Yes, wat een overwinning! Ik ben gisteren, ondanks een serieuze fobie, geprikt! Er zijn maar liefst 5 buisjes afgetapt. *Trots* Het is bij mij niet de angst voor pijn, gewone injecties vind ik niet eng. Maar met bloedprikken of infusen, raak ik compleet in paniek. Fobieen zijn niet echt uit te leggen, je raakt buiten jezelf en kunt niet meer logisch redeneren. Tegen jezelf zeggen: "het is goed voor het kindje", heeft geen enkele zin, want je gezonde verstand functioneerd niet als je in paniek bent. Maar het is me nu (voor de 2e keer) gelukt, al was ik dit maal nog nerveuzer dan de eerste keer. Er is 1 prikangstspecialist in Nederland. Je vind hem op prikangst.nl Als je meer dan 12 weken zwanger bent, kan hij je eventueel verdoven met lachgas, waardoor de angst wordt weggenomen. (Zonder is uiteraard beter) Daarnaast neemt hij een uur de tijd voor je. Ik ben vorig jaar geprikt voor mijn glutenallergie, met lachgas. Nu met de zwangerschap zonder lachgas. Ik hoop maar dat ik niet nog een keer hoef, maar voorlopig heb ik het weer voor elkaar! Mijn vriend noemt me nu continu zijn "powerchick" hahaha Hopelijk kan deze specialist nog veel meer angstige zwangeren helpen. Het is de moeite waard om contact met hem op te nemen!
Goed van je zeg! Ik herken het absoluut niet, maar ben wel behoorlijk bang voor bepaalde andere medische ingrepen of dingen die je eigenlijk niet eens ingreep kan noemen. Infuus vind ik qua pijn trouwens niet leuk, dat doet vaak best veel pijn bij me.
Ik herken het helemaal! Hier ook geen angst voor naalden, maar bloedprikken en infusen! Ik weet ook niet waarom, de naald in je ader denk ik... Ik moet di voor de tweede (en hopelijk laatste) keer deze zwangerschap! Ik herken ook het trotse gevoel wel! Hoop dat ik dat dinsdag weer mag ervaren! Goed van jou meis, dat je het zonder lachgas hebt overleefd! (houdt er rekening mee dat je rond de 28 weken nog een keer moet prikken voor glucose en HB, is als je bij de VK loopt meestal standaard) Ik hoop voor jou (en ook voor mezelf) of een mooie bevalling zonder infuus!
Ik herken het. Vroeger was ik ook doodsbang voor naalden en prikken! Je mag behoorlijk trots zijn op jezelf dat je het toch hebt gedaan! Ondertussen moet ik bijna elke week nu geprikt worden ivm medicatie tijdens zwangerschap.. :/ Gelukkig ben ik compleet van die angst af(ja, het kan echt!).
Hier ook in Nederland ging ik naar een speciale prikkert duurde altijd wel 2 weken voor de uitslag, maar relaxte omgeving geen gestoorde zusters zonder geduld die gelijk andere zusters erbij gaan roepen om je met geweld vast te komen houden en toen kwam ik hier en dat was voorbij met de pret. Voor ik m'n operatie aan mn kiezen had, zei ik tijdens de intake dat ik 'slecht' at in die tijd dus gelijk werd ik meegesleept naar het bloedprik afdeling om te kijken of ik wel genoeg ijzer had.. Zelf nu ver in de zwangerschap zijn mijn ijzerwaardes nog tip top inorde ik kon die vrouw wel door d'r kop schieten! Dus toen ik net zwanger was ik heel duidelijk tegen de VK ik vind bloedprikken gewoon niet relaxt! Ik zei tegen d'r ik zal proberen niet spastish te reageren en helemaal te gaan freaken maar ik waarschuw je maar alvast.. Dus de eerste keer ging prima, had zelf wat cola bij voor het geval ik me ligt in me hoofd ging voelen. Maar ze moeten me echt de tijd geven om op mijn tempo mee te werken anders krijg ik gewoon een dikke hyperventilatie en val ik flauw! Maar voor mijn operatie, zelf toen ze me al een beetje wazig hadden gemaakt met hun sedatie werd ik echt hysterish toen ze me onder volledige narcose brachten (ze doen dan een infuus aan de bovenkant van je hand) gelukkig kunnen menig artsen daar wel mee omgaan! En hoe je het went of keert als je echt moeite hebt, herken je min punten in zo'n situatie en inform de health professional die je moet prikken o.i.d hopelijk kunnen ze dan bijvoorhand begrip tonen om evt paniek tegen te gaan 't vervelende met zulke fobieen is toch dat je er niet onderuit komt en het dan maar beter gevoed kan worden door positieve ervaringen dan er telkens een negatieve ervaring aan over te houden! Oh en begin niet over verdovingen en hechtingen na de bevalling daar ben ik panish voor! 't komt goed meis dikke knuf!
Erg herkenbaar. En het is inderdaad het belangrijkst om elke ervaring zo positief mogelijk in te gaan. Ontspanningsoefeningen dus. Ik bel altijd een dag van te voren naar het ziekenhuis en maak een afspraak waarbij ik vermeld dat ik extra tijd nodig heb ivm prikangst. Ze plannen me dan in bij iemand die veel ervaring heeft en ik hoef niet lang in de wachtkamer te zitten. Geeft rust! Probeer duidelijk uit te leggen wat je belangrijk vindt. Ik wil juist graag zitten ipv liggen. Dat ze klaar zit met naald en al en ik het teken geef waarop ze mag prikken. Als je dat soort dingen duidelijk aangeeft, geeft het jezelf ook meer rust. Infuus is voor mij weer een (onbekende) stap verder. Beetje angst voor het onbekende komt hier voor mij bij kijken. Leuk met mijn, tot nu toe niet medische, ziekenhuisbevalling in het vooruitzicht. Zal waarschijnlijk wel een rondleiding of iets voor zijn..
Oh wat erg, ik heb exáct hetzelfde gevoel! Ik heb afgelopen week voor de tweede keer bloed moeten laten afnemen voor een DNA-test, en wat bij mij enorm heeft geholpen is dat ik het niet van tevoren wist. De paar minuten ervoor wel een zeiknatte tissue van mijn bezwete handen, maar vorige keer heb ik er 3,5 week over gedaan om naar het ziekenhuis te gaan. Toen viel ik naderhand buiten flauw van de stress, nu nergens last van. Helaas kan dit natuurlijk niet altijd, van tevoren niet ingelicht worden. Dus ik vind die angstdokter een uitkomst, dank voor het delen!
oh wat goed van je! Ik moest prikken voor de icsi en ben doodsbang voor naalden. Maakt niet uit wat voor prikken. Drupje bloed uit je vinger, vaccin, bloedprikken, infuus... ik heb t allemaal regelmatig, maar ik sta doodsangsten uit. Dus ja... respect! Knap hoor! Ik zie nog wel op tegen 3x op 1 dag bloedprikken voor mn suiker over een paar weekjes
Tegen het flauwvallen helpt het een volle maag te hebben. 2 bekertjes water achter elkaar doet wonderen!