Hoi, Ik moet even mijn verhaal kwijt. Ik heb verhoogde kansen op een miskraam (30%) en een verhoogde kans op een kindje met downsyndroom (10 - 15%). Sinds maart dit jaar gestopt met de pil. Na 8 maanden proberen eindelijk zwanger! Helaas met 6 weken is het misgegaan. De dag voordat mijn moeder haar borstamputatie kreeg (borstkanker) en ik zou haar naar het ziekenhuis brengen kreeg ik een miskraam. Ik heb niks tegen haar gezegd, wilde haar ontlasten. Dus toen ik haar samen met de zuster naar de OK bracht verging ik van de buikpijn maar moest mijn gezicht in de plooi houden, bizarre situatie. Ik heb er veel verdriet van gehad. Ik heb 1 cyclus gewacht en toen er weer voor gegaan. Vorige week zaterdag moest ik ongesteld worden maar die bleef uit.. Ik had weer dezelfde verschijnselen, pijnlijke borsten, raar gevoel in mijn buik, wist gewoon weer dat ik zwanger was maar durfde geen test te doen. Gisteravond, bijna een week overtijd toch maar een test gedaan, net toen ik die wilde doen werd ik ongesteld. Een vroege miskraam denk ik.. Ik merk dat ik er emotioneel behoorlijk doorheen zit. Ik heb de mogelijkheid om een PGD /IVF te doen maar twijfel.. Van de ene kant wil ik het gewoon via de natuurlijke weg proberen maar weet niet of ik het nog trek om nog een paar miskramen te krijgen, aan zo'n medisch traject zitten ook weer veel nadelen... Heeft iemand hier ervaring mee of wat zouden jullie doen? Alvast bedankt voor het lezen en meedenken!
Wat verschrikkelijk wat je heb moeten meemaken! Ik zou persoonlijk een goed gesprek houden met de gyn verhoogde kans op mk en down is niet een fijne gedachte namelijk. Ik wens jou en je partner alle geluk toe Liefs
Ik begrijp heel erg goed hoe je je voelt. Toch zie ik heel erg tegen een medisch circuit op. Ik werk fulltime en dit zou heel erg interfereren, en al die hormoonbehandelingen... Ik zou het eens goed met je gyn bespreken.
Dank je Astrid en Bizzy voor jullie antwoorden! Ik werk inderdaad ook fulltime en als ik het medische traject in ga moet ik naar Maastricht (dat is het enige ziekenhuis die het doet) en dat ligt niet bij mij om de hoek. Ik denk dat ik het nog een keer via de natuurlijke weg ga proberen, zou dat ook weer mis gaan, ga ik inderdaad eens met de gyn. Praten, bedankt! Liefs
Waar komt het verhoogde mk risico vandaan? Is dat amen met de trisomiekans op te lossen met pgd? Je blijft aktijd een 10% risico houden op een "domme pech mk". Ik vond het risico op meer mks, de angst en onzekerheid echt veeeel belastender dan de ivf behandeling en hormonen.
Oja.. Maastricht is de enige die de daadwerkelijke embryoselectie mag uitvoeren. Maar.. De overige dingen zoals follikelmetingen kan je in een ander zkh doen. Volgens mij doen ze zelfs bv punctie op de Vumc in,amsterdam en dan vervoeren ze de eitjes naar maastricht. Er zijn,allerlei samenwerkingsverbanden dus laat je goed voorlichten, dan valt de afstand mss mee.
Dat weet ik eigenlijk niet, volgens mij die 10% kans op mk blijf je altijd houden ja. Ik heb de translocatie 14 21, een chromosomenverhaal waar de eitjes niet optimaal zijn. Er zijn 6 opties, waarvan 2 maar goed, de andere optie is een kindje met down, de andere drie zullen sowieso eindigen in een mk. Ik zit inderdaad erg te worstelen met of nog een keer proberen en dan weer in angst zitten of zo'n traject in. Dan weet ik wel dat ze alleen de goede eitjes pakken, nog kans dat het mislukt...moeilijk hoor die beslissingen en wat een emotionele achtbaan!
