Hoezo mooie discussie? Mensen worden hier voor moordenaars uitgemaakt. De andere kant verteld eens eventjes dat gehandicapte kinderen heel veel geld kosten of vraagt zich af waarom het erg is dat er minder gehandicapte kinderen geboren zullen worden. Waarom moeten er opmerkingen gemaakt worden die mensen heel diep kunnen raken? Om je argument meer kracht bij te zetten of zo? Ik ben nooit voor het blok gezet door prenatale screening, hoop dat het nooit gebeurt, maar ik kan me wel herinneren wat een professor in de gynaecologie eens zei over een hazenlipje. Ik gaf aan dat ik een hazenlip nou niet het ergste vond, dat was toch goed operabel. De professor gaf aan dat dat echt niet zo zwart wit te zeggen valt. Wij, als leken, kennen hooguit een paar mensen in onze omgeving met een bepaald ziektebeeld, laten we toch niet gaan pretenderen dat wij op grond van die paar mensen kunnen bepalen wat nou een menswaardige handicap is of niet. Trouwens als ik het voor het zeggen zou hebben, hebben onze eventuele toekomstige kind(eren) geen Down. Maar of ik een zwangerschap om die reden zou kunnen afbreken? Die zelfkennis hoop ik echt nooit op te doen, want ik vind Down een afwijking die vaak te combineren is met een menswaardig bestaan. Het probleem zit hem in 'vaak', soms dus niet.
Wat een discussie weer.... Ik ga er maar van uit dat iedereen vanui liefde de juiste beslissing neemt en of dit nou afbreken is of niet dat doet er toch niet toe . Omdat wij zoveel van onze zoon houden moesten we hem na 3 weken laten gaan , gaat iemand mij nou vertellen dat ik een egoïstisch ben ? En ja als de uitslag van mijn vlokkentest fout is zal ik weer die keuze moeten maken , uit liefde voor mijn kind ! Respecteer ieders mening en laat ieder zijn eigen keuzes maken . Liefs Edith Mama van mees*&juultje
Daar hou ik me buiten de discussie, maar het geldt niet alleen hiervoor, maar op alle fronten blijkt een mens sterker dan jezelf denkt. Grappig zelfs ik die geen mening geeft wordt alweer aangesproken ( typerend voor zp de laatste jaren) Maar ik vind elke discussie mooi. Zo kan je objectief naar andere standpunten kijken en daar leer je van. Wil je niet zeggen dat je het met een ander eens bent, maar geeft wel stof tot nadenken. Juist Edith, dat lijkt mij ook : ieder heeft een andere mening en doet wat het beste voelt. En voor jou ( en natuurlijk voor een ieder) hoop ik nooit dat je die intens moeilijke beslissing ( weer) moet nemen.
hoi kleintje jij ook een dikke knuffel van mij. ik vindt jou een kanjer meid,wat jullie allemaal al meegemaakt hebben. echt diepe respect voor jou. groetjes
dank je wel. ik heb ook respect voor alle moeders met zieke kindjes. de discussie is volgens mij vastgelopen, wat ik overigens niet erg vind.
hoi vindt ik ook niet erg hoor,want er stonden toch wel kwetsende dingen bij,wat mij persoonlijk heel erg verdrietig maakte. groetjes
Dan wil ik toch nog een keer hier posten.... mocht ik iemand gekwetst hebben bied ik daarvoor mijn excuses aan. Dat is nooit mijn insteek geweest bij het meedoen aan dit topic... Ik probeer trouwens altijd zorgvuldig mijn woorden te kiezen, omdat ik vind dat er hier op ZP vaak onnodige harde woorden worden geuit ( maar dat terzijde).
Dat klopt, met de jongste hebben wij dan ook veel geluk gehad. Als toch blijkt dat iets niet goed is (ze heeft in de buik veeeel te weinig voedingstoffen gehad, en dat schijn je later te kunnen merken maar hoeft niet) hou ik echt niet minder van haar.
hoi dramaqueentje ik vindt dat jij helemaal geen kwetsende dingen hebt gezegd hoor. het eningste wat mij kwetste is dat iemand zei wij moeten allemaal betalen voor de kosten van deze kindjes en dat was voor mij zeer kwetsend,altijd alles in geld uit drukken alsof dat het belangrijkste is. voor sommige mensen wel tegenwoordig. groetjes
ik vind dit altijd discussies waar je nooit uit zult komen. Sommigen vinden abortus verschrikkelijk, want dan beslis jij over het leven van je ongeboren kind, maar ondertussen grijpen ze later wel alle middelen aan om een kind in leven te houden. Je mag dus niet kiezen voor levensbeeindiging, maar wel voor verlenging blijkbaar. Is behoorlijk dubbel naar mijn idee, laat dan de natuur helemaal zijn gang gaan. Ik vind het altijd lastig om te oordelen over van te voren testen. Degene die roepen dat ze de zwangerschap toch niet beeindigen als er iets uit komt, dan begrijp ik al niet waarom je zou testen. Ja om voorbereid te zijn, maar maakt dat dan echt verschil vraag ik me af. Je kindje kan immers nog zoveel andere dingen hebben bij de geboorte waar je niks van wist. Toch vind ik dat iedereen hierin zelf de keuze moet hebben en heel goed zelf kan bepalen of ze wel of niet een gehandicapt kindje op willen gaan voeden. Deze keuze is er en het is gewoon een feit dat lang niet iedereen de zorg kan dragen voor een gehandicapt kind. Iemand die een zwangerschap afbreekt vind dat heus niet gemakkelijk en zal daar ook heus niet blij mee zijn, maar het is een keuze die ze maken, voor zichzelf en het kindje.
