Maar zij zal ook zien dat ze bv wel voldoet aan de eisen om over te mogen, dus dan voelt het misschien juist als onrecht als ze dan toch niet over mag. Terwijl zakken meer door haar eigen toedoen zal zijn, waardoor dat misschien juist een duw geeft richting zelf verantwoordelijkheid nemen. En wie weet ziet ze in de loop van dit en volgend schooljaar wel ineens het licht, omdat ze bv gaat focussen op een vervolgopleiding, waardoor het vanzelf goed komt zonder te zakken…
Cijfers zijn leidend, ook bij ons, als de cijfers net niet goed genoeg zijn bepaalt de vergadering. Als de cijfers goed genoeg zijn, gaat de leerling over. Dit heeft ook te maken met afstroomcijfers, onderwijsinspectie en uiteraard geld. Ik heb het nog nooit meegemaakt dat ouders willen dat een leerling niet overgaat, maar ik denk ook niet dat wij op school hierin mee zouden gaan, mits er echt een goed verhaal voor is en zorg/ondersteuning hier ook al bij betrokken is.
Even van een heel andere kant bekeken. Ze doet dus om het zo te zeggen genoeg om de juiste cijfers te halen en meer is er blijkbaar ook nu niet nodig. Maar jullie zijn bang wat de consequenties zijn daarin in voor de toekomst. Het is natuurlijk iemand met een zgn geschiedenis maar ook gewoon een puber. Die waarschijnlijk ook denkt ja dit is dus ook goed genoeg waarom harder werken dan dit als dit ook werkt. Dan zal blijven zitten denk ik juist averechts werken want dan wordt het helemaal makkelijk. Meestal met deze insteek als het bijv in het examenjaar toch moeilijker wordt zie je of dat ze toch harder gaan werken en het wel net aan halen of idd het toch niet halen. Als het niet halen wordt ja dan ervaart ze echt goh ik moet het anders gaan doen wat denk ik bij blijven zitten niet de ervaring zal zijn. Haalt ze het wel dan heeft ze dus goed in de gaten wat ze moet doen om toch het de toetsen en examens te halen. Wellicht interpreteer ik dit nu niet juist hoor maar dat roept het nu een beetje bij mij op.
Dit was precies wat ik dacht, ik denk dat dat een heel zwaar jaar gaat worden als ze blijft zitten zonder gegronde redenen.
Maar ben je niet problemen aan "het lenen?" Wellicht ziet ze wel ineens het licht volgend jaar, wellicht niet, dan leert ze dat dan wel. Nu laten zitten terwijl het niet nodig is lijkt me een garantie voor problemen en helemaal de vraag of ze dan volgend jaar wel slaagt. Qua motivatie en niks doen, tja, kan er niks anders van maken dan dat het er hopelijk allemaal bijhoort, want heb hier ook een 16 jarige die alles belangrijker vindt dan school. Heb er tig keer wat van gezegd, maar uiteindelijk moet hij het zelf doen. Als hij blijft zitten dit jaar, tja, dan is dat zo.
