Hoi, Behalve mijn man die ik het liefst 24/7 om me heen heb en mijn eigen moeder, kan ik in mijn verdere omgeving even niemand luchten of zien. Mijn oma: heeft helemaal geen begrip voor mijn situatie en ze even niet alle aandacht krijgt gaat ze kwaaltjes en dingen verzinnen om mijn moeders aandacht te trekken. Verder blijft ze vervelende opmerkingen op mij afvuren in de trant van, stel je niet aan. Mijn schoonmoeder: best een aardig mens maar belt mij ineens vaak op i.p.v. mijn man. Ze wil dan altijd iets afspreken waar ik helemaal geen zin in heb. Het hoeft van mij niet ineens meer te worden nu we een kind krijgen. We zien elkaar genoeg en heb geen behoefte aan een innige band met mijn schoonmoeder. Mijn probleem is dat ik niet tegen haar durf te zeggen dat het niet uitkomt omdat ze dan vaak beledigd is en dan probeert voor een andere dag iets af te spreken. Dan denk ik, ja laat maar weer komen, zit er toch al aan vast. Vriendinnen; wordt gek van alle opmerkingen die gemaakt worden en iedereen wil nu al meteen gebeld worden als het geboren is. Mijn vader: hier heb ik al jaren geen contact meer mee omdat hij geen zin meer had om mij nog op te halen na de scheiding van mijn moeder. Nu ik zwanger ben probeert hij ineens in contact te komen. Bij overmaat van ramp kom ik hem ineens overal tegen en begint hij ineens te praten terwijl hij me normaal ontloopt! Tja dan heb ik iedereen wel gehad. Ik ben zo blij dat we een kindje krijgen maar zie nu al zo op tegen de kraamweek en de tijd daarna. Iedereen wil komen en ik wil gewoon met rust gelaten worden samen met mijn man en ons kindje straks. Ik snap ook wel dat dit natuurlijk helemaal niet realistisch is en ik zal echt niet iedereen gaan buitensluiten. Maar ik weet wel dat ik er totaal geen zin in heb. En dan zie ik nog het meeste op tegen de bezoekjes en bemoeienissen van mijn schoonmoeder. Dit weekend is mijn man eindelijk eens vrij. We hadden ons voorgenomen om eens een weekendje voor onszelf te plannen maar het wordt alweer helemaal in beslag genomen door andere mensen. bah:x Is dit voor jullie herkenbaar? zou het komen omdat ik in de laatste weken van de zwangerschap zit? Hoe gaan jullie hiermee om? Sorry voor mijn lange verhaal maar moest het even kwijt.
hoi Luna, ik herken je verhaal wel hoor, vooral het 'schoonmoedergedeelte' inderdaad, ze wil me helemaal aan haar binden en mijn man is altijd al haar voorkeurskind dus je begrijpt dan begint alles in mij te steigeren.. Maar ik vind het wel rot voor je dat je zo tegen de kraamtijd opziet want dat moet juist een fijne tijd worden! Als ik jou was zou ik afspreken met je man dat de bezoekjes heel goed gepland worden en als jij even een dagje geen behoefte hebt aan bezoek, dan doe je het gewoon even zonder! Of laat jij de mensen niet bellen voor het kraambezoek? Enne volgens mij is het ook heel normaal dat je de veiligheid opzoekt zo vlak voor je bevalling hoor, ik heb ook helemaal niet zoveel behoefte aan mensen om me heen, behalve zus, moeder en natuurlijk mijn man! Dus schaam je niet of voel je niet vreemd, maar doe lekker waar je je fijn bij voelt!
@Loeloe, bedankt. Heb inderdaad op het kaartje laten drukken dat er even gebeld moet worden vantevoren. Toch weet ik nu al dat vooral mijn schoonmoeder zich hier niets van aan gaat trekken. Laatst stond zo ook al onverwachts aan de deur met enkele familieleden uit Den Helder. Ik kende ze net en Guus was werken. Vervolgens wel de hele middag mee gezeten omdat je ze ook niet wegstuurt na anderhalf uur rijden. Schoonmoeder helaaswel maar op 15 min afstand... Wat jij vertelt is bij ons dus ook zo. Mijn man is ook voorkeurskind van schoonmoeder. Zijn vader is overleden toen mijn man 3 jaar was en hij lijkt als 2 druppels water op zijn vader. Ik begrijp dat dit voor zijn moeder best emotioneel en een extra bindende factoris. Maar soms is het echt op het zieke af. Ze zit ook de hele tijd aan hem en dat doet ze bij mij ook. Zo ben ik helemaal niet opgevoed en voel me daar vreselijk ongemakkelijk bij. hehe wat een verhaal weer. Maar gelukkig wat herkenning.
