Ik praat niet graag over persoonlijke dingen maar hier wil ik even wat buitenstaanders advies over hebben dus zal de situatie zo kort maar duidelijk genoeg uit proberen te leggen. Ik heb met mijn dochter een hele moeilijke start gemaakt, ben om het maar even bot te zeggen gedwongen om haar te houden waardoor het hechtingsproces erg moeilijk is gegaan. Ik wil liever niet verder op de situatie ingaan dus dit is de meest korte en duidelijke manier om het uit te leggen. Ben erg depressief geweest naderhand en heb me altijd schuldig gevoeld tegenover mijn dochter over het feit dat ik haar een betere start had kunnen geven dan dat ze heeft gehad. Ze heeft wel altijd alles gehad wat ze nodig had, borstvoeding, moederliefde, aandacht ze was mn oogappeltje en we zijn dan ook erg hecht. Rond haar 4e kreeg ze last van hoofdpijnen die zo heftig waren dat ze overgaf, helemaal overstuur raakte en vervolgens in een diepe en lange slaap viel. Het was verschrikkelijk om mee te maken en ben via de huisarts doorverwezen naar de kinderarts nadat ze op school de aanval had en daar in de armen van de overblijfjuf in slaap gevallen was. Alle kinderen waren zo geschrokken dat de juf met ze naar buiten is gegaan om te spelen tot ik mijn dochter kwam ophalen. Ik ben toen direct naar de huisarts gegaan en een doorverwijzing geëist omdat ik de angst had voor een eventuele tumor o.i.d. De kinderarts dacht dat er wellicht een psychische oorzaak achter lag en vroeg of ik akkoord was met een doorverwijzing naar Altrecht voor een kinderpsycholoog. Mocht dit niet helpen dan konden we altijd nog een scan maken. Een scan zou namelijk zo'n inpact hebben op een jong kind dat ze dat liever vermeiden als het niet echt nodig is. Eerst deze weg proberen dus. Ik ging daar natuurlijk mee akkoord want ik wilde graag weten wat er aan de hand is. Liever gister dan vandaag dus met spoed kon ik terecht bij een kinderpsycholoog die met haar aan de babbel ging. Daar kwam natuurlijk mijn verleden bij. Het feit dat ik eigenlijk helemaal nog geen moeder wilde worden en daarin gedwongen was, en het feit dat mijn man niet haar biologische vader is. Verder is hij in alle opzichten haar vader, ze weet niet beter dan dat dit "pappa" is en alleen de naaste omgeving weet hiervan, verder is niemand op de hoogte. Wettelijk en gevoelsmatig is dit haar vader, punt. De buren, school en wie dan ook weet ook niet beter als dat dit haar vader is. Nu wilde de school graag op de hoogte blijven van het verloop bij altrecht en ik heb toegezegd ze op de hoogte te houden en het eindverslag te kopiëren naar ze. Zodat ze net als ons, onze dochter optimaal kunnen steunen daar waar ze dat nodig heeft om die migraine aanvallen te verminderen al niet, te laten verdwijnen. Er is uit het verslag gekomen dat ALLES (inclusief het bedplastopic wat ik geopend heeft) 1 groot iets is en we dingen dus niet apart moeten bekijken. Het is 1 groot geheel, namelijk onze dochter is een perfectionist. Dit heeft ze waarschijnlijk van mij omdat ik alles zo goed voor haar wilde doen dat ik de lat bij mezelf ontzettend hoog heb gelegd. Ze doet dit ook voor haarzelf en als ze het overzicht kwijt is gaat het fout en krijgt ze dus zo'n migraine aanval of een woede aanval. Dit word in het verslag iets uitgebreider uitgelegd hoor maar zwart/wit gezien is dit de uitkomst van het onderzoek. Verder is ze psychisch op het juiste nivo en qua intelligentie komt ze netjes door de testen als "gemiddeld meisje" mooier kan niet. Alleen ik krijg nu dat definitieve verslag binnen en ik schrik heel erg. Ik wil niet dat de school weet dat ik haar "moest" houden en dat haar vader haar vader niet is en dat ik bekend ben met depressies. Ik heb zo ontzettend hard gewerkt om mijn leven op orde te krijgen en dat is zo goed gelukt. we zijn een doorsnee gezin, zonder echte geldzorgen maar die elke maand normaal rondkomt. we hebben het niet breed maar ook niet slecht. wonen in een mooie hoekwoning, de 3e is onderweg. Niemand zou vermoeden dat dit mijn verleden is en dat vind ik fijn want ik heb hier ontzettend hard voor gewerkt. Ik moet nu dit verslag opsturen naar school maar dat wil ik niet. Ik heb het al toegezegd en ik ben er helemaal kapot van. Aan de ene kant vind ik dat ze recht hebben op het hele verhaal omdat ze dan misschien mijn dochter snappen en haar acties. Maar aan de andere kant zouden ze het met minder informatie ook moeten redden. het is een school! Wat moet ik hier nu mee, zit zo met mn handen in het haar. ik hou zo ontiegelijk veel van dat meiske en als het moet geef ik die beoordeling ondanks dat ze dan alles van me weten maar als het niet hoeft en ze het zonder die info ook kunnen doe ik het gewoon niet. ik zal nooit meer vol zelfvertrouwen het schoolplein oplopen of de juf durven aanspreken als ik weet dat ze allemaal weten hoe ik begonnen ben aan het ouderschap...
