hoi iedereen, na flink wat nadenken wil ik toch het één en ander delen met jullie. Heb op 26april een curretage gehad nadat ik de week ervoor had gehoord dat het vruchtje niet meer groeide. Echt een klap in je gezicht is dat, als je niets merkt en je heb wel alle kwaaltjes van een zwangerschap!! Ik dacht dat zit goed, de misselijkheid kwam erger en ik dacht nu gaan we beginnen! Mooi niet dus.... De 26ste in het ziekenhuis onder narcose gaf best wat indruk, heb hiervoor nooit iets met ziekenhuizen gehad (gelukkig) Al vrij snel daarna ging het weer beter met me. Heb van de ingreep zelf helemaal geen last gehad, daarna wat bloed maar echt niet veel. Het begon toen pas ook de knagen,....het missen van zwanger zijn. alles stort zo in eens in, een heel gepland jaar is gewoon weg... Het liefste wil ik meteen door om zwanger te worden... Ik heb dan ook zitten speuren op internet e.d. wat nou goed is en wat kan na zo ingreep. In het ziekenhuis vertelde ze mij dat 1x menstruatie afwachten makkelijker is voor je telling. Dus dacht ik wat telling, dat zien we dan wel bij de echo ...als het lukt dat lukt het.... Dus ben direct begonnen met ovulatietesten en zwangerschapstest om te kijken of het hormoon er nog in zit. Dat laatste was niet het geval, maar gek genoeg had ik al snel een aankomende eisprong volgens de testen.. dat was een week geleden en nu is mijn hoop zo erg dat ik zwanger ben dat ik bang ben dat het een obsessie wordt en ik nog meer teleurgesteld raak als het niet zo is..volgende week kan ik pas testen en hoe erg het klinkt ik weet het maar heb vanochtend al getest terwijl ik weet dat het niet eens kan!!! erg he! Ik voel me zo stom, het slaat nergens op...moet gewoon geduldig wachten...ik weet het maar het gevoel is enorm.... ik hoor ook dingen als dat je juist meer vruchtbaar ben na miskraam...maar de verhalen zijn allemaal zo dubbel... Ben toch even mijn verhaal kwijt..ik vind het toch ook wel fijn ervaringen te delen...ik lees vaak maar schrijf nooit..en nu merk ik dat het zo gek nog niet is!
Hoi Utrecht, Wat vervelend van je miskraam. Ik zit helaas in hetzelfde schuitje. Heb gisteren een miskraam gehad en moet nu een echo laten maken om te kijken of mijn baarmoeder helemaal leeg is. Ik mis het zwanger zijn ook heel erg. Heb er maar een paar dagen echt van mogen genieten. Het voelde heerlijk en ik wil nu ook zo snel mogelijk weer zwanger worden. Ik denk dat ik het gewoon weer ga proberen als deze miskraam is afgelopen.. Veel succes ermee! Hopelijk ben je snel weer zwanger!
Ik had na mijn MK ik aug 2010 ook het idee dat ik heel snel weer zwanger zou zijn maar helaas ging dat niet zo snel als ik hoopte.. Ik raakte in Januari weer zwanger. Zorg ervoor dat het geen obsessie wordt want dat werd het bij mij wel.... De maand dat ik het losliet raakte ik weer zwanger
Moeilijk is het he. Je wilt gewoon het liefst weer meteen zwanger zijn, dat is een bekend gevoel. Helaas heb je dat niet in de hand. Dat je vruchtbaarder bent na een miskraam klopt, maar dat geldt met name voor het komende half jaar, dus niet direct voor de maand erna. Ik heb ik januari en missed abortion gehad, en was het liefst ook direct weer zwanger. Bij mij was het ronde drie na de mk weer raak. Voor mijn gevoel duurde dat echt heel lang. Achteraf gezien is het voor mij goed geweest, zodat ik het wel heb kunnen afsluiten en verwerken. De 'wond' heeft even de tijd gehad te genezen, en is niet direct gestelpt door een nieuwe zwangerschap. Misschien klinkt dit wel raar. Hoe moeilijk het ook is, probeer het wel een beetje los te laten en te relativeren.
Hoi, Erg he om een miskraam mee te maken, helaas heb ik tussen onze twee jongens in ook twee miskramen gehad. Na de eerste miskraam was ik na zes maanden weer zwanger, maar helaas werd dat weer een miskraam. Wel een hele vroege, na vijf weken al, maar ik heb na deze miskraam niet op m'n cyclus gelet totdat ik na negen weken dacht dat het wel erg lang duurde.. En inderdaad, ik bleek weer zwanger en deze zwangerschap is goed gegaan. Wel heerlijk om die eerste spannende weken niet mee te hoeven maken kan ik je vertellen! Dus het is wel heel cliche, maar ik geloof er toch wel een beetje in dat als je er iets minder mee bezig houdt (en geloof me, ik weet hoe moeilijk het is!), maar het heeft in mijn geval geholpen! Veel sterkte en ik hoop van harte dat je snel weer zwanger mag zijn en het wel allemaal goed blijft gaan!!!!
