Ik heb een vraag en wist niet goed waar ik dit kon plaatsen. Mijn vriend heeft een jongere zus en zij heeft een kindje van 1 jaar. Mijn vriend en zijn zus hebben geen goede band met elkaar. Ze hebben geen ruzie, maar hebben gewoon niets met elkaar gemeen en daarom elkaar ook niet veel te melden. Is het normaal als je geen goede band hebt met je broer/zus dat je deze dan totaal niet bij je kind betrekt? Om mij heen zie ik allemaal mensen die oom/tante zijn geworden en dan wordt er een foto gemaakt met het pasgeboren kindje. Dit is nooit bij mijn vriend gebeurd, terwijl opa's/oma;s e.d wel op de foto zijn gezet. Mijn vriend heeft het kindje pas na een half jaar voor het eerst vastgehouden en een foto gemaakt omdat hij er zelf om vroeg. Van zijn zus komt helemaal niets uit, ze zal het kindje nooit bij hem in de buurt of op schoot zetten. Ze zal ook nooit tegen het kindje zeggen, daar heb je ome Peter oid. Terwijl haar man dit wel gewoon doet. Als mijn vriend zegt dat hij wel een keer wil oppassen praat ze erover heen, om een andere keer te vertellen dat vrienden op hun kindje hebben gepast. Is dit nu een normale reactie als je geen goede band hebt met je broer/zus? Ik denk dat het kindje over een jaar of 5/10 geen idee heeft wie mijn vriend is namelijk. Ik zelf zit hier heel erg mee. Niet voor mijzelf, maar voor mijn vriend. Hij is toch de oom van kindje, maar zijn zus doet net alsof hij er totaal niet toe doet.
Ik heb met mijn oudste zus net gebroken (heel verhaal) en ik wil haar dus ook helemaal niet bij onze kinderen (en dus ook deze) betrekken, ze hoeft niet op verjaardagen te komen en ze zal dus ook niet komen als het kindje er is .. ik wil haar gewoon nooit meer zien, dus ik vind het wel een normale reactie hoor, maar ik snap het wel als je je er zorgen over maakt voor je vriend en als hij graag bij het leven van het kindje betrokken wil raken dan vind ik het wel vervelend van die zus, misschien kun je met haar hier over praten misschien dat ze je kan uitleggen hoe het in elkaar zit en waarom ze zo doet ?
Ik vind het heel dubbel. Ze hebben namelijk geen ruzie, maar gewoon niks gemeen. Als ze nou echt ruzie hebben en elkaar ook niet meer zouden zien vind ik het een ander verhaal. Als ze gewoon niks gemeen hebben en elkaar wel tegen komen, dan vind ik het wel flauw. Mijn man en zijn zus hebben ook niet echt een hele goede band. Ze gaan wel met elkaar om, ze hebben echt een simpele broer/ zus relatie. Maar haar dochter en onze zoon kunnen het heel goed vinden samen en mijn schoonzus is gek op mijn zoon en mijn man op haar dochter. Dus ik vind het wel een beetje raar.
Tja, als de band niet echt super is, dan kan ik me t wel voorstellen. Persoonlijk hebben wij dat hier niet. Manlief heeft alleen een 2ling broer en die stonds snachts al in het z.h toen Eva geboren is. En ook mijn broertje was er de volgende dag gelijk. Die 2 zijn ook erg betrokken bij vanalles.... Maar ja, als broer en zus al niks met elkaar hebben, dan is het niet zo raar als je ook niet bij het leven van andermans kind wordt betrokken
Het is niet zo dat ze ruzie hebben oid, dan zou ik het wel begrijpen. Mijn vriend heeft juist een heel zachtaardig karakter. Ik vind het vooral heel lullig overkomen voor mijn vriend, net alsof hij er niet toe doet of zo.
Ja cat2 das idd wel rottig voor je vriend .. en natuurlijk doet hij er wel toe, maar kun je niet met die zus praten dan ?
ik zou ook eens gaan praten, zit je vriend hier ook mee? of valt alleen jou dit op? want eigenlijk is je vriend degene die het gesprek dan zou moeten aangaan.
mijn vriend wordt vaak de mond gesnoerd door zijn zus en moeder. Hij heeft zich hierbij neergelegd en gaat vaak nergens tegenin. Het is een vast patroon zeg maar binnen hun gezin dat mijn vriend wordt rondgecommandeerd en dat er een beetje op hem wordt neergekeken. Zijn moeder neemt zijn zus dit gedrag ook helemaal niet kwalijk en vindt dat mijn vriend maar initiatief moet nemen naar het kindje, Zijn zus doet niets verkeerd in dit geval in haar ogen en hoeft bv het kindje niet bij hhem op schoot te zetten. Hij moet zelf het kindje maar pakken. Dit is een vb van een antwoord van haar.
wat naar voor je vriend dat zijn moeder dan ook nog zo reageerd! Kan me voorstellen dat hij niet zomaar het kindje durft op te pakken, je weet tenslotte niet of de ouders dat wel willen... Als ik t zo lees, dan is het eigenlijk een situatie die niet te veranderen is... Ik maak uit je verhaal op dat jullie zelf nog geen kindjes hebben?
nee dat klopt. Ik denk dat de kinderen van zijn zus altijd beter, beleefder, belangrijker e.d zullen zijn dan die van ons in ogen van zijn zus en moeder. \wat dat betreft ben ik blij dat we nog geen kinderen hebben. Vind ik sneu voor het kindje als ie straks ook achtergesteld wordt door zijn oma bv.
