zoon voelde ik wel dat het een jongen was. Ik was met ze allebij dolblij en heb nooit negatieve gevoelens gehad t o v het geslacht. Nu ben ik zwanger van de derde en het maakt mij niets uit wat het gaat worden, als het maar gezond is. Mijn dochtertje zou wel graag een zusje willen zei ze. haha, maar dat is ook logisch, ze heeft al een broertje.. en inderdaad het kiezen van een leuke jongensnaam vind ik veel lastiger dan een meisjesnaam....
Ik was er in het begin sterk van overtuigd dat het deze keer een jongetje was...niet zozeer omdat ik dat perse wou ofzo..maar had gewoon dat gevoel..ik keek ook automatisch steeds bij jongenskleertjes enzo en zat naar jongensnamen te kijken. Toen ik voor een pretecho ging met 17 weken...was er geen piemeltje te bekennen Ik vond het wel even raar en was echt een beetje geschokt zeg maar dat mijn gevoel het zo mis had. met 23 weken nog een echo gehad..en weer zeiden ze een meisje. maar ik ben intussen al langgg en breed er aan gewend en ben eigenlijk blij dat het weer een meisje is. de meiden gaan ook samen op een kamer en kunnen hun kleren ook lekker delen
ook ik had de hele tijd het gevoel dat we een jongen zouden krijgen. ik greep alleen op jongenskleding enz. en de meiden spullen liet ik links liggen. nu heb ik vorige week een echo gehad en het bleek een meid! moest even wennen maar de volgende dag was ik al meiden spullen aan het kopen, zie het nu helemaal zitten.
Ik moest ook erg wennen dat de tweede bij ons ook een jongen gaat worden en ben super blij dat alles er goed en gezond uit ziet maar moest wel even slikken dat ik dus nooit een meisje zal krijgen want we willen niet meer kinderen, maar goed het het is niet anders en we genieten nog even van een super zwangerschap..........
Nee dat herken ik niet eigenlijk, mij maakte het echt niets uit en ik had ook niet echt een duidelijk voor gevoel. Mijn man dacht echt dat het een jongen werd, maar toen we hoorden dat het een meisje is, moest hij er even aan wennen, maar hij was niet teleurgesteld oid.
Jippie, wij weten sinds vrijdag ook het geslacht van ons beebje en net zoals velen hier, zat ik ook helemaal mis met mijn meisjesidee! We krijgen nl. een kereltje! Ik heb ook even moeten wennen aan het idee, omdat ik er rotsvast van overtuigd was dat het een meisje ging zijn, maar ik ben ondertussen al zo fier op mijn mannetje en ik kan niet wachten tot hij eruit komt! Het enige moeilijke vind ik nu wel een naam, want voor een meisje lag die al helemaal vast, terwijl ons ventje nog naamloos is. Maar dan komt ook wel goed!