Ik mag eerlijk gezegd echt niet klagen, maar jeetje... dat zwanger proberen te worden... ik vind het verschrikkelijk heftig! Ik ben ontzettend gezegend met een heerlijk zoontje van bijna 3 jaar, en sinds februari dit jaar verlangen mijn man en ik naar een tweede spruit, in de hoop dat die net zo leuk en lief zal worden als onze eerste! Ik ben in februari gestopt met de pil om zo mijn hormoonhuishouding een beetje tot rust te laten komen en we zijn nu sinds september echt aan het proberen om een kindje te krijgen. Geen man overboord natuurlijk dat ik nog niet zwanger ben, maar het wachten, de spanning elke maand, het continue denken aan zwanger worden en het verlangen naar een tweede kindje breekt me inmiddels een beetje op. Ik merk van mezelf dat ik aan niets anders meer kan denken en ik ben intens verdrietig als mijn menstruatie toch weer begint. Ik ben er zo ontzettend veel mee bezig en ik kan het niet van me af zetten. Ik ben zo bang dat er iets mis is met me en dat een tweede kindje er voor ons niet in zit, dat ons gezinnetje altijd incompleet zal blijven. Ik moet eerlijk zeggen dat er vooralsnog niet echt signalen zijn dat er iets mis is met me waardoor een zwangerschap bemoeilijkt wordt, en ik heb echt nog niets te klagen, we zijn natuurlijk pas net begonnen, maar toch ik ben er zo bang voor dat het niet lukt. Zijn er meer mensen in deze situatie? Hoe gaan jullie hiermee om? Wanneer is het tijd om hulp in te schakelen van een huisarts? Dank jullie wel!
Je bent dus eigenlijk net krap 3 maandjes serieus bezig? Voor zwanger worden staat ongeveer een jaar en pas dan zou ik in de paniekmodus schieten. De meeste huisartsen verwijzen je ook pas door voor onderzoeken als je een jaar bezig bent. Of heb je eigenlijk gewoon geen geduld en hoop je na 3 maanden proberen al naar de huisarts te gaan voor een verwijzing naar een gynaecoloog en allerlei onprettige onderzoeken? En dat zeggen dat je in februari gestopt bent met de pil (maar dus pas echt begonnen sinds september). Of is het zo dat je sinds februari al onbeschermde sex hebt, ook in je vruchtbare periode, maar pas sinds september echt bewust sex hebt voor een kindje? Want dan heb ik je verkeerd begrepen. Dan zou je in januari gerust om een verwijzing kunnen vragen aan je huisarts aangezien je dan al bijna echt een jaar aan het proberen bent.
Je kunt zelf ook nog een heleboel doen om jullie vruchtbaarheid te verhogen he! Dat kan voor veel mensen verschil maken. Ik vond zelf het boek 'innesteling' van rika lukac heel erg interessant. Je kunt door de goede vitamine en mineralen te nemen je vruchtbaarheid ook verhogen! Succes met zwanger worden !
dank je wel voor je reactie we zijn idd sinds februari bezig ja maar sinds september echt fanatiek met ovulatietesten etc omdat het 'spontaan' nog niet raak was. Sorry voor de onduidelijkheid. Sinds september zit de 'spanning' er voor mij op en sindsdien ben ik gewoon ongeduldig geworden!
Helaas moet je veel geduld hebben, ik weet er alles van. Maar meteen in paniek raken werkt alleen maar tegen, gewoon rustig blijven. Ga in januari/februari naar de huisarts als je nog niet zwanger bent. Ik was na een jaar ook niet in paniek, maar tuurlijk begon ik de moed en de hoop te verliezen. Toen wij de uitslag kregen van de gynaecoloog schrok ik heel erg, want had het totaal niet verwacht. Maar in paniek ben ik nog steeds niet, ben met vlagen wel verdrietig, ik heb de hoop dat het nog gaat lukken! Succes, hopelijk snel zwanger !