Hallo allemaal, hier nog één met vaak bruinverlies. Heb zo eens diagonaal door het topic (49 pagina's is erg veel om te behappen) zitten lezen, en ik schrik een beetje dat de meesten met bruinverlies er toch wel lang over doen om zwanger te worden. Ik ben afgelopen maandag voor het eerst naar de gyn geweest, nadat de HA een uitstrijkje en bacteriologisch onderzoek heeft gedaan, waar niets uit was gekomen. Nu ligt er een chlamydia-test bij het lab (waarvan ik eerst tegen de HA had gezegd dat dat niet nodig was, omdat dat praktisch onmogelijk was, maar die de gyn toch wel wilde doen), en volgende stap is een echo. Aan de ene kant ben ik blij dat ze het zo serieus nemen, aan de andere kant ook een beetje verontrustend; dat betekent dat het wel iets ergs kán zijn, toch? En ik vroeg me af: hebben degenen die de pil als anticonceptie gebruikt hebben, tijdens die periode ook last gehad van bruinverlies? Of is het echt met je natuurlijke cyclus begonnen?
Hey Saskia, wat leuk dat je vraagt hoe het gaat. Ik volg je al in je eigen topic, alleen reageer ik daar niet zo veel. Met mij gaat alles wel oke, ik heb al sinds een paar maanden geen bruine afscheiding meer voor mijn menstruatie, ik word dus gewoon pats boem ongi. Da's dus wel positief. Verder heb ik weer een afspraak gemaakt bij de gyn, maandag 1 maart kunnen we bij hem terecht en dan gaan we hopelijk afspreken om te gaan beginnen met IUI. Ik ben er echt zo aan toe, ik ben er klaar voor om aan behandelingen te gaan beginnen. Net als jij moesten wij ook eerst nog 6 maanden zelf proberen, deze cyclus is het maand 6 en helaas is het ons niet op de natuurlijke manier gelukt. Maar hoe gaat het verder met jou, sta je er nog steeds zo positief tegenover om het 6 maanden zelf te proberen? Ik zal trouwens eens wat vaker reageren in je eigen topic Liefs
Hoi meiden! En nieuwe meiden, hopen dat jullie snel zwanger mogen worden en of dat het bruinverlies eens weg blijft! @ Saskia, Wat goed dat jullie het eerst nog 6 maandjes zelf gaan proberen. Wat je zegt; een kans is een kans. Ik begin er zo langzamerhand helemaal klaar mee te worden, ik was er al klaar mee maar ik word er steeds klaarder mee haha. Ik weet bijna niet meer waar ik de hoop vandaan moet halen. Waarom lukt het toch niet?? Er is niets mis met ons. Én we zijn al een keer zwanger geweest. How hard can it be!? Ik doe er zo onderhand alles aan om de kansen te vergroten, maar niets wil helpen. Sorry hoor meiden dat ik zo depri ben, komt misschien ook omdat ik sinds gisteren weer bruinverlies heb dwz dat ik over 2 dagen ongi ga worden. Wel fijn dat ik niet meer snel na mn eisprong bruinverlies heb, het begint nu echt zon 3 a 4 dagen voor mn ongi. Volgens mij is dat redelijk normaal. Maargoed, normaal of niet normaal; ik ben nog niet zwanger! Zit ook nog eens in een mega verbouwing thuis maakt het er ook allemaal niet ontspannender op. Ik doe nu sinds een maand aan accupunctuur en ik moet zeggen dat het me wat rustiger maakt. Dat kan ik nu goed gebruiken! Waar ik ook steeds weer tegen aan loop is de gedachte dat ik bang ben dat andere mensen (familie / vrienden / kennissen) eerder zwanger worden dan ik. Die gedachte maakt mij echt helemaal gek. Ik weet ook dat ik me daar totaal niet mee bezig moet houden, maar toch spookt het steeds in hoofd. En het is niet dat ik het diegene niet gun maar ik kan het gewoon niet verkroppen dat het ons dan niet lukt. Ik ga maar weer eens even mn knopje zoeken waar op staat: loslaten en het knopje; positief denken. Emma en Saskia, hoe gaan jullie er nu mee om, jullie zitten ook al zo lang op een wondertje te wachten. Liefs voor jullie allemaal!
