Ik hoop dat ik hier even mijn hart kan luchten en misschien wel wat opbeurende woorden kan krijgen.. Ik ben nu bijna 7,5 week zwanger. Het kindje is zeer gepland en gewenst, en we zijn superblij dat het zo snel gelukt is: ik ben in augustus gestopt met de pil en nu is het al zo ver. In het begin had ik nergens last van: alleen supermoe maar daar kun je je wel een beetje tegen wapenen. Sinds vorige week maandag is echter de misselijkheid ingetreden. En dan niet alleen 's ochtends maar de godganse dag lang..Al het eten staat me tegen, en als ik iets eet, voel ik mijn maag meteen omhoog komen en moet ik alles op alles zetten om het er niet uit te gooien. Sinds een aantal jaar weet ik dat ik depressief ben. Ik mis een chemisch stofje in mijn hoofd, dat nu wordt aangevuld door medicatie. Hiermee gaat het hartstikke goed. Gelukkig mag ik dit middel door blijven slikken tijdens mijn zwschap, onder begeleiding van de gyn. Ik merk nu alleen dat mijn depressie weer de kop op begint te steken. Ik voel me zo miserabel, dat ik nergens de energie voor op kan brengen. Sinds maandag heb ik me ziekgemeld, ik zag het gewoon niet zitten om daar de hele dag met dit rotgevoel te zitten. Maar het thuis zitten helpt me ook niet om positiever te worden. Ik begin de wanhoop nabij te raken. Ik betrapte mezelf er op dat ik dacht: was ik maar niet meer zwanger, dan kon ik weer gewoon mezelf zijn. En dit vond ik zo erg, en zo eng! Ik heb sinds dinsdag Emesafene van de huisarts gekregen, om de misselijkheid te onderdrukken, maar het voelt niet echt als een verbetering. Ik weet niet of ze nou wel of niet werken, ik weet alleen dat ik me nog steeds een wrak voel. Wat moet ik nou doen? Ik weet het niet meer...
Snap een beetje hoe je je voelt. Zelf ben ik ook heel erg ziek geweest. Ik ben in het verleden ook een paar depressief geweest en heb idd gemerkt dat dat niet helpt als je zwanger bent. Je kan aan de huisarts iets tegen de misselijkheid vragen. Bij mij heeft het niet geholpen maar ik was ook echt overmatig aan het spugen. Ben er ook voor opgenomen geweest.Het lijkt me toch zeker het proberen waard. Ik weet dat het nog heel lang lijkt maar meestal word het na 12 weken stukken beter. Hoe moeilijk het ook is probeer je je kindje in je buik voor te stellen dat maakt het soms een stukje beter. Eet kleine beetje en niet te zwaar en te vet. Kwark en yoghurt. Ik hoop voor je dat je je gauw beter gaat voelen!!
Hou nog even vol meis, na een week of 12/14 voel je je vaak alweer een stuk beter. Ik was in het begin ook 24/7 misselijk en had last van depressieve gevoelens door de stemmingswisselingen. Die stemmingswisselingen kwam door de hormonen. Na de hormoonpiek van 10 weken stabiliseert dat weer enigzinds. Ik weet hoe zwaar het kan zijn en die gedachten zijn ook helemaal niet erg of raar. Dikke knuffel en houd moed, uiteindelijk krijg je er het mooiste ter wereld voor terug en dat is het dubbel en dwars waard.
Hey meid.. Die gedachten zijn niet raar. Ik herken het. Neerslachtig, moe, futloos, nergens geen zin in hebben, en chagrijnig. Waardoor ik weer verdrietig wordt omdat ik zo'n vervelende vriendin ben voor mijn vriend nu. En dan is de circel rond.. Sterkte.. Mijn "ervaring" is dat het idd vanaf 13-14 wk echt "ineens" over is, en je de energie terug krijgt... Probeer wel je dagritme te houden.
