Mijn zoontje heeft toen hij 3 maanden was een paar dagen in het zh gelegen ivm rs virus en Mexicaanse griep. We hebben om en om bij hem geslapen. Op een houten bankje. Waren echt kapot na die dagen, maar wilde hem niet alleen laten.
oef komt even binnen dit topic.. zie mijn mini meisje weer even alleen liggen in haar warmtebedje terwijl wij weg moesten... duidelijk nog niet verwerkt, haar ziekenhuis verblijf.. als 1 van beide opgenomen word.. erbij blijven dus.
opzich gaat het wel goed, hij loopt nog steeds mank en dat kan wel een jaar duren. Er zit lengte verschil van 2.5 cm in zijn been. Door groei spurten zou dat goed moeten komen. Was echt een rot tijd, je voelt je machteloos. Hij heeft al die weken met zijn benen in de lucht gehangen. Zelfs eten en slapen deed hij zo. We zijn zelfs eerst nog naar huis gestuurd zonder gips, met de mededeling dat Alles goed kwam zolang hij maar niet van de trap ofzo viel, hij zou zelf alles regelen. Er zat namelijk eerst een scheurtje in het bot. We hadden een bed in de woonkamer gezet zodat we met hem samen konden slapen als hij pijn had. Hij heeft 48 uur gehuild en niet geslapen, na 2 dagen zijn we terug gegaan naar het ziekenhuis en hadden we gevraagd om een nieuwe foto, ons gevoel zei dat het echt niet goed zat. En dat klopt, door het tillen van bed naar bed was het bot dus helemaal door. Arm mannetje, hij heeft zoveel pijn gehad, achteraf hoorde we al dat dit heel gemakkelijk had kunnen gebeuren en hoorde we ook dat we absoluut niet met hem naar huis hadden gemogen. Hij had die 1e dag gelijk op moeten worden genomen. Je snapt dat we woest waren. Met verwennen bedoelen ze dat je kindje altijd meer verwend word in het ziekenhuis, alles draait op dat moment om je kind, je doet er alles aan om het hem naar zijn zin te maken. Als hij boos was bijv en hij wou iets dan deed ik dat ook gelijk voor hem omdat ik het allemaal zo sneu voor hem vond dat hij daar lag. Thuis zou je bijvoorbeeld veel makkelijker nee zeggen. In het ziekenhuis mag je kind veel meer. en zodra je dan thuis komt kan het een hele strijd worden om weer in het normale ritme te komen.
ja mijn dochter heeft in een tractie gelegen en ook ik was bijna een maand 24/7 in het ziekenhuis. mijn man deed alles thuis na zijn werk wassen strijken eten maken voor mij en hem dat aten we op in het ziekenhuis. we hadden een hele ruime kamer met een apart gedeelte met vast bed, wasbak,kast enz voor mij. vond het totaal geen probleem. maaaaaaaar ik heb ook geen andere kindjes thuis!!! en ik wou gewoon bij mijn dochter zijn om haar zelf te verzorgen. 1 keer zijn we een avoindje uit eten geweest op aanraden van de zusters echt raar mijn man bracht me dan weer terug en ging zelf naar huis en ik ging daar mijn bedje in. de zusters waren onwijs lief snachts laatste ronde kopje thee
Moet wel zeggen trouwens dat wij veel hulp hebben gehad van de meiden die overdag veel spelen met de kindjes op de afd. Knutselen etc. Mijn zoontje was daar steeds rond kwart voor 8 wakker, zodra hij wakker was werd hij direct opgevangen door een super lieve meid, mijn zoontje was helemaal gek met haar. Zij bleef bij hem tot wij er dan waren, ze gaf hem ook zijn ontbijt, het ontbijt ging namelijk samen met andere kindjes en daar mochten geen ouders bij zijn. Als hij terug kwam van het ontbijt waren wij er inmiddels ook. Daar bij wonen wij 2 minuten van het ziekenhuis af. Als wat is dan zouden ze gelijk bellen. Ik denk dat het er ook wel vanaf hangt hoe lang je kindje er ligt. 3 dagen is wel anders dan 3a4 weken natuurlijk.