Helaas herken ik me wel in jou situatie.. Er zijn mensen die ik wel wil zien, maar die wonen in NL. Maar verder heb ik dus echt geen zin om hier met vrienden af te spreken, ze snappen helaas ook niet goed dat ik erg moe ben. En zoals je zegt, wordt er nu al gezegd dat ze het als eerste willen weten als de baby geboren is (en direct langs willen komen in het ziekenhuis, dat wil ik dus echt niet!). Mijn schoonmoeder belt nu al bijna elke dag of ik me wel goed voel en nog niet naar het ziekenhuis hoef (ze bedoelt het heel lief en ik heb haar al uitgelegd dat we nog wel even moeten, maar ze blijft bellen). Ze wil ook met ons mee naar het ziekenhuis als de bevalling begint, maar dat gaat dus niet gebeuren, we zijn niet van plan haar dan te bellen, maar helaas kunnen we dat niet tegen haar zeggen... Ook ik zie op tegen de kraamweek, ik zou graag wat tijd met z'n drietjes willen om aan elkaar te wennen etc. Maar als ik de mensen nu al hoor ben ik bang dat we de hele dag mensen om ons heen hebben. In het ziekenhuis hebben ze hier helaas geen bezoekuren en kan iedereen dus gewoon de hele dag binnen komen wandelen (heb nu al van mensen gehoord dat ze willen komen terwijl ze nog nooit bij ons thuis zijn geweest) en ook zijn mensen hier niet gewend voor bezoek een afspraak te maken, dus staan ze gewoon voor de deur. We gaan wel kaartjes versturen waar we ook op vragen voor bezoek te bellen, maar ik denk dat het voornamelijk mensen zijn die geen kaartje krijgen (omdat we er dus ook niets mee hebben) die zomaar voor de deur zullen staan.. Ik hoop dat het voor jou (en ook voor mij ) achteraf allemaal mee valt... Probeer toch een beetje van je laatste weekjes te genieten..
weet je wat ook erg is? dan belt ze of zie ik haar en zegt; voel je al wat? (dan heb ik echt de neiging om te zeggen; neehoor niks k weet niet eens of dr wel echt wat in zit!:x) jaja als de bevalling begint zal ik dr even bellen
@Ams, dat is al helemaal een aparte situatie. Vooral als het mensen zijn waar je niets mee hebt. Dan is het toch weer een andere cultuur hé! Hoe denkt je vriend erover? Anders kan hij het mss aangeven mocht het te druk worden. @Loeloe, haha hier precies hetzelfde.
Krijg ik net een bericht van een vriendin. Leef je nog? Ik: ja O, ik hoor niet zoveel van je Ik: nee sorry, weet even niet meer waar ik het moet zoeken wordt zoveel gebeld. Nu niets meer gehad. Het houdt niet op!
heb wel een tip voor je voor in de kraam tijd !!! er zijn wel meer mensen die niks van al die poespas eromheen moetten hebben . als je nou eens een kraam feest geeft ! en alleen je echte naaste fam op bezoek laat komen .? dan is het wat rustiger in de kraam tijd en dan plan je gewoon een dag waarop iedreen tegelijk komt dan ben je daar iig alvast vanaf ! hoop dat je er iets mee kunt
Ik zou willen dat ik het herkende helaas heb ik geen schoonouders meer, Ik snap jullie beweegredenen maar als ze er niet meer zijn weet je wat je kind gaat missen groot ouders, Mijn zoon nu 9 heeft alleen mijn vader en moeder gelukkig maar zou er een hoop voor geven dat hij de ouders van mijn vriend ook had leren kennen. Doe bv alleen de telefoon aan rond 19.00 en om 20.00 zet je hem uit zo lang je geen mensen om je heen wil hebben kies de gullen midden weg toch! En verplaats je misschien ook een beetje in de schoonmoeders dat zijn oma,s in spe die vind het ook leuk waarschijnlijk om oma of opa te worden ze tonen belangstelling nogmaals ik snap het wel maar verplaats je ook een beetje in hun. Familie kan je helaas niet kiezen maar als je niks meer te kiezen hebt dan is het pas rot. Groetjes en hoop dat het niet zo cru over kwam dat was niet de bedoeling
Luna volgens mij hoort dit gewoon een beetje bij de laatste loodjes hoor! Ik heb ook echt géén zin in gedoe!! Nu 3 dagen achter elkaar visite maar eigenlijk zou ik het liefste alleen met hubbie op de bank zitten! Mn eigen ouders zijn geen probleem maar de zijne... Kijk nu ook al op tegen de tijd erna maar probeer nu al duidelijk mijn grenzen aan te geven!
