ik was op ma,di,vr, er van half 12- half 2 en 20.30-22.00 en op woe- do van half 12-17.30 en 20.30-22.00(colin was bij een oppas dus ) za en zo afwisselend.. meer was hier dus niet mogenlijk/wenselijk vanwege een broer die zijn moeder al veel had moeten missen vanwege ziekmnhuisopname en ziekzijn en oppas. Dus oordeel niet te snel.. ik heb nog spijt dat ik maar 1 dag in het zieknhuis ben gebeleven, heb het voor colin gedaan zodat hij mama in de buurt had , maar had als ik het opnieuw zou moeten doen wel die 5 dagen blijven.
Mijn dochter(aangeboren hartafwijking de dag na haar geboorte geopereerd en er zullen nog een aantal operaties volgen) heeft na haar geboorte eerst een week op de nicu gelegen en we mochten 3 keer per dag bij haar zijn. als ze op dat moment honger had legde ik haar aan en de rest kreeg ze afgekolfde melk uit een flesje. daarna heeft ze nog 2 dagen op een andere afdeling gelegen waar we niet mochten slapen( mochten wel vaker bij haar zijn en hebben dat ook gedaan). Daarna is ze naar de kinderafdeling gegaan en daar mocht ik bij haar blijven slapen maar in overleg met de artsen en verpleegkundigen besloten om toch in het rm-huis te slapen(was nog aan het herstellen van de bevalling en werd nergens wakker van door de stress en vermoeidheid). de rest van de dag waren we wel bij haar alleen de nacht niet. Wanneer ze nu weer in het ziekenhuis komt te liggen kies ik er wel voor om bij haar te blijven als het mogelijk is.
Sorry, maar dit was niet als oordeel bedoelt! Zelf zou ik er heel veel moeite mee hebben om niet constant bij mijn kindje te kunnen zijn als hij in het ziekenhuis ligt. Nu heb ik ook maar 1 kindje en dat maakt waarschijnlijk al het verschil. Mocht ik er straks 2 hebben en ligt er 1 in het ziekenhuis dan zal ik het nog heel zwaar krijgen. Spijt hoef je er niet van te hebben, je hebt meerdere kinderen zoals je zelf zegt en dan doe je wat binnen je mogelijkheden ligt. Soms moet je dan keuzes maken die je zelf liever anders zou willen, maar dat kan nou eenmaal niet altijd.
Toen Lisa met 2,5 maand in het ziekenhuis lag was er altijd 1 van ons bij haar, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om haar alleen te laten. Na een paar dagen stortte ik behoorlijk in, het was een slopende situatie en door alle toeters en bellen (alarm dat een paar keer per nacht afging omdat Lisa wat bewoog...) en voedingen sliep ik maar zo'n 4 uur per nacht. Met pijn in mijn hart ben ik toen naar huis gegaan en is papa bij Lisa gebleven. Papa kwam met Eva wel telkens naar het ziekenhuis, maar nu kon ik even thuis bijtanken. Helaas lukte dat niet, want die nacht kreeg Eva waterpokken (en ben de hele nacht in de weer geweest met bed verschonen en kindje troosten) en mocht niet meer naar Lisa in het ziekenhuis en Lisa kwam op een geïsoleerde kamer te liggen, waar wij alleen maar in en uit mochten bij het 'wisselen'. Door hulp van mijn ouders en mijn vriend die veel vrij kon krijgen, kon er toch altijd 1 van ons bij Lisa zijn (ik had nog verlof). Ik kan me voorstellen als je geen extra hulp hebt van familie (bij ons alleen nodig omdat Eva ook ziek werd) en je partner of jijzelf moet werken, dat het lastig wordt, maar ik zou er echt alles aan doen om bij m'n zieke kindje te kunnen blijven. Ook als je meerdere kinderen hebt, het kindje dat (kortdurig) ziek is krijgt dan even wat meer aandacht. Maar Eva kwam ook niets tekort en vond het geweldig om naar het ziekenhuis te gaan en 1 van ons of opa en oma waren natuurlijk altijd bij haar. We zijn wel 1 keer bij haar weggeweest om een rondje ziekenhuis te doen ivm de open dag, maar Lisa sliep toen, mijn ouders waren bij haar en zouden bellen als ze wakker werd. En ik ben weggeweest om te kolven, was telkens maar een kwartiertje, maar de 'huilbel' stond dan aan. Toen ik een keertje terugkwam van kolven en ze al een tijdje leek te huilen, ben ik op de kamer gaan kolven (en toen ze geïsoleerd lag moest ik ook wel).