Wij kwamen er 28 december achter, met 12 weken, dat er in plaats van een kindje enkel een leeg vruchtzakje zat. Dat had toen de grootte van 8,5 week en 2 weken later van een kleine 8 weken. Het zal dus ergens rond de 8,5-9 weken gestopt zijn met groeien en daar heb ik ook helemaal niets van gemerkt. Ik wilde eerst afwachten, maar toen er twee weken later nog niets op gang was gekomen, ben ik naar de gyn geweest en besloten om met medicatie de miskraam op te gaan wekken. De volgende dag echter kwam het toch spontaan op gang. Ik heb een paar dagen gevloeid, en pas op dag 5 kwam de miskraam echt op gang. Heb toen nogal heftig bloedverlies gehad, dus met de ambulance naar het ziekenhuis, waar ze geholpen hebben om het vruchtzakje af te laten komen. Paar dagen later vloeide ik nog steeds heftig, dus alsnog een curettage gehad toen op de echo bleek dat er nog redelijk wat restweefsel zat. Maar ook ik wilde direct wel weer zwanger worden, ondanks alle heftigheid. Na de curettage een paar dagen gehad dat ik dacht: aan mijn lijf even geen polonaise meer, maar dat duurde dus maar een paar dagen. Mijn cyclus leek wel snel weer op gang te komen, maar ik ben gaan tempen en als ik terugkijk waren de eerste twee rondes toch nog niet OK: rommelende temp, korte luteale fase... Nu zitten we inmiddels in ronde 5 en hoop ik toch echt deze ronde wel zwanger te worden. En probeer ik tegelijk ook om het wel een beetje los te laten en te denken dat het leven ook goed is als het er onverhoopt toch nooit meer van zou komen. Moeilijk dus Als ik het zo om me heen lees, krijg ik zelf de indruk dat meiden met een vroege miskraam, (voor de 8 weken), meestal sneller weer zwanger zijn dan meiden die pas daarna een miskraam hebben gehad. Maar da's de indruk die ik overhoud aan alles wat ik hier lees, weet niet of het ook echt zo is.
Hoi Utrecht, wat je schrijft is erg herkenbaar voor me, en ik zat op het forum te speuren naar ervaringen van zwanger worden na een curretage. allereerst: wat ontzettend verdrietig voor alle meiden hier, om een miskraam mee te moeten maken. het is mij ook erg zwaar gevallen. gisteren heb ik een curretage gehad omdat we er vorige week bij bijna 10 weken erachter kwamen dat het vruchtje bij 8+2 weken was overleden. we hadden op een eerdere echo het hartje al zien kloppen dus dachten dat het wel goed zou zitten . de curretage is me ook meegevallen, alleen daarna heb ik pijn gehad. nu gaat het weer goed. maar het knaagt nu al. enorm. wil zo graag (meer dan ooit) een kindje, en mijn vriend denkt daar ook zo over. mijn gynaecoloog zei dat je beter een ronde kan afwachten, ook om je lichaam tijd te geven om een keer een goede slijmvlies-afbouw (menstruatie) door te laten maken zodat je baarmoeder weer optimaal is voor de innesteling. nu lees ik hier natuurlijk ook de verhalen dat je meteen weer zwanger kan zijn na een curretage. ik weet dus niet zo goed wat ik moet doen, ik wil het heel graag, maar wil niet een volgende zwangerschap in gevaar brengen (maar doe je dat?). daarbij komt ook dat ik PCOS heb waardoor mijn cyclus al van slag is, en ik dus geen idee heb hoelang het kan duren voordat die weer op gang komt op natuurlijke wijze (zonder medicatie).. erg lastig allemaal dus. je hebt geproefd aan wat je wil, en dat voelde zo goed, dat je zo snel mogelijk weer terug wilt naar dat gevoel.. zucht, ik hoop echt dat iedereen hier die nog niet zwanger is, snel zwanger mag worden van een gezonde baby!
