Afgelopen week heb ik dus te horen gekregen dat bij mijn moeder een ernstige ziekte is vastgesteld, longkanker. Het is nog twee weken afwachten tot de uitslagen van alle onderzoeken, maar het ziet er eigenlijk niet zo goed uit.. Dat zijn dingen die je liever niet hoort. Ben er vooralsnog wel redelijk rustig onder. Normaal ben ik namelijk best wel gevoelig voor stress enzo, en ik merkte eigenlijk de afgelopen maanden al dat ik door de zwangerschap heel rustig ben. Maar nu voelt het een beetje als verdoofd ofzo - voel een bepaalde afstand, alsof het me niet echt raakt nu. Al laat ik af en toe een klein traantje.. maar ik blijf er wel nuchter onder. Is dat zelfbescherming? Ben eigenlijk bang dat het vandaag of morgen ineens tot me doordringd, of dat ik ineens in de stress schiet en daardoor toch nog een miskraam kan krijgen. Heb donderdag en vrijdag al in het ziekenhuis gezeten.. en weet zeker dat het de eerste bezoeken waren van velen in de komende maanden. Als de uitslagen van de onderzoeken tegenvallen, is het een kwestie van maanden, zei de arts. Dat betekent dus dat het dan maar de vraag is of mijn moeder uberhaupt nog oma gaat worden... Klotezooi. Sorry voor het vloeken en niet zozeer dat het om mij gaat hier, maar ik had me mijn eerste zwangerschap heel anders voorgesteld. Ik heb geen idee waar dit toe gaat leiden allemaal en waar ik de kracht vandaan moet halen om het allemaal maar te kunnen handelen. Nou ja. Neem nu alles maar dag voor dag en stap voor stap. We zien het allemaal wel weer... XX Ma2Be
Weet niet wat ik hier op moet antwoorden , maar ik wens jou en je familie heel veel sterkte ..................
jeetje meid... dit gaat een hele moelijke tijd worden voor jullie. ik wil jullie bijdeze heel veel liefde en sterkte wensen...
wat erg allemaal ,ik hoop voor jullie dat de uitslagen positief zijn en dat je moeder mag meemaken dat ze oma word. heel veel sterkte toegewenst met het wachten de komende 2 weken.