Nog een heel avontuur voor jullie, ivf en een prematuurtje! Hoe heb je dat ervaren tov de andere kinderen?
De ivf is mij enorm meegevallen. Heb geen last gehad van de medicatie, had 2 cryo's en de laatste heeft geleid tot onze laatste zoon. Ik kreeg weeen met 32 weken en ben toen het ziekenhuis ingegaan. Daar heb ik 2 volle weken bedrust gekregen, mocht niet eens zitten. Dat was erg zwaar voor de kinderen, mijn man en de rest van de familie. Wat een hoop geregel en gedoe zeg. Onze zoon is met 33.6 geboren, maar er was niet aan te merken dat hij prematuur was. Na 8 dagen was hij thuis, geen enkele complicatie. Dus in die zin hebben we mazzel gehad. Die weken waren zwaar, maar daarna heb ik geen moment gehad dat we het als druk of te veel hebben gevonden. Nummer 3 draait gewoon mee. Bij de eerste en tweede ben je nog wat tuttiger met alles, bij een derde kan dat niet. Hup, mee naar zwemleg, gym ed. Mee eten wat de pot schaft. Je hebt gewoon minder tijd om je ergens druk over te maken. De andere kinderen vermaken hem gewoon wat vaker als ik aan het koken ben ofzo. Hij jengelt wat minder dan de andere twee, red zichzelf wat beter zeg maar.
Wij hebben ook lang getwijfeld over een derde. Hebben nu besloten om het bij 2 te houden: Onze oudste zoon heeft een TOS (taalontwikkelingsstoornis) en een vermoeden van autisme. Onze jongste zoon is een heel ander kind, maar ook heel laat met praten, dus heeft in de toekomst misschien ook nog hulp nodig.. Omdat hier al veel tijd in op gaat, en in de toekomst ook wel veel tijd zal blijven kosten, willen we hier niet nog een 3e aan toevoegen zeg maar.
Hier nog een twijfelaar! We hebben hier beide wel het gevoel dat het nog niet compleet is, maar ook regelmatig momenten dat we gillend gek worden van de twee die we nu hebben. En die gevoelens "ja!" en "moet er niet aan denken" wisselen elkaar wel 20 keer per dag af zo ongeveer. We hebben iig besloten te wachten tot de zomer, ivm mijn studie en man in de ww. Gevoelsmatig zou ik het liefst direct beginnen, maar de keuze voor een derde is veel moeilijker en rationeler dan voor de eerste of tweede wat vooral gevoelsmatig gekozen is.
Wij waren er over uit dat we het bij twee hielden. Maar toen verzakte mijn spiraaltje en twijfelden we weer. Eigenlijk nog geen beslissing genomen, maar 2 keer onveilig gevreeen met het idee, hoe groot is het risico. Onze vorige kinderen schelen ruim 3,5 jaar en dat was niet omdat wij dat graag wilden. De natuur werkte niet zo mee. Maar deze keer opeens meteen zwanger. Als het goed is hebben we dus straks 3 kinderen. Zoals we zelf zeggen, het is ongepland, maar heel welkom. En hoewel ik soms denk, oh help waar zijn we aan begonnen, het is nu alzo druk,grotendeels heb ik enorm veel zin hierin. Ik ben veel rustiger dan de vorige keren, heb wel wat vertrouwen in mijn lijf (meestal, soms niet) en voel me grotendeels goed. Ik ben benieuwd hoe ik er over een jaar naar kijk, maar voor nu, aardig enthousiast.
