Lieve meiden, Dat mijn bevalling ingeleid zou worden met 38 weken wist ik al ruim van te voren. Ik heb namelijk diabetes type 1. Maar nu lig ik vanaf vrijdag (35.5) in het ziekenhuis tot ik wordt ingeleid. Ik lig in t ziekenhuis vanwege onregelde suikers en minder leven. Ik heb vandaag gehoord dat ik niet naar huis mag, zelfs niet voor een paar uur. Vrijdag word ik ingeleid. (36.5) het klinkt stom maar ik heb echt zon ontzettende heimwee naar mijn vriend en mijn hondje. Mijn vriend komt dagelijks maar mijn hondje zie ik tot na de bevalling niet. Wij moeten na de geboorte ook nog blijven dus de kans is groot dat ik dus pas over 8dgn haar zie. Sommige vinden het overdreven, heimwee naar een hond maar ik heb er echt last van. Zij is echt mijn alles. Har naar t ziekenhuis laten komen vind ik ook dubbel want dan ziet ze me even en dan ga ik weer weg. Ik denk dat zij daar juist onrustiger van wordt. Wat kan ik doen om dit gevoel af te laten nemen? Vrijdag of zaterdag word ik mama in principe dus ik mag daar heel blij om zijn maar toch jank ik hier elke dag omdat ik zo graag naar huis wil. Al is het maar een paar upur! Maar dat mag dus niet...
Oooh meid herkenbaar, vreselijk. Bij mijn tweede bevalling had ik al dagen weeën en zette niet door. Toen opgenomen en ze zouden de vliezen breken in de hoop dat het wel doorzette. Ik heb alles bij elkaar gejankt daar. Ik had heimwee naar mijn dochter uiteraard, maar ook naar mijn kat, eigen bed, bank, koelkast, tuin, alles....echt ik haatte het zo dat ik niet meer thuis was. Volgens mij hormonen. Als je kleintje er eenmaal is, zit je zo op een wolk, die dagen vliegen wel voorbij, maar nu pffff. Stort je hart even uit bij een verpleegkundige, haha deed mij toen echt goed. Ze zijn er voor je!
Oh ik kan het me ook nog zo goed herinneren....en mijn hond heeft in die eerste paar dagen dat ik er lag ook nog zijn poot heel zeer gedaan waardoor hij aan de pijnstillers moest en geen 10 meter meer kon lopen. Zo vreselijk was het, om niet met hem te kunnen knuffelen! Na een dag of 3 kwam ik al wat meer in het ziekenhuisritme en werd de heimwee ook wat minder, maar ik keek wel echt uit naar de bezoekuurtjes. Het is absoluut niet leuk! I Know!! Wat mij heel erg hielp was om een dagboek bij te gaan houden. Alle gevoelend schreef ik op....dat was opzich al een stukje verwerking. En ik vond van mezelf dat ik ook gewoon aan dat gevoel toe mocht geven, dus als ik wilde huilen dan deed ik dat ook. 1 voordeel: de andere dames weten heel goed hoe jij je voelt, zij voelen het namelijk ook! De dagen duren in het begin heel lang...maar het is het achteraf allemaal waard meid. Hou vol, laat het gewoon over je heen komen. Ga lekker meedoen met de middagslaapjes en geef vooral gewoon toe aan het feit dat het rot is en je daar best rot over mag voelen. Huil onder de douche, zet je gevoelens op papier en ga verder gewoon zoveel mogelijk mee in de flow. En heel veel sterkte!
O wat erg! Heel veel sterkte.. Ik heb al heel m'n leven last van heimwee. Pff moet er niet aan denken om daar te liggen. Hopelijk gaat de tijd wat sneller zodat je snel thuis bent
Mag je ook je bed niet uit? Je vriend kan toch langs komen met de hond en buiten blijven en dan kan jij ook wel even naar buiten toe...
Lieve meiden, Bedankt voor jullie lieve berichtjes. De tip over een dagboek bijhouden is heel slim. Ik denk dat de spanning van al die wkn/mnden er nu uit komt, want ik kan alleen maar janken. Zou een hondje dit merken? Dat ik zolang wegben? Hij zit nooit alleen want overdag naar mn schoonma en avonds thuis gewoon bij mn vriend. Ik ben zo bang dat dat beestje mij echt gaat missen. Klinkt raar hoor, maar ik heb gewoon zoveel met haar, is gewoon een soort kindje van me. Het idee dat ze beseft dat ik wegben doet gewoon zeer. Of zouden honden niet zo ver kunnen denken? Het idee dat het nog een ruime week duurt....gelukkig word ik vrijdag al ingeleid natuurlijk, dan is mn vriend ook nonstop bij mij en dan denk ik wrs niet meer aan ons hondje, maar toch...
Cygnet, Jawel mag mijn bed wel uit maar ik vraag me dus af of dit juist wel een goed plan is? Ik zie haar dan eventjes, en dan ga ik wéér weg. Ben bang dat zij daar juist gefrustreerder van raakt? En ik haar misschien nóg meer ga missen?
misschien kan je vriend een filmpje maken met zijn telefoon van jullie hondje zodat je hem/haar toch kan zien...of skypen als je iets van een tablet/laptop in het ziekenhuis hebt met internet.... hele veel sterkte! lijkt me erg moeilijk.... hier ook altijd heimwee naar de katjes als we op vakantie zijn. gaan daarom nooit langer dan een midweekje weg haha.... en alvast succes met de bevalling....
Heel veel sterkte! Toen ik 4 dagen in het ziekenhuis lag, miste ik alles aan thuis! Mijn kindjes, mijn huis, mijn bed! Haha!
Je beestje kan er prima tegen hoor, zo te horen komt hij niks tekort!! Als jij het leuk vindt om hem even te zien bij het ziekenhuis moet je dat gewoon doen, dat straal je dan uit naar hem waardoor hij ook happy is!
Je hond raakt daar echt niet van gefrustreerd. Ze zal in het begin even onwennig zijn maar honden leggen zich snel neer bij een situatie. Zolang ze gewoon aan haar beweging komt is het prima hoor. Laat haar lekker even naar het ziekenhuis komen doet jou heel veel goed en dat is beter voor je kindje en ook voor jou.