allereerst bedankt voor zoveel lieve bemoedigende woorden....dankjullie wel... we hebben het vanochtend onze dochters verteld en die reageerde heel simplistisch, echt vanuit hun kinderlogica.... Mn jongste dochter (bijna 2) " mama biebie op" met dr handjes zwaaiend in de lucht... Mn oudste dochter (3,5) maakte zich in eerste instantie meer druk om de kast van de baby dan de baby zelf...Ik heb dr beloofd de kast te bewaren en daar had ze dan ook vrede mee...Gedurende de dag kwamen de vragen, als de baby niet in jou buik zit, waar is ie dan? Als de baby dood is, wanneer wordt ie dan wakker? als de baby dood is waar gaat hij dan eten? Als de baby een engeltje is, moet ie wel uit kijken voor de vliegtuigen...Als de baby er niet meer is, dan mag jij (ik dus) zn cadeautje van sinterklaas bewaren in het babykastje (commode)... allemaal vragen die in dat kleine hoofdje om gaat.... maar een half uurtje geleden kwam ze naar me toe nadat we naar buiten waren geweest...Kreeg een dikke knuffel en een kus van dr, ze kijkt me aan en zegt; is toch goed zo mama, kan gebeuren toch? volgende x een andere baby... Nou dan breekt je hart hoor als mama... ik ben heel blij dat ze zo positief zijn... ik ben heel moe...maar door mn meisjes wel weer een stuk positiever
Wat verschrikkelijk! Ik had het zo voor je gehoopt! Ik wens je heel veel sterkte toe. Dikke knuffel, Chantal
Heel veel sterkte meid! Ik hoop dat je zo snel mogelijk weer zwanger raakt. En nu ik dit zo lees wat je andere kinderen zeggen tegen je rollen de tranen over me wangen!
dankjewel... ja weer zwanger raken, dat is echt wat ik wil...gewoon een normale bevalling voor een gezonde volgroeid babietje....want de bevalling die ik vannacht heb moeten doorgaan is bijna niet menselijk...gewoon omdat het doel zo nutteloos lijkt...babyvoetjes langs je buik voelen gaan... maar mag niet klagen...wil niet klagen... mijn dochters zijn echt mn steun, zij laten me zien dat dit verlies een mooi en moeilijk begin is van de toekomst...
Jeetje ik had net niet helemaal goed doorgelezen en lees nu pas dat het niet goed afgelopen is wat enorm klote! Sterkte
Natuurlijk mag je klagen! De wens voor een eerste kindje is net zo sterk als voor een derde kindje! Het gevoel van rouw ook. En rouwen heb je nodig om het een plaatsje te geven. Het was en IS wel je kindje. Kijk maar naar je dochtertjes. Deed ik ook, zij zijn mijn lust en mijn leven. (mijn man ook hoor!) Maar een hartewens doet er niet voor onder! Ik hoop dat je het een plaatsje kan geven in het boekenkastje in je hart. Dikke kus en knuffel voor jou en je gezin.
@ Chamisa dankjewel, je hebt helemaal gelijk! Maar ik hou niet zo van klagen... ben nu bezig met het maken van een boekje met uitspraken van mn dochters over dit babietje... zo zei mn oudste dochter vanmiddag "mama, gaat de baby wel wachten in de hemel totdat wij komen?" Ik: "jawel, maar dat duurt nog heel lang hoor meissie, alleen als iemand dood gaat komt hij in de hemel..." Dochter: "maar mama...stopt er dan geen bus in de hemel?" TE schattig toch....