Het ligt eraan hoeveel teleurstellingen je nog aankan en hoe lang je nog wilt wachten. Raak je door de ivf niet sneller zwanger als dat je het zelf probeert? Dan weet je in ieder geval zeker dat de bevruchting is gelukt. Alleen het innestelen dan nog en daarbij ook nog een voor jou verminderde kans op een miskraam. Ik zou het zeker het overwegen waard vinden.
Sowieso een mk of ook het risico voor een nietlevensvatbaar kindje waarbij zwangerschapsonderbreking wordt gedaan? Want een mk is al erg, maar de andere optie lijkt me echt heel verschrikkelijk. Dat is ook een overweging. En als het een kindje met down is, wat zou je dan doen. En hoe ethisch is embryoselectie? Er zijn zoveel voors en tegens.. Lees je echt goed in, het lijkt me een heel moeilijke keuze.
Dankjewel voor het meedenken allemaal, dat doet echt goed! Ik ben 2 keer zwanger geweest dus dat lukt wel, alleen nu nog zwanger blijven. En inderdaad een mk is al erg maar als jezelf moet beslissen om de zwangerschap af te breken lijkt mij helemaal een hel... Zo moeilijk die keuze! Ik ga morgen in ieder geval naar de dokter, wil een doorverwijzing voor een gyn. Ik hoop dat die kan kijken of het nu weer helemaal goed is daarbinnen want heb nog steeds veel pijn. Ik zal dan meteen de opties voor zo'n behandeling gaan bespreken. Niet alleen fysiek maar emotioneel doet dit ook wat met je, maar daar weten jullie alles van. Zo oneerlijk, er zijn zat vrouwen die zonder problemen zwanger worden, maar ja niet iedereen heeft dat geluk. Positief blijven en doorgaan. Ik ga het mij nog eens allemaal goed bedenken wat ik moet doen.
Het lijkt me een moeilijke keuze, zeker omdat je ook niet teveel tijd wil verspillen met zwangerschappen die gedoemd zijn om te mislukken omdat het gewoon niet kán. Hoe oud ben je, oh wacht, je bent uit 1980. Wat adviseert de gynaecoloog? Is je leeftijf een factor? Ik ben namelijk 36 en we proberen nu al 3,5 jaar. Na heel lang niks nu 3 zwangerschappen in iets meer dan een jaar, helaas miskramen. Toch is er niks mis en zitten we er waarschijnlijk best dicht tegenaan. De gun adviseert ons nog even zelf door te gaan. Kun je leven met de keuze om een deel van de zwangerschappen zelf af te laten breken?
Jee wat heftig Astrid! Al 3,5 jaar en 3 miskramen is niet niks! Ik vind het knap dat je toch gewoon positief blijft en blijft proberen. Snap dat ook heel goed hoor, als je iets heel graag wilt, en zonder hoop geen leven. Zelf laten afbreken lijkt mij het moeilijkste dat er is... Die miskramen vind ik al zwaar, laat staan zelf bepalen. Ik weet niet of ik dat kan en zo wel, hoe je daar dan uit komt, dat weet je pas als je het mee hebt gemaakt. Daarom vind ik die keuze ook zo moeilijk. Ik heb translocatie 14 21, er is dus wel een verhoogd risico, mijn moeder en tantes hebben het ook. Ook daar zijn veel dingen misgegaan maar uiteindelijk hebben ze allemaal ook gezonde kinderen gekregen (en 1 kindje met down). Het kan dus wel maar mijn leeftijd is ook niet meer piepjong, zal ook wel meespelen... Ik hoop voor jou dat je binnenkort gewoon weer zwanger raakt en blijft van een gezond kindje! Kan zo oneerlijk zijn he, om je heen lijkt het wel alsof iedereen meteen zwanger raakt van een gezond kind, gun het iedereen maar is wel moeilijk...