@Beginneling, wat herken ik jouw gevoelens, angsten, frustraties. Ik ben er eigenlijk al een hele tijd klaar mee. En dat ermee klaar zijn heeft er bij mij voor gezorgd dat ik gewoon weer wilde genieten van het leven, ik wil niet meer dat het zwanger worden mijn leven op een negatieve manier beheerst. Ik eet en drink weer alles waar ik trek in heb, ik heb zoveel laten staan in de hoop dat het zou bijdragen aan het zwanger worden maar dat is dus nooit gelukt. En verder hoop ik niet teveel meer. Wij klussen op de juiste dagen en daarna probeer ik niet teveel naar mogelijke symptomen te luisteren. Ik heb sinds een 3-tal maanden niet meer de hoop dat wij op de natuurlijke manier zwanger zullen worden, dus vandaar dat ik na de eisprong ook niet veel hoop meer heb. En dat geeft mij echt veel meer rust en minder frustraties gedurende de cyclus. Wij gaan 1 maart weer naar de gyn (ik kijk er echt al 2 maanden naar uit) en hopelijk gaan we dan beginnen met IUI. Ik ben er zo aan toe om te beginnen met behandelingen, toch ook omdat ik nu al mijn hoop op behandelingen heb gezet. Hopelijk wordt het niet een grote teleurstelling. Maar Beginneling, wanneer ga jij weer naar de gyn? Ik ben even vergeten hoe jullie behandelplan eruit ziet. En blijf vooral hier je frustraties en alles opschrijven hoor, we zijn hier om elkaar te steunen. Liefs
Sorry Beginneling, ik lees nu je onderschrift en zie dat jullie het dus ook eerst een half jaar zelf moeten proberen. Wat ik wel ben vergeten is of jij ook een HSG hebt gehad? Nog even over dat je bang bent dat anderen in je omgeving eerder zwanger zijn heb ik ook hoor. Volgens mij is dit iets heel menselijks en hebben veel dames waarbij het zo lang duurt dit gevoel. Weet je waar ik nu vooral bang voor ben is dat de mensen in mijn omgeving die het afgelopen jaar allemaal zijn bevallen, straks alweer zwanger zullen zijn van hun 2e of 3e kindje en dat wij dan nog steeds met lege handen staan. Ik heb er ook moeite mee hoe deze mensen praten over het nemen van een volgend kindje. Ze praten er zoooo makkelijk over. Dan zit ik erbij en zeggen ze echt van 'nou, ik wil wel een 3e kind hoor, maar dan wel graag een meisje (ze hebben dan al 2 jongens). Tja, ergens volgend jaar zou wel leuk zijn' bla, bla, bla. Voor hun is het zo vanzelfsprekend dat ze nog een kindje zullen krijgen, zij hebben die angst niet van of je ooit wel mama zult worden.
Hallo meiden, Ik heb dit probleem al 11 jaar ondanks de pil. heb hier ook onderzoek naar laten doen maar ze konden niks vinden. sins mei 2008 ben ik gestopt met de pil omdat we gezins uitbreiding willen. wat dus tot nu nog niet gelukt is. in middels is er van een cycles niks meer te bekenen ben 3 van de 4 weken aan het vloeien of ongi.ook ik heb het er soms heel moeilijk mee.heb van alles al geprobeert van gyn tot natuurgeneeskundige die het voor een tijd mooi ondercontrole had. ben nu weer terug bij af.Ik heb het een tijd laten rusten. Ik heb nu weer alle moed bij elkaar gerapt en ga weer naar de gyno. Beginneling: Ik kan me goed voor stellen hoe jij je voelt.soms denk ik dat ik niks leuks kan doen omdat ik weer zo'n ding tussen de bennen moet dragen.want tampons verdraag ik niet.(lekker fustrerend) Kop op houd de moed er in! Rozalie
Hallo meiden, Ik heb een vraag met betrekking tot het bruinverlies. Wij zijn 1,5 jaar bezig voor een wonder van ons samen. Ik heb 1 miskraam gehad in nov 2009. Verder heb ik sinds juli 2009 een regelmatige cyclus van 40 dagen. Normaal als ik ongesteld word heb ik een halve tot 1 dag bruinverlies en dan word het menstruatiebloed. Na mijn miskraam ben ik 1 keer ongesteld geweest en zit ik nu dus in ronde 2. Nu heb ik al 3 dagen last van bruinverlies maar zit pas op dag 34! Dit is dus weer iets nieuws wat me onzeker maakt. Heeft iemand dit ook meegemaakt? Verder hoop ik dat alle wensen van iedereen in vervulling gaan dit jaar!
@ fafa, de reden dat ik er zo lang over doe is niet het bruinverlies. Bij mij is alles perfect, het ligt bij mijn man. Ik maakte me ook zorgen over het bruinverlies, maar volgende de gyneacologen komt het heel vaak voor en is het in 99 van de 100 gevalen helemaal niks. Succes!
