2 maanden geleden ging het bij mij mis. Ik was (nog maar) 5 weekjes. Maar ik trek het nu echt niet meer. De huisarts gaat me vanmiddag bellen, want er was geen tijd meer op het spreekuur. Heb iets in familliesfeer meegemaakt waardoor de bom is gebarsten maar anders was het mischien wel later gekomen. Was vanochtend op mijn werk maar heb me ziek gemeld. Wie herkent dit ? En hoe gaat het bij jullie na de miskraam ?
Lieve Nemo, Ik herken het heel erg goed. Na mijn eerste MK is er bij mij ook moment geweest dat ik het niet meer trok. Ik kon alleen nog maar huilen. Ik was zo verdrietig, alles was te veel. Ik ben iets meer dan een week niet meer gaan werken. Dat ik weer aan het werk kon had vooral te maken met het weer zwanger zijn. Ook deze zwangerschap ging niet goed. Dat is inmiddels al weer drie maanden geleden dat ik gecuretteerd ben. Het doet nog iedere dag pijn. Slijten doet het maar heel erg langzaam. Neem de tijd voor je zelf! Ik heb veel steun aan het froum gehad. Gelukkig was ik niet de enige die het meegemaakt heeft en was ik niet de enige die er heel verdrietig over was. Gelukkig kan ik er ook erg goed met mijn man over praten. Hij doet gelukkig niet stoer en we staan er echt samen voor. Ik hoop dat jij ook veel steun zal vinden. Veel liefs en sterkte, Cleo
Ik ben net gebeld door de huisarts. Was wel normaal wat ik had. Ik heb nu vrijdag een dubbele afspraak met haar. Ik blijf de rest van de week thuis. De huisarts wou me wel oxazepam voorschrijven. Maar mischien ben ik wel weer zwanger (NOD is a.s. zondag), dus ik neem liever niets. De weken hiervoor ging het wel goed, maar is nu weer helemaal mis. Ik herken mezelf niet eens. Had nooit gedacht dat het mij zoveel zou doen.
Hoi Nemo, Van mij is het vandaag precies 6 weken geleden na de curettage. Ook ik heb nog hele moeilijke momenten. Het ene moment denk ik dat ik het best goed doe, maar dan hoeft er maar iets te gebeuren en dan gaat het weer mis. Zoals 08 juni was ik helamaal in m`n nopjes omdat ik "eindelijk" niet meer vloeide en dacht de hele wereld aan te kunnen. Maar sinds 15 juni vloei ik weer, dacht eerst dat het mijn ongi was, maar deze blijft nog steeds uit. Van deze tegenslagen kan ik echt moedeloos worden. Wel veheug ik me er erg op, om weer voor de "echt" te gaan proberen, iets positiefs waar ik echt naar uit kijk. Goed van je dat je aan de bel hebt getrokken en de HA hebt gebeld. Misschien bestaat er wel iets homeopatisch, dat geen kwaad kan bij een eventuele zwangerschap, maar toch helpt om je gemoedstoestand wat rust te geven. Veel sterkte ermee, liefs hope
Aah gossie meid, idd goed dat je aan 'de bel' getrokken heb. Zelf heb ik eind mei ook een miskraam gehad en ik voel me gelukkig niet down. (Heel soms komt bij mij ook de gedachte dat ik me misschien wel een beetje beter voordoet dan ik ben ken je dat?) Maar voor nu denk ik: Ik kan dus toch zwanger worden (meer dan 1,5 jaar bezig), heb t naar mn zin op t werk, heb nog steeds vlinders in mn buik van mn ventje, zijn pas op vakantie geweest al met al ik zit gewoon lekker in mn vel! Ik hoop echt dat je je miskraam een plaatsje kan geven... Verder hoop ik dat je zondag weer zwanger test!! Sterkte meid!!
ik heb begin mei een miskraam gehad, na 8 weken zwangerschap. wat mij heel erg helpt is dat ik weet dat er iets niet goed is geweest met het kleintje. Hoe gewenst dit kleintje ook was, ik blijf erbij dat moedertje natuur hier een handje mee helpt.