Jeetje, Tuc, dit is ook een lastig dilemma. Damned if you do, damned if you don’t… En het lastige is dat je niet in de toekomst kan kijken wat het gewenste effect gaat zijn en of ze überhaupt ergens (op tijd) lering uittrekt. Zitten blijven is misschien een minder harde klap dan zakken, maar ook geen garantie dat ze daarna wel gaat slagen en die succeservaring heeft. Ik kan je hier ook eigenlijk niet in adviseren. Niemand kent jouw kind zo goed als jullie, dus als jullie haar willen laten blijven zitten, zal dat zijn omdat je denkt dat dat de grootste kans op de beste uitkomst gaat zijn. Ik ben alleen bang dat middelbare scholen daar minder snel in mee zullen gaan, dan ze bv op de basisschool met goed overleg hadden gedaan. De middelbare scholen die ik ken, kijken simpelweg naar de vijfers en hebben vaste protocollen. Maar nee heb je, ja kan je krijgen. Dus waarom niet bv eerst alles uitgebreid op ‘papier’ zetten voor de mentor, oftewel via mail sturen. Jullie zorgen daarin aangeven, tevens aangeven dat jullie dit als serieuze optie willen bespreken en dat jullie ook ‘eisen’ dat school eerst met jullie meedenkt alvorens afwijst op protocollen die misschien gewoon niet bij jullie kind passen. Sterkte Tuc ❤️
Klinkt als mij van vroeger. Ik deed echt niks voor school. Werkte onder mijn niveau, bleef zitten. Het boeide me allemaal helemaal niks. Alles was interessanter dan school. Daarna een mbo opleiding gaan doen die ook heel makkelijk was. Bij mij kwam de motivatie pas een aantal jaar later. Toen een leuke hbo opleiding gedaan en voor het eerst echt een boek opgeslagen. Je kunt het niet afdwingen. Pubers doen het op hun eigen manier en in hun tempo. Snap dat dat lastig is maar ze moet ook zelf vallen en opstaan, super leerzaam.
Ik probeer mee te denken, maar haar cijfers zijn prima. Wat maakt dat ze volgend jaar gaat zakken dan? Ik zou het op z’n beloop laten nu. Zakt ze dan zakt ze. Bij mij riepen mijn ouders EN de docenten dat ik mn havo diploma wel kon vergeten toen ik in de 5e havo zat. Iedereen had het mis, ik zag net voor de examens het licht en haalde zonder problemen mijn diploma (na struggelen al die jaren voor het examen). Overigens lag het hier ook absoluut niet aan mn IQ, ik was een vreselijke puber gewoon.
Ik ben als puber telkens nét overgegaan (1x met een minpunt teveel) en uiteindelijk gezakt in het examenjaar (op 0.1 punt overigens, 1 vraag extra goed en ik was geslaagd). Mijn ervaring is dat zakken echt het beste is wat me had kunnen overkomen, ik heb er nooit een klap van gehad ofzo. Ik had eerder blijven zitten absoluut moeilijker gevonden, met name omdat ik dan niet meer bij vriendinnen had gezeten en uit mn vertrouwde omgeving werd gehaald. Ik had me ook meer ‘anders’ gevoeld waarschijnlijk. Na het examenjaar gaat iedereen toch zijn eigen weg en dat mijn weg nog een jaartje examenjaar was, bleek prima. Zakken was voor mij persoonlijk vooral een goede les omdat ik leerde dat ‘falen’ niet het einde van de wereld is en je iets prima opnieuw kan proberen. Ook als je dochter nu wél blijft zitten heb je geen enkele garantie dat het vanaf volgend schooljaar ineens allemaal beter gaat en ze het jaar erop slaagt. Ik denk zelfs dat je de kans op helemaal geen papiertje halen alleen maar vergroot. Ik zou, hoe moeilijk ook, het echt proberen af te wachten en aan te kijken, en eventueel bekijken of ze nog andere vormen van hulp kan krijgen als je je zorgen maakt om haar welzijn NU, niet perse over haar welzijn ‘als ze misschien ooit zakt’. Daarnaast denk ik dat school leidend is en wellicht niet eens een keuze heeft als haar cijfers goed genoeg zijn. Heeft inderdaad zeker ook te maken met financiën en uitstroomcijfers.. maar het gesprek aangaan als dit toch jullie wens is kan natuurlijk altijd.
Stel dat ze door gaat en het ze staat er echt slecht voor volgend jaar. Dan kan ze er ook voor kiezen om geen eindexamen te doen.
Echt, kan dat? Dat wist ik niet. Ik zou dat bij mijn kind trouwens niet snel doen. Laat het dan maar ervaring opdoen wat een examen is en dan het jaar erop nog een keer.
