Goedemorgen, Mijn meisje is nu 3.5 geweest... ontwikkeld zicht goed maar ik zit eigenlijk met het volgende, op de peuterspeelzaal merkte ze het ook op. Mijn meis vraagt bij alles wat ze doet een bevestiging of ze het goed doet... bij het aankleden komt ze naar haar eerste sok al.. mama heb ik het goed gedaan.. tijdens het kleuren.. mama heb ik mooi gekleurd en tijdens het spelen.. mama speel ik lief..en zelfs naar haar slaapje vraagt ze of ze lief geslapen heeft.. zo gaat het eigenlijk heel de dag door bij alles wat ze doet..constand willen horen of ze iets goed doet..aanmoedigen is oke dat doe ik ook zeer zeker.. maar dit lijkt meer een beetje op onzekerheid?...ppffff vind het lastig teverwoorden. Hoe kan ik dit doorbreken... straks op de kleuterschool kan dit niet de bedoeling zijn toch.. Groetjes jantina
Justin heeft dit ook gehad, hij wilde gewoon horen dat ie t goed deed. Op slot zei ik dat ie t nu zelf wel wist dat ie goed was of het goed doet.. en nu is het wel minder. Maar hier kwam t niet voort uit onzekerheid, bij jouw meisje wel?
Ik herken het niet, maar onze meid is ook een stukje jonger. Wat ik kan bedenken om eens te proberen is niet zelf antwoord geven op haar vraag of ze het goed heeft gedaan, maar terugvragen 'wat denk jij?'. Op die manier leert ze misschien dat ze zichzelf kan bevestigen en gaat ze dat uiteindelijk ook 'in gedachten' doen ipv hardop. Ik zou ook denk ik proberen te antwoorden met observaties of tegenvragen. Bijvoorbeeld bij 'heb ik mooi gekleurd?' niet ingaan op haar verzoek om een waarde-oordeel (mooi of niet mooi), maar zeggen 'ik zie heel veel kleuren' of 'je zat wel heerlijk te kleuren hè' (observaties van wat je ziet of van wat zij deed). En bij 'heb ik lief geslapen?' kun je bijvoorbeeld zeggen 'je ziet er lekker uitgeslapen en vrolijk uit, voel je je ook zo?' (observatie van wat ze uitstraalt en vragen of dat klopt met haar innerlijke beleving). Op die manier geef je haar hopelijk handvatten om zelf de situatie te bekijken, observaties te doen en haar eigen gevoel waar te nemen. En wat je ook kunt proberen is eens op te letten of je zelf veel waarde-oordelen uitspreekt. Dus vaak zegt dat iets goed is of ze iets goed doet. Dat gaat vaak heel ongemerkt en is meer gewoonte dan dat je er iets mee bedoelt. Ik probeer mezelf er een beetje in te trainen om zo min mogelijk waarde-oordelen te geven. Dus niet 'je hebt goed je bord leeg gegeten' maar 'wat zit je lekker te smullen!'. En niet als ze een toren bouwt zeggen 'goed zo!' want het is niet alleen maar goed als ze met blokken bouwt, je kunt er ook heel veel andere dingen mee spelen (op een rij leggen, ergens in doen, etc) en dus zeg ik liever niet 'goed zo!' maar 'wat een hoge toren!' of 'wat ben jij heerlijk aan het bouwen!'. Ik hoop haar op deze manier minder mee te geven dat dingen op een bepaalde manier 'horen' en meer mee te geven dat ze observaties leert maken en leert haar eigen emoties en gedrag waar te nemen. Nou ja, ik weet niet of je hier iets aan hebt. Heel veel succes met de situatie!
Ik herken het ook. Vigo vraagt ook bij alles wat hij doet bevestiging. Waar het aan ligt weet ik niet. Ik vind de post van Chantico wel een goede! Hier ga ik ook maar eens even mee aan de slag! Thanks!
Ik probeer het al eeuwen volgens Chantico, want daar sta ik heel erg achter, maar ooooh wat is het moeilijk zeg. Ik zeg overal 'goed zo' op, of 'keurig!' of 'wat heb je dat netjes gedaan'. En ik wil het niet eens, het gebeurt gewoon. Ik heb zelf ook erg weinig interne motivatie meegekregen (belonen draagt hier ook aan bij, deden mijn ouders ook heel frequent) dus ik gun het haar juist dubbel zo hard, want het is echt heel vervelend om overal maar erkenning voor te moeten krijgen.