Ik ben verdrietig.. en een klein beetje teleurgesteld in mezelf Mijn schoonzus is pas bevallen van een prachtig jongetje en alhoewel ik oprecht blij ben voor ze, wordt ik er tegelijkertijd ook verdrietig van ivm met mijn eigen situatie. Wij hebben inmiddels alweer ruim 4 jaar een kinderwens en heb vorig jaar een vmk gehad (nog voor dat ik wist dat ik überhaupt zwanger was). Ik zou ook rond deze tijd uitgerekend zijn. Ik vind het gewoon heel moeilijk, hij is het eerste kleinkind en iedereen is natuurlijk heel erg blij want de eerste is natuurlijk heel bijzonder. Maar dat is iets wat wij juist graag wilden en ik denk dat ik dat gewoon moet verwerken.. Zit er even doorheen en moest dit van me afschrijven.
Dikke knuffel voor jou Voor iedereen die al lang bezig is heel herkenbaar! Je hoeft niet teleurgesteld te zijn in jezelf, je mag best even verdrietig zijn. Is ook niet niks als je al zolang bezig bent.
Hele dikke knuffel!! Weet precies hoe je je voelt! Mijn man en ik waren ook de eerste met een kinderwens, ook wij hoopte het eerste kleinkind te 'brengen'. Inmiddels word kleinkind nummer 3 bijna geboren. Het is even heel pittig maar hou moed! Eens komt onze beurt!!
Herkenbaar!!!! Mijn zusje vorige week bevallen vn kleinkind nr 1. Haar hele zwangerschap was een rottijd voor mij, gek he. İk vond mezelf soms zo gemeen. Nu is hij er en ben elke dag even bıj ze. Alleen soms als het de hele avond alleen maar over poeplers gaat en slapeloze nachten wordt het me allemaal te veel. Gister ben ik ook na een uur onverwachts opgestaan. Had er even geen zin meer in. En ik vind van mezelf dat ik dat mag en me zo voelen. Het is gewoon elke keer weer slikken en doorgaan, vallen en opstaan. Dus heel normaal hoor!!
Helemaal niet gek hoor. Dat was ook mijn grootste "angst". Dat mijn zusje het eerste kleinkind zou baren, terwijl wij nog met lege handen zouden staan. Ik heb me lang geschaamd voor die gevoelens, voelde me echt een gemene heks. Tot ik van iemand hoorde dat mijn gevoelens er mogen zijn, dat het er helaas bij hoort. Het heeft niets met misgunnen te maken, enkel met je eigen verdriet, onmacht en angst. Geef jezelf de tijd om te voelen, het mag er zijn. Heel veel sterkte en geluk gewenst.
Ik snap denk ik je gevoel wel. Zelf niet meegemaakt dus kan nooit zeggen dat ik het snap want kan wel bedenken hoeveel pijn het doet, maar echt weten doe ik het niet. Wat betreft kleinkind no. 1 . Nummer 2 is voor opa en oma net zo bijzonder. Alleen die is e r helaas nog niet, vandaar dat nu no. 1 zo veel bijzonderder lijkt. Maar opa en oma houden van de 2e, de 3e , maar ook bijv. de 10e net zoveel. Maar dat neemt nu natuurlijk het gevoel niet weg. Je moet je niet schuldig voelen voor dit gevoel. Jij hebt niet om deze situatie gevraagd en ook niet om het gevoel.
Het allerergste vind ik nog 'onbekenden' die vragen wanneer ik eens aan kinderen ga denken.. Want ja mijn zusje is me immer voor. En dan kwam ik net uit het zh ofzo. Kon die bemoeizuchtige mensen wel wat aan doen. Het blijft voor mij een worsteling met allerlei gevoelens.
Bedankt voor jullie lieve berichten allemaal. Ik voel me schuldig om hoe ik me voel dus ik zet een happy face op als ik daar ben, het is niet eens nep omdat ik wel echt blij voor ze ben maar ik geef me zelf zeker niet de ruimte om verdrietig te zijn omdat ik het voor de rest niet wil verpesten (herkennen jullie dit). Pas als ik alleen ben merk ik dat ik echt "vol zit van verdriet" en het er dan ook echt allemaal uit komt. Ik moet hier gewoon even doorheen denk ik... Wel fijn om te lezen dat het herkenbaar is, ik voel me nu minder alleen met dit gevoel. Dank jullie wel en dikke knuffel terug allemaal
Heeeel herkenbaar! Wij zijn 3,5 jaar bezig,mijn broer gaat in augustus beginnen en verwacht dat schoonzusje zo zwanger zal zijn want ze is 10 jaar jonger dan mij Aan de ene kant fijn voor mijn ouders,hebben ze tenminste een kleinkind maar voor mezelf vind ik het heel erg want wij zouden 30 oktober uitgerekend zijn.