oh Femkes wat een leuk nieuws, gefeliciteerd!! Ja ik herken wat Saz667 zegt helemaal.. ik heb het precies zo... 20x op een dag denk ik wat anders. Bij mij speelt ook nog mee dat ik hulpbehoevende ouders heb en dat ze me moeilijk kunnen missen als ik een lang kraambed of een zware zwangerschap zou hebben. Waarschijnlijk beginnen wij net zoals Femkes eraan en wie weet hoe dat bij ons afloopt Hebben jullie twijfelaars ook dat je je een beetje chagrijnig voelt worden als je hoort dat iemand in je omgeving een derde kindje krijgt? Ik ben dan een beetje bozig en jaloersig dat zij al wel een keuze hebben gemaakt en ik nog steeds niet! <schaam>
Ja, dat is hier wel herkenbaar ja! Kennis heeft derde gekregen. Moeder van vriendinnetje van dochter net bevallen van nr 3. Moeder van klasgenootje zoon hoogzwanger van nr 3. En eerlijk is eerlijk: ik zie dan best op tegen weer zo'n eerste jaar. De spanning van het zwanger worden en zwanger zijn vind ik leuk, een bevalling sla ik liever over, maar vind het pas echt leuk worden vanaf een jaar. En vooral als ik dan kijk naar onze twee kinderen, en dat die tot nu toe best goed 'gelukt' zijn. Ja, dan wil ik er vandaag nog wel voor gaan om nog zo'n prachtexemplaar op deze aardkloot te zetten.
Voordat wij kinderen hadden riep mijn man altijd dat het hem leuk leek om minstens 3 kinderen te hebben. Of liever 4. Nou nu hebben we er 2 en is hij daar toch op teruggekomen . Hier blijft het echt bij 2 kinderen (als het goed is) ik heb geen zin in nog een zwangerschap. Het is zo al druk genoeg, ons zoontje van 2 gaat straks naar de psz en dan word het allemaal weer wat makkelijker. Ik mis namelijk de vrijheid om ff boodschappen te doen of normaal naar de tandarts ed te gaan zonder dat ik met 2 kinderen moet slepen. Nee hier is het goed zo, wij zijn compleet.
Femkes, Wat leuk, spontane zwangerschap terwijl jullie twijfelden! Ik ben ook altijd wel jaloers als er zwangeren in m'n omgeving zijn, zo kreeg m'n vriendin een tweeling terwijl ik ook graag een 3e wil, toch ben ik wel heel blij voor ze. Ik zie vooral op tegen financiëel, druk en slechte nachten.... Maar het verlangen is groter 😊
mijn man wilde geen kinderen toen kregen wij de oudste. en na 2 jaar de middelste en de jongste is nu 1 haha. tja ik moet zeggen tussen 2 en 3 vind ik een heel verschil zitten maar nu is mijn jonste wel het makkelijkst en het rustigst
inderdaad daar herken ik mij wel in hoor de 1e was eng en een gedoe een 2e ging al wat beter en een 3e ben je veel makkelijker. Je weet hoe het werkt. draait gelijk mee en je weet sneller hoe en wat
wij hebben 3 meisjes hoe zwaar alles gaat zijn kun je niet voorspellen.. Ik heb gemerkt dat dit erg afhankelijk is vd karakters van je kinderen, je zwangerschap/bevalling/ontzwangeren, medische klachten die er evt bij je kinderen komen kijken. Het eerste jaar, anderhalf vind ik afzien. Ik sta nu op hetzelfde punt wel/geen 4de. Ik denk dat mijn man de drukte van een 4de niet aan kan. Hij staat er nu dus ook niet voor open. Mijn gevoel blijft echter aangeven dat er toch nog ooit een 4de zal komen. De tijd zal het leren .