Gewoon zeggen dat er teveel persoonlijke dingen in zitten,en dat jij je er niet prettig bij voelt dat ze dat allemaal gaan lezen.Je kan ook gewoon op gesprek gaan en uitleggen wat er met je dochtertje is,in jou woorden. Je moet je niet gedwongen voelen hoor. Heel veel sterkte met alles.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je deze info niet allemaal met de school wilt delen en dat hoeft naar mijn idee ook echt niet. De uitkomst bespreken in een persoonlijk gesprek (zonder dus de papieren te geven) lijkt me een heel goede optie. Of Altrecht vragen of ze een soort van korte samenvatting kunnen maken zonder alle 'rand informatie' die je aan school kunt geven? Voel je iig niet gedwongen om dingen te delen die je niet wil!
Ik zou inderdaad om een versie voor school vrsgen met uitkomst van het onderzoek zonder dst ingegaan wordt op je verleden. Maar wel bijvoorbeeld door persoonlijke omstandigheden krijgt ze een migraine aanval. Maar weet niet of dat kan. Zo niet zou ik de papieren niet geven en alleen mondelink de uitslag geven waarbij je alleen noemt wat je wil. Als school zegt ja maar nu vertrouwen we het niet meer of we willen het alsnog moet je gewoon duidelijk aangeven dat je bij nader inzien niet het rapport wilt delen ivm privacy gevoelige informatie.
Een apart rapport voor school moet kunnen. En anders ben je sowieso niet verplicht het te geven. En een andere optie is om er zelf kopieën van te maken en alleen het relevante deel te geven.
Ik heb maandag weer een afspraak met altrecht dus dan ga ik dat zeker even aankaarten. Voor nu ga ik lekker mijn bedje in en even de boel op een rijtje gezet. Is best confronterend om zo op deze manier geconfronteerd te worden met een aantal feiten. Jullie bedankt voor je mening. Slaaplekker!
Je klinkt als een dappere mama die haar best doet voor haar meisje Je kunt ook het rapport kopieren, teksten zwart maken die je niet wilt dat ze lezen, en dan nogmaals kopieren. Lijkt me goed te verklaren als je niet alles wilt delen. Maar een samenvatting voor school is fijner denk ik.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je niet wilt dat het complete verhaal naar school gaat, sluit me dus aan bij de voorgaande reacties!
Idd school hoeft echt niet het hele verhaal te weten, alleen dat wat belangrijk is voor hun om de situatie daar aan te pakken. Ze hebben helemaal niks aan jou verleden, dus die info hebben ze helemaal niet nodig. Je hebt helemaal gelijk hoor dat je die info niet wil geven. En anders zelf er een kort verslagje van maken en geven?
Het is al gezegd, voel je nergens toe verplicht. Zonder het moeilijk te maken kun je uitleggen dat het verslag heel uitvoerig is en niet alles is relevant voor het schooldossier. Inderdaad bepaalde alinea's of pagina's kopieren die voor hen belangrijk zijn, daar kun je mee volstaan. het zou me verbazen als school hier "iets" van vindt.
Ik begrijp je helemaal. Dat rapport ligt op school en je weet nooit zeker wie er allemaal bij kan. Wie weet leest iemand het en vertelt het stiekum toch door (onder 't mom van niet verder vertellen maar je weet hoe dat kan gaan). Een verkorte versie lijkt mij prima, gezien de uitkomst is het voor de school ook niet nodig om dat andere te weten lijkt mij.
Vandaag een gesprek gehad met Altrecht en die vonden dat ik groot gelijk had en dat de meeste ouders de informatie helemaal niet delen met een school en ze hier dan ook geen rekening mee houden. Ze heeft ter plekken samen met ons een aantal dingen uit de tekst gehaald en ze opnieuw uitgeprint. Heb me zorgen gemaakt om niets dus
Nee hoor, je hebt je zorgen gemaakt om iets wat voor jou heel belangrijk is. Fijn dat het voor nu is opgelost. Ik wens jou en je dochter veel geluk en hoop dat jullie het gaandeweg wat lichter zullen krijgen.