Die ouders die 'maar' 2 keer per dag kwamen mochten waarschijnlijk niet net zo als jij 5 dagen in t zkh blijven. De meeste moeders worden gewoon direct na de bevalling naar huis gestuurd. En er is geen verpleging die ze de eerste dagen na de bevalling heen en weer rijdt met t bed/rolstoel. Ik mocht 5 dagen na mijn keizersnee lekker zelf achter het stuur kruipen om mijn kindjes te bezoeken 40km verderop. En dat deed ik inderdaad maar 2x per dag (dus 160km per dag gereden als kraamvrouw), want mijn derde kind lag in een ander zkh waar ik ook heen moest 2x per dag. Zoals iemand hier al zei, iedere situatie is anders.
Niet schuldig voelen meid, je hebt nog een kindje, die heeft ook aandacht en zorg nodig, je hebt gehandeld naar wat voor jou gevoel het beste is, als moeder zijnde denk je echt niet : goh laaat ik maar even 1 dagje gaan...... als jij de mogelijkheid gezien had 5 dagen te gaan... had je dat vast aangegrepen, maar die mogelijkheid had/zag je niet,
vorig jaar juni,toen onze kleine meid 8 maanden was heeft ze in totaal 2weken in het ziekenhuis gelegen maar geen minuut is ze alleen geweesst,altijd waren we er bij of 1 van mijn ouders zodat wij samen evemn konden eten
Wij zouden er ook bij blijven, je laat zo'n klein kindje toch niet alleen in een vreemde omgeving achter? Nee hoor, 24/7 erbij!
Ik vind het best wel bizar dat er dan niet gekozen wordt voor een oplossing waar alle kids bij elkaar kunnen liggen en jij als ouder erbij kan zijn. De situatie zoals jij die beschrijft vind ik de typische kortzichtigheid van de medisch meest efficiente en goedkope oplossing. Jammer dat er in Nederland niet verder gekeken wordt.... En heel bizar dat er verwacht wordt dat jij al pas bevallen vrouw van een drieling nota bene, wel zo veel heen en weer gaat rijden!
Alleen de dag dat ik hoorde dat hij moest blijven had ik er erg moeite mee, we gingen even naar de kinderarts, maar ik moest hem meteen achter laten. dat was wel moeilijk, maar toch samen met mijn man besloten om thuis te slapen. Je wordt gewoon de uren 's nachts wakker dat hij ook wakker zou worden alleen is er dan niemand, dat is wel raar. Maar hij heeft er niks aan over gehouden en voor ons is het veel beter geweest. Ik ben dan ook wel een nuchter persoon vergeleken met de moeders hier denk ik (niet om te oordelen) maar ik was die week net begonnen met werken en heb dan ook gewoon halve dagen gewerkt en ging 's middags naar het ziekenhuis. de 2 dagen dat ik vrij was ging ik 's ochtends en 's middags en 's avonds met papa maar ik heb hem af en toe ook alleen gelaten voor zijn slaapjes overdag, ik ben er dan niet de hele dag, laat hem maar veel slapen dat is goed voor kinderen als ze ziek zijn, dan kan ik er wel naast gaan zitten maar dat schiet voor mij ook niet op. Maar dat is dus mijn visie erop (en ik zal 1 van de weinigen zijn daarin, maar ja, niet iedereen hoeft zijn kinderen 24/7 om hem heen ik had ook helemaal geen moeite om het weg te brengen naar KDV voor het eerst e.d. Wij brachten hem al naar de oppas toen hij 3 weken was. Beetje lang verhaal, maar dit is mijn mening. en ik weet dat veel mensen het niet zo zien
