Ik denk net als velen hier dat blijven zitten alleen maar zorgt voor (veel) minder motivatie. En dat het inderdaad schadelijk kan zijn als ze weet dat jullie er voor gezorgd hebben ipv zijzelf door haar cijfers ed. Met zessen slaag je ook en grote kans dat ze volgend jaar wel iets meer zal doen en dus betere cijfers zal halen, omdat ze niet wil zakken. Als je wil dat ze nu al meer doet, kun je natuurlijk wel bv. haar mentor vragen een goed gesprek met haar te laten voeren, dat het wel heel krap is en ze met bepaalde cijfers blijft zitten (en dat inzet ed meespeelt als ze een bespreek geval is) ed, dus dat ze er goed aan doet eea te veranderen. Soms helpt dat ook, toch anders als iemand van school het zegt dan wij als ouder. Maakt hier tenminste heel veel uit. En het schooljaar duurt nog even, dus wie weet kan ze op die manier nog wat ophalen. (Op sommige scholen telt ieder cijfer onder de 5,9 trouwens al als een minpunt en ben je vanaf 5 minpunten oid een bespreekgeval. Met allemaal 5,6/5,7 wordt het dan dus al heel spannend. Ik zou uitzoeken hoe dat bij haar op school is. En sowieso de mentor eens aanspreken.)
Misschien kun je er een positieve draai aan geven door bv naar opendagen van vervolgopleidingen te gaan of andere activiteiten die te maken hebben met waar haar passie ligt? Want je schrijft dat ze dit al heel lang wik, dat dit echt bij haar past, misschien kun je weer die wortel voorhouden om motivatie aan te wakkeren op een positieve manier.
Het doet me denken aan hoe ik vroeger was. VMBO kader, 4 jaar lang onder m'n niveau gezeten omdat m'n TL/havo citoscore te hoog gegrepen was voor iemand die niet kon rekenen (en dat is iets wat serieus is gezegd door m'n meester van groep 8). Ik heb geen diagnose ADHD maar ik ben wel getest en vanwege trauma's kan er geen officiële diagnose worden gesteld, maar voor mij is het hartstikke duidelijk, zeker als ik kijk naar hoe ik vroeger was. Ik heb mezelf door schade en schande dingen aangeleerd waar ik nu veel aan heb maar op de middelbare school zag ik geen oorzaak-gevolg. Als ik een toets had van wiskunde dan keek ik een half uur voor de toets even gauw dat boek in (wat geen drol hielp want ik kon er toch niets van onthouden) en dan haalde ik als ik geluk had een 4,5. Tja.... Inmiddels ben ik verpleegkundige in een ziekenhuis en ben ik geworden wat ik vroeger al wilde. Je dochter komt echt wel op de plek waar ze wil zijn.
Dit helemaal. Ik heb zelf adhd en ASS en had dit exact hetzelfde. Mijn dochter heeft ook ass en adhd en bovenstaande is van haar ook van toepassing. Ze dachten op de basisschool dat ze totaal geen inzet toonde maar ze bleek juist onderprikkelt te zijn. Ze vond het te makkelijk en geen ene zak aan. Later bleek dat ze een gemiddelde tot hoge intelligentie heeft. Tegen hoogbegaafdheid aan. En ik dacht altijd dat je dan juist overal goed jn moest zijn maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Ze kunnen dan ook onderpresteren. Ik zou in dit geval persoonlijk een kind echt niet bewust laten zitten. Grote kans dat het aan de adhd ligt icm puber gedrag en ze hier gewoon echt niks aan kan doen. Dan laat je haar zitten maar het helpt haar echt geen ene flikker. De onderliggende (adhd) problemen blijven. Grote kans dat ze juist de kont tegen de krib gooit en zich extra tegen jullie gaat afzetten omdat jullie haar hebben laten zitten. Ook nog eens bij haar vriendinnen weg haalt. En dan is dit een rot klas maar je weet ook niet jn wat voor een klas ze daarna komt te zitten als je haar laat zitten. Misschien is die klas wel rotter. Of vindt ze daar totaal geen aansluiting. + ze krijgt dan nogmaals dezelfde stof. Dus dan ben je mogelijk al onderprikkelt /vindt je het saai en krijg je het nog een keer. Ze kent het al dus denk je dan echt dat ze dan ineens beter haar best gaat doen? Waarom zou ze? Ze heeft toch eerder zonder wat te doen voldoendes gehaald? Blijkbaar vindt ze dat prima. Ze gaat dan echt niet harder werken.. En wat is het verschil tussen nu laten zitten of in het examenjaar? Bij beide sowieso een jaar kwijt wat over moet. Haar bewust laten zitten is dan jullie schuld. Wanneer ze in het examenjaar blijft zitten dan is dat haar eigen schuld. Dat zal ze meer voelen. + niks mis mee wanneer je zakt voor je examen of wanneer je je examen haalt met lagere cijfers dan wat je mogelijk zou kunnen. Heb je voor je dochter geen coach die haar begeleid met dit soort dingen? Mijn dochter heeft een coach die haar helemaal begeleid met de problemen. Tips met hoe ze motivatie moet vinden