Hoi, Ik heb afgelopen donderdag gehoord dat mijn kindje is overleden met 8 weken zwangerschap, zelf was ik op dat moment al 10+3 weken zwanger.. Zondag en maandag heb ik cytotec ingebracht om de miskraam op te wekken en vanmorgen ben ik het vruchtje verloren. Vindt het verschrikkelijk en heb het er ook erg moeilijk mee maar ook ik wil graag zo snel mogelijk weer zwanger zijn. We hadden het zo mooi geplant allemaal, een broertje of zusje als sinterklaas cadeautje voor onze dochter en ons zelf natuurlijk, was op 5 dec. uitgerekend.. We hadden de kerstdagen dit jaar met ons 4-tjes doorgebracht als alles goed was gegaan. Helaas mocht dit niet zo zijn.. Vergeten zullen we dit kindje nooit, het was zo ontzettend welkon en gewenst. Maar nu we afscheid kunnen nemen willen we ook graag weer verder. Alle meiden die in het zelfde schuitje zitten, wil ik ontzettend veel succes en sterkte wensen de komende tijd! Hoop dat er voor iedereen snel een nieuwe zwangerschap komt met een mooie, gezonde plakbeeb!
Heel herkenbaar, wat je schrijft. Het is erg moeilijk om te accepteren dat het misschien weer een hele poos duurt... Niet obsessief er mee bezig zijn is makkelijk gezegd maar dat heb je niet in de hand... Ik voelde me ook 3 maanden helemaal obsessief (1 maand overgeslagen na advies gyn) en juist de maand dat ik er een beetje 'schijt' aan had telde ik opnieuw aan. Of het toeval was weet ik niet natuurlijk... Na de 2e MA zijn we meteen door gegaan (heel vrijblijvend, lekker 'los' op vakantie) en dat wierp zijn vruchten af, hummeltje is morgen al weer 2 weken oud *kan het nog nouwelijks geloven...* Heel veel sterkte, het is een zware, onzekere tijd maar je komt er doorheen. Liefs
heel herkenbaar verhaal idd. wil ook liefst z.s.m weer in verwachting raken, mis het wel. maar helaas ben ik na bijna 2 maanden nog steeds niet ongi geworden. cyclus is compleet van het padje af.
Heel erg herkenbaar verhaal. Voor mezelf geloof ik er alleen helaas ondertussen steeds minder in dat wij ooit een kindje in onze armen zullen houden. Wat betreft een ronde wachten na een curettage volgens mijn gyn, en dat klonk in mijn oren heel logish, ze halen een laagje baarmoederslijm weg. Dit heeft 1 ronde nodig om weer te herstellen, dus meteen de eerste ronde weer zwanger raken vergroot een kans op een mk omdat het vruchtje niet diep genoeg kan innestelen. Het vergroot het, maar het is dus niet zeker dat het misgaat, het kan ook goed gaan. Wij hebben na beide curettages er voor gekozen om het advies van de gyn op te volgen, kon niet zo snel achter elkaar dat verdriet verwerken. Wat betreft het vruchtbaarder zijn na een mk of curettage zijn mijn gyn het volgende: het is nooit medisch bewezen dat je vruchtbaarder bent. MAAR... voor veel stellen werkt het ontspannend, je weet nl dat je zwanger kunt raken, en dus ben je wat ontspannender in het klussen en lukt het dus wat sneller. Ik hoop voor jullie allemaal dat jullie snel zwanger mogen zijn en dat het allemaal plakkertjes zijn. Dikke knuf
Dat je na een miskraam sneller zwanger raakt, is een statistisch feit, maar ze kunnen het (nog) niet medisch verklaren, dat is waar: Kort na miskraam meeste kans op zwangerschap | nu.nl/gezondheid | Het laatste nieuws het eerst op nu.nl En als je baarmoederslijmvlies na een curettage te dun is, dan nestelt er helemaal niks in. Het vergroot dus niet de kans op een miskraam, wat ze vroeger dachten, je raakt gewoon niet zwanger. Het principe is eigenlijk heel simpel: als je lijf er nog niet aan toe is na een miskraam, raak je ook nog niet zwanger. En Annemiek, ik weet niet precies wat er nu bij jullie speelt, maar ik ben nu, na 5 miskramen op rij, 22 weken zwanger met behulp van het UZ Gent, waar ik je al eens over gemaild heb na een van je miskramen. Vorig jaar om deze tijd had ik net mijn vijfde miskraam binnen 1 jaar achter de rug, met de nodige complicaties ook weer, en na onze vakantie bleek ik ook nog een verkleefde baarmoeder te hebben (Asherman). Ik was inmiddels 36 en zag het echt niet meer gebeuren dat ik ooit nog moeder zou worden. Het mocht gewoon niet voor ons, zo voelde het. Met behulp van een operatie en allerlei medicatie ben ik toen toch weer zwanger geraakt, en dit keer gebleven. Ik ben ervan overtuigd dat sommige vrouwen die echt heel veel mk's doormaken, medicijnen nodig hebben om zwanger te kunnen blijven. Mocht ik je ergens mee kunnen helpen, dan hoor ik het graag. Liefs, Suus
Wat herkenbaar! Ik ben een week geleden met spoed gecurreteerd, ik was toen 12w1d zwanger, het beebje was rond 9 wk overleden. Ik was gelukkig niet misselijk. Ik mis alles aan het zwanger zijn: de aandacht, mijn borsten, mijn buik, mijn huid, alles mis ik eraan. Ik mis mijn lichaam hoe het was tijdens mijn zwangerschap, ik voelde mij er zo in thuis! En nu niet meer, iets lijkt er niet te kloppen, maar ik kan mijn vinger er niet op leggen. Nu heb ik het idee dat mijn lichaam geen functie meer heeft, tijdens de zwangerschap had het een duidelijk en belangrijk doel. Ik mis de manier waarop er naar mij gekeken wordt, het fantaseren over het beebje, de vooruitzichten op het verlof, de eerste kerst met zijn drieën, het wegdromen bij babykleertjes, het verzinnen van namen. Ik wil hier zo graag over praten, maar manlief kan niets anders doen dan zeggen dat hij het begrijpt...
