Meiden, ik zoek wat extra inzicht... Ik heb een goede vriendin die ik 1-2x per jaar zie maar al wel jaren ken, als we elkaar zien is het gelijk goed zeg maar... Maar hun hebben na een aantal behandelingen, een onvervulde kinderwens. Wij zijn nu net zwanger van de 3e. Maar nu m'n dilemma: komende week zie ik ze weer, daarna pas in juli weer. Zal ik het deze week (net getest!) al vertellen, of dus niet persoonlijk pas bij een "zekerdere" termijn? Qua overweging, als het mis zou gaan of niet goed zou zitten maakt dat in dit geval niet uit vind ik... Als je een miskraam hebt mag je dat toch ook met je vrienden delen dat hoef je niet te verzwijgen. Maar ik kan het dus nu persoonlijk vertellen of over een maand of 2 niet persoonlijk. Wat zou jouw voorkeur zijn als je in m'n vriendin d'r schoenen zou staan?
Ik zou het nu al vertellen en zeggen dat het misschien wat vroeg is, maar dat je haar pas later weer ziet en je niet wil dat het ze misschien via iemand anders hoort. En dat je het haar wel persoonlijk wil vertellen. Wij hadden ook problemen met zwanger worden, mijn nicht niet, op een verjaardag van familie verklapte haar oudste (ze had al 2 kindjes) per ongeluk dat mama zwanger was. Ik vond het echt heel vervelend om het zo te horen en had het liever persoonlijk van haar gehoord op een minder druk moment. Ze wist van onze problemen met zwanger worden. Uiteindelijk zijn we 1 week samen zwanger geweest; ik raakte zwanger op 1 april (eisprong) en zij beviel op 8 april. Ik testte dus positief toen haar kindje 1 week oud was
Ik heb ook zo een goede vriendin met een ongevulde kinderwens en die ik niet zo vaak zie. Maar als we elkaar zien, zit het ook goed. Zat er ook mee hoe te vertellen aan haar. Uiteindelijk heb ik het telefonisch verteld bij de 12 weken. Juist omdat het bij hun zo moeilijk gaat, snapt ze heel goed dat wij wilden wachten met vertellen totdat we meer zekerheid hadden.
Ik zou het persoonlijk vertellen , ik vond het altijd fijn als mensen me vroeg inlichten. Zeker als ze het wisten van ons traject. Zo kon ik rustig wennen, en had ik geen problemen meer met de 12 weken aankondiging (die in onze omgeving vaak ik groepsverband is). Verder is het me wel eens overkomen dat ik de laatste was die het wist... Iedereen wist het al met 8 weken behalve ik, nou dan voel je je echt kut als iemand je belt met 12 weken en je hebt door dat je de enige was die het niet wist Maar verder is persoonlijk vertellen altijd het fijnste, is mijn ervaring! Lief dat je er rekening mee houd!
Ik denk dat je niet hoeft te kijken naar wat haar voorkeur is, maar naar waar je je zelf het beste bij voelt. Misschien is het juist wel leuk dat je het nu al kunt delen met iemand, zo te horen zit het wel goed met haar, ook al zie je haar maar af en toe. Ik heb ook zo'n vriendin (die ik nog veel minder zie omdat ze in t buitenland woont) maar ik zou het haar ook vroeg vertellen, als ik me in je situatie verplaats En.. Gefeliciteerd trouwens!!! Veel geluk
Ik vond het altijd prettiger als mensen het gewoon vertelden. 1x kwamen we erachter dat een vriendin van ons zwanger was, toen ze al bijna moest bevallen. Dat vond ik dus echt gewoon niet leuk. Heb toen wel beleefd aangegeven dat wij van niks wisten en het antwoord was dat ze dacht dat we het wel wisten. Euh, hoe dat wij hebben moeten weten geen idee, heb misschien rooksignalen gemist ofzo, want niemand vertelde het ook aan ons. Dus dan voel je jezelf toch aan de kant geschoven of zo'n freak. Want ook al wil het niet goed bij jezelf of helemaal niet, dat betekend niet dat je niet blij bent voor anderen. Dus ik zou zelf denken vertel het wanneer je ze ziet , want zoals je zegt mocht het niet goed aflopen (niet van uit gaan natuurlijk) dan zullen hun er neem ik aan ook zijn ter ondersteuning. Gefeliciteerd nog!
Nou inderdaad, mocht er iets mis zijn zou ik het ook met haar delen en ik ga ip uit van een goede zwangerschap dus het is nu, of nog niet (en dan later terug reken "oh dan was ze dus al zwanger toen ze langskwamen" Gelukkig stond de afspraak al even dus draait het niet daarom, maar bij hun is het extra kwetsbaar om het te vertellen...
