Nee. Ik zag het echt als een falen en was voor mij een enorme teleurstelling. Ik was echt heel verdrietig. Maar nu ik de keizersnede heb gehad, denk ik: hoezo falen? Het is volgens mij erger dan een natuurlijke bevalling (qua herstel) dan. Het is helemaal geen falen. Ik moet eerlijk bekennen, alhoewel ik mij nu weer echt compleet de oude voel (na 6 maand). Vond ik hetzelfde erg pittig en enorm lastig om zo afhankelijk te zijn. Ik kijk er wel tegenop en hoop niet dat het weer een keizersnede is. Maar ja, ik weet ook niet of een natuurlijke bevalling minder vervelend is qua herstel. Maar goed, het roept bij mij geen joepie gevoel op. Hopelijk verloopt het herstel bij jou wel voorspoedig. Dit verschilt namelijk per persoon en ook hoe je erin staat. Ik had me erin vergist hoe zwaar het was, eigenlijk geen idee. Ook omdat het mijn eerste operatie ooit is.
Ik heb bij de eerste een spoedks gehad ivm loslatende placenta. Ik heb nooit weeen gehad of uberhaupt kunnen proberen natuurlijk te bevallen. Toch vind ik het helemaal niet erg, het is goed zo. IK hoor zoveel horror verhalen van natuurlijke bevallingen, dat ik het ook niet zo nodig hoef te proberen. De tweede zal ook met een (geplande) keizersnede geboren worden. Mijn eigen keus, en wist ik vanaf het begin, voordat ik uberhaupt zwanger was. Ik vond het herstel heel erg meevallen, litteken heb ik toch al, en ik weet waar ik aan toe ben. Dus ja, ik ben ook heel blij met de keizersnee, en ik hoop alleen maar dat het herstel deze keer weer zo voorspoedig zal gaan
Zo dacht ik er ook over na de geboorte van mijn oudste. Kreeg spoedsectio na bevalling met ruggenprik (bleef gewoon pijn voelen). Maar na mijn tweede, die zonder ruggenprik, zonder sectio, helemaal zelf geboren werd denk ik er radicaal anders over. Die tweede bevalling was echt een mooie ervaring! En ik kon meteen na de bevalling lopen, en alles doen, ik was niet aan bed gebonden. Terugdenkend baal ik zo ontzettend van mijn eerste bevalling, heb e destijds veel te veel om laten lullen over dat bevallen geen pijn hoort te doen en dat een keizersnede juist makkelijk is. Zo lang ik alleen maar ervaring had met ruggenprik en sectio geloofde ik dat zelf ook. Nu weet ik beter. Doe mij maar een gewone bevalling zonder toeters en bellen!
Ik ben ook blij met mijn keizersnee bij de eerste. Nooit een moment het gevoel gehad dat ik iets heb gemist. De band met mijn kindje is ook prima (je hoort wel eens dat mensen zeggen dat de hechting van moeder en kind dan niet goed gaat ofzo) Nu ben ik weer zwanger en als het weer een keizersnee zou worden zou ik dat prima vinden ben allen wel nieuwsgierig naar hoe een wee nou voelt, maargoed...nieuwsgierig ben ik wel naar meer dingen die ik ook niet perse me hoef te maken
ik was ook erg blij met mijn keizersnede.. na een ellendige inleiding na uiteindelijk en ik overdrijf niet 88uur weeën (met de ballonkatheter zou je geen weeën moeten krijgen maar ik kreeg ze wel) gehad te hebben kreeg ik een spoedkeizersnede omdat de kleine het niet meer goed deed en mijn ontsluiting nog steeds maar op 4cm zat. Dit was voor mij echt een opluchting!
Ik vond de keizersnede ook geweldig. Wat een verschil met gewoon bevallen. Bij de eerste twee bevallingen ben ik in geleid. De eerste eindigde met een vacuumpomp en bij de tweede heb ik veel pijn gehad. De keizersnede vond ik echt een verademing.
