he meiden, Manlief zit in Tsjechie voor een cursus en ik zie natuurlijk mooie kindjes op tv... ik kan dan zo plotseling, zo overvallen worden door emoties...En we zitten nog maar op 8,5 maand van proberen, maar ik heb een beetje de hoop op een spontane zwangerschap verloren. Ik heb namelijk aan lf van 8/9 dagen...Nu is het zo dat mijn moeder dit ook had en er 10 jaar over heeft gedaan om haar eerste kind te krijgen...Hierdoor vervliegt mijn hoop. Er komen allerlei vragen in me op om haar te stellen, maar ik wil niet dat ze weet dat wij bezig zijn voor een kleintje.. We hebben de stap gezet om naar de huisarts te gaan, volgende week. Op valentijnsdag... nu maar hopen dat dat een beetje geluk brengt.. Soms voel ik me enorm schuldig, dat ik me nu al zo voel, wat moeten sommige meiden van jullie dan wel niet? Sommige al jaren bezig en ik loop nu al te klagen. Hoe hou je 't vol? Hoe ga je met het verdriet om? En wat staat me nog te wachten...? Meiden, ik wilde het gewoon even van me afpraten en hoop eigenlijk stiekem dat jullie me een hart onder de riem kunnen steken... of me tips kunnen geven om met dit alles om te gaan..
Sweet lilly, een lf van 8/9 dagen is idd erg kort. Dit kan een reden zijn voor het niet zwanger raken. Goede nieuws is dat daar heel makkelijk iets aan te doen is, als dat je enige probleem is. Je arts kan je utrogestan voorschrijven. Dit zijn progesteron-bolletjes die je in moet brengen. Progesteron zorgt dat je baarmoederslijm in stand blijft en dat je menstruatie dus later komt. Je kunt ook na je eisprong Pregnyl spuiten. Hierin zit een hormoon (gemaakt via moeders voor moeders) dat ook zorgt voor een hogere progesteron-productie (in dit geval door je eigen lichaam). Kortom.... geen reden om de hoop te verliezen meid!!! Hoop dat je een goed gesprek hebt met je huisarts. Als hij er zelf geen verstand van heeft, probeer hem te overtuigen dat je doorgerstuurd wordt naar een gyn. Die zal echt iets aan je korte lf kunnen doen!!!