Heel herkenbaar! Ik kan alleen nog mijn vriend en mijn zoontje om me heen verdragen, en zelfs die maar met mate. Ik heb me juist ontzettend alleen gevoeld deze zwangerschap, sinds ik thuis zit. Op zich leven mensen heel erg mee, maar dat laten ze dus niet aan mij merken. Wel aan mijn ouders, mijn vriend etc. Lief dat ze me met rust willen laten maar het voelt een beetje raar. Van mijn werk hoor ik bijvoorbeeld ook helemaal niets. Ja, als ik toch nog iets moet doen of regelen. Erg jammer. Maar dat was vorige zwangerschap ook zo dus dat laat ik van me afglijden. Maar tegelijkertijd, als een buurvrouw me dan aanspreekt en vraagt hoe het gaat, erger ik me kapot. Wil ik liefst vluchten. Niemand zien. Pfff....
Heel irritant allemaal zeg! Ik heb heel duidelijk gemaakt aan iedereen dat niemand de eerste week welkom is, op ouders/schoonouders/zussen na, verder geen uitzonderingen, want dan kan ik wel aan de gang blijven. Wij geven sowieso pas na 6/7 weken een kraamfeestje en ik stuur met het geboortekaartje een uitnodiging mee. Het geboortekaartje versturen we pas na een week en op het kaartje staat ook duidelijk dat als ze langs willen komen, ze eerst moeten bellen. Misschien houd ik overdreven de boot af, maar dat liever dan dat ik me in m'n kraamtijd druk moet gaan lopen maken. Ik vind ook dat het dan tijd is voor ons prille gezinnetje, om aan elkaar te wennen en van elkaar te genieten.. als anderen daar geen begrip voor op kunnen brengen.. jammer dan hoor. Gelukkig heb ik een schoonmoeder die zich totaal niet opdringt en zegt dat ik moet aangeven hoe ik het wil, dus dat vind ik heel fijn. Ik denk ook dat als je schoonmoeder zich zo zou opstellen, je haar er eerder bij betrekt, dan zoals dat nu doet.. dat werkt averechts. Ik vind het trouwens absoluut "not done" als mensen onaangekondigd op de stoep staan, bel dan even van tevoren.. ik snap dat niet.. vind ik echt inbreuk op je privacy.
Hé, bedankt voor jullie antwoorden. Als je geen schoonouders meer hebt kan ik me voorstellen dat je dat mist. Het is ook echt niet zo dat ik ze zou willen missen en ik vind het wel een voorrecht dat mijn kind straks alle opa's en oma's nog heeft. Het is meer dat ik op het moment gewoon even niemand kan luchten of zien en het dan inderdaad averechts werk als mensen zich gaan opdringen. zoals ik al zei, mijn schoonmoeder is verder een lief mens, maar soms iets te opdringerig en te handtastelijk. Verder heb ik geen behoefte om ineens meer met haar op te gaan trekken. Dat doe ik lliever met mijn eigen moeder. ik ga liever met mijn man samen daar naartoe maar ze heeft het nu steeds over samen weg gaan enzo. Daar krijg ik gewoon echt de kriebels van. Een kraamfeest is een goede optie om het publiek op afstand te houden en alles in banen te lijden. Hier zal dat echter niet begrepen worden en zal men toch eerder al op de stoep staan waardoor het hele doel van het kraamfeest dan in het water zou vallen. Het komt bij mij ook door de vermoeidheid en alle kwaaltjes. Ik slaap s'nachts bijna niet meer en om dan nog overal op bezoek te gaan en met mensen te moeten praten dat kost soms al teveel energie. Vanavond moeten we even bij schoonouders op bezoek. Bedankt alvast voor jullie reacties.
Het klinkt misschien erg makkelijk, maar ik denk dat je dit soort dingen toch echt het beste wel kan aankaarten. Als mensen hier niet van op de hoogte zijn, hoe moeten ze zich hierin aanpassen dan? Tuurlijk, het is niet leuk om iemand te zeggen "sorry, maar ik heb de komende tijd echt even geen zin in bezoek" of "als ik zin heb in bezoek dan bel ik je wel" maar anders zal de boodschap nooit over komen. Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat ik normaal ook heel erg niet-confronterend ben, maar (en dan zit ik nog lang niet op het einde) dat ben ik de laatste tijd niet meer zo
@luna1: Mijn man en ik denken er gelukkig hetzelfde over, maar hij heeft nogal moeite nee te zeggen tegen mensen. Wat dat betreft had ik graag een kraamhulp gehad die mensen lekker de deur zou wijzen... Ik probeer het nu maar zo te zien dat ik het ook niet leuk zou vinden als niemand interesse zou tonen.. We zullen zien hoe het loopt, wie weet maak ik me wel druk om niks.. @huismus: wij hebben idd ook aan een kraamfeest zitten denken, maar thuis hebben we hier geen ruimte voor en iets te huren past niet helemaal binnen ons budget. En als we een kraamfeest zouden houden zouden we dat alleen voor mensen doen die een kaartje krijgen. Dan blijven we helaas nog de ongevraagde gasten op de stoep hebben staan...
