Mijn zoontje van bijna 3 reageert heel heftig op zonlicht. Als baby had hij dit al, maar nu hij wat ouder is gaat het me heel erg opvallen. Als hij in de huiskamer aan het spelen is en de zon schijnt wat feller naar binnen dan slaat hij zijn handen voor zijn ogen en moeten de gordijnen dicht. Als we dit niet doen dan wordt hij heel boos en gaat hij huilen. Als we buiten zijn heeft hij het ook, maar dan wel minder heftig. Ik voel me de laatste tijd steeds meer een kluizenaar. Hij doet steeds de gordijnen dicht als wij ze weer open doen. Het is soms een hele strijd in huis. Ik heb eerder wel eens gedacht dat hij hooggevoelig is omdat hij ook zijn emoties niet onder controle heeft, alles is heftig bij hem (boos, blij, verdrietig) en hij reageert heel moeilijk op veranderingen. Ook kan hij dagjes weg moeilijk verwerken, is snel overprikkeld en heeft er vaak de dagen erna nog last van. Komt dit bekend voor bij andere en hoe kan ik hem hier bij helpen?
ja hoor, klinkt heel bekend. Mijn zoontje heeft dat ook en als we buiten zijn en de zon schijnt, draagt hij een zonnebril. Binnenshuis gaat het wel beter en anders doen we het zonnescherm naar beneden. Mijn zoontje heeft een ass en zit daarvoor op een kinderdagcentrum. Hij reageert sowieso gevoelig op veel situaties. Kan je zoontje wel goed praten? Want dat kon mijn zoontje heel lang niet en daardoor waren er veel meer frustraties. Nu hij het kdc bezoekt gaat zijn spraak met sprongen vooruit. Hoe bereid je je zoontje voor op veranderingen? Als je weet dat hij daar heel gevoelig voor is, zou je kunnen kijken of je hierin iets aanpassen. Bv fotolijn/picto's etcetc... Mijn zoontje is trouwens blond en heeft blauwe ogen en deze kinderen kunnen gevoeliger zijn voor licht.
Over het algemeen zijn mensen met lichte ogen gevoeliger voor zonlicht dan mensen met donkerdere ogen. Daar kan het dus ook gewoon mee te maken hebben. Voor buiten zou ik sowieso een zonnebril proberen. En binnen misschien even kijken of hij een speelhoekje kan krijgen waar hij minder last heeft van de zon. Ik vind fel licht aan mijn ogen ook erg onprettig.
Hij heeft een speelhoek aan de andere kant van de kamer waar de zon vrijwel niet komt. Hij heeft donkerblond haar en donker blauwe ogen Praten deed hij tot 2½ bijna niet, nu komen de zinnetjes en hele verhalen. Hij is al gezien door een pedagoog ivm zijn driftaanvallen enz. en die zei ook dat hij heel gevoelig is voor dingen. Hij heeft zijn emoties niet onder controle zeg maar. We doen altijd dingen die veranderen met hem bespreken. Tijdens mijn zwangerschap hem overal bij betrokken, na geboorte ook zoveel mogelijk (broertje heeft 2 weken in zh gelegen) en als we iets gaan doen dat niet standaard is bereiden we hier hem ook op voor. Een dagje dierentuin melden we bijv. van te voren. Laten het hem zien wat het is en wat we allemaal kunnen zien. Hij is dan de hele dag daar enthousiast tot we weer thuis zijn. Hij komt 's avonds dan heel moeilijk in slaap en de volgende dag is hij niet te genieten. Veel huilen en hangen aan ons. Moet dan ook echt de deur niet uit gaan want dan is het drama.
gaat je zoontje ook naar een kdv/peuterspeelzaal? Zoja, dan ben ik wel benieuwd hoe het daar gaat. Volgens mij zijn wel meer kinderen hangerig na een dagje uit. Ik herken dat ook bij mijn zoontje, maar koppel dat eigenlijk niet aan zijn autisme. Het helpt altijd om rust in te bouwen. Dus lekker op de bank, boekje lezen of televisie kijken. Even de onrust eruit.