Ik ben zwanger van mijn eerste kindje en hoop stiekem ook op een keizersnee Iedereen verklaard me natuurlijk voor gek, maar vaginaal bevallen lijkt me helemaal niks
Ja, ik was wel blij met de keizersnede. Mij lijkt bevallen (nog steeds) veel minder fijn. Ik kon medisch gezien gewoon niet natuurlijk bevallen. Ik heb verminderde spierkracht in mijn benen, mijn staartbotje loopt naar binnen en uiteindelijk lag onze kleine meid ook nog eens in stuit. Dus voor ons was het voordat ik zwanger werd al duidelijk dat het een geplande keizersnede werd. Helaas is de keizersnede zelf niet zo goed verlopen. Bij mij zat de verdoving ook niet goed. Uiteindelijk ben ik helemaal weggemaakt omdat ik de operatie deels kon voelen. Dat was best heftig. De geboorte van mijn dochter heb ik gemist. Maar zou ik het weer doen? Ja! Onze dochter is helemaal gezond en punt gaaf ter wereld gekomen. Dat is toch wel het belangrijkste. Mijn litteken is nog wat rood, maar ik heb er verder helemaal geen last van en hij ziet er verder heel netjes uit. Bij een eventuele tweede weer een keizersnede! Ik ben blij dat het kan.
De keizersnede is mij erg goed bevallen, zou een volgende keer graag weer een willen. De ruggeprik voelde ik niet, keek er erg tegenop. Jammere vond ik dat ik alleen op de vercouver kamer lag te wachten tot ik mijn meisje echt kon vasthouden.
Ik vond het heerlijk!!! Na 22 uur is mijn zoon eindelijk gekomen na een keizersnee. De arts-assistent wilde de gynaecoloog niet roepen, terwijl ik doodziek was. (Hellpsyndroom met eclampsie als complicatie). Halverwege de bevalling sprong mijn bloeddruk ineens naar 230/155. Het apparaat begon zo te bliepen, controle door VP. Die bevestigde wat het apparaat aangaf. Ik lag in het plaatselijke ziekenhuis en de gynaecoloog van 's nachts durfde me niet te vervoeren naar het grote ziekenhuis. En dan tref je 's ochtends zo'n eigenwijs kreng van een arts-assistent. Tijdens de keizersnee is mijn bloeddruk weer enorm omhoog gegaan en weet ik niets meer van de keizersnee. Ook ruim 2 uur op de uitslaapkamer gelegen. Ik was heel erg blij met de keizersnede. Maar ik wil nooit meer zwanger zijn! Als ik op dat moment niet in het ziekenhuis was geweest, was ik hartstikke dood geweest.
nee dat begrijp ik totaal niet.. haha Ik vond bevallen een geweldige en prachtige gebeurtenis! Ik zou er een volgende keer weer naar uitkijken... ja natuurlijk doet het pijn (en ik heb geen ruggenprik gehad)... maar dat moment dat ze de baby op je buik leggen... dat was zo overweldigend! ... en die pijn.. dat hoort toch wel bij de ervaring... vind ik... ik snap dat dit ook zeker aan je bevalling ligt hoor want die van mij ging vrij soepel. 14 uur weeen, waarvan 3 echt heftig en daarna 20 min persen.. ... Een operatie lijkt me echt veel erger.. het idee dat mensen in je buik snijden... brrrrrr, en zeker omdat je dan daarna ook nog eens in het ziekenhuis moet blijven... en het herstel veel langer duurt... nee ik zou altijd kiezen voor een normale bevalling! al heb je die keus natuurlijk helaas niet altijd.
ik heb een geplande keizersnede gehad met 38 weken ivm een grote baby (10 pond en 56 cm). heb totaal geen complicaties/pijn etc gehad maar o ik hoop zo dat ik het de volgende keer zelf mag doen! ik kreeg 3 dagen van te voren te horen dat ik een keizersnede zou krijgen, wat een domper was dat!
Ik ben heel erg blij geweest met de keizersnede. In eerste instantie leek het alsof mijn zoontje in aangezichtsligging lag, en dus wilde de verloskundige van het ziekenhuis dat ik zou doorzetten met de bevalling. Kan wel, maar is lastig.....ik vertrouwde het niet en riep dat er en gyn moest komen, ik kon gewoon niet meer, de weeën vlogen me om de oren. Aan dat verzoek werd uiteindelijk gehoor gegeven. Gyn af aan dat zoon in voorhoofdsligging lag en dan kun je dus niet eens bevallen, dus ik was heel blij dat er een keizersnede is uitgevoerd. De zwelling van het hoofdje vielen daardoor ook mee.