Ik heb ook echt het gevoel dat we het niet goed kunnen doen eigenlijk, het is allemaal niks. Ga alles hier op mn gemak nog eens doorlezen en nog een gesprek op school aanvragen mbt hun visie/advies.
Ik denk dat je dochter zelf heel goed weet wat er nodig is om over te gaan. Wat doet het met haar rechtvaardigheidsgevoel en vertrouwen in jullie en school (en in zichzelf!) als ze dan toch zou moeten blijven zitten? Terwijl ze voldoet aan de eisen? Ik weet niet hoe jouw dochter is, maar mijn pubers zouden echt vol in de weerstand gaan. Het jaar erna overal tegenaan schoppen en dus juist niet doen wat je zou willen. Misschien maak je daarmee meer kapot dan je lief is? Ik denk maar zo: ik kan mijn kinderen niet behoeden voor alles, sommige dingen moeten ze echt zelf ervaren. En daar leren ze van. Maar ik zou je gedachten wel delen met school. Misschien kunnen ze op een andere manier helpen, hebben ze ideeën of kunnen ze een stukje zorg wegnemen.
Het lijkt me voor haar overigens ook vervelend als bv rottige klasgenoten wél over gaan, terwijl zij betere cijfers haalt en gewoon geen rottigheid uithaalt en dus wél moet blijven zitten. Hier was het als puber ook een beetje een wedstrijdje in hoe je nét alles voldoende kon halen om nog over te mogen, dus helemaal uitrekenen dat je bv voor een vak nog een 7 moest halen om een onvoldoende weg te werken, en dan ook beslist niets hoger dan een 7 halen. Ik vond school ook niet echt motiverend wat dat betreft, of je nu een 6’je haalde of een 10, het maakte eigenlijk geen verschil. Op mijn vervolgopleidingen zag ik wat dat betreft het licht wel, maar toen kon ik ook veel meer doorzetten door intrinsieke motivatie.
Het kan ook zo zijn dat ze volgend jaar net een tandje meer inzet om het te halen, omdat ze dan voor ogen heeft dat ze er dan bijna af is. Beter weten waarvoor je het doet. Het blijven wel pubers hè
Maar waarom wil je haar een jaar over laten doen. Is het omdat ze cijfers haalt terwijl je weet dat ze veel beter kan of om haar uit die (dat haal ik een beetje uit je teksten) vervelende/niet leuke/ rottige klas te halen omdat dit de enige manier is om haar daar tussenuit te krijgen.
Om het pre examenjaar met de SE's opnieuw te laten doen. Een nieuw begin, omdat ze straks als het zo doorgaat voor alles (behalve Nederlands) rond de 5,7 of 5,8 staat. Dan mag er niets mis gaan op je CE. En voor velen gaat dat prima, maar zij piekt niet op beslissende momenten, was op de basisschool al. Die klas boeit haar weinig, mij verder ook omdat ze er geen last van heeft. Ik benoemde de klas alleen omdat de docenten haar steeds met de rest vergelijken en ik dat geen goede vergelijking vindt.
Ik vind het sowieso niet handig om mensen met elkaar te vergelijken. Ik weet van mijzelf (ergens in 1991) en mijn zoon ( 2022) dat ze het gemiddelde cijfer van het examenjaar + het behaalde cijfer op het examen bij elkaar optellen en dan door 2 delen. Ik ben me er eigenlijk niet van bewust dat de cijfers van het pre- examen jaar hier ook al invloed op hebben.
In het pre examenjaar doen ze 3 SE's, in het examenjaar nog 4 geloof ik. Het gemiddelde van die cijfers en het cijfer van het CE vormen je eindcijfer.
Weer wat geleerd dat wist ik dus (nog ) niet. Dochter zit nu in 3 havo dus we zijn nu gefocust op de studierichting die ze wil doen C&M en de vakken die ze erbij gaat kiezen.