Opzich is dit wel logisch hoe moelijk het ook voor te stellen is. Net als mijn kindjes zijn Adi haar kindjes ook prematuur geboren. Op de afdeling waar onze kindjes lagen liggen kindjes die ook heel slecht liggen. Rust en hygiene is daar zo belangrijk. Daarom waren wij als ouders ook gebonden aan bezoektijden, omdat er zoveel kindjes daar op die afdeling liggen. Als er dan de hele dag bezoek bij mag zijn dat veel te veel prikkels voor een kindje met alle gevolgen van dien. Je hebt kans inderdaad met een meerling dat 1 kindje in een ander ziekenhuis word geplaatst. De reden hiervoor is dat ze kindjes die goed gaan zo snel mogelijk van de neonatologie willen halen omdat het daar een bron van baceterieen is, moeilijk voor te stellen omdat de hygiene daar echt heel streng is. Wij moesten ook per dag 180 km rijden, net bevallen met een keizersnee en ook iedere dag rijden, 3.5 week lang 180 km. Tel daarbij de uren op die je wacht om je kind te bezoeken, soms moesten we wel 3 uren wachten voordat we erbij mochten. Vreselijk! Toen ze werden overgeplaats naar het ziekenhuis in de woonplaats waar wij wonen mochten we 24 uur per dag bij hun zijn, je kon er niet slapen maar je mocht er wel altijd bij.
Je bent niet de enige hoor! Ik kan ons mannetje ook goed achterlaten mits hij in goede handen is natuurlijk!! Wel denk ik dan ongeveer 24/7 aan hem en pleeg af en toe een belletje om te vragen hoe het gaat als hij bij mijn ouders is, kdv of alleen met papa als ik avonddienst heb. Vooral als hij van te voren al aan het draken is. Komt misschien omdat hij de eerste 6 weken heel veel in het ziekenhuis heeft gelegen. Al zou ik hem nu niet meer zo graag in het ziekenhuis achterlaten hier omdat ik weet hoe sommige verpleegkundigen zijn Nu is hij ook iets ouder en heeft meer besef van wie er bij hem is. Maar soms is het gewoon belangrijk dat de ouders ook even kunnen bijtanken. Heeft het kindje vaak meer baat bij bij thuiskomst. Ligt aan rede van opname natuurlijk.
Mijn zoontje werd opgenomen bij 4,5 maand. Hij was een huiler en had verborgen reflux met slokdarmontsteking. Geen vezel in mijn lichaam die erover nadacht hem alleen achter te laten! Het heeft ons beide goed gedaan, ik was inmiddels ook zwaar oververmoeid. We hebben er een aantal nachten gelegen en ik hoefde daar niks te doen en lag heel de dag naast hem op de stretcher en zo kwamen we allebei enorm tot rust; ik sliep ook als hij sliep.
Inderdaad, dit is het 'gebruikelijke' situatie als een baby op de NICU ligt. De andere twee mochten bij ons vrij snel naar het streekzkh, en daar konden wij inderdaad overdag wel vaker erbij zijn, maar niet 24/7, omdat het ook een couveuseafdeling was en ze vaste rustuurtjes hadden voor de babys, helemaal zonder enige prikkel. Alleen zaten wij toen nog steeds in RMD-huis omdat Diyana nog op de NICU lag in het ac.zkh. Dus kon ik 2x per dag op en neer rijden. In t streekzkh heeft toen ook iemand zo leuk laten vallen dat wij toch heel weinig bij onze babys waren (2x 2 uur). Alsof ik de rest van de dag lekker in mijn kraambed ging liggen genieten van de stilte in huis
24 uur bij hem/haar zijn. Ik zou dus wel willen blijven. Mijn kind dus ik zorg voor mijn kind. Maar.... Niet iedereen heeft die keuze. Als je nog een kindje hebt dan moet je daar iets voor kunnen regelen ( als je alleenstaand bent of man werkt veel)
we hebben het nu 3 keer meegmaakt.. de eerste keer mochten we allebei blijven.. hij was net geboren en moest gelijk geopereerd worden.. de 2de keer ben ik bij hem gebleven tot we naar hius mochten.. voelde toen wel als een bevrijding.. heel de dag, iedere dag weer, op die kamer "hangen"... de 3de keer moest ik naar huis omdat ik doodziek was.. toen heeft mijn man zorgverlof moeten nemen vanuit zijn werk om bij ons mannetje te blijven.. uiteindelijk kon ik het weer overnemen.. maar alleen laten zou niet in ons opkomen.. er zijn zeker verplichtingen waaraan je moet voldoen.. maar als je kindje in het zh ligt, is dat voor mijn gevoel toch je allereerste verplichting.. buiten de situaties zoals hierboven beschreven als je keuzes moet maken...