Hey meiden, ook ik mag me hier melden Ben in november gestopt met de pil en ongeveer 5 dagen tot een week na mijn ovulatie krijg ik last van bruin/ rood verlies. Dit gaat vervolgens over in mijn mensturatie. baal er behoorlijk van het valt me op dat bij veel meiden die hier last van hebben het lang duurt voordat ze zwanger worden. Heel veel suc6 allemaal groetjes
Dat komt omdat je het van de meiden die wel makkelijk zwanger raken niet leest en hoort Ik dacht dat eerst ook altijd, maar toen kwam ik erachter dat bij mij alles goed is (perfect zelfs) en het aan manlief zijn zaadkwaliteit ligt dat het niet lukt bij ons. En toen ik hoorde dat mijn zus dit ook altijd had, terwijl zij bij beide dochters binnen 4 maanden zwanger was, ben ik maar gaan geloven dat het niks betekent. Overigens heb ik inmiddels ook al heel veel meiden hier gezien die ook last hebben van bruinverlies en die ook gewoon zonder moeite zwanger zijn geraakt. Ik denk dus echt dat het lijkt.
hier ook een paar maanden na mekaar dat ik 4 dagen voor nod rozeverlies heb. enkel bij het afvegen. nu deze ronde is het gisterenavond pas begonnen. ben ontzettend moe en voel nog vanalles maar ga maar nergens vanuit. was al blij dat het die 4 dagen voor nod niet begon en kreeg al hoop. pfff niet dus.
Hier ook eerst roze en daarna lichtbruin en vandaag weer niks geen ongi klachten meer had ik wel gehad krampe enzo dus we w8 rustig aff
He dames, Wat een herkenning zeg in al jullie verhalen. Ik heb in mijn omgeving maar weinig meiden die het probleem herkende! Maar hier volop haha. Ook ik heb altijd voor de ongi een aantal dagen bloedverlies. Heel vervelend omdat dan je kansen al weer verkeken lijken. Ik heb een zoontje van net 2 jaar. Dat was toen na 11 maanden raak dus helemaal goed. Vanaf dat hij een half jaar is zijn we weer aan het klussen geslagen omdat het dan waarschijnlijk wel weer wat maandjes zou duren. Helaas tot op de dag van vandaag nog geen resultaat en al ruim anderhalf jaar verder. Ik heb controles in het ziekenhuis sinds een maand of 5. Het blijkt dat mijn eitjes heel goed rijpen, maar dat er iets mis gaat na de eisprong. Dus daarvoor krijg ik nu Pregnyl geprikt! Dit proberen we nog een paar maanden en dan misschien IUI. Even reageren op Beginneling. Ik heb drie broers en twee daarvan zijn heel snel zwanger geraakt van de tweede terwijl wij al bezig waren voor de tweede. Het is zo frustrerend, maar ik heb er nu een bepaalde rust in gevonden. Je kan jezelf wel afvragen waarom lukt het ons nou niet en hun wel, maar ja het zou ook heel naar zijn als het bij hun niet zou lukken. Wij hebben dec en jan rust genomen en daarbij ben ik heel erg bewust geworden van het feit dat wij al wel een heel mooi zoontje hebben en dat ik me niet moet blijven blind staren op wat ik niet heb, maar juist op wat ik wel heb! En dat heeft me enorm geholpen. Dat neemt niet weg dat ik af en toe echt wel verdrietig ben hoor!! Succes weer allemaal. Liefs
Goede avond meiden, ik heb een probleem. Wij zijn al voor de 4de ronde met clomid bezig en in deze cyclus is het helemaal raak. Zit nu op mijn 49ste dag en op mijn 44ste dag heb ik zelfs een tweede eisprong gehad nu 6 dagen later heb ik ineens bloedverlies....is dit een innestellingsbloeding of hoe moet ik dit zien (ik snap er echt niets meer van maar dit heb ik nog nooit gehad) Kan iemand me alsjeblieft helpen? groetjes Angelique
@Beginneling, hoe gaat het met jou? Wij staan sinds maandag 1 maart op de wachtlijst voor IUI, eindelijk gaan we een stapje verder . Het enige jammere is dat de wachtlijst 3-4 maanden is . Maar goed, wij zien het maar als een pauze, een moment dat we het zwanger proberen te worden een beetje los kunnen laten .
Lastig die wachtlijst Emma! Als je dat had geweten... Ach ja, even tot rust komen kan ook lekker zijn. Maar toch, nu wil je ook door lijkt me.
@ Steres : hoe zijn ze er bij jou achter gekomen dat er bij jou iets mis gaat na de eisprong? Maak je te weinig progesteron aan?
Ja Saskia, ik baal best een beetje van die wachtlijst. Ik had een beetje gedacht dat we de aankomende cyclus wel konden starten, we wachten nu al zo lang. Maar ja, aan de andere kant was ik juist op een moment dat ik het allemaal een beetje los kon laten en misschien is het wel goed om dat die 4 maanden nog even voort te zetten, voelt namelijk wel fijn. Hoe zit dat eigenlijk bij jullie ziekenhuis, is daar ook een wachtlijst of kunnen jullie vanaf juli/augustus gewoon direct beginnen?