Als dat zo'n bron van bacterien is, dan moet zeker een prematuur kind toch niet op zo'n plek liggen??? Dat moet dan toch gewoon anders georganiseerd worden? (Kleinere kamers of afdelingen, gezinskamers, dat soort dingen?) En uiteraard ben je niet 24/7 elke minuut bij je kind. Dat doe je thusi ook niet, dan liggen ze ook in hun wiegje te slapen. Maar het gaat mij er wel om dat je er dan weer kunt zijn als je kind wakker wordt. En ik blijf het triest vinden dat dat op een dergelijke manier georganiseerd is...
Toen Mr K 4 maanden was is hij met spoed opgenomen in het ziekenhuis omdat hij onverklaarbare hoge koorts had. Ik ben toen niet bij hem blijven slapen, ik was zo kapot van de gebroken nachten die ervoor afgingen dat ik er voor gekozen heb om thuis even flink bij te tanken zodat ik er weer goed tegen kon toen hij uit het ziekenhuis kwam.
Op de neonatologie van het Slotervaart mochten we 24 uur per dag naar Pom toe. Dat was hartstikke fijn. Kinderen vanaf 32 weken zwangerschap werden daar opgenomen. Eerder niet, die moeten naar NICU en daar zijn bezoektijden vaak wel beperkter. Het is trouwens een kinderrecht om zoveel mogelijk zijn ouders (of één) in de buurt te hebben.. dat betekent dat 'rooming in' wanneer mogelijk ook mogelijk gemaakt moet worden. Sommige ziekenhuizen zijn hier ver in andere niet. Dit kan belangrijk zijn bij de keuze waar je kind behandeld wordt. Als consument / patiënt moeten we ons veel bewuster worden van onze rechten en deze rechten van onze naasten! http://www.cz.nl/criteria-smiley.pdf
Ik vraag me serieus af of je wel eens op een neo afdeling bent geweest met extreem prematuren. Anders zou je dit niet vragen. Kleine kindjes zijn heel vatbaar voor alles. Er werden zelfs operaties uitgevoerd op de afdeling dus veel bacterieen etc. Veel mensen, veel ouders, veel artsen van diverse afdelingen. Veel verpleegkundigen die elkaar allemaal bijstaan als er iets met een kindje gebeurd, allemaal alarm bellen en noem maar op. Zoals jij het voor ogen hebt kan het absoluut niet, maar dan kan jepas beoordelen als jezelf op zo'n afdeling bent geweest.
Ik als ik de huidige situatie vergelijk met hoe het 15-20 jaar geleden aan toe ging is er een grote vooruitgang. Besef dat een baby het beste ontwikkelt in de nabijheid van de ouders is er wel, maar er zijn heel veel stappen die de medische wereld zo drastisch moeten veranderen. Buidelen met een extreem premature baby is ook iets van de laatste tijd. En dat hebben ze afgekeken van de armste landen ter wereld, bizar! Daarvoor was iedereen overtuigd dat een prematuurtje in een steriele omgeving moet blijven, en de ouder is nou eenmaal niet steriel. Het gevolg is nu dat op een NICU meer bacteriegevaar schuilt. Er lopen nogal wat ouders op zo'n zaal, en zo'n kleintje kan heel ziek worden van een heel onschuldige bacterie. Maar er is gelukkig nog meer vooruitgang. In Radboud in Nijmegen hebben ze sinds kort een paar familiekamers voor couveusekindjes. Deze ontwikkeling is gelukkig in opkomst, maar kost handenvol geld, en daarom gaat het tergend langzaam. Maar dit is een beetje offtopic. Ik wilde alleen toelichten dat er niet bij alle kindjes mogelijkheid is om te blijven (slapen).
Ik sluit me aan bij adi, mij vorige post kan wel wat verwarrend overkomen als ik het zo terug lees....
Toen mijn zoontje 9 weken oud was werd hij ook opgenomen in het ziekenhuis en dat was voor 3 nachten en de 1e nacht heb ik bij hem geslapen, de 2e nacht mijn vriend want ik was kapot van die 1e nacht. Geen oog dichtgedaan door al die piepjes en geluiden, 3e nacht heb ik er dus weer geslapen (weer een drama nacht) en gelukkig mocht hij toen naar huis. Maar wij gingen wel gewoon tussendoor thuis eten en gelukkig kreeg ik overdag ook visite van vriendinnetjes want verveelde me dood. Nee ik zou er niet veel moeite mee hebben om mijn zoontje achter te laten in het zh maar ik heb sowieso niet veel moeite om mijn zoontje weg te brengen of achter te laten bij de oppas of KDV. Als ik af en toe vriendinnen hoor als ze aan het werk zijn dat ze hun kindje zo missen dan zal dat wel aan mij liggen maar heb ik geen last van hoor. Dan moet je stopppen met werken! Denk ook niet dat de tranen gaan vloeien als hij voor het eerst naar school gaat. Ben heel erg nuchter en dat wordt ook weleens gezegd dat ik mevrouw nuchterheid ben. Ben er ook blij om, kan me niet zo snel druk maken om alles.