Ik ga hier nu ook mijn vierde nacht tegemoet in het ziekenhuis... Zoontjelief en ik slapen samen op een opklapbedje, hij helemaal vastgeklampt aan mij. Overdag kan ik niet van de kamer omdat hij hier héél slecht slaapt en hij mag zelf niet van de kamer komen owv besmettingsgevaar en papa die moet werken. Net een serieus dipje gehad maar probéér mezelf voor te houden dat ons ventje zich nog een stuk ellendiger voelt dan ik...
ik rolde het tractie bed ook altijd na elke voeding de donkere ruimte in zodat mijn mop kon slapen deed er 2 kamerschermen omheen ik wou haar ritme ook inderdaad niet verstoren gelukkig was ze zo makkelijk meisje en nog steeds met slapen. maar als ze snachts wakker werd dan was wel ik haar moeder meteen bij haar om te troosten op het laatst had ze heel veel pijn maar hoe zouden wij het vinden om op een bed te liggen in een spagaat met gewichten eraan
mijn dochter heeft (5 dagen oud) 11 dagen in het ziekenhuis gelegen. vijf dagen op de couveuse afdeling, toen werd ik opgenomen als kraamvrouw (was thuis bevallen) en op het moment dat ik weer naar huis zou moeten werd ze gelukkig verplaatst naar de kinderafdeling en daar kon ik wel blijven slapen. Dit heb ik ook altijd gedaan. De 2 maanden oude prematuur geboren (33 weken) baby van mijn vriendinnetje ligt inmiddels alweer 3 weken in het ziekenhuis (na 2 weken thuis te zijn geweest). Mijn vriendin werd gek van alle toeters en bellen die vaak afgingen (slaap apneu bij de baby) en kon echt beter thuis gaan slapen. Gelijk heeft ze. Als je alleen maar in de stress bent dan heeft blijven slapen geen enkele toegevoegde waarde (zeker niet als je - net zoals mijn vriendin - thuis nog een kindje hebt!) Ieder z'n ding dus.. elke persoonlijke situatie is weer anders. Enne.. 'te zielig' is dus een waardeoordeel die wat te snel gegeven wordt!!
zo dus!!! ahhh als ik het zo zie schiet ik vol terwijl ik toendertijd er zo nuchter onder was althans ik zag het meer als wat moet moet mijn kleine moppie
o mirell, wat een vervelende positsie voor haar zeg. zielig dat het zoveel pijn deed . lijkt me ook heel moeilijk..
helemaal mee eens.... daarom gaf ik ook al duidelijk aan geen meerder kindjes te hebben tja dat is toch een ander verhaal en daarbij stel je doet in een ziekenhuis geen oog dicht..... ik sliep gewoon heel de nacht door dat is toch anders
Mirell, pfff best moeilijk om die foto te zien. Mjn kereltje lag er ook zo bij. Onvoorstelbaar die houding, en tegelijk heel bijzonder om te zien hoe een kind zich hier aan overgeeft. Althans ons zoontje hxield zich heel goed, wel verdrietig natuurlijk maar hij was ook heel dapper. Hoelang heeft je dochter zo gelegen?
Ja precies. En weet je het.. het is helemaal niet erg om een paar nachten slecht te slapen maar als je stress krijgt (en niet een beetje maar echt paniek aanvallen omdat je niet begrijpt wat er allemaal gebeurd (soms wel tot 5-7 x per nacht) en wakker schrikt van alarmen etc etc... Ach.. dan weet je het wel. En 21 nachten is wel even wat anders dan een paar dagen... Wat sneu voor je meisje en wat fijn dat je lekker bij haar kon blijven!
ja dat ze pijn had is wel logisch haars spiertjes werden helemaal opgerekt. en meestal snachts kwam dat tot uiting kon kramp zijn volgens de artsen. per dag mocht ze gelukkig 15 minuutjes uit het verband en in badje en fijn knuffelen dat is wel zo heerlijk om haar even los te hebben wand je kan vrij weinig als een kind zo plat ligt en als ze huilde kon je dr niet ff oppakken en tegen je aan houden maar ik dook wel op het bed hoor om met haar te knuffelen maar ben zooooo blij dat het geen huilbaby was stel je voor en dan niet kunnen troosten dan duren 28 dagen errug lang
Ik zou bij hem blijven net als jij. In het geval van mijn zoontje was het zo dat hij na zijn geboorte 5 dagen in het ziekenhuis bleef, ik had zelf meteen naar huis gemogen, maar ben net zo lang gebleven als hij. Vond het al heel erg dat ik niet met hem op 1 kamer mocht omdat ik op de kraamafdeling lag en hij op de couveuse afdeling. Wel had ik hierdoor de kans om van 8.00 's morgens tot 23.00 's avonds bij hem te zijn zo vaak en zo lang als ik wilde. Er waren daar inderdaad ouders die 1 of 2 keer per dag een uurtje aanwezig waren, persoonlijk zou ik dit niet zo kunnen/willen doen. Hierna moest hij weer een nachtje terug en ik kon toen niet mee, hij lag weer op de couveuse afdeling, maar nu onder zo'n speciale lamp omdat hij te geel was (geblinddoekt met zo'n brilletje). Ik vond het heel erg dat ik er niet constant bij was, hem niet kon knuffelen/troosten en dat ik me over heb laten halen door mijn man en de kraamhulp om even naar huis te gaan. Dus als er ooit nog sprake is van een ziekenhuisopname, maakt niet uit hoe lang, dan ben ik er!
