Zoals sommige misschien al weten heb ik vorige week een crohn aanval gehad. Heb ervoor 7 dagen in het ziekenhuis gelegen en gelukkig gaat het nu stukken beter. Ben al 4 dagen krampvrij nu (daarvoor 7 maanden bijna dagelijks krampen gehad). Alleen nu ben ik dus de hele dag bang dat de krapen terug komen en natuurlijk bang dat het net zo heftig word als vorige week. Heeft iemand hier misschien ook al eens een crohn aanval meegemaakt en was het na medicatie/ziekenhuis beter gegaan en ook voor een hele lange tijd weggebleven? De arts vertelde me in het ziekenhuis dat een terugval heel groot is en daarom vraag ik me dat eigenlijk af...
Ik ken het alleen van mijn moeder. Ik weet niet precies wat jij onder aanval verstaat, maar mijn moeder heeft er heel wat dagen tussen gehad dat ze een keer of 60 naar het toilet moest rennen en dan nog helemaal onder zat. Ze krijgt er wel medicijnen voor en de laatste tijd is het volgens mij redelijk onder controle. En zodra ze meer last krijgt slikt ze ook meer pillen. Ze heeft het ook ongeveer vanaf haar 23e.
Wat ik bedoel met een crohn aanval. Ineens heftige krampen die echt ontzettend lang aanhouden dat dus gepaard gaat met heel veel pijn. Zonder medicatie en waarschijnlijk zonder de ziekenhuisopname gaat het niet over...
Minimuisje... Mijn man ligt ook vaak in het ziekenhuis ivm een aanval van chron ! Hij moet dan ook 7 dagen minimaal blijven. Hij slikt nu prednison alweer 3 maanden, gaat goed. Totdat hij stopt of af gaat bouwen. Er schijnt nu een nieuw medicijn te zijn en hij moet 27 november weer terug naar specialist en gaat daarom vragen. Je kan altijd PB sturen voor meer vragen. Groetjes en sterkte ! Het is echt een rot ziekte.
mijn man heeft nu 7 jaar de diekte van crohn. Hij heeft 3 mnd geleden een aanval gekregen en het begin nu wat minder te worden. Hij moest aan de pretnison omdat zijn hele dikke darm ontstoken was. Hij had veel krampen, veel diarre en bleodverlies. Hij was ongeveer 1 jaar aanval vrij.
Oké duidelijk. Mijn moeder is alleen in het begin er voor opgenomen geweest en daarna niet meer, alleen voor de diagnose dus. Vandaar dat ik me afvroeg wat voor aanval jij bedoelde. Ze slikt er trouwens Salazopyrine voor. Voor zover ik weet heeft ze nog nooit prednison gebruikt.
Ik heb ook de ziekte van crohn, en mijn man ook. Wij hebben elkaar leren kennen via een crohn vereniging hahahaha. Bij mij is het in 2001 begonnen en het was vrij snel duidelijk dat het crohn was, helaas had ik gelijk een ernstige vorm en hebben ze verschillende medicijnen geprobeerd. Ik heb bijna alle medicijnen gehad die ze maar hebben en eigenlijk werkte prednison het beste. In 2004 was de situatie onhoudbaar en kreeg ik hele ernstige bijwerkingen van de medicatie en hebben ze besloten om mijn dikke darm, endeldarm en anus te verwijderen. Ik heb toen een stoma gekregen en ik moet zeggen dat is het beste wat ze hebben gedaan. Mijn leven is met 300 % verbeterd, ik kan nu alles weer doen, want ik kwam op een gegeven moment de deur niet meer uit (alleen om naar het ziekenhuis te gaan) omdat ik 30 keer per dag naar het toilet moest. Mijn man heeft een tijdelijke stoma gehad en die hebben ze in 2004 weer terug gelegd, nu slikt hij nog medicijnen omdat hij in 2005 toch weer een aanval kreeg. Nu met de medicijnen (pentaza en entrocord) is het redelijk onder controle. Ik ben nu gelukkig aanval vrij en heb zelfs in 2005 een prachtige zoon gekregen. Heel veel sterkte, knuffel conny
Het valt me op dat er hier veel crohn/ cu patiënten rondhangen! Weet je wat t bij mij altijd was (ik ben al heel lang aanval vrij gelukkig), je verliest het vertrouwen in je lijf en daardoor wordt je onzeker. Kan me heel goed voorstellen dat je bijieder steekje denkt, o jee, daar gaan we weer! Je lijf heeft je toch even goed in de steek gelaten. Echt tips heb ik niet, luister naar je lijf, dat is het allerbelangrijkste! Sterkte en beterschap!
Dank jullie wel voor de reacties, hopelijk was het bij mij maar eenmalig voor een hele lange tijd... @ Zena -> wat je omschrijft klopt ook, vooral de afgelopen dagen, elke keer als ik iets voel ben ik al bang dat het weer zo erg word en dat de krampen terug komen. Hopelijk zakt dit gevoel na een tijdje wel!