J. heeft na haar geboorte één keer in het ziekenhuis gelegen, toen was ze een maand of 7, en geen haar op m'n hoofd die er aan dacht om haar alleen te laten. Gelukkig lag ze alleen op een kamer, dus ik kon er bij blijven, want als ze op zaal had gelegen had het daar niet gemogen... Ik wilde er juist bij blijven omdat ze zoveel huilde en zich zo rot voelde ed...ze begreep er helemaal niets van. Ze heeft uren achtereen gehuild, grotendeels bij mij op schoot, een verpleegkundige gaat echt niet een hele avond en nacht met een kindje op schoot zitten, lijkt me...en ik zou het sneu vinden als ze uren alleen in een onbekende omgeving in haar bedje ligt te huilen omdat ze zich rot voelt... Maar inderdaad, niet iedereen heeft die keuze.
Sorry dat ik het zeg. Maar dit vind ik een rare gedacht van je. Je hebt gestudeert toch ik niet maar denk wel even na voor ik een antwoord geef zo als jij. En sta er eens bij stil dat er niet altijd overal plek is voor prematuurtjes en dat er maar een paar ziekenhuizen zijn in Nederland die die speciale zorg kunnen bieden. Ze had er drie ze kon zich niet in drieën splitsen. Hoe graag ze dat ook gewild had en wat dacht je idd van de hygiëne op die afdelingen en dan de ouders er maar laten slapen er zijn nog meer kinderen niet alleen van die ouders maar ook van andere ouders. En later legde ze ook nog uit het ene kindje was er slechter aan toe dan de andere twee waar door er twee naar de woonplaats gingen en een nog in het speciale ziekenhuis lag. Maar val je er verder niet op aan maar soms moeten we met z.n allen eens na denken. Wees blij dat het nu wel mogelijk is om in de meeste gevallen wel 24/7 bij je kind er te zijn en bij sommige gevallen gewoon niet. Want vroeger vroeger was het heel slecht geregeld voor de ouders. Ben zelf 6 weken te vroeg geboren 1974 en denk je dat mijn ma me beet mocht houden nee pas 5 weken na mijn geboorten mocht ze me vast houden. De eerste weken alleen heel even met een handschoen door het couveuse gat voelen verder niks nada noppes dan is het nu gelukkig veel beter geregeld. Word zelf geadviseerd om prematuurtjes bv te geven en dat krijgen ze dan via de zonden ze gaan eerder aan het fles je als het kan ect ect en het belangrijkste meestal mag je als vader/moeder met je kindje buidelen dus nu denken ze wel wat meer na dat het beter voor moeder en kind is. Oeps te veel geschreven. Maar moest het gewoon even kwijt. '
De situatie is idd steeds heel anders. Mijn oudste is een paar dagen opgenomen geweest toen hij 11 weken oud was. Ik was heel blij dat er al een opklapbedje klaarstond op zijn kamer (hij was in quarantaine, dus gelukkig een 1-persoonskamer) en ik bij hem kon blijven. Het had me vreselijk geleken om hem achter te moeten laten. Hij lag permanent aan de monitor en zijn hartslag was gelijk 20 slagen lager zodra ik hem vasthield. Duidelijk bewijs dat nabijheid hem goed deed. Ik heb enorm veel bewondering, respect en medeleven voor alle mama's die niet bij hun zieke kind kunnen of mogen blijven. Een heel grote knuffel voor jullie allemaal!