oja..... het is allemaal goedgekomen... ennn het was natuurlijk maar iets mechanisch heupafwijking wand er zijn wel ergere dingen waar een kind voor opgenomen kan worden laat ik daar wel duidelijk in zijn mijn kind was niet ziek!!! had alleen een fikse afwijking in heupjes
Ligt er aan met mijn zoon ben ik een keer in het ziekenhuisblijven slapen na dat hij opgenomen was met uitdrogingsverschijselen en een koortstuip en ben als nog snachts naar huis gegaan. Deed geen oog dicht en was ook al een paar nachten besig geweest met het ziekekind de nacht er op is vaders er bij gebleven die slaapt zelfs nog als je een kanon afschiet. Ik kwam overdag hij bleef snachts. Nu met dochter als ik opvang voor de oudste zou hebben dan zou ik in het ziekenhuis blijven is dat niet het geval dan moet ik toch terug naar huis s nachts. Maar neem aan dat ik een oppas kan vinden en anders gaat vaders snachts als hij vrij krijgt en ik overdag. En oja vroeger vroeger mocht je als ouder helemaal niks als het om je kinderen ging je had als ouder zijnde maar te luisteren naar de verpleeging. Wat een takkewijven waren dat toen zeg. Kan het me nog herinderen als een kind van vijf. Keelamandelen werdern verwijderd te gelijk met mijn zusje die sliep een bed naast me. En we sliepen nog in die oude wetsen gevangenisbedtjes maar mijn zusje klom er als nog over heen ze was vier ik vijf ze wilden bij mij in bed slapen mooi dat ze er uit gehaald werd van nee je mag niet bij je zus slapen. De hele nacht heeft me zusje gespookt, en de halve nacht lagen we samen dus wakker. :x O ja mijn zusje was met 12 maanden ziek mijn ouders woonden in Den helder en mijn zusje werd naar het kinderziekenhuis in Amsterdam gebracht ik praat over 1976 en me moeder zag haar maar twee keer per week verschrikkelijk vond ze het logisch. Maar toen mocht je er niet bij bijven als ouders en deden ze allerlij onderzoeken zonder toestemming of mede weten van ouders. Mijn nichtje ooit geopereerd. Was 5 weken te vroeg over gebracht naar het sofia in Rotterdam. Me zusje kon niet blijven. Ze komt s morgens naar het ziekenhuis en hadden ze zonder VERDOVING een biopte genomen via haar anus :x:x:x Twee weken oud was ze. Ze is geopeerd met 5 maanden inverband een hazenlipje. Ik loste me zusje af met bezoek en er bij zijn ik kom de afdeling op denk waar is me nichtje hadden die k.t verpleegsters haar in het linnenhok gestopt omdat ze zo huilden woest was ik woest. O grrr haat het als je overgeleverd ben aan andere bahhhh:x
Inderdaad. 'Te zielig' Kom op hé Ik heb het gelukkig nog nooit mee hoeven maken, en ik zou denk ik ook blijven slapen, maar ik heb wel een ander kind thuis die mij net zo hard nodig heeft. Dat lijkt me heel moeilijk. Dat vond ik al toen ik na de bevalling 1 nachtje moest blijven met de jongste. Ik voelde me zo schuldig t.o. mijn oudste, en hij miste mij ook echt. Baaaaaah.
Onze Luca heeft, toen hij 4 maanden was, 3 nachten in het ziekenhuis gelegen ivm het Adeno virus. Ik ben die dagen bij hem gebleven. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om hem daar alleen achter te laten. Nu is het natuurlijk wel makkelijk praten omdat Luca ons enige kindje is, dus ik kan mij voorstellen dat als je meerdere kids hebt het verhaal anders wordt.