@Chiessa ik probeer de 30 te testen, ik ben dan al een paar dagen overtijd. @danoontje: techisch gezien weet ik ook wel dat het vruchtje niet goed was, en dat het vaker fout gaat. Maar ik had gewoon niet gedacht dat het mij zoveel zou doen en ook zeker niet zo'n poos na de tijd nog. Periode hiervoor ging het wel oke maar het is nu gewoon even mis.
Hi Nemo, Het is vandaag precies 4 wkn geleden na mijn MK. En ik heb er ook ontzettend veel verdriet om gehad en soms nog! Ik ben erg blij dat mijn werk me de tijd geeft om het te verwerken. Ik werk nu op arbeidstherapeutische basis en van juli ga ik weer volledig aan de slag. Ook mijn omgeving is erg zorgzaam (de mensen die het weten tenminste). Het zal gewoon met up's en down's gaan maar neem wel de tijd. Goed dat je de HA gebeld hebt! Enne wat las ik...zondag NOD?! Wat denk je?? Ik heb zelf geen idee wanneer ik ongi moet worden, ik meen wel weer mijn eisprong gevoeld te hebben dus mijn ongi zou best deze week kunnen komen. Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt en ik duim voor je wanneer je gaat testen. Liefs Silla
@ Silla ik hou me voor dat ik niet zwanger ben, dan valt het hopelijk niet zoveel tegen. Wel temp ik vaak dezelfde temperatuur dat had ik ook toen ik zwanger was. Ik voel ook steekjes links in de buik, had ik ook toen ik zwanger was. Ook denk ik dat ik niet zwanger ben, had ik ook toen ik zwanger was. Ben heel rustig deze ronde, had ik ook toen ik zwanger was. Zelfs toen ik overtijd was dacht ik van o vast lange cyclus zal morgen wel ongi worden. De vorige cyclus dacht ik dat ik zwanger was meende ook vanalles te voelen en te zien, en toen was ik dus niet zwanger. Dus wel zullen zien. Hopelijk wordt jij niet deze week ongi maar slaat ie 9 maandjes over !!!
Hoi Nemo, Ik vind het rot voor je dat je zo in een dip zit. Het lijkt mij niet zo vreemd, ook al is het 2 maanden geleden je mk. Het kan gewoon een enorme impact hebben, het werkt door, ook al denk je misschien het gaat wel goed. Bij mij is het nu 5 weken geleden. Het gaat heel erg op en neer, mijn gevoel. Soms voel ik me goed en heb weer zin in alles, soms voel ik me ook erg down en leeg. Ik merk wel dat ik door de mk nu minder kan hebben op andere fronten. Ik ben toch nog in de rouw en kan er niet heel veel bij hebben aan belastende dingen. Wat je vertelt dat er in je familie iets gebeurd is, nou dan krijg je dat er nog eens bovenop en dan wordt het meer dan je kan dragen. Als ik jou was, zou ik proberen het niet erg te vinden van jezelf, maar de ruimte en de rust nemen die je kennelijk nodig hebt. Ik zou zelf ook eerder naar een natuurlijk 'medicijn' zoeken dan een regulier, maar dat is mijn persoonlijke idee, je moet doen wat voor jou goed voelt. Als je heel erg gestresst bent, zou je valeriaan kunnen proberen als rustgever. Nou, lang verhaal, weet niet of je er wat aan hebt... ik leef in ieder geval met je mee! liefs, Wietske
wat kun je van alles in je hoofd halen he? bij elk dingetje wat je voelt spiegel je dat weer aan wat je voelde toen je zwanger was, heb ik ook heel erg last van. Terwijl ik de hele tijd tegen mijzelf zeg dat ik rustig af moet wachten tot mijn nod, maar toch mijn gevoel zegt::: ja ja alsjeblieft laten dit weer symptonen zijn
