Hallo meiden, Wat ben ik blij dat ik dit forum heb! Ik heb hier veel gelezen en nu ben ik zover dat ik zelf ook een onderwerp kan neerzetten. We zijn 6 rondes bezig geweest om zwanger te worden van ons 1e wondertje. Wat waren we blij! 12-12 hadden we de 1e echo, toen was ik bijna 10 weken zwanger. Helaas zag de VK niet veel en met een inwendige echo werd duidelijk dat het hartje niet meer klopte. We hebben ander halve week gewacht op een natuurlijke miskraam maar die bleef uit. Daarom ben ik 21 december, vandaag 1 week geleden geopereerd. Toen was ik 11 wkn en 1 dag zwanger. We zijn nog ontzettend verdrietig. Maar ik heb ook nog heel veel pijn aan mijn baarmoeder. Hebben meerdere meiden dit (gehad)? De Gyn vertelde dat dit wel 2 weken aan kan houden. Maar ik heb het idee dat als ik van die pijn af ben dat mijn verdriet misschien ook wat minder wordt omdat we dan verder kunnen denken. Gelukkig kunnen mijn hubbie en ik goed met elkaar praten en samen huilen. Maar ik heb nu het idee dat het nooit weg gaat. Liefs een verdrietige Neia
Waar ik zo bang voor ben is bij jou werkelijkheid geworden. Och lieve Neia, ik wou dat ik wat tranen bij je weg kon nemen. Heel veel sterkte meid, gelukkig dat jij en je hubbie elkaar kunnen steunen. En maar een hele fijne zwangerschap in 2007 toegewenst!
Meissie toch, wat een verhaal. Ik schrok heel erg toen ik het zag, maar dat is natuurlijk niets bij wat jullie gevoeld hebben en nog zullen voelen. Gelukkig kan je er goed over praten met je hubbie. Huil maar lekker, misschien lucht het op. En ook al lijkt dit rotgevoel nooit meer weg te gaan, de pijn zal echt afnemen (al heb je daar nu niets aan). Ik denk aan je en wens je sterkte vanaf hier! Liefs Jody
Bedankt meiden! Jody; Wij waren ongeveer even ver. Ik ben super blij voor je dat het bij jou allemaal goed gaat. En gelukkig helpen jullie lieve woordjes wel een beetje. X Neia
veel sterkte meis, weet helemaal wat je meegemaakt hebt en wat je nu voelt... kruip lekker je bedje in met een warme kruik en een pijnstillen! heb je geen meegekregen uit het ziekenhuis? sterkte, knuffel van bianca
Dank je wel! Bianc; Ik zag dat jij inderdaad ook al zover was (over de 11 weken). Hoe voel jij je nu? Ik mag 8 paracetamol nemen per dag en die heb ik ook echt wel nodig. Helaas slaap ik ook slecht dus is het allemaal erg zwaar. Die kruik is wel een erg goed idee, want ik baal er zo van dat ik niet in bad mag! Ga ik maar eens proberen. X Neia
hoi neia, ik weet ook wat je meemaakt al is het bij mij weer een poosje geleden(feb) en ben ik weer zwanger. moet zeggen dat ik na de operatie geen pijn in mijn baarmoeder had. doe rustig aan en sterkte. chantal.
Wat afschuwelijk. Veel sterkte met het verwerken van dit verdriet en ik hoop dat de lichamelijke pijn iig snel weg is..
Neia, ik wil jou en je partner veel sterkte wensen bij dit grote verlies van een klein wondertje. sterkte! flyke
hey neia, alles gaat nu goed hoor, ben alweer wat maandjes verder... wij wilden perse positief denken toen ik die MK kreeg, met negatief denken kom je niet verder en duurt het verwerken langer denk ik... wij hebben en denken nogsteeds zo, van ok, het is erg kl*te dat het mis is gegaan MAAR we kunnen zwanger worden... als het 1 keer gelukt is komt die 2e keer ook wel... en ten 2e heb ik in mijn achterhoofd zitten, het gaat niet voor niets fout en je moet op moeder natuur vertrouwen... wij waren ook 6 mnd verder toen ik zwanger raakte, met bijna 12 weken een echo omdat mijn gevoel niet juist was, ik had gelijk, kindje gestopt met groeien in week 8 ongeveer... ben de dag erna gelijk gecuriteerd, wilde dat zelf zosnel mogelijk... succes meis en die kruik werkt echt, lekker een warme douche ook, ik ging in bad liggen met de douche op mijn buik gericht, lekker heet...