Ik zou het ook nu vertellen. Toen het bij ons maar niet lukte vond ik het echt vervelend om de zwangerschapsaankondiging van een vriendin op Facebook te lezen.
Fijn dat m'n gevoel bevestigd wordt! Nog tips? Direct of pas na een poosje? We komen niet speciaal daarvoor langs, gewoon omdat het weer te lang geleden was. Ter illustratie: ze zijn uitbehandeld qua icsi, al 4 jaar geleden.
Kan me voorstellen dat het dan inderdaad nog gevoeliger ligt. Maar misschien ook juist een reden om het dan persoonlijk te vertellen. En dan zou ik het nieuws ook al snel brengen. Er is toch geen manier in het 'minder zwaar' te maken voor haar. Ik bedoel; waarschijnlijk is het altijd heel erg slikken voor haar als er weer iemand met n zwangerschapsaankondiging komt. En wat zij daar bij voelt kun je niet beïnvloeden door het sneller of minder snel te vertellen.
Ik kan het me ook voorstellen, mijn zus had net te horen gekregen dat ze waarschijnlijk nooit zwanger kan worden door verklevingen etc. erg heftig! ik had toen net een positieve test gehad, dit voelde zo tegenstrijdig. Ik was erg blij maar voelde me schuldig tegenover mijn zus (zij is tevens een goede vriendin). Toch heb ik besloten om het haar vroeg te vertellen, ook heb ik haar verteld dat ik twijfelde om het haar zo vroeg te vertellen vanwege haar omstandigheden. Ze zei dat ze juist blij was, omdat ze als ik het later had verteld, ze zich vervelend had gevoeld omdat ze geen 'speciale behandeling' wil van mij. Ze was heel blij voor mij en is een geweldige tante! Hoop dat mijn verhaal een beetje helpt . Succes in elk geval!
Ik zat in de precies dezelfde situatie, heb het ook meteen verteld en ze was heel blij dat ik het persoonlijk vertelde en in een vertrouwde omgeving. Ze heeft wel even nodig gehad om het te verwerken, maar is wel heel blij voor ons. Het blijft lastig, voor beide partijen. Sterkte!
Ik heb ook een vriendin die graag zwanger wil worden en daar mee bezig is. Ook ik zat even in gevecht met mezelf of ik het vroeg zou vertellen. Ik heb het inmiddels gedaan, daarbij aangegeven dat ik het er wel moeilijk mee had. Zeker omdat ik haar niet wilde kwetsen, haar reactie daarop was heel grappig.. Zij is gelukkig ook heel nuchter.. dus ze was alleen maar heel erg blij! En ook als het mis mocht gaan, zou ze mij steunen.
Ik zou het ook persoonlijk vertellen. Bij ons ging zwanger worden ook niet makkelijk en ik vond het heel erg onaangenaam om van mijn 2 nichtjes bij allebei hun zwangerschappen het als laatste te weten en dan echt via whatsapp of omdat er zich iemand versproken had. Ik zou nu niet met de deur in huis vallen, maar als er een moment is, gewoon zeggen dat je nog iets te vertellen hebt...
Niet direct. Behalve dan als het ineens toch ter sprake komt. Ik zou er eventjes mee wachten. Natuurlijk ook niet bij het uitwuiven he . ik had bij mijn ex een hele grote kinderwens en hij bleef maar met smoesjes komen waarom hij het nog niet wou. Ik kwam te weten dat hij tijdens ons huwelijk 2 :x kinderen verwekt had bij een ander. Datzelfde 'moment' was ons huwelijk natuurlijk voorbij. En al zeker omdat hij mijn droom al bij een ander had... vanaf dat moment lag het zwanger zijn van anderen extra gevoelig. toen ik afgesproken had met een vriendin was, het 1ste wat ze zei nadat ik verteld had wat er was gebeurd tussen ex en mij... ' en nu goed nieuws, ik ben zwanger!'. Heeft toch enkele uren geduurd voor ik er over was . Moest ze zelf enkele uurtjes gewacht hebben en we lekker wat bijgepraat hadden was de klap niet zo hard aangekomen. deze situatie is natuurlijk helemaal anders. Maar ik zou het haar zo snel mogelijk vertellen, maar niet in het begin van jullie 'date'
Uiteindelijk had m'n vriendin te vertellen dat ze via een andere weg, toch weer bezig waren met vruchtbaarheids behandelingen! Ik heb daarbij ook aangegeven dat wij ook heel graag een derde zouden willen maar dat ik dinsdag een miskraam had gekregen. Fijn dat er nu bij hun ook weer een kans op toekomst droom is!