hoi nemo, ik heb ook 2 maanden geleden een mk gehad! de eerste week heb ik alleen maar gehuild. Het was verschrikkelijk. Vooral in de nachten dacht ik dat ik er nooit meer overheen kwam. Ik voelde me zo rot! Na een tijdje ging het steeds beter. Ik voelde me zelfs weer als vanouds, dacht ik....... tot afgelopen week. Alle spanning er weer uitgehuild, tranen met tuiten! Het verdriet was voor even weer helemaal terug en ik voelde me zo verdrietig en eenzaam. Nooit maar dan ook nooit gedacht dat ik er zoveel verdriet om kon hebben. Nu gaat het weer beter, maar toch, ik herken je verhaal helemaal! Ik lees dat er ook nog spanning in de familie is. Ik wens je heel veel sterkte. Spannend voor zondag! Ik ben heel benieuwd en hoop dat je positief test!! Laat je het nog wel even weten?! Groetjes van Tijgertje
Dank jullie wel allemaal. Zekers laat ik even weten als ik test. Ik zal ook maar vertellen wat ik heb meegemaakt waarom ik nu zo overstuur ben. Mijn broertje heeft een half jaar een relatie. Zijn woont in Purmerend hij in Friesland. Hij woont nog bij zijn ouders (hij verbouwt zijn huis) en zij woont in een begeleidend wonen omdat ze psychisch niet helemal lekker zit. Ze was een weekende de pil vergeten en daarna ook meerdere keren en nu zijn zij dus zwanger. Ik denk dat ze per ongeluk met opzet slordig is geweest. Zij wist niet waneer ze begonnen was met de strip en wanneer hij op had moeten zijn enz. Toen ze mij het vertelde zei ze: ik ben zo blij ik wil al vanaf mijn 17e kinderene maja je broertje wou niet. Nou dat zet mij aan het denken. En zo had ze nog een paar van die uitspraken. En tja ik had mijn broertje ook wel slimmer verwacht. Hij wist dat ze een weekend lang de pil was vergeten maar hij zij: ach soms jeukt het he. Ik ben daar zo kwaad om. Ik krijg *^@#*@)@ een miskraam en zij zijn zo zwanger. Wat hebben zij het kind nu te bieden ? Ze wonen nu bij mijn ouders in en gaan zo snel mogelijk in het huis van mijn broertje waar hij dus nog druk aan het verbouwen is. PFF lang verhaal weer dames.
ooh wat verschrikkelijk nemo! hier gaan mijn haren van overeind staan! je voelt je al zo ellendig na een mk en dan krijg je dit er nog eens bij. hoe gaat dit nu verder? wil je broer het kindje wel? omdat zij zegt dat hij niet wilde. dit maakt het verdriet inderdaad nog moeilijk te verwerken. heel veel sterkte nemo.
Jeetje Nemo, wat erg! Ik wens je heel veel sterkte en je weet het he... we zijn er voor je! Liefs Silla
Nu ze het weten gaan ze er wel voor. Maar hij had liever een paar jaar gewacht zei hij. Ze zouden de eerste 2 jaren ook nog niet gaan samenwonen. En ik snap het ook echt niet hoor, want de vriendin van mijn broertje is zelf ongewenst. Ze is opgegroeid in pleegtehuizen en pleeggezinnen e.d. Dan pas je zelf toch beter op hoe je een kind op de wereld zet ???
@ Tijgetje: zij wilde het kind wel heel graag. Ze wou al vanaf haar 17e kinderen. Voor mijn broertje ging ze ook met drugsverslaafden naar bed zonder voorbehoedsmiddelen want daar werd je toch niet zwanger van dacht ze!!!!! Dit heeft ze zelf verteld dus ik verzin het niet.
Nou lekker dan. Volgens mij heeft ze ze ook niet allemaal op een rijte of wel? Vraag me ook af wat voor relatie dat kan worden... Ik kan me goed voorstellen dat je je er vreselijk rot bij voelt!
Ze heeft ze ook niet op een rijtje. Ze heeft zelfs geen opleiding gevolgt omdat ze zo zwaar in de dip zat en zoveel therapie had. Tja en die relatie van hun ik weet het niet. Ik dacht het en mijn vriend zei het: moet nog maar zien of het goed komt. Ze zijn nu dus een half jaar bijelkaar en ze zagen elkaar alleen niet in het weekend. Dus dat ik heel wat anders dan samenwonen want dan leer je elkaar past echt kennen.
He jammer dat het op zo'n manier is gegaan!! Het enige wat je kan doen is het beste er van maken hoe moeilijk dit soms is! Laat je niet door haar overstuur maken. Denk liever aan jezelf en je vriend/man en hopelijk is het bij jullie ook gauw raak!! Succes hoor.