of maken, op moet starten enz. Tja en willen ze niet? Dwang helpt echt echt niet. Grote kans dat ze dan zo terug valt in bijv haar eetgedrag. (Dat was jouw kind toen toch)? Mensen met adhd en ass hebben een sterke drang om de controle te hebben en te houden. Niet, zoals veel mensen denken om dwars te doen of anderen dwars te zitten maar omdat ze gewoon willen weten wat er gaat gebeuren. Ze hebben de Voorspelbaarheid nodig om goed te kunnen blijven functioneren en om stress te verminderen. Wanneer je bij dit soort kinderen dingen sterk gaat opleggen of dingen gaat ontzeggen dan heb je grote kans dat ze op andere dingen sterker de controle gaan leggen. Er kunnen dan bijv eetproblemen ontstaan omdat eten iets is waar ze op dat moment dan wèl zelf de controle over hebben. Grote kans dat je door dwang dus andere problemen creëert. Moeilijk uit te leggen... Oh en omdat mijn dochter door de adhd de "skills" niet heeft om goed te leren en zich te motiveren hebben we haar bewust in overleg met de kinderpsychiater een niveau lager gezet. Ze had vwo en doet nu havo. Zo zit er minder druk achter. Ze zou in theorie vwo prima kunnen maar zou dan nog meer huiswerk en taken krijgen. Dus een niveau lager waar ze zich prettig voelt. Ja, ze doet nu weinig aan jaar schoolwerk maar prima. Ze haalt goede cijfers. Liever een kind op een lager niveau of met wat lagere cijfers wat zich prettig voelt.
Nee, ik snap je heel goed hoor. Die andere problemen hebben we al, dat maakt deze situatie zo lastig.
krijgt ze ondersteuning voor haar adhd, motivatieproblemen, controledrang, onderpresteren, faalangst wellicht/misschien ook(?) enz.? Heeft ze een psych, therapeut, coach ? (ik heb een aversie tegen de coach-cultuur, maar ik weet dat het voor sommigen wel een helpende hand is.)
In een notendop: we hebben al zoveel hulp geprobeerd, eerst psycho educatie voor de ADHD, daarnaast therapie voor de angststoornissen (met name dieren) en vervolgens via de GGZ voor de eetstoornis, maar ze staat er niet voor open. De psychiater zei ook dat dit zo geen effect heeft, zij wil niet en zegt precies wat ze daar willen horen. Dat voelt ze feilloos aan. Ze heeft ook een aantal jaren SOVA training gehad, na een paar lessen spraken ze ons al aan dat ze niet snapten wat ze daar kwam doen. Zij weet zo goed wat men wil horen, en verder sluit ze zich af.
oef, ..zo herkenbaar. Er zijn ongetwijfeld tallozen redenen waarom ze zou kunnen doen wat ze doet; waarom ze zich afsluit, wenselijke antwoorden geeft en niets werkt. Sowieso geld (gold voor mij) dat dit geen kwestie was van willen, maar een kwestie is van niet kunnen. Mogelijke redenen (die ik me even snel kan bedenken): -veiligheid. Je kan je niet openstellen als je je niet veilig voelt. Gevoel van veiligheid is geen keuze. -complexiteit. Veel therapie doet aan symptoombestrijding en oppervlakkige / eerste laag fixen. Bijv. Faalangst wordt gefixt met een faalangstcursus waarin je anders leert denken. Dat werkt niet wanneer bijv faalangst vanuit vroege kindertijdtrauma komt en verwikkelt is in de persona. -cognitie. Men heeft complexe systemen bedacht voor simpele problemen. Heel aannemelijk en begrijpelijk. Je snapt ze, je wil ze toepassen, maar ze werken niet voor de complexe problemen. De (onbewuste) conclusie van een persoon kan zijn dat complexe problemen misschien dan nóg complexere systemen nodig hebben. En wanneer dingen te complex worden stopt men. Echter: voor sommigen geld; complex is simpel, simpel is complex. Het antwoord voor de meest complexe personen is heel erg simpel. Therapie neemt de verkeerde route; denkt slim te zijn maar de persoon is slimmer. Zelfbeschermingmechanismes draaien op volle toeren. .. ik moet nu weg, kinders halen van school, maar wou dit alvast even zeggen. Therapie werkte voor mij ook niet. Ik deed hetzelfde als jouw dochter en dat kwam bij mij voort vanuit, onder andere, de bovenstaande oorzaken. toevoeging: Foute herkenning: als problemen worden opgevat als A kan een persoon denken dat het probleem daadwerkelijk ook A is. Terwijl dat het helemaal niet is. Of maar deels, aan de oppervlakte misschien ergens. Daardoor wil de persoon wel geloven dat het de oplossingen voor A werken, probeert, gelooft er ergens ook in, weet de oplossing dus (geeft de juiste antwoorden) maar er gebeurd niets. Een teken dus misschien dat de therapeut / therapie ernaast zit.
@KleineLai dit is zooo’n herkenbaar verhaal. Nu eindelijk begeleiding gehad waar ik wel het idee heb dat ik begrepen word. En wat een verschil maakt dat zeg!