Ik dacht al weken last te hebben van bandenpijn, maar dat bleek al een beginnende blindedarmontsteking te zijn. Afgelopen zaterdagavond begon ik me een beetje ziekjes te voelen, zondag was het helemaal raak. En ja de griep heerst, dus dacht ik deze te pakken te hebben. Mijn Vriend was lekker een weekendje de hort op met zijn vrienden en heb ik zondagavond mijn ouders opgebeld of ik bij hun mocht blijven slapen. Als ik echt ziek ben heb ik mijn ouders nodig! De hele nacht niet kunnen slapen van de buikpijn en moest om het uur Spugen. Terwijl ik niks kon eten of drinken. Maandagochtend kon ik helemaal niks meer, behalve huilen van de pijn. Mijn moeder heeft toen de spoedarts gebeld en die heeft ons meteen doorverwezen naar de EHBO. Bij de EHBO moet je trouwens wel 6 keer dezelfde vragen beantwoorden an allerlei verschillende mensen: wanneer begon de pijn? Heeft u nog kunnen plassen? heeft u nog gegeten? En het enige wat ik kon denken: HAAL DIE BLINDE DARM ERUIT! En natuurlijk zorg dat er niks met het kindje gebeurd! nog even een bloedtestje en 2 uur later lag ik op de operatietafel. De kans dat er iets met de kleine zou gebeuren was minimaal, maar geen nul. Dus dat was . Maar de Anesthesist zou het kindje tijdens de operatie in de gaten houden, want de kleine zou net als ik onder narcose zijn. Gelukkig mocht ik de dag na de operatie voor een echo en daar wassie dan het hartje klopt goed en de baby beweegt volop. Hij/ zij is nu 13, 5 cm. Ze hebben de blindedarm via een kijkoperatie kunnen verwijderen, dus heb nu 3 kleine strepen op mijn buik. Blijkbaar vullen ze je buik ook met een operatiegas om ruimte te maken. Dat gas stijgt een dag later lekker omhoog, waardoor je een pijnaanval kunt krijgen in je borstkast en schouders. Dus dat was weer en moest ik nog een nachtje blijven. Gelukkig ben ik weer thuis en hoop ik maandag weer te kunnen gaan werken. En over 4 weekjes zien we weer hoever de kleine is gegroeid, dan moetie 25 cm zijn?! groetjes Denise
jeetje meiske, wat een verhaal! ik weet wat voor impact zo'n gebeurtenis op je hebt (je kan het niet meer volhouden vanwege de pijn, maar je wilt ook niet dat er iets met je kindje gebeurd..) wat een rot situatie. ik kreeg in mei een acute hernia aanval en moest met de ambulance naar het ziekenhuis. Ik wist op dat moment niet of ik wel of niet zwanger was, want ik was wel overtijd.. maar die dag (toen ik dus net in het ziekenhuis was) werd ik ongesteld.. (gelukkig). heel veel sterkte en super dat het zo goed is afgelopen! veel liefs
Zo wat een verhaal, ik weet uit ervaring dat je alleen maar denkt haal die blindedarm eruit... alleen was ik toen niet zwanger. Gelukkig is alles goed gegaan, en het gas gaat naar verloop van tijd uit je buik, ik heb er wel 3 weken mee omgelopen, iedereen maar denken dat ik zwanger was haha. Wel knap hoor dat ze terwijl je zwanger bent kunnen opereren. Heel veel beterschap van deze kant, en hoop dat het goed blijft gaan met je kindje, maar ik verwacht van wel
Heftig! Behalve zoveel pijn (ik weet het, heb het ook gehad) ook nog eens al die zorgen erbij. Pffff....ben blij voor jou en je kindje dat het goed is afgelopen!
Tjonge Denise, dat is geen gezellige week voor je geweest! Toch heel knap dat ze dat tegenwoordig kunnen he, opereren terwijl je zwanger bent! Rust maar goed uit, moet je echt maandag al weer werken? Wat snel! Een goede zwangerschap verder gewenst!