tja ik weet wel dat je na de bevalling, niet alleen snachts moet opstaan en naar de kleine gaan, of gaan douchen alleen. ze houden je goed in de gaten. maar weet je, in het dagelijks leven kan er ook zo ineens wat gebeuren, je hoort van jonge mensen die een infarct krijgen, een hersenbloeding, of kanker. als je daar allemaal bij stilstaat dan heb je geen leven meer.
tja je hebt natuurlijk gelijk...daar sta ik inderdaad niet zo bij stil. Ik heb meer het "gevoel"dat je door "nog"een zwangerschap een risico neemt. Hierin heb je een keuze. In spontaan een ziekte oplopen heb je vaak niet een keuze. Begrijp je?
Meid, je kiest er (neem ik aan) toch ook voor om in de auto te stappen bv? Ik durf bijna te garanderen dat de kans dat je dan iets overkomt een stuk groter is dan bij de bevallingen van tegenwoordig. Hoe gaat het verder btw, begint de angst al wat af te nemen?
Ik heb even je topics nagelopen, maar het lijkt bijna een fobie eigenlijk! Ik vraag me af wat je wil horen van vrouwen die deze angst ook hebben. Zoals jij het omschrijft in de verschillende topics, lijkt het net alsof die kans heel groot is, terwijl dit niet het geval is. Ik snap het dan ook eigenlijk niet, ik bedoel, ik snap dat je niet dood wil gaan, maar ja.. als het je tijd is ga je toch wel en de kans dat dit door het nabloeden komt is kleiner dan ... nou ja noem maar op, ouderdom, enge ziekte, tram, auto.. Vliegtuig zou misschien veiliger zijn!
Het is ook een fobie! En ja ik stap ook zo in de auto...ik zit zelfs veel in de auto ivm met mijn werk. Ik sta er dan niet altijd bij stil. Ik heb me inderdaad verdiept in het een en ander. Ook heb ik inmiddels en gesprek gehad met gyneacoloog. Hij denkt dat mijn angst is ontstaan door een traumatische ervaring na mijn tweede bevalling. Door het horen van allerlei horrorverhalen ben ik ernstig gaan twijfelen of ik het uberhaupt nog wel aandurf. Met name dan het verhaal van een nabloeding heeft mij enorm doen schrikken. Ik heb er ook echt geen vat op. En kan het (nog niet) nuchter bekijken. Nu heb ik ook in mijn directe omgeving mensen die mij niet op andere gedachtes kunnen brengen. Mijn moeder is er namelijk ook bang voor dat ik het niet redt! Om maar iemand te noemen. Maar goed ik laat nu mijn kinderwens voorbij gaan omdat ik een angst heb voor iets wat wellicht niet gaat gebeuren. Ik ben daarom ook van plan om naar een psycholoog te gaan. Ik kom er zelfstandig niet van af. Wat ik van andere vrouwen wil horen.....tja dat weet ik eigenlijk niet goed. Ws herkenning ?
Je moeder is er ook bang voor dat je het niet redt? Heb je daar niet gelijk oorzaak nummer 1 te pakken waardoor die angst juist zo ontstaan is? Ik denk persoonlijk dat je hier professionele hulp bij nodig hebt. Het zou toch erg jammer zijn als je door een fobie (daar lijkt het idd op) je verdere kinderwens stillegt? Succes...
klopt ik heb inderdaad proffesionele hulp nodig....helaas! Maar goed bij wie kan ik dan het beste terecht denk je? Psycholoog misschien, ik weet niet waar te beginnen. Ik heb echt een heel lastig probleem. Mijn moeder is inderdaad een grote bron voor mijn onzekerheid. Als ik vertel dat ik wellicht nog een derde wil zegt ze prompt "zou je dit nu wel doen, er zijn nog steeds vrouwen die overlijden door een bevalling!"Voila......de toon is gezet! Ook vertelde ik "mijn wens"aan een meisje op een feest. OOk zei vertelde me, nee hoor ik niet....er was iemand uit haar omgeving die had na haar derde ook een nabloeding gehad met fatale afloop. Ik begin er niet meer aan, zei het meisje. Mij te veel risico. en voila, ik weer in de stress en aan het twijfelen gebracht. Toen ben ik me gaan verdiepen in het hele nabloedingsverhaal. En dat heeft mij zo angstig gemaakt dat ik nu in dit pakket zit! Leuk he.
Ben een beetje nieuwschierig, je bent zwanger van nummer twee, zie ik. Maak ik je nou niet bang met mijn nare verhalen?