je verwoord exact mijn gevoel en ik denk exact dat wat bijna iedereen hier voelt. ik riep ook dat ik direct zwanger wou worden en heb hier nog heftige ruzies over gehad met manlief die dat niet direct wou om bij te komen. even na de miskraam toen de hormonen weg waren besefte ik me dat ik ook nog wou wachten en eerst rust wou en bij wou komen. en nu ineens heb ik die twijfelstestjes en ben ik wellicht alweer zwanger.. en ik moet zeggen ik ben doodsbang en eigenlijk ben ik nog bezig met mijn vorige kindje en niet met een nieuw kindje.. moeilijk dus. het zou ongelooflijk welkom zijn natuurlijk maar ik ben nog niet eens ontzwangert van de vorige keer.. straks ben ik 13 maanden zwanger geweest aan 1 stuk.. volgens mij trek ik dat nooit. ik wil even benadrukken dat ik niemand pijn wil doen met deze woorden. hier in het ziekenhuis zeiden ze dat een curretage daar in de wandelgangen een pimp beurt voor je baarmoeder kan betekenen.. oftewel na een curretage spreken ze van een gepimpte baarmoeder.. vond het wel grappig toen eigenlijk.. maar dacht toen wel lach maar zometeen is er een complicatie dan is die niet zo best gepimped... dat zinnetje heeft me wel beetje op de been gehouden als ik het even zwaar had dus misschien heeft iemand anders hier er wat aan..
Zo herkenbaar dit! Lijkt wel of ik jou verhaal zelf heb geschreven. Begin april curretage gehad, was 10 weken zwanger. Heb nog steeds geen menstruatie, wel een duidelijke eisprong gehad bijna 2wkn geleden, want die was goed te voelen :-s Ik heb ook vanmorgen getest, terwijl ik ook weet dat dat nog niet kan...toch?!?! Hopen dat het allemaal snel lukt!!
Pff ik heb precies hetzelfde ook. In januari een miskraam gehad, sinds die tijd ben ik ook mezelf niet meer. Ik weet ook niet hoe ik dit ooit los kan laten.. soms denk ik dat ik het wel verwerkt heb, maar het verdriet zit er absoluut nog. Ik vraag me af hoe ik dit verder ga overleven..
hoi iedereen, bedankt allemaal voor jullie reactie, het is fijn om zo het 1 en ander te delen.. Als ik de curettage dag 26 april tel als de eerste dag van mijn laatste menstruatie, moet ik a.s. dinsdag ongesteld worden... ik heb de sensi zwangerschapstest al gedaan en die kan 4dagen van te voren (dat heb ik de eerste keer zwanger zijn ook gedaan) en die was negatief Er is wel ergens een eisprong geweest volgens de ovulatietesten, dus denk dat deze ronde mis is...helaas .Zoals ik al beschreef had ik toch stiekem gehoopt en eigenlijk ook gedacht dat ik weer zwanger zou zijn...alsof het zo makkelijk is....
He Utrecht, Natuurlijk wil je dat het snel weer raak is... maar op zich is het wel positief dat de test negatief is (alle HCG uit je lichaam), je een eisprong hebt gehad en bijna ongesteld moet worden (cyclus wel/weer op orde). Dat zijn misschien nu de best haalbare resultaten. Aan de ene kant lastig om daarmee blij te zijn, maar hopelijk helpt het je om snel weer zwanger te worden. Het zou ook nog veel langer kunnen duren eer je cyclus weer op orde is. Veel succes, en hopelijk toch nog een positieve test..?! En anders hopelijk de volgende ronde..!! Ik vind de tijd maar traag voorbij gaan. Het liefst wil ik twee maanden verder zijn om te weten of het dan al raak is, of in ieder geval mijn cyclus op orde is.. Maar goed, zit niets anders op dan af te wachten... succes allemaal, samen wachten maakt het iets draaglijker is mijn ervaring, dus het helpt wel om jullie herkenbare verhalen te lezen.