omdat je dan bijvoorbeeld in een speciaal ziekenhuis kunt bevallen waar de nodig artsen klaarstaan voor directe behandeling, of bedoel je dat niet?
Lin80 : ik vind ook niet dat ik het recht heb om iemand te veroordelen voor de keuze die ze maakt. Wel hoop ik dat de keuze gebaseerd is op feiten en niet op fabels. Er wordt regelmatig onzin over down geschreven.
Ik vind dat met de opkomst van al die testen, er ook eerlijke voorlichting moet gaan komen over wat leven met een kindje met een beperking inhoudt, en dat ook al is Down uitgesloten, er geen garantie is dat je kind "syndroom-vrij" is. Ik zie inderdaad ook een hoop fabels voorbij komen, of hele ernstige verhalen. Maar de realiteit is, is dat dat vaak extremen zijn. Vaak van het ene uiterste (de vrolijke, van hoog niveau, downers in "down met Johnny") tot en met de extreme vormen van probleem gedrag wat o.a. in dit topic wordt genoemd. Ik werk in de gehandicaptenzorg en zie vanalles voorbij komen, maar deze 2 extremen eigenlijk niet. Ik ben blij dat intussen deze stichting bestaat; http://www.deupsidevandown.nl/
Omdat je kindje met bv een passende hartafwijking die regelmatig voorkomt bij down kan overlijden voordat er hulp is, vaak moeten er dan extra controles plaats vinden, en ingeleid worden e.d. maar ook voorbereiden zodat je in plaats van shock een normale bevalling kan beleven en niet helemaal aan je voorbij gaat omdat je ineens deze info krijgt.
Het blijft een lastige discussie. Ik heb zelf een halfbroertje van 8 met het syndroom van down en zie de beide kanten van het verhaal. Het is vaak erg lastig voor de ouders en het jongere broertje maar het heeft hen ook ontzettend veel geleerd en ze houden zielsveel van hun zoon. En zoals al gezegd is, dan kun je downsyndroom ontdekken, maar je weet nooit wat je 20-weken-echo-gezonde-kind later voor problemen gaat tegenkomen. Geen enkel onderzoek kan je ervan verzekeren dat je een gelukkig kind krijgt. Want daar gaat de onvoorwaardelijke liefde om, je wil dat je kind gelukkig kan zijn en met plezier in het leven staat. Ik heb twee jaar op een zorgboerderij in Oost-Europa gewerkt en als je alles kunt onderzoeken zijn we op weg naar een systeem zoals dat in de voormalige oostbloklanden ging. Kinderen met een vermoeden van een handicap werden 3 dagen bij de moeder weggehaald, door de malle molen gehaald en als je kind gehandicapt bleek kreeg je je kind niet terug of werd het je afgeraden je kind mee naar huis te nemen. De staat zou dan wel "zorg" dragen voor je kind. Wat betekende dat het opgesloten werd of in het ergste geval vastgeketend aan een bed tot het afgelopen was. Als we alles kunnen onderzoeken en een kind bij "niet perfect gebleken" dus maar geaborteerd mag worden omdat het niet voldoet aan de eisen of de staat teveel geld kost, waar zijn we dan mee bezig? Wat is de volgende stap? Gaan we dan ook testen op verslavingsgevoelige, psychopatische, autistische of criminele genen? Nog voorbeelden van redenen om ongelukkig/niet succesvol te zijn. Triskele zei (hoewel ze het anders invulde) we delen met de kaarten die we hebben, als je een kaart trekt en een kind krijgt heeft dat een plaatje, soms moet je als mens ook om leren gaan met een gegeven situatie en accepteren dat je de controle niet hebt en nooit zal hebben. Daar leert een mens van, want het is niet alleen een streven naar de makkelijkste weg, ook niet voor een ongeboren kind dat ook een mens in ontwikkeling is. Je kunt jezelf en je kind wel willen beschermen voor alle moeilijke dingen in het leven, maar helaas is dat niet mogelijk en misschien moet het ook maar niet mogelijk zijn. (Trouwens wel een goeie voor de bezuinigingen, alles testen, risicokinderen weg laten halen, alle "niet nuttige mensen" laten verdwijnen, scheelt een hoop geld in de staatskas.... :x)