Hij heeft 2 jaar op een kdv gezeten. Zolang hij zijn vaste ritme had, eigen leidsters en niet teveel drukte ging dit goed, maar zodra er iets veranderde, ze afweken van het programma of er opeens een andere leidster was, dan had je je handen vol aan hem. Nu heeft hij ook een pittig karakter wat dan enorm naar boven komt in dit soort situaties.
Ken je deze site al: lihsk.nl ? Hier is veel informatie over sensitieve kinderen te vinden. Ook wordt de eigenschap vergeleken met diagnoses, zoals ADD en ASS. Tips zijn vaak te algemeen, maar als ik je zo lees sta je er heel goed in. Je neemt hem serieus en dat is heel fijn voor je zoon! Herken je zijn gevoeligheid in jezelf? Voornaamste is dat je naar hem luistert en hem serieus neemt. Probeer in oplossingen te denken en niet in beperkingen. Complimenteer hem, laat hem weten dat je hem echt ziet. Wees geduldig en liefdevol. Afkeuring zal hem een gevoel van onveiligheid geven en dat werkt averechts.. Omdat hij het zelf nog niet kan, moet jij zijn grenzen bewaken. Dus voldoende rust inplannen tussen activiteiten door. Vaak doet een douche of voetmassage ook wonderen. Even stampen, even kleuren, maar net wat hij prettig vindt. Let ook goed op voeding. Eet hij genoeg? Veel gevoelige kinderen voelen zich niet of nauwelijks verbonden met hun lichaam, dus dit deel wordt nog wel eens overgeslagen. (ik kan zelf letterlijk vergeten te eten...) Voeding, massage, maar ook tekenen, dansen en zingen zijn hier erg goed voor. Ademhaling, ook iets om goed naar te kijken. Bellen blazen is een goede truc. (probeer dit maar eens te doen zonder diep door je buik te ademen..) Veel gevoelige kinderen houden van buiten zijn, van de natuur en kunnen hier hun batterij weer opladen. Misschien jouw zoontje ook? Lees hem de boekjes van Kabouter Langmuts voor. De avonturen van deze kabouter komen jullie vast heel bekend voor! Succes! En vergeet niet van de mooie kanten van deze eigenschap te genieten!
@JD74; Bedankt voor alle tips! Hij is idd een echt buiten kind. Hier is hij helemaal in zijn element. ik zelf herken me niet in hem wat het gevoelige betreft, papa ook niet trouwens. Wel is mijn vader autistisch. We hebben een speelhoek voor hem in de kamer waar de zon niet komt en geven dan ook aan bij hem dat hij lekker daar kan spelen... Ik ben verder heel positief bij hem, maar vind het met dat zonlicht wel heel moeilijk om daar goed op te reageren. Hij sloeg vanochtend ook weer helemaal door. De zon scheen door de kamer, zijn speelhoek was zon vrij en toen hij dus weer gilde dat de gordijnen dicht moesten heb ik hem verteld dat bij zijn hoekje geen zon schijnt, maar dit wilde hij niet. Hij is toen op de grond met zijn handen voor zijn ogen gaan liggen.
t klinkt alsof je t over mijn zoontje hebt hier precies t zelfde. Wij zeggen altijd dat hij zn naam eer aan doet (Max) maar alles is Maximaal bij hem. maximaal blij, maximaal verdrietig, maximaal boos en noem maar op. Ik zei vanaf de geboorte al dat t een apart kindje zou worden en t klopt ook wel en heb ook t idee dat hij hoog gevoelig is. Net als ik trouwens Als hij ruim van te voren weet wat er gaat gebeuren is t wel okay maar zodra we ergens heen gaan om de kids te verrassen dan is t hek van de dam en is geen weg met m te berijden pfff. Max gaat bijv naar de peuterspeelzaal maar als wij m niet van te voren zeggen dat ie de volgende dag naar school moet dan is t raak De gordijnen dicht doet hij ook want de zon is te fel. buiten kan hij er redelijk mee overweg maar t is ook een echte buitenkind. neem ze regelmatig mee naar t bos of t strand om even uit te waaien Hoe je m kan helpen....geen idee want ik weetr t zelf ook niet. Ik probeer zoveel mogelijk rekening te houden met zn behoefte en bereid m voor als we iets gaan doen wat niet in zn ritme thuis hoort. succes iig