Mijn dochter was met 6 weken voor 5 dagen opgenomen geweest(operatie liesbreuk en complicatie's).Bij haar ben ik 5 dagen en nachten in het ziekenhuis geweest. Mijn zoontje is met 3 maanden voor 6 dagen opgenomen geweest en daar ben ik niet bij gebleven. Hij was een huilbaby en na een hele maand lang dag en nacht rond te hebben gelopen zat ik er helemaal door heen(het hele gezin trouwens) 1 a 2 x per dag kwam ik een bezoekje brengen en al huilend ging ik weer naar huis.Voelde mij een hele slechte moeder.
Beide kindjes hebben 1 keer 2 nachten in het ziekenhuis doorgebracht. Ben toen beide keren blijven slapen. Ik zou zelf echt niet naar huis kunnen gaan als de mogelijkheid tot blijven slapen er wel is.
Dat is natuurlijk per kind/ziekte ook verschillend. Mijn dochter heeft vanaf dat ze 6,5 maand was 8 weken in het ziekenhuis gelegen voor een tractiebehandeling ivm een heupluxatie. Wij zijn niet blijven slapen, helemaal omdat van te voren bekend was dat het wel een aantal weken zou gaan duren. Zeker omdat ikzelf ook een lichte slaper ben en daar dag en nacht geluid is. Wel was ik elke ochtend om 7.30 uur in het ziekenhuis om haar zelf te wassen, aan te kleden en eten te geven. Als zij tussendoor sliep ging ik even weg, maar ik ben daar verder dagelijks van 7.30 uur tot ongeveerd 18.30 uur geweest. Yvonne
Aiden heeft een week in het ziekenhuis gelegen met een luchtweg- en buikinfectie. We kwamen elke dag rond 9 uur bij hem, dan naar huis dingen doen en dan rond 3 uur terug tot 7 uur. In de avond rond 8 uur weer heen en dan na de laatste fles naar hus. Vond het een sneu idee dat hij daar helemaal alleen lag maar het was ook heel lekker om een week goed te kunnen slapen. Wij hadden trouwens het geluk om maar tien minuten van het ziekenhuis te wonen. Denk dat afstand ook een rol speelt ?
nu zou ik dan ook niet kunnen, maar op de couveuse afd. is het ook nog eens niet de bedoeling dat je er de hele dag bent, tenminste bij ons niet. Sommige verpleegsters vonden het net aan goed als we een hele middag bleven. dus had daar ook niet veel meer kunnen wezen. nu zou het anders wezen en zou ik een room in kamer kunnen krijgen als ik daar op stond.En als het met colin zou zijn, die zou op de kinderafd. komen te liggen, dus dan kan je sowieso blijven. en ik weet dat ik geen spijt hoef te hebben, ik heb voor colin gekozen. maar voor mijn eigen verwerking en herstel zou het beter geweest zijn de 5 dagen die ik mocht blijven daar ook te blijven snap je. vandaar heb ik spijt.
Ik zou dat dus echt niet kunnen, wil als het kan zelf voor m'n kind zorgen, vind m'n eigen nachtrust minder belangrijk. Wij wonen ook 10 minuten van het ziekenhuis af, maakt voor mij geen verschil, wilde gewoon zoveel mogelijk bij ons zieke kind zijn en dat er in ieder geval 1 van ons bij haar was. Zo zie je maar dat iedereen verschillend is
Wat sneu! Veel beterschap! Ik heb het gelukkig nog niet meegemaakt. Maar ik zou ook blijven. Tenzij het eeeeecht niet anders kan. Maar dan zou ik er wel s'ochtends vroeg (voor de fles) alweer willen zijn.
Kijk, soms kan het niet anders, in het geval van weken verblijf in het ziekenhuis of een afdeling waar het niet mag. In alle andere gevallen snap ik het echt niet. Toen mijn dochtertje in het ziekenhuis lag, lag er nog een meisje op haar kamer. De moeder van dat meisje ging 's nachts haar huis. Het arme kindje was 's nachts helemaal in paniek en geen moeder/vader dus te bekennen. Het was zo sneu. Heb haar uiteraard geprobeerd te troosten, maar dat was natuurlijk gewoon de taak van moeder/vader. (nb: de moeder had wel de mogelijkheid te blijven, maar wilde ze niet, ze wilde wel een nachtje even lekker slapen, heeft ze letterlijk gezegd). Onbegrijpelijk vind ik dat.
Mijn man is bij iedere opname blijven slapen. Hij belt mij als ze wakker is en dan spring ik uit bed en ben met 10 minuten bij haar. Ik blijf totdat ze 's avonds weer slaapt. Manlief blijft overdag ook in het ziekenhuis en werkt vanuit het ziekenhuis. We overleggen het eigenlijk al niet eens meer als we weer te horen krijgen dat ze word opgenomen.
M moest in het zh blijven toen ze 10 dagen oud was. We werden naar een kamer gebracht met allemaal open bedjes en ik zei in paniek: 'en waar moet ik dan slapen?'. Ze zeiden dat dat niet de bedoeling was. Ik ben keihard gaan janken: 'en hoe moet het dan met de borstvoeding?' (die liep al niet voorbeeldig) en mn man is woedend geworden. En binnen 3 seconde was er een kamer geregeld waar ik bij kon blijven. Als een van de kinderen nu zou worden opgenomen (klopt even af) dan blijft een van ons erbij indien dit mogelijk is. En ik zou eerlijk gezegd willen zeggen: uiteraard of vanzelfsprekend. Ik zou echt niet willen dat mn kind wakker wordt snachts in een vreemde omgeving en dan niet papa of mama naast zich heeft.