Mijn zoontje is inmiddels 16 maanden. Het is een heerlijk, ondernemend, lief jongetje. We genieten alle dagen ontzettend van hem. Het is ons eerste kindje en daardoor kunnen we hem niet goed vergelijken. Verder zijn we in ons gezin allebei de jongste, dus ook geen ervaring met broertjes/zusjes. Daarom stel ik mijn vraag hier aan moeders met ervaring. Onze zoon is vrolijk en opgewekt als wij met hem optrekken. Echter wanneer hij zelf moet spelen/zich vermaken, is hij erg huilerig/hangerig.. Dit is echt al vanaf ongeveer 4 maanden zo (toen in de box). We zijn hier redelijk straks in geweest en gebleven. Dit houdt in eerst even samen spelen, maar daarna niet de hele tijd hem vermaken. Hierbij helpen wij hem even op gang, houden het lijntje tijdens het spelen. Maar als ik aan het koken ben, hangt hij de hele tijd aan mijn been en huilt echt hard. We ondernemen vaak activiteiten zoals fietsen, wandelen etc. Echter zodra ik hem in de woonkamer op de grond zet, huilt hij.. Tijdens het schoonmaken, geef ik hem een doekje dit is 1 minuut leuk en dan niet meer. Met iets nieuws kan hij zich vaak wel even vermaken (lees: 5-10 minuten). Maar daarna zoekt hij ons weer op. Vaak kan ik echt tegen een dag opzien, om ons de hele dag er gezellig doorheen te helpen. Ik ben de hele dag bezig met het verzinnen van activiteiten/nieuwe dingen... Is dit nou normaal? Hoort dit gewoon bij zijn leeftijd en moet ik dit accepteren? Of kan het anders? Wat kan ik doen om hem zelf te leren spelen? Is het gewoon een kwestie van volhouden? Erg bedankt voor jullie advies!
5-10 minuten met iets spelen is volgens mij al best lang... Ik vind dat mijn dochtertje al heel goed zelf kan spelen, ook ik heb geen vergelijkingsmateriaal, maar hier houdt het meestal met 10 min ook wel op. Dan moet ik echt even meebouwen met de duplo, boekje lezen of ze wil op de ipad omdat ze ziet dat ik er mee bezig ben.. Pak ik een wasmand, gaat ze 'helpen', zo ook met de vaatwasser in en uitruimen, niet echt handig dus.. Maar volgens mij hoort dat er nu een beetje bij. 'Je moet even zelf spelen want mama moet even wat doen' snappen ze gewoon nog niet. Hier werkt afwisselen het beste. Dus even zelf, dan even boekje lezen oid en dan ga ik zelf weer even opruimen en gaat zij zelf weer even wat doen. Alleen komt ze wel meestal al gauw even kijken wat ik aan het doen ben dus echt rustig is het niet.. Onder het zelf spelen hebben we trouwens wel regelmatig 'contact' praat ik even tegen haar of even een glimlach.
Is wel normaal hoor. Mijn jongste heeft dit ook nogal gehad (en dan heeft zij nog een oudere zus om mee te spelen ) en nog steeds soms wel. Ik laat het een beetje van de situatie afhangen. Het voorbeeld wat jij geeft, tijdens het koken: dat is ook een rottige tijd, einde van de dag, honger en moe, dan zijn ze niet op hun best. Zoiets zou ik proberen te vermijden. Hier let mijn man op ze als ik sta te koken, als dat bij jullie niet kan, zou ik zoveel mogelijk het eten vast voorbereiden als hij zijn middagslaapje doet. Want ik merk ook wel dat als mijn man er niet is, het lastig is even 'rustig' te koken. Verder helpt hier een vaste dagindeling ook goed. Na het ontbijt moeten ze even alleen spelen in de woonkamer, de jongste snapt dat nu en zwaait me zelfs uit en begint niet meer te huilen als ik wegloop. Ze kunnen geen uren alleen spelen op deze leeftijd maar ze mogen zich best even zelf leren vermaken. Afwisselen is het toverwoord, hier dan. Zelf spelen, even knuffelen met z'n allen, fruit eten, weer even zelf spelen, dan naar buiten boodschapje doen, weer even zelf spelen, boterham eten...
Hij klinkt als een gezonde dreumes. Beide kinderen waren altijd in de buurt met wat ik aan het doen was.Koken zetten ze in de kinderstoel. Vaak leiden ik ze wel wat af als ik ze op de grond neer zetten even zingen of een gek dansje. Als het niet gevaarlijk is dan maar voor de voeten spelen gaat van zelf wel minder worden. Dus een gezonde dreumes die binnen kort wel wat meer op ontdekking gaat komt vast en zeker goed.
Hier een dochter van 15,5 maand en kan heel lang zelf spelen. Maar dat jou zoontje dat niet kan is volgens mij ook normaal. Veel kinderen vinden het nou eenmaal moeilijk om zichzelf te vermaken