@Hiranthi, klopt helemaal. Ik ben alleen altijd veels te bang om mensen te kwetsen of dat mensen dan ineens niet meer willen komen of boos worden. Vooral in zo'n geval als dit. Dat komt omdat ik dat al verschillende keren heb ervaren bij mensen terwijl ik het toch echt wel op een zeer assertieve manier bracht. @AMS, hier ook zo'n dubbel gevoel daarbij. Ze tonen wel interesse en ook in je kindje. Dat is wel weer lief. Het probleem is alleen dat ik er zelf niet op zit te wachten momenteel.
Ik moet zeggen dat ik dat ook wel ken hoor (akkefietje gehad op onze bruiloft bijna 2jr geleden). Hadden het toen ook van tevoren aangegeven - hoe en wat - maar blijkbaar waren ze toen al dement en wou dat maar niet doorkomen. D'r zijn nu ook wel dingen waar ik af en toe een beetje kriegel van wordt hoor, mensen die nu al aan m'n buik zitten (m'n zusje mag dat wel, dat is gewoon een scheetje ) en als dat aan blijft houden zeg ik er ook echt wel wat van (ik voel de kleine zelf nog niet eens laat staan dat zij hem/haar dan wel voelen.. daarnaast is het mijn buik). Ik denk dat ik binnenkort ook maar eens ga nadenken over hoe ik dat straks allemaal wil. Kan ik iedereen daar vast op gaan voorbereiden Oh ja, het lijkt me trouwens wel dat als je mensen aangeeft de eerste week geen bezoek te willen hebben omdat je zelf dan nog aan de baby moet wennen etc. het merendeel dat echt wel zal begrijpen.
In het ziekenhuis kan je afspraken maken met de verpleging over jouw wensen, dan sturen zij het bezoek weg.. is dat probleem vast opgelost. Mensen die onaangekondigd op de stoep staan, moeten toch aan bellen en als je dus niemand verwacht, hoef je ook niet open te doen.. Dan ben je gewoon niet thuis!
Lieve meid, ik begrijp je heel goed hoor.. ik vind het ook vervelend om mensen te kwetsen, maar je kan van je kraamtijd maar 1 keer genieten en zo moet het ook zijn, een tijd om van te genieten! Voor jou en je prille gezinnetje, je hebt je rust nodig en je moet wennen aan jullie nieuwe ritme. Als je dat zo uitlegt en mensen hebben daar geen begrip voor, ja sorry hoor.. dan zoeken ze het maar uit. Als ze boos zijn en ze willen dan niet meer komen, vind ik dat heel kinderachtig. Dat zegt meer over hen, dan over jou! Zeg duidelijk wat je wilt en dat daar geen discussie over mogelijk is. Het is jouw kraamtijd, als zij het anders willen doen als zij een kindje krijgen, prima, dan respecteer je dat ook. Je kan met je kraamverzorgster afspraken maken over het bezoek en wanneer je wilt dat ze weer vertrekken, dan kan zij ze weg sturen. Liefs Huismus (p.s. Je kraamtijd zijn trouwens officieel kraamweken.. 6 weken als ik het goed heb, lekker doen! )
Hoi meiden, ik zat een beetje mee te lezen. Ik vind hier ook heel erg veel herkenning in terug zeg! Vooral dat schoonouder gedeelte. Mijn schoonmoeder wil dikke vriendinnen zijn ineens nu ik zwanger ben van haar lieve geweldige zoon. Ze wil zich het liefst overal mee bemoeien en weet alles beter. Ze doet alsof ze afgestudeerd gynaecoloog is! Pfff.. Ik erger me kapot. En die kraamtijd, daar zie ik wat betreft de visite ook heel erg tegenop. Ben bang dat ze me dan helemaal niet meer met rust laat. Hoe breng ik dat nou weer netjes. Mijn moeder komt om me te helpen in het huishouden, zodat de eigen bijdragen van de kraamzorg een beetje beperkt blijft. En om mij tot steun te zijn en een beetje te helpen.. Dus dat word een en al jaloerse boel. Ik kijk er flink tegenop. Mijn vriendinnen zijn ook net bevallen en hebben zich ook aardig terug getrokken de laatste tijd. En weer andere vriendinnen snappen er allemaal geen hout van. Ze willen ook dat ik meteen bel als de kleine er is en ze doen zo razend enthousiast, terwijl ik nu alles behalve lekker in mijn vel zit. En maar grapjes maken over de zwangerschapshormoontjes.. Pff.. Een kraamfeest, een paar weken na de bevalling is voor mij ook wel het beste denk ik. Dat schept vast wel wat rust. Sterkte ermee meiden Liefs Bel.