Ik heb door mijn Hashimoto ook veel depri buien. Ik slik daarom ook AD. Snap zo goed hoe zwaar je het kan hebben.. Maar trek aan de bel ergens, praat erover met je man/vriend/vriendin/huisarts oid, het helpt je al zo als je je zorgen kan delen dan in je uppie dragen.. Zet m op!! Hou vol!! Je kan t!!
ik begrijp je meid. Hier ook last van een genetische depressie. Op aanraden van de huisarts ben ik na mijn positieve test af gaan bouwen met ad. Ik voelde me goed en dacht ook dat ik wel zonder kon. Van 40mg naar niks in 8 weken tijd en toen ik 2 weken 'clean' was kwam de klap. Wat heb ik me klote gevoeld.... Heb toen weer contact gezocht met mijn psychiater en psychologe en op hun aanraden meteen weer begonnen met ad. Huisarts had me nooit zomaar mogen laten afbouwen en zeker niet zo snel. Ik slik nu al de hele zwangerschap 20 mg en het gaat nu goed. Denk wel dat ik na de bevalling weer wat moet ophogen maar doe ik ni liever niet ivm de kleine. Geloof me je gaat je beter voelen, die gevoelens daar kun je niks aan doen, laat het over je heen komen. Klote hormonen ook! Komt allemaal goed meis!
tijdens je zwangerschap komen allerlei gevoelens naar boven die niet alleen maar met geluk te maken hebben...het moederschap brengt ook veel twijfels met zich mee...verdring die gedachten niet en praat er vrijuit over met iemand die je vertrouwt en je niet bekritiseert! mij heeft een psycholoog erg goed geholpen!ik was niet depressief maar had wel mixed emotions en in de relatie ging t ook niet zo best...sterkte!!!
Ik snap je ook heel goed hoor. Ben zelf ook weken aan het overgeven geweest. Nu wordt het een stuk minder. Ik dacht ook hoe ga ik dit vol houden maar ik ga me nu beter voelen. Door die misselijk en overgeven de hele dag kan je echt in de put raken. Kleine beetjes eten. Ik eet voordat ik op sta een crackertje of beschuitje heel rustig.n En ik moet er voor zorgen dat ik geen honger krijg. Heb zelf ook emesafene gekregen. Het haalde de scherpe kantjes eraf maar meer ook niet. Het is heel lullig om te zeggen maar nog even volhouden. Hopelijk zakt het snel iets. Probeer goed je rust te pakken. Dat scheelde bij mij ook. En ik ben ook even thuis gebleven van mijn werk maar merkte al gauw dat ik me hier ook niet beter van ging voelen. Een beetje afleiding helpt af en toe ook. Ook al voel je je hondsberoerd. Maar dat is per persoon natuurlijk verschillend natuurlijk. Ik merkte dat ik door thuis te zitten te veel ging malen in mijn hoofd. In ieder geval heel veel sterkte.En praat er over met mensen.. Dat is heel belangrijk!
Ik heb niet veel toe te voegen aan de lieve berichtjes hieronder, maar wil toch even een berichtje plaatsen om je een hart onder de riem te steken! Liefs!
Ik kan me heel goed indenken in je situatie.. Ik zit in dezelfde positie en weet me ook geen raad op het moment... Ook emesafene voorgeschreven gekrege in de hoop dat het beter word. Ik word er helemaal kriebelig van en irriteer me aan mezelf van kop op, ik kan het.. Blijf dit volhouden hoe moeilijk ook!!! We kunnen het! Kop op meid!!! Ik doe ook me best er niet aan onderdoor te gaan en ik ga volgende week weer een paar uurtjes werken, want thuis word ik ook niet vrolijker en als ik op het werk moet spugen.. tja dan moet dat maar... Hopelijk neemt het snel af! Ik ben nu 7+5 dagen dus ongeveer even ver als jou.. Succes meid en hou vol, dat probeer ik ook! Praat er met mensen over.. Liefs
Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik ben vanochtend weer gaan werken maar ik voel me nu weer zo beroerd dat ik straks naar huis ga om in bed te kruipen. Ik ben zo teleurgesteld: ik wilde zo graag zwanger worden en ervan genieten en nu denk ik alleen maar: wanneer is dit over? Ik kan nergens meer van genieten, doe niets leuks meer, kan alleen maar janken. Ik ben zo bang dat dit ook na die 3 maanden nog doorgaat..