Hoi Neia, Ook ik weet hoe je je voelt. al is het van mij al in mei gebeurd. De leegte die je nu voelt is vreselijk. Ik wil ou dan ook veel sterkte wensen met het verwerken van dit verlies. Ik dacht ook toen zoals jij: als ik maar eenmaal van het vloeien of de pijn af ben dan komt het wel goed, maar iedere keer kwam er bij mij wel iets bij, waardoor je aan het echte verwerken niet toe kwam. Daarom, neem je tijd om het te verwerken. Lichamelijk maar vooral ook geestelijk. Sterkte, liefs en een knuffel Hope
Hoi Neia, Wat herken ik je verhaal! Vandaag hetzelfde nieuws gehoord! Ik ben nu in afwachting van een natuurlijke afvloeiing en hoop dat dit alsnog (na 3 weken) zo snel mogelijk gebeurt!. Ik wil het nieuwe jaar goed beginnen, en niet in afwachting zijn van het ziekenhuis en de curettage! Ik kan mijn verdriet gelukkig kwijt bij mijn vriend en familie, maar toch blijt het allemaal oneerlijk! Ik leef met je mee Liefs Minka
Hoi Neia, Nogmaals heel erg veel sterkte met het verwerken van deze verdrietige periode in je leven. Ik weet hoe vreselijk een miskraam is, en zeker in jouw geval. Wat betreft die buikpijnen waar je het over hebt: ik heb daar ook behoorlijk last van gehad. In het begin flink; ik heb dan ook af en toe een paracetamol geslikt, maar wilde dit echt tot het minimum beperken. Ze hadden mijn baarmoeder, die nogal weeig was door het hcg een spuit gegeven om deze extra te laten samentrekken. Ik heb daar erg veel last van gehad. Ik kwam hier toevallig achter, doordat de verpleegster er een opmerking over maakte. Misschien hebben ze dat ook wel bij jou gedaan. Als deze buikpijn over een week nog zo erg is, dan zou ik even contact opnemen met het ziekenhuis, als ik jou was. Ik heb ook nog lang last gehad van een zeurderig gevoel in mijn baarmoeder. Dit is de eerste cyclus (sinds curettage op 19 oktober) dat mijn buik prima aanvoelt. Ik wens jou en je man heel erg veel sterkte toe. Het is fijn dat jullie er zo goed over kunnen praten. Uit eigen ervaring weet ik hoe belangrijk dat is. Ook al kun je het je nu niet voorstellen, na verloop van tijd ga je je echt beter voelen en zul je weer met vertrouwen naar de toekomst kunnen kijken. Neem voor nu maar eens flink de tijd om je verdriet een plaatsje te geven. Liefs, Marla
Neia, heel veel sterkte! Ik ken je nog van de juli-mama's geloof ik. Bij mij is het al eerder misgegaan,met 6 weken...dus was nog niet zo ver heen als jou. Sterkte meisje!
Wat ontzettend vervelend allemaal. Als ik dit lees kan ik helemaal inleven in jouw gevoelens. Voor mij is het nu ruim 3 weken geleden dat ik ben gecuretteerd. Ik was 10 weken zwanger. Ook ik heb veel buikpijn gehad. Maar dan met name als ik net iets te veel had gelopen die dag. Ff naar de stad en na ruim 2 uur begonnen de pijnen weer. Nu gelukkig geen last meer van. Ik hoop dat jij net als ik en nog vele anderen hier hoopvol het nieuwe jaar ingaat. Zoals ik al eerder heb geschreven: ons kindje is dan wel overleden in onze buik, maar zeker niet in ons hart. Ik hoop dat er nu betere tijden voor jullie aankomen. Sterkte nog en hopelijk kun je het snel een plekje geven...
Hallo meiden, Bedankt voor jullie steun. Ik heb de huisarts nog gebeld ivm de pijn, maar volgens hem kon het nog wel 2 weken duren. Gelukkig heb ik vannacht goed geslapen, dat scheelt al. Smeetje; Ik vind het ook zo erg voor jou, al 2 keer. Hopelijk zie ik je snel bij het NOD forum weer. En nog liever bij het "ik ben zwanger" topic. Alle meiden het beste gewenst in 2007! X Neia