Hoi, Lastig dilemma! Jammer dat niet elke moeder (en/of vader) altijd heel overtuigd is, dat zou het zoveel makkelijker maken. Stel je voor dat je nu zou ontdekken dat je zwanger bent? Wat zou je reactie zijn denk je? Meteen blij? Dan ben je er misschien wel heel erg aan toe. Twijfel? Dan nog even wachten. Geschokt en bang? Dan zeker (nog) niet aan beginnen! Je zou deze test ook bij je partner kunnen doen (als je dat ziet zitten ) opeens zeggen: schat, ik ben zwanger! en dan kijken wat zn reactie is, haha. Zou mijn man geen goeie grap vinden Hier een meisje van ruim 3,5 en een jongen van bijna 3 maanden. De oudste had koemelkallergie en last van bloedsuikerdalingen (tobben, tobben, tot 2 jaar een nachtfles ivm bloedsuiker en daarna kwamen de peuterangsten, ze slaapt sinds een maandje eindelijk door maar overdag n heerlijk kind, echt 3,5 jaar heel erg van haar genoten en nog steeds zo blij met haar, een heerlijk opgeruimd karaktertje, bijna niet boos te krijgen). Onze jongste heeft reflux. Ondanks dat doet ie het best heel goed. Hij komt wel nog steeds 2x 's nachts en daar kan ik nu een stuk beter tegen dan bij de eerste, ik ga gewoon de ene avond rond half 11 naar bed en de andere avond half 9. Hij komt af en toe wel wat lastig in slaap en heeft nog last van krampjes. Heeft nog steeds 7 (kleine) flesjes ivm reflux maar tis n heerlijk mannetje en hij lacht echt veel! Nu denken we dat we als de jongste 4 is voor een derde willen gaan maar misschien laten we het ook wel bij 2. Het ligt eraan of onze jongste ook pas bij 3,5 jaar fatsoenlijk gaat slapen, dan komt er geen derde meer denk ik. Dus hier ook twijfel maar we zijn nog jong (net geen 30) dus we kijken het eerst ns een jaartje of 4 aan... Hoe oud ben je? Speelt leeftijd al een rol? Anders wacht je toch nog even, wie weet ben je over n jaartje wel zeker van je zaak!
Wij zijn beide net 30, dus leeftijd is hier nog geen issue. Bij mij gaan de twijfels steeds meer over in volle overtuiging dat ik een derde wil. En het liefst zo snel mogelijk, maar helaas zitten we nu in een onzekere tijd met man in de ww. Ik wil eigenlijk ook niet teveel leeftijdsverschil tussen de kinderen. Stel we gaan aankomende zomer voor een derde en het is snel raak, dan is zoon 5 en dochter 7. Maar stel dat het (net als bij dochter) 1,5 jaar duurt voor ik zwanger ben, dan is zoon 6,5 en dochter 8,5. Dat vind ik eigenlijk teveel tijd. Dilemma dus..
Wij twijfelen al twee jaar over een derde. Gevoelsmatig zouden we graag een derde willen, rationeel niet. Stiekem hoop ik dat ik per ongeluk zwanger raak, zodat er voor me wordt gekozen
Herkenbaar! Qua leeftijd kinderen en overweging leeftijdsverschil. Ik ben ook 30, manlief jonger. Hij wou wachten tot hij een functie hoger had (1salaris, dure tijd gehad met verkoop huis na baanverlies) en nu dreigt er ontslag op de zaak... Weer onzekerheid, en dan twijfel ik weer of we het dat niet gewoon zo moeten laten...
Hallo! Hier een mee-lezer. Wij hebben twee kinderen, 4 en 2,5 jaar. Ik zou heel graag een derde willen, maar manlief twijfelt. Het is nu soms al druk en hij heeft minder overzicht dan ik. Afgelopen zaterdag waren beide kinderen met verkeerde been uit bed gestapt het was het heel gezellig... Hij zegt: " zo denk ik no way een derde". Hij denkt er dus wel eens over na. Over een jaar kunnen ze natuurlijk al veel meer. Nu moeten we nog veel voor ze doen. De oudste kan zichzelf aankleden als ze zin heeft. Tuurlijk zal het weer even pittig worden het eerste jaar, weer een ritme vinden. Het lijkt mij alleen erg gezellig. Ik lees graag met jullie mee over jullie afwegingen..
Wij gaan ervoor ondanks de twijfels/onzekerheden etc. We lopen er al zo lang mee rond en het lijkt me geweldig om straks 3 kinderen te mogen hebben. Net gister positief getest