jeetje, en zijn vader? is hij nog in het spel? of is het 2 dominante vrouwen tegen een zachtaardige man? (jouw vriend). Of wordt zijn vader ook helemaal onder gesneeuwd? ik denk ook niet dat er dan veel aan gedaan kan worden, als het een vast patroon is, ik zou ook vooral mijn kinderwens niet laten afhangen van hun goedkeuring, maar dat is mijn mening
zijn vader is overleden, ik heb hem nooit gekend. Ik denk dat dat een lieve man was. Dus nu is het inderdaad 2 dominante vrouwen tegen 1 zachtaardige man. (mijn vriend) Ik erger me er al jaren aan. Het ergste vind ik dat mijn vriend een onzeker type is en dat hij slecht over zichzelf denkt enzo. Ook verdedigt hij hun standpunten vaak. Dan zegt ie bv dat er van een man (oom) minder vaak foto's worden gemaakt als er een kindje is geboren. Of dan zegt zijn moeder dat zijn zus haar kindje bij niemand op schoot geeft, en dat gelooft hij dan. Dat soort dingen. Heel frustrerend, want ik vind hun gedrag zo fout tov mijn vriend. Nu hij een heel jaar lang niet bij het kindje is betrokken en dat hij daar dan zelf de schuld van krijgt, daar kan ik dan heel kwaad om worden. Dat klopt gewoon niet.
Ik snap heel erg goed dat je er kwaad om kan worden en dat het niet klopt is wel heel erg duidelijk, maar ik zou zo even niet weten wat je er aan kunt doen..wens je sterkte meis ook voor je vriend
Weet je wat ik denk, dat jou vriend dat onzekere typje eens weg moet stoppen, en eens meer voor zichzelf op komen. Ik denk dat zijn moeder en haar zus het heel goed door hebben dat hij onzeker, en daar maken ze duidelijk gebruik van. Hij laat nu echt over zich heen lopen. Hij moet maar eens laten zien, dat hij er ook bij hoort, dus gewoon lekker voor zichzelf opkomen.
Een beetje herkenbaar wel. Mijn man heeft op zich helemaal geen slechte band met zijn zus. Het is juist altijd heel goed gegaan, en toen mijn neefje geboren werd, mocht ie zelfs peetoom zijn. Alleen, dat is het hem nou juist... Het kind is nu 3,5 en wij hebben nog nooit op hem mogen passen. Laat staan hier een nachtje logeren. En dat gaat mijn man steeds meer tegen staan, maar hij wil er niks van zeggen. Hij is echt geen mietje, maar hij 'pakt ze wel terug als onze kleine geboren is'. Denk ook niet dat dat de manier is, maar goed, het is zíjn zus dus ik bemoei me er verder niet mee. Ons neefje is trouwens helemaal dol op ons, dus ik snap het ook allemaal niet.
Wow wat een vervelend verhaal, ook de berichten die je erna nog post. terwijl ik het las was ik geneigd te zeggen dat ze gewoon geen idee hebben hoe belangrijk familie is, maar er is al iemand hun gezin ontvallen dus je zou zeggen dat ze het wel weten... Ik denk, maar ik ben geen psycholoog, dat het voor hun gewoon macht der gewoonte is. Waarschijnlijk was het vroeger altijd twee mannen - twee vrouwen (zou dat kunnen?) en nu word je vriend volkomen ondergesneeuwd door twee dominante vrouwen. Zou daar iets in kunnen zitten? Jammer jammer jammer. Ik zou er alles in de wereld voor opgeven als mijn vriend's zus weer terug op aarde kon komen! Ik snap dus ook echt niks van dit soort broer-zus relaties... maar goed - ik ben dan ook beinvloed door mijn vriend's verleden en mijn eigen hechte broers-zus relatie.
Hier is het juist helemaal andersom... Ik heb een slechte band met mijn broer, we hebben geen ruzie ofzo maar hij heeft een aantal keuzes gemaakt in zijn leven waar ik helemaal niet achtersta (denk dan aan drugs, alcohol etc). Ik zie hem denk ik 2 keer per jaar bij mijn vader. Ik moet er dan ook echt niet aan denken dat hij straks "oom" gaat spelen voor ons kindje! Dat zullen wij dan ook echt niet toestaan. Wie weet, zodra hij zijn leven omgooit, ooit. Hij heeft zelf ook (waarschijnlijk) een zoon, die hij een paar keer in de zoveel tijd ziet, maar die hij ook pas veel later na de geboorte heeft "geaccepteerd". Dus als wij hem nu zien, zegt ie ook dat wij snel eens moeten komen kijken naar zijn zoon... Daar heb ik gewoon helemaal niets mee! Ik ken de moeder niet, ik zie mijn broer max 2x per jaar en dat kind is inmiddels al bijna 2 geloof ik, heb ik nog nooit gezien. Maar zoals gezegd, hier spelen dus hele andere factoren dan bij jullie zoals ik het lees. Mijn zusje heeft ook een kleintje van een paar maanden en daarbij voel ik me wel compleet tante! Het lijkt me dat als je "gewoon minder contact hebt" toch wel betrokken kunt worden in het leven van het kindje. Succes!
nee dat klopt inderdaad niet, het enige dat je eraan kunt doen (aangezien je vriend een zachtaardig iemand is zal ie niet gauw wat doen) is voor je vriend opkomen, misschien dat dat nog werkt? of ben je dan bang dat de bom ontploft en alles kapot gaat? dat kan ik me ook heel goed voorstellen namelijk, maar om het nou te moeten slikken allemaal alleen maar omdat mensen zijn wie ze zijn, dat is ook niet goed, hoelang hou je dit vol? ik was allang een keer uit mijn dak gegaan, ook niet de goeie manier maar dit is toch pijnlijk voor je vriend? jij houdt van hem en jij ziet zijn pijn, hun niet.