Ik ken je verhaal Mijn schoonzus heeft al een kindje Ook in de Tijd toen wij bezig waren Nu is ze ook bijna uitgeteld van haar tweede Word er ook verdrietig van ik gun het ze wel Maar het is gewoon zwaar klote allemaal Wij willen dit ook allemaal Maar ook denk ik als het eenmaal raak is Je heel veel liefde krijgt En veel aandacht omdat we er zelf allemaal zo hard hebben voor moeten knokken. Hoop dat jou wens ook snel vervuld word xxx
Thnx voor de reacties, en idd heel herkenbaar. Ik hoop dat we allemaal gauw een positieve test in handen hebben! Wat fijn dat ik het hier van me af heb kunnen schrijven, voel me echt al stukken beter
Heel herkenbaar!! Die gevoelens heb ik bij iedere vriendin die zwanger is, ik vind dat wij steeds de eerst volgende moeten zijn. Mijn zusje stopt volgende week met de pil, ondanks dat ik weet dat ze zoooo graag mama wilt worden, zal het een doodsteek zijn als ze eerder zwanger is als mij. Heel veel sterkte, helaas horen dit soort gevoelens erbij!!
Ik weet het taatje, helaas hoort het er inderdaad bij en moeten we er toch steeds weer doorheen. Het helpt wel om er met lotgenoten over te praten
Pfff zooo herkenbaar! Hier leek het ook of iedereen zwanger raakte terwijl wij weer een mislukte icsi poging hadden. Nu is het na 4,5 jaar en 10 terugplaatsingen, 2 miskramen eindelijk gelukt en krijg ik er 2! De reacties waren zo leuk en iedereen was oprecht blij en tranen dat het eindelijk was gelukt. Dan merk je pas hoeveel ze met je meeleven maar het vervelend vinden om het steeds te vragen enz. Ik hoop dat het snel lukt meis! Heel veel succes en geef de moed niet op!!
Superleuk om dit soort succesverhalen te horen, supergefeliciteerd! Thnx voor je berichtje, ik moest er ff doorheen. Maar straks weer met goede moed verder!
Zo herkenbaar! wij hebben zelf geen opa's en oma's meer in mijn familie... maar bij mijn man wel! zij zijn alleen al erg oud! Nou hadden wij gehoopt dat zijn opa en oma ons kindje nog konden leren kennen (kan nog steeds) en dat wij hopelijk de eerste zouden zijn! helaas zijn er nu al 2 inmiddels bevallen in die familie en dus hebben ze 2 achterklein kindjes en wij staan nog steeds met lege handen ondanks dat wij langer bezig zijn Iedere rond ons heen wordt ''zomaar'' zwanger. Ook een aantal wat moeilijker... tjaa het is gewoon zoooo ontzettend oneerlijk! Helaas heeft het lot geen wachtrij met nummertjes trekken uitgevonden... dat maakte het leven een stuk eerlijker Meid hele dikke knuffel voor jou! Hopelijk komt ook jou droom snel uit!
En ook ik kan aangeven dat ik het heel herkenbaar vind. Mijn zus had nooit echt een kinderwens, totdat het op een gegeven moment toch begon te kriebelen. Afgelopen december stopte ze met de pil, dat vond ik een vreselijk moment. Want vanaf dat moment was ik bang dat ze het nieuws zou gaan vertellen. En dat gebeurde ook, 4 maanden later al. Alles is toen even ingestort voor me...ik heb 3 dagen in bed gelegen, niets gedaan..ik zag het even niet meer zitten. Maar die houding is geen optie..we hebben 2 keuzes: doorgaan of stoppen. Dan is voor mij de keuze duidelijk. Nu heeft ze een dikke buik, vertelt mijn moeder trots over de leuke pakjes die ze maakt voor haar eerste kleinkind en hoe bijzonder het is om te zien dat haar eigen kind nu mee gaat maken wat zij ook heeft meegemaakt. *auw* dat doet zeer. Ik laat niet elke keer merken hoeveel verdriet ik er van heb. De situatie is al lastig en verdrietig genoeg, dan moet ik niet elke keer vertellen hoe moeilijk ik het er mee heb. Dan kan ik er lekker met mijn man over praten...straks wordt mijn nichtje geboren..weet nu al dat ik erg van haar ga houden! Maar hoe fijn zou het zijn als ik toch nog even samen zwanger zou kunnen zijn....maar dat het afwachten en hopen is, dat weten we allemaal maar al te goed. Sterkte ermee!
Tjee Billie, wat hard van je moeder Kun je het er met haar niet over hebben? Ik heb het idee dat het je door zulke opmerkingen onnodig nog moeilijker wordt gemaakt
Herkenbaar! Toen mijn schoonzus op haar 23e weer oeps zwanger was van nr drie en wij al drie jaar bezig waren heb ik zitten huilen!!! Verdriet hoort erbij en je hoeft je niet schuldig te voelen! Jouw emoties mag je hebben! Knuf voor jou