Ik ben ook heel blij geweest met mn keizersnede. Zou het ook wel zo weer doen. Ik heb het ook heel erg ervaren dat mensen het zien als falen. Ik had gewoon weg geen andere keuze. Natuurlijk bevallen: Nee dat is niet weggelegd voor mij.
Ik wilde graag thuis bevallen, alles was ook al geregeld (lees po ed in huis). ons meisje had alleen al zo'n beetje de hele zwangerschap in stuit gelegen. dus vol goede moed ging ik in week 35 naar de gyn voor een draaipoging. Binnen 2 minuten werd me door de gyn verteld dat ik te weinig vruchtwater had voor een draaipoging (en eerste kindje, en placenta aan de voorkant). En dat ons meisje zo in stuit lag dat een natuurlijke bevalling afgeraden werd. Zo ging ik dus ineens van een thuisbevalling naar een keizersnede. Daar heb ik het toen vrij moeilijk mee gehad. Dat voelde enorm als falen en dat was niet waar ik me al die tijd op in gesteld had. Daarbij het besef dat ik dan dus ook nooit meer thuis zou kunnen bevallen... verschrikkelijk vond ik het. Maar voor ons kind het beste, dus het moest maar. Nu wil het geval dat ons meisje zich de nacht voor de geplande keizersnede zich aandiende. Ik mocht geen weeeen afwachten, dus wij naar het ziekenhuis. De weeen waren HEL... zo dat ik toen al tegen ML verzuchtte... en dit had ik thuis willen doen, dat had ik nooit gered. Ergste was ook nog dat de weeen ook geen klap deden. Dus dat ze me alleen verdoofden, maar probeerde zo lang mogelijk te redden. Op de ctg was te zien dat ik wee op wee kreeg (dat duurde zo'n 6 minuten) en dan kreeg ik even 2 minuutjes rust. Midden in de nacht hebben ze de gyn gebeld om te komen, maar het moment dat de gyn in het ziekenhuis kwam was er een echt spoedgeval in een van de verloskamers en moest ik dus nog even langer wachten. Om half 7 was hij er dan eindelijk... enige wat hij toen nog zei was: we gaan u klaar maken mevrouw. Om 8 uur was ik op de OK en kreeg ik mijn ruggeprik (van tevoren heel druk om gemaakt). Wat een hemels ding!!! Binnen no time was ik van mijn tenen tot mijn borsten verdoofd en voelde ik niks meer. Herstel ging beter als ik van tevoren gedacht had, dus ja, Ik ben ook heel blij met mijn keizersnede achteraf! Bij een eventuele volgende zal ik er ook weer met liefde en plezier voor kiezen.
Toen ik dit schreef was ik nog zwanger. Ondertussen heb ik keizersnede gehad en ik kan vertellen dat ik er erg blij mee ben. Ik ben niet zo zeer blij dat ik niet natuurlijk mag bevallen want dan had ik dit wel willen doen. Maar ik heb zeker vrede met de keizersnede, zeker als ik gruwel bevallingsverhalen om me heen hoor. De keizersnede was een prachtig moment voor ons. Ik denk dat een natuurlijke bevalling altijd de voorkeur moet hebben maar wanneer dit niet mogelijk is dan hoeft een keizersnede echt niet heel vervelend te zijn. Wij hebben de geboorte van onze dochter als een prachtig moment ervaren. Nu hebben wij de mazzel dat ons ziekenhuis de "natuurlijke" keizersnede doet en mijn dochter dus bij mij bleef. En mijn herstel was zonder enige complicatie.
Ik was ontzettend blij met mijn keizersnede, helemaal niet het gevoel van falen gehad! Mijn 1e dochter lag in stuit dus de keus was makkelijk gemaakt, een keizersnede. Wat een prachtige ervaring! Bij de 2e ben ik natuurlijk bevallen, alhoewel ik weer stiekem hoopte op een keizersnede , was dit toch ook een prachtige ervaring. Enige smet op de bevalling was dat mijn zoontje het tijdens de uitdrijving benauwd heeft gehad en had een moeilijke start. Was ook een huilbaby en heb het idee dat dit ook door de slechte start is gekomen. Achteraf had ik misschien toch moeten vragen om een keizersnede bij de gyn, dan was zijn start beter geweest. Bij een 3e zou ik absoluut vragen om een keizersnede!