Mijn zus heeft CU. Ze gebruikt geen medicijnen meer, maar heeft af en toe wel een klein aanvalletje wat ze dan me een aantal weken salofalk geloof ik weer op lost. Het gekke is dat als ze stopt met roken het echt in hevigheid terugkomt. Het lijkt het te onderdrukken. sterkte meiden, het is niet niks allemaal
Dat verhaal van het roken had een collega van mijn ouders ook... Nadat hij gestopt was begon bij hem ineens de verschijnselen waarna ze crohn/cu (weet het even niet meer zeker) vaststelde en sinds hij weer was begonnen met roken had hij ook veel minder last ervan! Raar toch?
Als je crohn heb kun je beter stoppen met roken, dat kan de crohn namelijk verergeren. Als je CU hebt dan kan roken helpen om de aanvallen te verminderen. Ik heb het hier eens met mijn gastroentroloog over gehad en die bevestigde het. Met CU raden ze aan om niet te stoppen alleen zullen ze nooit zeggen dat je moet beginnen met roken omdat het natuurlijk voor de rest van je lichaam heel slecht is.
Mirannnnnnnn ik ben zó blij dat je weer thuis bent Erg offtopic he hihi... gelukkig geen ervaring met aanvallen
Heb zelf CU en kreeg 7 maanden na de bevalling een terugval waarvoor ik een stootkuur prednison heb gehad die nu net gestopt is. Hoop dat het goed blijft gaan. Het schijnt zeer regelmatig te gebeuren dat je na je bevalling een terigval krijgt (hormonen ed.) Had er dus al een beetje rekening mee gehouden, maar vervelend is het zeker. Hoop dat het nu met jou ook goed blijft gaan!
Minimuisje allereerst fijn dat je weer thuis bent. En hopelijk blijven de krampen weg. Ik heb zelf CU en heb regelmatig een opstoot, dan krijg ik weer een stootkuur prednison (max 8 dagen) en dan gaat het weer even goed. Andere medicatie hielp niet echt, de ontstekingen bleven komen en gingen ook niet weg. Prednison is dus mijn wondermiddel, bij alles wat ik krijg uitslag, jeuk noem t maar op. 9 maanden tijdens de zwangerschap geen medicatie genomen en dat ging goed, de 2 maanden voor de zwangerschap ook medicijn vrij doorgekomen. Moet wel bekennen dat ik met de MLD-arts had afgesproken 2 sigaretten per dag te blijven roken tijdens de zwangerschap want ja het klopt roken vermindert de opvlammingen bij CU. Ik was gestopt om zwanger te raken en kreeg op mijn donder in het ziekenhuis, dat was het domste wat ik had kunnen doen, dus meteen weer begonnen en n kuurtje prednison er tegen aan. Maar minimuis, die aanvallen kan je bijna niet voorkomen. Hooguit door je darmen niet te prikkelen met laxerende drankjes of etenswaren. Ik kan bv appelsap, jus d orange, bloemkool, chinees eten, en al het andere buitenlandse eten moeilijk verdragen. Gegarandeerd dat ik na het eten of drinken van die zaken diarree met bloed zal krijgen en enorme buikkrampen. Misschien een dagboekje bijhouden wat bij jou prikkelt?
Bij mij is het ook zo als ik veel stress heb dan heb ik er weinig last van maar zodra de stress periode voorbij is en ik rustig ben dan komt het. Een uitwerking van het lichaam naderhand, ik denk ook altijd doe rustig aan ander komt het weer maar helaas werkt dat niet. Na de operatie is het bij mij stukke minder geworden, alleen mijn maag wil niet echt mee werken, mijn aanvallen zitten op het moment heel erg in de maag. De maagzweertjes zijn niet meer te tellen, zodra ik dan een glas sap neem (ik neem nooit koolzuurhoudende dranken omdat mijn darmen dan reageren) dan springen de tranen in mijn ogen van het branden in mijn maag. Ik heb drink dus ook geregeld alleen maar thee, omdat ik daar goed op reageer. groetjes conny
@ Mamalieske -> met dat dagboek bijhouden ben ik dus ook begonnen. De diëtiste had me dit al geadviseerd. Ze vertelde me ook dat ik het beste koolzuurhoudende dranken en koolsoorten zoveel mogelijk moet vermijden. Moest het wel gaan uitproberen om te kijken of ik er wel of niet tegen kan, maar momenteel blijf ik daar dus even vanaf. Veel te bang dat het meteen een verkeerde uitwerking heeft! Fijn om te lezen dat er meer met ervaringen hier op het forum zitten, zo kom ik tenminste steeds meer te weten en vooral tips zijn altijd makkelijk en heel welkom! Ben tenslotte pas een crohn patiënt en weet er dus nog niet zo heel veel vanaf!